សរូបកថា សេចក្ដី​សុខ​ក្នុង​គ្រួសារ​មាន​ច្រើន​តិច​ប៉ុនណា កើត​ឡើង​ព្រោះ​ឪពុក​ម្ដាយ បំពេញ​តួនាទី​តាម​គោល​ការណ៍​ទាំង​៣​គឺ ជា​ព្រះព្រហ្ម ជា​អាចារ្យ​ដើម ជា​ព្រះអរហន្ត​របស់​កូនៗ បាន​បរិបូណ៌កម្រិត​ណា ដោយ​សំដែង​ចេញ​មក​តាម​ផ្លូវ​ព្រហ្ម​វិហារ​ធម៌គឺ មេត្តា ករុណា មុទិតា​ឧបេក្ខា។ ដើម្បី​ទំនុក​បម្រុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​របស់​ក្មេង ដោយ​ប្រើ​បញ្ញា​ប្រកប​ជា​មួយ​នឹង​ការ​រលឹក​ដឹង​ដែល​ល្អ​ស្អាត ជំនួយ​ក្នុង​ការ​ចម្រើន​ធំធាត់​របស់​ក្មេង

ឧបាយ​ឲ្យ​កើត​ធម៌​របស់​បព្វជិត ឬសមណៈ អ្នក​ដែល​បាន​ប្ដេជ្ញា​ខ្លួន​ថា​ជា​បព្វជិត ឬសមណៈ គួរ​តាំង​ចិត្ត​ថា៖ "អាត្មាអញ​ជា​បព្វជិត ជាសមណៈ​ហើយ ត្រូវ​តែ​ទ្រទ្រង់​គុណធម៌​ឲ្យ​ល្អ​សម​គួរ​តាម​ភេទ​បព្វ​ជិត​នឹង​សមណៈ​ទើប​គួរ " ឬពិចារណា​តាមន័យ​ដែល​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ដាស់​តឿន​ឲ្យ​ពិចារណា​ថា ៖ " ឥឡូវ​នេះ អាត្មា​អញ​មាន​ភេទ​ផ្សេង​អំពី​គ្រហស្ថ​ហើយ,

អរិយមគ្គជាឯកសមង្គី មគ្គទាំង ៨ នេះ បើ​ជា​ឯកសមង្គី រួម​ចូល​ជា​មួយ​គ្នា​ហើយ​ក៏​ធ្វើ​បុគ្គល​ដែល​ប្រតិបត្តិ​នោះ ឲ្យ​ចុះ​ក្នុង​ប្រឡាយ​នៃ​ព្រះនិព្វាន​មាន​នាម​តាម​ពុទ្ធសាសនវោហារ ហៅ​ថា " សោតា រហូតដល់ អរហត្ត " ដូច​ព្រះអញ្ញាកោណ្ឌញ្ញត្ថេរ ដែល​បាន​ស្ដាប់​ព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ​បឋមទេសនា កើត​ធម្មចក្ខុគឺ​ភ្នែក​ឃើញ​ធម៌​ថា៖ យំកិញ្ចិ សមុទយធម្មំ សព្វន្តំ និរោធធម្មំ

សំនួរ ចម្លើយអំពី​ព្រះសង្ឃ​គុណ ស. តើ​ពាក្យ​ថា ព្រះសង្ឃ ក្នុង​ទី​នេះ​មាន​សេចក្ដី​ដូច​ម្ដេច? ច. ពាក្យ​ថា « ព្រះសង្ឃ » សំដៅ​យក​បព្វ​ជិត​ពុទ្ធ​សាសនិក ជា​សាវ័ក​នៃ​ព្រះមានព្រះភាគ បាន​ដល់​ព្រះអរិយសង្ឃ ជា​អ្នក​សម្រេច​គុណ​វិសេស​មាន​សោតា​បត្តិមគ្គ​ជា​ដើម​ផង ព្រះ​សម្មតិសង្ឃ​ផង។ ព្រះ​សង្ឃ​ជា​ពុទ្ធ​សាវ័ក​នេះ លោក​ជា​អ្នក​ទ្រ​ទ្រង់​នូវ​គុណ​សម្បត្តិ​ដែល​លោក

ព្រះនិព្វាន​ពីរយ៉ាង ធម៌​វិសេស​ម្យ៉ាង ដែល​អាច​លត់​ភ្លើង​កិលេសនិង​ភ្លើង​ទុក្ខ​បាន លោក​ហៅ​ថា " និព្វាន " ។ ព្រះនិព្វាន​នោះ​លោក​សម្ដែង​ថា​មាន ២ យ៉ាង តាម​ពុទ្ធភាសិត​ថា ៖ ទ្វេ ភិក្ខវេ និព្វានធាតុយោ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ! និព្វាន​ធាតុ​មាន ២ យ៉ាង​គឺ៖ សឧបាទិសេសនិព្វាន ១, អនុបាទិសេសនិព្វាន ១។ អធិប្បាយ​ថា កិលេស​ទាំង​ឡាយ​រលត់​អស់​មិន​មាន​សេស​សល់ នៅ​សល់​

យោបល់​ឲ្យ​កើត​អធិវាសនក្ខន្តី ពុទ្ធសាសនិកជន ដែលស្ម័គ្រចិត្ត​ប្រតិបត្តិ​តាម​អធិវាសនក្ខន្ដី​ធម៌​គួរ​គិត​ឲ្យ​យល់​ដោយ​យោបល់​ដូច្នេះ​ថា ៖ " ឱ! អ្នក​ដែល​មក​តិះដៀល​អាត្មាអញ​ដោយ​ពាក្យ​សម្ដី​ទ្រគោះ​ ខ្ជីខ្ជា​សៀតស៊ក​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​គេ​មក​បំពេញ​ខន្តី​របស់​អាត្មាអញ ឲ្យ​រឹងរឹត​ចម្រើន​ឡើង​ទេតើ" ព្រោះអធិវាសនក្ខន្តីនេះ​ជា​កម្លាំង​នៃ​ពោធិញ្ញាណ​មួយ​ដ៏​សំខាន់, ដូច​កាល​ព្រះវេស្សន្ដរបរមពោធិសត្វ​ទ្រង់​

ពុទ្ធប្រវត្តិ ១- អំពីទ្រង់ប្រសូត ព្រះសិទ្ធត្ថ (សម្មាសម្ពុទ្ធ) ទ្រង់ចាប់​ប្រតិសន្ធិ​នៅ​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍​ពេញ​បូណ៌មី ខែអាសាខ ឆ្នាំរកា មុនពុទ្ធសករាជ ៨០ ឆ្នាំជាព្រះរាជបុត្រនៃ​ព្រះបាទសុទ្ធោទនៈ និងព្រះនាង​មាយាទេវី ព្រះរាជា​នៃ​សក្យវង្ស គ្រងក្រុងកបិលភស្ដុ ដែនសក្កៈ គឺ​ប្រទេស​នេប៉ាល់​សព្វ​ថ្ងៃ ទ្រង់​ប្រសូត​នៅ​ថ្ងៃ​សុក្រ ពេញ​បូណ៌មី ខែពិសាខ ឆ្នាំច នាលុម្ពិនីវ័នឧទ្យាន

បុទុមបុប្ផសូត្រទី ១៤ សម័យមួយ ភិក្ខុមួយរូប នៅក្នុងដង​ព្រៃមួយ ក្នុងដែនកោសល ។ ក៏សម័យនោះឯង ភិក្ខុ​នោះ​ត្រឡប់មកពី បិណ្ឌបាត ធ្វើភត្តកិច្ចស្រេចហើយ ក្នុងវេលាក្រោយភត្ត ក៏ចុះកាន់​ស្រះ​បោក្ខរ​ណី​ រួចហិត​ផ្កាឈូក ។ គ្រានោះឯង ទេវតាដែល​នៅអាស្រ័យ ក្នុងដងព្រៃ​នោះ ជាអ្នក​អនុគ្រោះ ប្រាថ្នានូវ​ប្រយោជន៍​ដល់​ភិក្ខុនោះ ចង់ធ្វើភិក្ខុ នោះឱ្យសង្វេគ ទើបចូលទៅរកភិក្ខុនោះ