ទានសង្គហៈ

ទានសង្គហៈ មកពីពាក្យ ទាន + សង្គហៈ = ប្រែថា ការដកស្រង់សេចក្ដីចេញអំពីទាន យកមកដោយសង្ខេប។ ទានក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា មានមកចាកប្រភពនៃធម៌ច្រើនពួក ហេតុនេះហើយ ទើបលោកសង្គ្រោះចូលក្នុងធម៌ច្រើនពួក ដែលព្រះពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់ធ្លាប់សម្ដែងមានដូចតទៅនេះ ៖

ក- បុញ្ញកិរិយា ១០ ហៅថា ទានមយៈ បានន័យថា បុណ្យសម្រេចអំពីធ្វើទាន។
ខ- អរិយទ្រព្យ ៧ ហៅថា ចាគធនំ បានន័យថាទ្រព្យគឺការឲ្យទាន់ជាទ្រព្យដ៏ប្រសើរ។
គ- ទសពិធរាជធម៌ ១០ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការចិញ្ចឹមទំនុកបំរុងឲ្យអភ័យ។
ឃ- ប្រយោជន៍បរលោក ៤ ហៅថា ចាគ បានន័យថា លះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិកសាង។
ង- បារមីធម៌១០ ហៅថា ទាន បានន័យថាការកសាងកម្លាំងត្រាស់ដឹងដោយទ្រព្យ។
ច- មង្គល ៣៨ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការបំពេញទានជាគុណធម៌នាំឲ្យចំរើន។
ឆ- សង្គហធម៌ ៤ ហៅថា ទាន បានន័យថា ការបរិច្ចាគទាន ជាគុណធម៌ធ្វើឲ្យសង្គមមនុស្សមានសាមគ្គីធម៌។
ជ- អនុបុព្វិកថា ៥ ហៅថា ទានកថា បានន័យថា ធម៌ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់សម្ដែងប្រចាំថ្ងៃ។
ឈ- សប្បុរិសបញ្ញត្តិ ហៅថា ទាន បានន័យថា ធម៌ ដែលសប្បុរសទាំងឡាយ បញ្ញត្តិសម្រាប់លោក។
ញ- សប្បុរិសធម៌ ហៅថា សក្កច្ចំ ទានំ ទេតិ បានន័យថា សប្បុរសឲ្យទានដោយគោរព។

យើងឃើញថា ទានក្នុងពុទ្ធសាសនា មានមកពីប្រភពនៃធម៌ច្រើនពួក គួរឲ្យយើងចង់ដឹងថា តើទានដែលមានមកក្នុងពួកធម៌នោះៗ មានសេចក្ដីអធិប្បាយយ៉ាងណា? មានគុណសារប្រយោជន៍ខុសគ្នាដូចម្ដេច?។

ខ្ញុំសូមមិនអធិប្បាយអំពីទានទាំងអស់ ក្នុងសៀវភៅដ៏តូច ស្ដើងនេះទេ ព្រោះក្នុងធម៌ខ្លះ លោកអ្នកអាចបានចេះចាំរួចហើយ ខ្ញុំអធិប្បាយខ្លះ ចំពោះតែរឿងពិបាកយល់ប៉ុណ្ណោះ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ អមិសទាននិងធម្មទាន
រៀបរៀងដោយ ឈុន គឹមអៀត

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)