គុណនៃការបូជាប្រយោជន៍ ចំពោះមិត្តសំឡាញ់

Audio

រឿងសោមទត្តព្រាហ្មណ៍

( ចាក ម. វា. )
(គុណនៃការបូជាប្រយោជន៍ ចំពោះមិត្តសំឡាញ់)

កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ព្រះអង្គបរិនិពា្វនទៅយូរហើយ ក្នុងក្រុងសាវត្ថីមានព្រាហ្មណ៍ពីររូបឈ្មោះ សោមព្រាហ្មណ៍១ សោមទត្តព្រាហ្មណ៍១ ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា ។ ព្រាហ្មណ៍ទាំងពីររូបនេះជាអ្នកចូលចិត្តលេងបាស្កាភ្នាល់គ្នាដាក់គ្រឿងអលង្ការ និង សំលៀកបំពាក់ ។

ថ្ងៃមួយសោមព្រាហ្មណ៍លេងចាញ់ ត្រូវបានសំលៀកបំពាក់ និង ចិញ្ចៀនទៅសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ទាំងអស់ នៅសល់តែខោខ្លីមួយ ក៏មិនហ៊ានទៅផ្ទះខ្លាចប្រពន្ធរករឿងឈ្លោះប្រកែក ។

ឯសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ កាលបើដល់ពេលទៅផ្ទះ ក៏បបួលសោមព្រាហ្មណ៍ទៅផ្ទះ សោមព្រាហ្មណ៍ប្រកែកមិនព្រមទៅដាច់អហង្ការទើបសោមទត្តព្រាហ្មណ៍សួរថា ម្នាលសំឡាញ់ ហេតុអ្វីបានជាសំឡាញ់មិនទៅផ្ទះ អ្នកឈឺចិត្តនឹងលេងចាញ់ខ្ញុំឬ ? សោមព្រាហ្មណ៍ថាមិនមែនឈឺចិត្តដូចសំឡាញ់ទេ ប៉ុន្តែប្រពន្ធខ្ញុំបើមិនឃើញចិញ្ចៀនពាក់នៅដៃខ្ញុំទេមុខជារករឿងឈ្លោះនឹងខ្ញុំជាប្រាកដ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យមានការឈ្លោះប្រកែក បានជាខ្ញុំមិនព្រមទៅផ្ទះ ។

សោមទត្តព្រាហ្មណ៍ឮដូច្នោះហើយ ក៏ឲ្យសំលៀកបំពាក់និងចិញ្ជៀនទៅសោមព្រាហ្មណ៍វិញ ហើយនាំគ្នាទៅផ្ទះរៀងខ្លួនទៅ ។ ចំណែកសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ជាមនុស្សខិលខូច ប្រព្រឹត្តកាមេសុមិច្ឆាចារនឹងកូនប្រពន្ធអ្នកដទៃ ព្រះរាជាបានទទួលបណ្តឹងពីអ្នកប្តឹង ហើយចាត់ឲ្យរាជបុរសទៅចាប់ខ្លួនសោមទត្តព្រាហ្មណ៍មកធ្វើទោស លុះសោមទត្តព្រាហ្មណ៍មកដល់ព្រះរាជាទតឃើញរូបភាពជាមនុស្សខ្ពង់ខ្ពង់ ហើយទ្រង់រំលឹកប្រដៅឲ្យឈប់ធ្វើអំពើនោះទៀត ទ្រង់លែងឲ្យរួចខ្លួនត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។

សោមទត្តព្រាហ្មណ៍មិនព្រមលះបង់អំពើនោះ នៅតែប្រព្រឹត្តធ្វើដដែល ព្រះរាជាហៅមកឃាត់អស់វារៈ៣ ដងមិនព្រមតាមសោះ ដល់គ្រប់៤ ដងទ្រង់ក្រោធពិរោធជាខ្លាំងឲ្យរាជបុរសយកទៅសម្លាប់ ។ ពួករាជបុរសចាប់ចងស្លាបសេកបណ្តើរអាក្រោសគ្រប់ច្រកល្ហកក្នុងទីក្រុងក៏បានឮដល់សោមព្រាហ្មណ៍ៗ រត់មកមើលឃើញស្គាល់ជាសំឡាញ់អ្នកឲ្យប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនក្នុងពេលដែលលេងបាស្កាចាញ់ ក៏និយាយអង្វររាជបុរសឲ្យឈប់ចាំនៅទីនោះសិន កុំអាលយកទៅសម្លាប់ចាំទៅសូមទោសព្រះរាជាសិន រាជបុរសព្រមចាំ ។

សោមព្រាហ្មណ៍ទៅទួលសូមទោសព្រះរាជាៗ ទ្រង់តុណ្ហីភាពស្ងៀមពុំមានព្រះរាជឳង្កាថាដូចម្តេចឡើយ ។ សោមព្រាហ្មណ៍ថ្វាយបង្គំលាត្រឡប់មកវិញឲ្យរាជបុរសដោះលែងសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ ហើយឲ្យចងខ្លួនយកទៅសម្លាប់វិញ(ឳ! គួរឲ្យស្ងើចណាស់មិត្តសំឡាញ់មានសភាពបែបនេះមានតិចពេកក្នុងលោក ស្ទើរតែគ្មានសោះ ។

អ្នកមានមិត្តសំឡាញ់ទាំងឡាយក្នុងលោក គួរតែយកតម្រាប់តាមសោមព្រាហ្មណ៍នេះគ្រប់គ្នា កុំសម្លាប់មិត្តក្នុងវេលាមានអាសន្នឡើយ) ។ ពួករាជបុរសទាំងឡាយ ដោះលែងសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ហើយ ចងសោមព្រាហ្មណ៍យកទៅសម្លាប់ចោលទៅ ។ ដួងវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធរបស់សោមព្រាហ្មណ៍ ក៏អណ្តែតក្នុងប្រតិស្ថានក្នុងវិមានមាសកណ្តាលហ្វូងនៃពួកនារីទាំងឡាយ នាស្ថានទេវលោកសោយទិព្វសម្បត្តិជាសុខក្សេមក្សាន្ត ។

ចំណែកសោមទត្តព្រាហ្មណ៍កាលបើរាជបុរសសម្លាប់សម្លាញ់ហើយ ក៏យំសោកបោកខ្លួនប្រាណអាណិតអាសូរក្រៃលែង លុះបន្ទោបង់នូវការយំសោកហើយ រៀបធ្វើជើងថ្កបូជាសព្វរើសឆ្អឹងសម្លាញ់យកទៅទុកនៅផ្ទះរបស់ខ្លួន ធ្វើទក្ខិណានុប្បទានផ្សាយកុសលទៅឲ្យអស់វារៈបីថ្ងៃ ។

ឯសោមទេវបុត្ត បានរំលឹកឃើញសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ដែលជាសម្លាញ់ បានធ្វើទានឧទ្ទិសកុសលចំពោះខ្លួនហើយ ក៏ចុះពីទេវលោកមកនិម្មិតជាមាណពដើរចូលទៅផ្ទះសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ និយាយសព្វគ្រប់តាមដំណើររឿងរបស់ខ្លួន ទើបនាំសោមទត្តព្រាហ្មណ៍ទៅស្ថានទេវលោកដោយឫទ្ធិរបស់ខ្លួន ប្រគល់ទិព្វសម្បតិ្តឲ្យ ៧ ថ្ងៃ ហើយនាំមកមនុស្សលោកវិញ ។

សោមទត្តព្រាហ្មណ៍ខំធ្វើបុណ្យទានគ្រប់យ៉ាងដោយចង់បានទិព្វសម្បតិ្តដូចសោមទេវបុត្ត តែងគិតដល់កំហុសរបស់ខ្លួនថា កាលពីដើមអញមានសម្បត្តិច្រើនមិនគិតធ្វើបុណ្យទានគិតតែស៊ីចាយសប្បាយវិនាសសម្បត្តិអស់ ធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកក្រ ពេលនេះធ្វើម្តេចហ្ន! នឹងបានទ្រព្យធ្វើបុណ្យទានឲ្យអស់ចិត្តនឹងគេ ការគិតយ៉ាងនេះយូរៗទៅ ក៏បណ្តាលទៅជារោគស្គមលឿងដេកនៅលើកន្ទេលដើរទៅណាមិនរួច ។

សោមទេវបុត្រដឹងដូច្នេះហើយ មានប្រាថ្នាចង់អោយទិព្វសម្បត្តិ ប៉ុន្តែយល់ថាមនុស្សលោកប្រើប្រាស់ទិព្វសម្បត្តិមិនបានឡើយ ទើបយកកែវមណីជោតិមួយដុំមកឲ្យ កែវនេះអាចសម្រេចសេចក្តីប្រាថ្នាគ្រប់យ៉ាង ។ សោមទត្តព្រាហ្មណ៍បានកែវអនុភាពនោះហើយ សប្បាយចិត្ត ជារោគទាំងពួង គិតជាចំណាយធ្វើបុណ្យទានតែម្យ៉ាងដរាបអស់អាយុបានទៅកើតស្ថានទេវលោក សោយទិព្វសម្បត្តិជាសុខក្សេមក្សាន្តជាមួយសោមទេវបុត្តជាសម្លាញ់អស់កាលជាយូរអង្វែង ៕

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

គុណ​នៃ​ការ​បូ​ជា​ប្រ​យោជន៍​​ ចំ​ពោះ​មិត្ត​សំ​ឡាញ់

គុណនៃការបូជាប្រយោជន៍ ចំពោះមិត្តសំឡាញ់