Reading Article
Public date : 24, Jul 2019 (13,845 Read)
ធម្មបទគាថា ទណ្ឌវគ្គទី ១០
|
|
|
ធម្មបទគាថា ទណ្ឌវគ្គទី ១០
បិដកលេខ ៥២ ទំព័រ ៤៩ សព្វេ តសន្តិ ទណ្ឌស្ស សព្វេ តាយន្តិ មច្ចុនោ អត្តានំ ឧបមំ កត្វា ន ហនេយ្យ ន ឃាតយេ ។ សត្វទាំងឡាយគ្រប់ប្រាណ តែងតក់ស្លុតនឹងអាជ្ញា សត្វទាំងឡាយតែងខ្លាចចំពោះសេចក្តីស្លាប់គ្រប់ៗរូប បុគ្គលគួរធ្វើខ្លួនឲ្យជាឧបមា ហើយមិនគួរប្រហារ ដោយខ្លួនឯង មិនគួរប្រើគេឲ្យប្រហារឡើយ ។ សព្វេ តសន្តិ ទណ្ឌស្ស សព្វេសំ ជីវិតំ បិយំ អត្តានម ឧបមំ កត្វា ន ហនេយ្យ ន ឃាតយេ ។ សត្វទាំងឡាយគ្រប់ប្រាណ តែងតក់ស្លុតនឹងអាជ្ញា (ព្រោះថា) ជីវិតជាទីស្រឡាញ់របស់សត្វទាំងពួង បុគ្គលគួរធ្វើខ្លួនឲ្យជាឧបមា ហើយមិនគួរប្រហារ ដោយខ្លួនឯង មិនគួរប្រើគេឲ្យប្រហារឡើយ ។ សុខកាមានិ តូតានិ យោ ទណ្ឌេន វិហឹសតិ
អត្តនោ សុខមេសានោ បេច្ច សោ ន លភតេ សុខំ ។ សុខកាកមានិ តូតានិ យោ ទណ្ឌេន ន ហឹសតិ អត្តនោ សុខមេសានោ បេច្ច សោ លភតេ សុខំ ។ ជនណា ស្វែងរកសេចក្តីសុខ ដើម្បីខ្លួន តែបៀតបៀនសត្វទាំងឡាយ ដែលប្រាថ្នាសេចក្តីសុខ ដោយអាជ្ញា ជននោះលះលោកនេះទៅហើយនឹងមិនបានសេចក្តីសុខឡើយ ។ ជនណាស្វែងរកសេចក្តីសុខ ដើម្បីខ្លួន តែមិនបៀតបៀនសត្វទាំងឡាយ ដែលប្រាថ្នាសេចក្តីសុខ ដើម្បីខ្លួន ដោយអាជ្ញា ជននោះលះលោកនេះទៅហើយ រមែងបានសេចក្តីសុខ ។ មាវោច ផរុសំ កញ្ចិ វុត្តា បដិវទេយ្យុ តំ ទុក្ខា ហិ សារម្ភកថា បដិទណ្ឌា ផុសេយ្យុ តំ ។ សចេ នេរេសិ អត្តានំ កំសោ ឧបហតោ យថា ឯស បត្តោសិ និព្វានំ សារម្តោ តេ ន វិជ្ជតិ ។ អ្នកកុំនិយាយពាក្យអាក្រក់នឹងអ្នកណាមួយឡើយ ជនទាំងឡាយដែលអ្នកស្តីថាឲ្យហើយ គេគប្បីស្តីថាតបមកអ្នកវិញ ព្រោះថាការពោលពាក្យប្រណាំងប្រជែង ជាហេតុនាំឲ្យកើតទុក្ខអាជ្ញាតប ត្រូវបានធ្លាក់ចុះមកប៉ះពាល់ដល់អ្នកវិញ ។ បើអ្នកធ្វើខ្លួនមិនឲ្យញាប់ញ័រ ដូចរគាំងដែលចៀរមាត់ចេញហើយ (រមែងមិនលាន់ឮសូរ ) ដូច្នោះ អ្នកនុះជាបុគ្គលដល់នូវព្រះនិព្វាន ការប្រណាំងប្រជែង មិនមានដល់អ្នកឡើយ ។ យថា ទណ្ឌេន គោបាលោ គាវោ បាជេតិ គោចរំ ឯវំ ជរា ច មច្ចុ ច អាយុំ បាជេន្តិ បាណិនំ។ គង្វាលគោ រមែងកៀងគោទៅកាន់ទីគោចរដោយអាជ្ញាដូម្តេចមិញ ជរានិងមច្ចុ តែងកៀងអាយុរបស់សត្វទាំងឡាយដូច្នោះឯង ។ អថ បាបានិ កម្មានិ ករំ ពាលោ ន ពុជ្ឈតិ សេហិ កម្មេហិ ទុម្មេធោ អគ្គិទឌ្ឍោវ តប្បតិ ។ បុគ្គលពាល កាលធ្វើអំពើអាក្រក់ទាំងឡាយ រមែងមិនភ្ញាក់ខ្លួនឡើយ (លុះកាលជាខាងក្រោយ) បុគ្គលអប្បប្រាជ្ញានោះទើបក្តៅក្រហាយ ដោយសារកម្មរបស់ខ្លួនឯង ដូចជាត្រូវភ្លើងឆេះ ។ យោ ទណ្ឌេន អទណ្ឌេសុ អប្បទុដ្ឋេសុ ទុស្សតិ ទសន្មមញ្ញតរំ ឋានំ ខិប្បមេវ និគច្ឆតិ វេទនំ ផរុសំ ជានី សរីរស្ស វ ភេទនំ គរុកំ វាបិ អាពាធំ ចិត្តក្ខេបំ វ បាបុណេ រាជតោ វា ឧបសគ្គំ អព្តក្ខានំ វ ទារុណំ បរិក្ខយំ វ ញាតិនំ ភោគានំ វ បភង្គុណំ អថវស្ស អគារានិ អគ្គិ ឌហតិ បាវកោ កាយស្ស ភេទា ទុប្បញ្ញោ និរយំ សោ ឧបបជ្ជតិ ។ បុគ្គលណា ប្រទូស្តដោយអាជ្ញា ចំពោះបុគ្គលទាំងឡាយដែលមិនមានអាជ្ញាប្រទូស្ត បុគ្គលនោះ រមែងដល់នូវហេតុនៃសេចក្តីទុក្ខណាមួយ ក្នុងហេតុ ១០ យ៉ាង ដោយទាន់ហន់ គឺគប្បីដល់នូវវេទនាដ៏អាក្រក់ សេចក្តីវិនាសទ្រព្យ បែកធ្លាយសរីរៈ អាពាធជាទម្ងន់ ក្រឡកចិត្ត (ឆ្កួត) រឹបជាន់អំពីសេ្តច ពោលពាក្យបង្កាច់ដ៏អាក្រក់ អស់ពួកញាតិរលីង ពុកផុយភោគសម្បត្តិទាំងឡាយ ទាំងភ្លើងនឹងឆេះបំផ្លាញនូវផ្ទះរបស់បុគ្គលនោះ បុគ្គលមិនមានប្រាជ្ញានោះ លុះបែកធ្លាយរាងកាយរមែងទៅកើតក្នុងនរក ។ ន នគ្គចរិយា ន ជជា ន បង្កា នានាសកា តណ្ឌិលសាយិកា វា រជោជល្លំ ឧក្កុដិកប្បធានំ សោធេន្តិ មច្ចំ អវិតិណ្ណកង្ខំ ។ ការប្រព្រឹត្តអាក្រាតកាយ ទុកសក់ ដេកលើភក់ មិនបរិភោគបាយ ដេកលើផែនដី ប្រឡាក់ខ្លួនដោយធូលី ព្យាយាមអង្គុយច្រហោង (ទាំងអស់នេះ) មិនអាចជម្រះសត្វដែលមិនទាន់ឆ្លងផុតសេចក្តីសង្ស័យ ឲ្យបរិសុទ្ធបានឡើយ ។ អលង្កតោ ចេបិ សមំ ចរេយ្យ សន្តោ ទន្តោ និយតោ ព្រហ្មចារី សព្វេសុ ភូតេសុ និធាយ ទណ្ឌំ សោ ព្រាហ្មណោ សោ សមណោ ស ភិក្ខុ ។ បើបុគ្គលណា ស្អិតស្អាងរាងកាយហើយ(ដោយគ្រឿងអម្ពរ) តែមានការប្រព្រឹត្តស្មើ ជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ទូន្មាននូវឥន្ទ្រិយជាបុគ្គលទៀង (ចំពោះមគ្គផល) មានប្រក្រតីប្រព្រឹត្តធម៌ដ៏ប្រសើរទម្លាក់ចោលនូវអាជ្ញាក្នុងសត្វទាំងពួងចេញហើយ បុគ្គលនោះហៅថាព្រាហ្មណ៍ក៏បានថាសមណៈក៏បាន ថាភិក្ខុក៏បាន ។ ហិរិនិសេធោ បុរិសោ កោចិ លោកស្មិ វិជ្ជតិ
យោ និទ្ទម អបពោធេតិ អស្សោ ភទ្រោ កសាមិវ ។ អស្សោ យថា ភទ្រោ កសានិវិដ្ឋោ អាតាបិនោ សំវេគិនោ ភវាថ សទ្ធាយ សីលេន ច វិរិយេន ច សមាធិនា ធម្មវិនិច្ឆយេន ច សម្បន្មវិជ្ជាចរណា បតិស្សតា បហស្សថ ទុក្ខមិទម អនប្បកំ ។ បុរសអ្នកកម្ចាត់បង់នូវអកុសលវិតក្កៈ ដោយសេចក្តីខ្មាសបាប មានតិចក្នុងលោក បុគ្គលណាបន្ទោរបង់នូវការដេកលក់ដូចសេះល្អមិនឲ្យរំពាត់ត្រូវខ្លួន បុគ្គលនោះ រកបានដោយក្រ ។ សេះល្អដែលនាយសារថីទូន្មាន ដោយរំពាត់ តក់ស្លុតយ៉ាងណា អ្នកទាំងឡាយ ចូរជាបុគ្គលមានព្យាយាម មានសេចក្តីតក់ស្លុតយ៉ាងនោះឯង បើអ្នកទាំងឡាយ ប្រកបព្រមដោយសទ្ធាផង សីលផង ព្យាយាមផង សមាធិផង និងធម្មវិនិច្ឆ័យផង ជាអ្នកមានវិជ្ជា និងចរណៈដ៏បរិបូណ៌ មានស្មារតីតម្កល់មាំ រមែងលះបង់ទុក្ខមានប្រមាណច្រើននេះបានមិនខាន ។ ឧទកម ហិ នយន្តិ នេត្តិកា ឧសុការា នមយន្តិ តេជនំ ទារុំ នមយន្តិ តច្ឆកា អត្តានំ ទមយន្តិ សុព្វតា ។ ធម្មតាអ្នកបង្ហូរទឹក តែងបង្ហូរទឹក អ្នក ធ្វើព្រួញ តែងពត់ព្រួញ (ឲ្យត្រង់) អ្នកចាំង តែងចាំងឈើ អ្នកមានវត្តល្អតែងទូន្មានខ្លួន ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ជំនួយសតិ រៀបរៀងដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្តបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
