Reading Article
Public date : 18, Jun 2023 (80,283 Read)
អ្នកមានសទ្ធាមិនកំព្រាបុណ្យឡើយ
|
|
|
អ្នកមានសទ្ធាមិនកំព្រាបុណ្យឡើយ
សទ្ធាសេចក្ដីជឿបុណ្យ ជឿបាប ជឿកម្ម ជឿផលរបស់កម្ម ថាអ្នកណាធ្វើ អ្នកនោះទទួលបានសទ្ធាមុតមាំប្រកបដោយបញ្ញា មិនភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងមង្គលផ្សេងៗ ដែលគេនិយាយតៗគ្នាថា យ៉ាងនេះយ៉ាងនោះ ប៉ុន្តែយើងជាអ្នកស្ដាំក្នុងការជឿ សូមឲ្យជឿមានហេតុផលផង ដើម្បីងាយស្រួលមិនមានទោសជាដើម។ មនុស្សយើងភាគច្រើន តែងតែជឿដោយគ្មានហេតុផល សូម្បីតែបុគ្គលភាគខ្លះឮគេនិយាយរឿង ថាអ្នកនេះពូកែ បុគ្គលនោះអស្ចារ្យក្នុងលោកមិនទាន់ទាំងបានឃើញផង ស្រាប់តែជឿទៅហើយ មានមួយចំនួនទៀត ក្នុងការជឿនោះមានអ្នកខ្លះត្រូវបានចាញ់បោកគេក៏មានដែរ ទាំងនេះមិនអាចបន្ទោសបានឡើយ ដោយសារពួកគាត់មិនបានសិក្សា។ ហើយរឿងនេះទៀតសោត មិនមែនមានតែបច្ចុប្បន្ននេះទេ គឺ មានតាំងតែពីយូយាណាស់មកហើយ ក្នុងកាលដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគ ព្រះអង្គគង់មានព្រះជន្មនៅឡើយ មានពេលខ្លះបរិស័ទមិនជឿព្រះអង្គក៏ មានដែរ ដូចជារឿងនាចិញ្ចាមកថា នាងមានផ្ទៃពោះជាមួយព្រះអង្គ ពួកបរិស័ទដែលជាអ្នកស្ដាប់ធម៌ក្នុងវត្តជេតពន មានការផ្អើលឆោឡោ អ្នក ខ្លះថា ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តនូវអំពើហ្នឹងមែន។ តែក្នុងអ្នកដែលជឿនាងចិញ្ចា ពេលនោះសុទ្ធតែពួកបុថុជ្ជន ទាំងនេះហើយ បានជាយើងមិនងាយទាញឲ្យគេជឿយើង បានដោយងាយៗនោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះព្រះអរិយបុគ្គលវិញ រមែងមិនមានការកក្រើក ចំពោះព្រះអង្គឡើយ ក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើមិនល្អ ដូចជានាងចិញ្ចាបាននិយាយពេលនោះ ទីបំផុតនាងក៏ត្រូវព្រះធរណីស្រូបបាត់ទៅ ដោយអំណាចកម្មរបស់នាង ដែលបានធ្វើចំពោះព្រះអង្គ។ ក្នុងការនិយាយខាងលើ មិនបានថាឲ្យតែបុថុជ្ជនសុទ្ធតែអញ្ចឹងទាំងអស់នោះទេ តែចង់និយាយវិស័យជាបុថុជ្ជន ដូចជាយើងទាំងអស់គ្នាមិនសូវជាមានបញ្ញា មុននឹងជឿអ្វីៗត្រូវពិចារណាឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយសិនដើម្បីការពារមិនឲ្យមានការសោកស្ដាយជាខាងក្រោយ។ ដូចមានរឿងនិទានមួយ ក្នុងសម័យពុទ្ធកាលនាយសុមនមាលាការតែងតែទំនុកបម្រុងព្រះបាទពិម្ពិសារ ដោយផ្កាម្លិះ ៨ នាឡិរាល់ៗព្រឹកហើយបានប្រាក់ ៨ កហាបណៈរាល់ៗថ្ងៃផងដែរ។ ថ្ងៃមួយសុមនមាលាការ បានជួបនឹងព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធតាមផ្លូវបានគិតថា យើងបានអ្វីបូជាព្រះអង្គហ្ន៎។ កាលបើមិនមានវត្ថុ អ្វីក្រៅអំពីផ្កាម្លិះក៏គិតបូជាដោយផ្កាម្លិះ ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគបានគិតទៀតថា ផ្កានេះសម្រាប់ថ្វាយដល់ព្រះរាជា គឺតែងតែទំនុកបម្រុងរាល់ថ្ងៃ កាលណាបើមិនមានផ្កាថ្វាយទេនោះ យើងនឹងត្រូវទទួលទោស ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា ក៏ដោយត្រូវសម្លាប់ ឬត្រូវដើម្បីប្រយោជន៍សុខដ៏ក្រៃលែង។ សុមនមាលាការគិតដល់ថ្នាក់ព្រមលះបង់ជីវិត ចំពោះព្រះតថាគត មានចិត្តមិនប្រែប្រួលពីសេចក្ដីជ្រះថ្លា ថែមទាំងមានបីតិសោមនស្ស រីករាយខ្លាំងក្លាជាមហាកុសលចិត្តទី ១ បានកើតឡើង ហើយក៏បានបូជាផ្កាថ្វាយចំពោះព្រះបរមសាស្ដាក្នុងពេលនោះឯង។ សេចក្ដីអស្ចារ្យបានកើតឡើង ដោយផ្កាដែលសុមនមាលាការបានថ្វាយទៅនោះ បានអណ្ដែតតាមព្រះដ៏មានព្រះភាគ ដែលកំពុងតែយាងចូលក្រុងដើម្បីបិណ្ឌបាតនោះឯង។ ផ្កាបាំងដូចជាវាំងនន ពីឆ្វេងផង ពីស្ដាំផង ពីក្រោយផង និងពីលើផង មហាជនច្រើន អ៊ូអរក្រៃលែងស្រីក សាធុ ការក្នុងពេលនោះ ព្រះរាជាមិនត្រឹមតែមិនយកទោសប៉ុណ្ណោះ ថែម ទាំងប្រទានរង្វាន់យ៉ាងច្រើន ដល់នាយសុមនមាលាការជាការបូជាគុណ ទៀតផង។ ព្រះបរមសាស្ដា ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់ចំពោះព្រះអានន្ទត្ថេរក្នុង កាលនោះថា ម្នាលអានន្ទ អ្នកកុំគប្បីកំណត់ថា កម្មមានប្រមាណតិចតួចដែល សុមនមាលាការនេះបានធ្វើហើយនោះ ព្រោះសុមនមាលាការបានលះបង់នូវជីវិត ធ្វើការបូជាចំពោះតថាគត គេញ៉ាំងចិត្តឲ្យជ្រះថ្លា ក្នុងការបូជាបែបនេះ នឹងមិនទៅកាន់ទុគ្គតិ រហូតអស់មួយសែនកប្ប។ ពេលនោះព្រះអង្គបានត្រាស់ព្យាករណ៍ដូច្នេះថា នាយសុមនមាលាការ នឹងតាំងនៅក្នុងកំណើតទេវតា និងមនុស្សទាំងឡាយ រមែងមិនទៅកាន់ទុគ្គតិអស់សែនកប្បនេះ ជាផលនៃកម្មនោះ ក្រោយមកគេនឹងបានត្រាស់ជាព្រះបច្ចេកពុទ្ធមានព្រះនាមថា សុមនៈ។ ក្នុងពេលដែលព្រះបរមសាស្ដាស្ដេចយាងទៅដល់វេឡុវ័ន មហាវិហារ ហើយទ្រង់យាងចូលទៅកាន់ព្រះគន្ធកុដិ ផ្កាម្លិះទាំងនោះបានធ្លាក់ចុះនៅត្រង់ខ្លោងទ្វារនាព្រះគន្ធកុដិនោះឯង។ ក្នុងវេលាល្ងាចថ្ងៃនោះ ភិក្ខុទាំងឡាយបានសន្ទនាគ្នា និងពោលសរសើរគុណរបស់សុមនមាលាការ ព្រះបរមសាស្ដាទ្រង់យាងចេញអំពីព្រះគន្ធកុដិមក ទ្រង់ត្រាស់នឹងភិក្ខុទាំងឡាយនោះថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ មានតែសោមនស្សរីករាយប៉ុណ្ណោះ នៅពេលដែលឃើញនូវអំពើដែលខ្លួនបានធ្វើនោះ កម្មនោះឯងដែលបុគ្គលគួរធ្វើ។ ព្រះអង្គទ្រង់សម្ដែងគាថា តញ្ច កម្មំ កតំ សាធុ យំ កត្វា នានុតប្បតិ យស្ស បតីតោ សុមនោ វិបាកំ បដិសេវតិ។ បុគ្គលធ្វើកម្មណាហើយ រមែងមិនក្ដៅក្រហាយ ឬដល់នូវសេចក្ដីពេញចិត្ត មានចិត្តល្អ ទទួលផលនៃកម្មណា កម្មដែលគេធ្វើហើយនោះឯងឈ្មោះថា ជាកម្មល្អ។ ចំណែកនាងដែលជាភរិយា គ្រាន់តែបានឮស្វាយមីរបស់ខ្លួន បានថ្វាយផ្កា ចំពោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធស្រាប់តែមានការភ័យខ្លាច ដោយសារតែផ្កានោះ ធ្លាប់តែយកទៅថ្វាយចំពោះព្រះរាជា ក៏លែងទទួលស្គាល់សុមនមាការ ថាជាប្ដីនាងទៀតហើយ។ ព្រោះខ្លាចព្រះរាជាសម្លាប់ចោលជាមួយនឹងប្ដីនាង ទើបធ្វើដូច្នោះ ទីបំផុតបានឮដំដឹងទៅដល់ថព្រះរាជា ទើបព្រះរាជាដាក់ទោសភរិយារបស់សុមនមាលាការ និរទេសចេញពីនគរ ចំណែកសុមនមាលាការរស់នៅក្នុងទីដ៏សមគួរអស់កាលជាអង្វែង។ សរុបសេចក្ដីមក ទុកជាយ៉ាងណាក៏ដោយសូមឲ្យការប្រព្រឹត្តរបស់យើងរាល់ថ្ងៃប្រកបដោយបញ្ញា ទើបមិនកំព្រាបុណ្យឡើយ ទីបំផុតចំពោះបុគ្គលណា ដែលមានសទ្ធាតាំងមាំហើយនោះ រមែងដូចជាសុមនមាលាការមិនខាន។ សទ្ធា ទុតិយា បុរិសស្ស ហោតិ សទ្ធាជាគូកនគម្រប់ពីររបស់បុរស សទ្ធា សាធុ បតិដ្ឋិតា សទ្ធាតាំងខ្ជាប់ខ្ជួនហើយ រមែងញ៉ាំងប្រយោជន៍ឲ្យសម្រេចបាន។ សទ្ធាធ វិត្តំ បុរិសស្ស សេដ្ឋំ សទ្ធាជាទ្រព្យដ៏ប្រសើររបស់ក្នុងលោកនេះ។ សទ្ធា ពន្ធតិ បាថេយ្យំ សទ្ធារមែងប្រមូលទុកនូវស្បៀង គឺកុសល។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ រស់ក្រោមម្លប់ព្រះធម៌ រៀបរៀងដោយ ភិក្ខុ ចិន្តកវី ទូច ចន្ថា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
