រឿងសេនកបណ្ឌិត

រឿងសេនកបណ្ឌិត
( ចាក ម. អ. )
( បុរសចាស់មានប្រពន្ធក្រមុំ ដូចបានដុំភ្លើង )

កាលកន្លងទៅហើយ មានព្រះរាជាមួយព្រះអង្គព្រះនាមជនកះ សោយរាជ្យក្នុងក្រុងពារណសី ។ ព្រះពោធិសត្វរបស់យើងសោយព្រះជាតិជាព្រាហ្មណ៏ ទ្រង់ព្រះនាមសេនកះ នៅក្នុងក្រុងពារាណសីនោះដែរ. បានទៅសិក្សាសិល្បសាស្រ្តនានាក្នុងនគរតក្កសិលា ។

លុះត្រទ្បប់មកកាន់ស្រុកកំណើតព្រះអង្គវិញ ព្រះចៅក្នុងក្រុងនោះទ្រង់ព្រះរាជទានដំណែងជាំអមាត្យ និងយសដ៏ធំដលព្រះពោធិសត្វ ៗ តែងទ្បើងគង់លើអាសនះ ដែលឥស្សរជនទាំងទ្បាយមានព្រះរាជាជាដើម ប្រដាប់តាក់តែងសំដែងអត្ថនិងធម៌រៀងរាល់ថ្ងៃពេញបូណ៌មីតាមលំអានព្រះពុទ្ធ ។

គ្រាក្រោយមកមានព្រាហ្មណ៏ចាស់ម្នាក់ ដើរសុំទានគេបានប្រាក់មួយពាន់កហាបណះ យកទៅផ្ញើរនឹងត្រកូលព្រាហ្មណ៏មួយ ហើយដើរទៅសុំទៀតតាមលំដាប់ហូរហែរ ។ ឯត្រកូលព្រាហ្មណ៏នោះយកប្រាក់ទៅចាយវាយទាល់តែអស់ ។ដល់ព្រាហ្មណ៏ចាស់ត្រទ្បប់មកវិញរកប្រាក់សងមិនបាន ក៏ឲ្យកូនក្រមុំរបស់ខ្លួនធ្វើជាភរិយាព្រាហ្មណ៏ចាស់ ៗ ឥតមានប្រកែកបន្តិចបន្តួចព្រមយកទៅនៅក្បែរក្រុងពារាណសី ។

ឯប្រពន្ធនៅក្មេងមិនឆ្អែតស្កប់ស្កល់មេថុនធម្មសោះទៅធ្វើមិច្ឆាចារ ( សហាយស្មន់ ) ជាមួយ នឹងព្រាហ្មណ៏កំលោះម្នាក់ដែលមានវ័យស្មើគ្នា ។ ថ្ងៃមួយនាងព្រាហ្មណីនិយាយទៅព្រាហ្មណ៏ថា បពិត្រព្រាហ្មណ៏ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើការងារផ្ទះអ្នកឈ្នះទេ អ្នកត្រូវទៅសុំប្រាក់គេយកជួលខ្ញុំប្រុស ឬស្រីម្នាក់ឲ្យខ្ញុំ. ព្រាហ្មណ៏ចាស់ដោយហេតុស្រលាញ់ប្រាពន្ធក្មេងក្រៃពេកទុកជាយ៉ាងដូចម្តេចក៏ដោយ ឥតមានការយល់ទាស់ទ្បើយ ទើបនិយាយថាល្អហើយនាង ត្រូវហើយនាង ញាប់មាត់ ហើយស្ពាយករុងស្បែកសម្រាប់ដាក់សតូវ ត្រាច់ម្នីម្នាតាមច្រកល្ហកស្រុក និគមសុំទានគេបានប្រាក់ ៧ រយកហាបណះ ដល់ត្រទ្បប់មកវិញ អង្គុយបរិភោគសតូវមាត់ផ្លូវ ក្បែរដើមឈើមានប្រហោងមួយដើម លុះបរិភោគរួចហើយ មិនបានចងមាត់ការុងដែលទុកត្រង់កន្លែងនោះ ដើរចុះទៅផឹកទឹកក្នុងស្ទឹង ។

កាលនោះ មានពស់វែកក្របីមួយនៅក្នុងប្រហោងឈើនោះធុំក្លិនសតូវ លូនចូលទៅក្នុងការុងស៊ីសតូវទាល់តែឆ្អែត ហើយពែនដេកសម្ងំស្ងៀមក្នុងទីនោះ ដល់ព្រាហ្មណ៏ត្រទ្បប់មកវិញ មិនបានជាចាប់ភ្លឹកគិតមើលនាយអាយ ក៏ចងមាត់ការុងស្ពាយដើរតយង៉យបានបន្តិចឮពាក្យរុក្ខទេវតាពោលថា ព្រាហ្មណ៏ក្នុងថ្ងៃនេះ បើអ្នកឈប់សម្រាកត្រង់ពាក់កណ្តាលផ្លូវអ្នកឯងស្លាប់. បើដើរទៅដល់ផ្ទះប្រពន្ធអ្នកស្លាប់ ។

ព្រាហ្មណ៏ឮដូច្នោះ ភិតភ័យអំពីសេចក្តីស្លាប់ជាខ្លាំង យំបណ្តើរដើរបណ្តើរ បានមកដល់ក្រុងពារាណសី ឃើញពួកមហាជនជាច្រើននាក់កាន់គ្រឿងក្រអូប និងផ្កាកម្រងដើរទៅស្តាប់ធម៌ព្រះពោធិសត្វ ព្រាហ្មណ៏ឃើញដូច្នោះ ទើបសួរដឹងហេតុសព្វគ្រប់ប្រការហើយ គិតថា សេនកបណ្ឌិតជាធម្មកថិក មុខជាសំដែងធម៌ត្រង់ណាមួ ដើម្បីកំចាត់បង់សេចក្តីសោករបស់អញបានដូច្នេះគួរតែអញទៅស្តាប់ធម៌. លុះគិតហើយ គាត់ដើរទៅជាមួយជនទាំងនោះ ដល់ហើយគាត់អង្គយក្រោយពួកបរិស័ទទាំងអស់ ។

ព្រះពោធិសត្វឃើញដូច្នោះ គិតថាហេតុអ្វីហ្ន ! ទើបសួរដំណើរដែលសោកនោះ ។ ព្រាហ្មណ៏បានប្រាប់តាមពាក្យទេវតាពោលហើយសួរថា បពិត្របណ្ឌិត ហេតុដូចម្តេចបានជាខ្ញុំស្លាប់. ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំស្លាប់ ។ ព្រះពោធិសត្វនឹករំពឹងឃើញដោយប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃក្នុងឧបាយ សឹងហេតុសព្វគ្រប់ហើយ ទើបសួរទៅព្រាហ្មណ៏ថា សតូវការុងអ្នកមានទេ? ព្រាហ្មណ៏ឆ្លើយថា បពិត្របណ្ឌិតមាន។ ចុះពីព្រឹកមិញអ្នកបរិភោគក្នុងទីណា? បរិភោគទៀបគល់ឈើត្រង់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ។ អ្នកបរិភោគរួចហើយចុះទៅផឹកទឹកបានចងមាត់ការុងឬទេ? មិនបានចងទេ ។

ព្រះពោធិសត្វពោលថា បើដូច្នោះមានពស់វែកក្របីមួយធំក្លិនសតូវចូលទៅក្នុងការ៉ុង បើល្ងាចនេះអ្នកបរភោគត្រង់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ លូកយកសតូវមុខជាពស់ចឹកអ្នកស្លាប. ហើហួសទៅដល់ផ្ទះប្រពន្ធអ្នកលូកយកឥវ៉ាន់ក្នុងការុងពស់នឹងចឹកស្លាប់ ពាក្យដែលទេវតាពោលព្រោះសំដៅហេតុហ្នឹងឯង ដូច្នោះអ្នកត្រូវដាក់ការុងត្រង់កណ្តាលបរិស័ទ ស្រាយមាត់រួចយកឈើគោះ មុខជាពស់លូនចេញ ។

ព្រាហ្មណ៏ធ្វើតាម ពស់ក៏លូនចេញមែនដកពពារធ្វើសំលេងសុសុ ។ កាលនោះមានហ្មពស់ម្នាក់យកពស់ទៅលែងចោលក្នុងព្រៃ ។ ពួកមនុស្សទាំងទ្បាយបានឃើញហេតុអស្ចារ្យដូច្នោះ និយាយគ្នាថា ព្រះពោធិសត្វនេះទាយដូចព្រះពុទ្ធទើបនាំគ្នាលើកទ្បើងនូវសែននៃទងើ្វជ័យផង ទះដៃផងស្រែកឲ្យសាធុការពរផង ។

គ្រានោះភ្លៀងរតនះ ៧ ប្រការបង្អុរបូជាព្រះពោធិសត្វ ។ ឯព្រាហ្មណ៏ ក៏យកកហាបណះដែលខ្លួនបានបូជាព្រះពោធិសត្វ ៗ មិនព្រមទទួលយកសោះ បែរជាបង្គាប់ឲ្យជនឲ្យ ៣០០ កហាបណះទៅព្រាហ្មណ៏អ្នកណាប្រើឲ្យដើរសុំគេយ៉ាងនេះ? ព្រាហ្មណ៏ឆ្លើយថាបពិត្របណ្ឌិតប្រពន្ធប្រើ ។ ប្រពន្ធចាស់ឬក្មេង? បពិត្របណ្ឌិតនៅក្មេង ។

ព្រះពោធិសត្វពោលទៀតថា បើដូច្នោះប្រពន្ធរបស់អ្នកធ្វើមិច្ឆាចារជាមួយនឹងព្រាហ្មណ៏ដទៃហើយ បានជាវាប្រើអ្នកឲ្យដើរសុំគេ បើអ្នកយកកហាបណះទាំងនេះទៅដល់ផ្ទះ មុខជាវាយកទៅឲ្យសាហាយ អ្នកត្រូវលាក់ទុកត្រង់ទីណាមួយសិន សឹមចូលទៅតែខ្លួនទទេចុះ ព្រាហ្មណ៏បានទៅដល់ស្រុករបស់ខ្លួនហើយ ក៏លាក់ទុកកហាបណះទាំងនោះត្រង់មាត់ទ្វារស្រុក ទើបស្រែកហៅប្រពន្ធថានែប្អូន នែប្អូន ។

ពេលនោះនាងព្រាហ្មណីកំពុងចរចាលេងជាមួយសាហាយ បានឮពាក្យព្រាហ្មណ៏ចូលផុតហើយ វាដឹកដៃសាហាយឲ្យទៅពួនត្រង់សន្ទះទ្វារ ទើបសួរទៅព្រាហ្មណ៏ថា អ្នកបានប្រាក់ប៉ុន្មាន? ព្រាហ្មណ៏ប្រាប់ថាបាន ១០០០ កហាបណះ តែអញដំកល់ទុកត្រង់ទ្វារស្រុក មិនបានយកមកទេ ។ នាងព្រាហ្មណីទៅប្រាប់សាហាយ ៗ ទៅយកទាល់តែអស់ ។

លុះព្រឹកទ្បើងព្រាហ្មណ៏ទៅយកកហាបណះមិនឃើញសោះ ទើបទៅប្រាប់ដល់ព្រះពោធិសត្វម្តងទៀត ព្រះពោធិសត្វជ្រាបហេតុនោះសព្វគ្រប់ ក៏ឲ្យស្បៀងគ្រប់គ្រាន់ ៧ ថ្ងៃដល់ព្រាហ្មណ៏ ហើយប្រាប់ឧបាយថា អ្នកត្រួវអញ្ជើញព្រាហ្មណ៏ ១៤ នាក់គឺ ៧ នាក់ជាជិតខាងអ្នក ៧ នាក់ទៀតជាជិតខាងប្រពន្ធ ឲ្យបរភោគតាំងពីរថ្ងៃស្អែកទៅ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ អ្នកត្រូវបន្ថយម្នាក់ ៗ រៀងរាល់ថ្ងៃ លុះដល់ថ្ងៃទី ៧ អញ្ជើញតែពីរនាក់ គឺម្នាក់ខាងអ្នក ម្នាក់ទៀតខាងប្រពន្ធ. បណ្តាព្រាហ្មណ៏ទាំងអស់នោះ ព្រាហ្មណ៏ណាត្រូវជាជិតខាងប្រពន្ធអ្នក មកគ្រប់ទាំង៧ថ្ងៃពុំដែលលោះខាន អ្នកត្រូវប្រាប់ដល់ខ្ញុំ ។

ព្រាហ្មណ៏ធ្វើដូច្នោះឃើញមែន ទើបទៅប្រាប់ដល់ព្រះពោធិសត្វ ៗ ឲ្យបុរសទាំងទ្បាយទៅចាប់ព្រាហ្មណ៏ចោរនោះមក ហៅសួរថា អ្នកយកប្រាក់ ១០០០ កហាបណះរបស់ព្រាហ្មណ៏នេះអំពីគល់ឈើនោះឬទេ? ព្រាហ្មណ៏ចោរឆ្លើយថា បពិត្របណ្ឌិតខ្ញុំឥតយកទេ ។ ព្រះពោធិសត្វប្រាប់ថាខ្ញុំហ្នឹងហើយឈ្មោះសេនកបណ្ឌិត អ្នកស្តាប់ទេឬ? ព្រាហ្មណ៏ចោរឮឈ្មោះភ្លាម ភិតភ័យជាខ្លាំង ទើបឆ្លើយប្រាប់ត្រង់ថាខ្ញុំយកមែនឥទ្បូវនេះទុកត្រង់កន្លែងនោះ ។

ព្រះពោធិសត្វ ប្រើបុរសទាំងទ្បាយនាំព្រាហ្មណ៏ចោរទៅធ្វើអជ្ញារបស់ស្តេច ហើយឲ្យនិរទេសចេញពីនគរទៀត. ទើបឲ្យប្រាក់ ១០០០ កហាបណះជាមួយនឹងយសយ៉ាងធំដល់ព្រាហ្មណ៏ចាស់ ហើយឲ្យនៅក្នុងសំណាក់របស់ព្រះអង្គទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធដរាបដល់អស់អាយុ ។ ( ព្រះមហា ប៉ុល. សៅ)

អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក
វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

រឿង​សេនក​បណ្ឌិត

រឿងសេនកបណ្ឌិត