អានិសង្សធ្វើផ្លូវថ្នល់ ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា

រឿងស្តេចលិច្ឆវី និងភូមទេវតា
( ចាក បេ. ខុ. )
( អានិសង្សធ្វើផ្លូវថ្នល់ ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា )

សម័យពុទ្ធកាល មានស្តេចលិច្ឆវីមួយព្រះអង្គព្រះនាម អម្ពសក្ខរ នៅនគរវេសាលី ជាស្តេចមិច្ឆាទិដ្ឋិ យល់ថាលោកខាងមុខមិនមាន មនុស្សសត្វទាំងពួងតែស្លាប់ទៅហើយសូន្យគ្មានកើតទៀត ។ ព្រះរាជាអង្គនេះ តែងបៀតបៀនពួកពុទ្ធបរិស័ទ មានភិក្ខុសាមណេរជាដើម រាល់ពេលវេលាដែលបានជួបប្រទះ ។

ក្នុងក្រុងវេសាលី មានឈ្មួញលកដូរនៅច្រើន កាលនោះមានឈ្មួញលក់រាន ១ រូបជាបណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញ បរិបូណ៍ដោយសីល និងទាន មានចិត្តសប្បុរសបានឃើញទឹកភក់ដក់នៅកណ្តាលផ្លូវ ជាហេតុឲ្យលំបាកដល់មហាជនទៅមក ក៏យកឆ្អឹងគោទៅដាក់រៀបលើភក់ ហើយយកដីចាក់ ធ្វើផ្លូវ នោះឲ្យស្អាតល្អឡើង ។ ពេលថ្ងៃក្តៅទៅងូតទឹកជាមួយសម្លាញ់ម្នាក់ ប្រឡែងគ្នាយកសំពត់សម្លាញ់នោះលាក់លេងជាល្បែងឲ្យសម្លាញ់នោះអាក្រាតនៅខ្លួនទទេ ។ ដល់ត្រឡប់មករានផ្សារវិញ ជួនជាពេលនោះ ក្មួយប្រុសរបស់គាត់ទៅលួចទ្រព្យគេទុកនៅរាននោះ ។

ពួករាជបុរសចាប់យកទាំងពីរនាក់ទៅថ្វាយស្តេចលិច្ឆវី ព្រះរាជាឲ្យយកឈ្មួញនោះទៅសម្លាប់ចោល ឯក្មួយឲ្យដោតទុកលើឈើអណ្តោតក្បែរកំពែងវាំង ។ ឈ្មួញនោះស្លាប់ ទៅកើតជាភូមទេវតាអាក្រាតកាយទទេ មានសេះសមួយជាយានជំនិះ សេះនោះឈ្មោះមនោជព មានឫទ្ធិពូកែអស្ចារ្យ កើតឡើងដោយអំណាចបុណ្យដែលបានធ្វើផ្លូវភក់ឲ្យស្អាតពីជាតិមុននោះឯង ដែលអាក្រាតខ្លួនទទេនោះ ដោយទោសដែលយកសំពត់លាក់ ធ្វើឲ្យសម្លាញ់អាក្រាតកាយពីជាតិមុនដែរ ។

មានសេចក្តីប្លែកថា ភូមទេវតានោះ តែងតែជិះសេះទៅប្រាប់ក្មួយដែលជាប់លើអណ្តោតថា កាលដែលគេធ្វើទោសនោះ គួរជាទីពេញចិត្តណាស់ ព្រោះជាទោសតូចស្រាល តែដលស្លាប់ទៅ ធ្លាក់ទៅនរកទទួលទោសធំជាងនេះឆ្ងាយណាស់ ដូច្នេះចូរអ្នកខំអត់កុំថ្ងូរ ។ ភូមទេវតា ចេះតែជិះសេះមកប្រាប់ក្មួយដូច្នេះរាល់ពេលពុំដែលខាន ។

សង្ខេបសេចក្តីនេះសិន នឹងនិយាយអំពីស្តេចលិច្ឆវីព្រះនាមអម្ពសក្ខរនោះ ស្តេចចេញទៅទតទីក្រុង បានឃើញស្រ្តីមានរូបល្អម្នាក់ ជាប្រពន្ធរបស់កសកបុរសដែកកំពុងអើតមើលព្រះអង្គ គឺជួនជាព្រះរាជាទតព្រះនេតទៅចំ នាងក៏លិបក្បាលចូលទៅក្នុងផ្ទះ ហាក់ដូចព្រះចន្ទចូលទៅក្នុងដុំពពក ។

ព្រះរាជាកើតសេចក្តីស្នេហាចំពោះរូបស្រ្តីនោះ លុះត្រឡប់មកព្រះរាជដំណាក់វិញ ប្រើរាជបុរសសួរដឹងថា ជាភរិយារបស់កសកបុរស ក៏ចូលទៅក្រាបទូលព្រះរាជាតាមដំណើរ ។ ព្រះរាជាកើតព្យាបាទវិតក្ក រិះរកឧបាយ នឹងសម្លាប់បុរសនោះយកប្រពន្ធ ក៏បានឃើញឧបាយមួយ ទើបប្រើរាជបំរើឲ្យទៅហៅបុរសនោះមកបង្គាប់ ឲ្យទៅបេះផ្កាឈូក និងយកដីក្រហមពីស្រះបោក្ខរណីចម្ងាយ ៣ យោជន៍ពីក្រុងវេសាលី ហើយឲ្យយកបានមកដាក់ក្នុងពេលថ្ងៃ បើមកមិនទាន់ទេ ដល់យប់ទើបមកដល់ ត្រូវសម្លាប់ចោល ។

បុរសនោះទទួលព្រះរាជបញ្ជាហើយ ម្នីម្នារត់សំដៅទៅស្រះបោក្ខរណីនោះ ។ ឯស្តេចលិច្ឆវី លុះបុរសចេញផុតទៅ បានប្រាប់ដល់អ្នកចាំទ្វារថា បើឃើញបុរសនោះ យកផ្កាឈូក និងដីក្រហមមក ត្រូវបិទទ្វារកុំឲ្យចូល ដល់យប់ចាំបើកឲ្យចូល ។ កសកបុរសខំរត់ទៅដល់ស្រះបោក្ខរណី ឃើញពួកបិសាចអារ័ក្សទឹកនិម្មិតខ្លួនគួរខ្លាចនៅជុំវិញស្រះនោះ ក៏បួងសួងប្រកាសសេចក្តីទុក្ខរបស់ខ្លួន ពួកបិសាចឮ ហើយមានចិត្តអាណិត ឲ្យបេះផ្កាឈូកយកដីត្រឡប់មកវិញ មកដល់មាត់ទ្វារវាំងថ្ងៃរសៀល ស្រាប់តែឃើញទ្វារបិទ ខំស្រែកហៅក៏គ្មានអ្នកណាបើកឲ្យ ។

កសកបុរសក្រឡេកមើលទៅខាងត្បូងវាំង ឃើញបុរសកំពុងស្រែកថ្ងូរនៅលើឈើអណ្តោត ក៏និយាយប្រាប់ឲ្យបុរសនោះធ្វើជាសាក្សីជួយដឹងឮថាខ្លួនយកផ្កាឈូក និងដីក្រហមមកទាន់ពេលវេលា ។ បុរសជាប់ឈើអណ្តោតនិយាយប្រាប់ថា ខ្ញុំ អ្នកយកធ្វើជាសាក្សីមិនបានទេ ព្រោះខ្ញុំជាអ្នកទោស សូមអ្នកយកភូមទេវតាវិញបន្តិចមកដល់ហើយ ។ ដល់ពេលព្រលប់ភូមទេវតាមកដល់ បុរសនោះដំណាលប្រាប់តាមដំណើររឿង ភូមទេវតាព្រមទទួលធ្វើសាក្សី ហើយជិះសេះត្រឡប់ទៅវិញ ។

ព្រះរាជា កាលបើព្រះអាទិត្យលិចបាត់ហើយ ក៏ឲ្យរាជបុរសធ្វើជារកមើល តើឃើញកសកបុរសមកពីរកផ្កាហើយឬនៅ ? រាជបុរសចេញទៅក្រៅកំពែងវាំងឃើញបុរសនោះកំពុងអង្គុយកើតទុក្ខ ក៏នាំទៅថ្វាយព្រះរាជា ដោយចោទប្រកាន់ថា មកហួសពេលកំណត់ ត្រូវព្រះរាជាយកទោសដល់ជីវិត ។ ព្រះរាជាគ្រាន់តែទតឃើញបុរសនោះ ក៏ដាក់ទោសឲ្យថា ត្រូវរាជបុរសយកទៅសម្លាប់ ។

កសកបុរសទូលអង្វរតាមសេចក្តីពិតរបស់ខ្លួន ហើយអាងដល់សាក្សីរបស់ខ្លួនថា បើព្រះរាជាពុំជឿទេចាំសួរភូមទេវតា ដែលតែងជិះសេះមកឲ្យឳវាទដល់បុរសជាប់ឈើអណ្តោតនោះចុះ ។ ព្រះរាជាទាល់ប្រាជ្ញ ដោយចង់ឃើញភូមទេវតា ក៏ឲ្យបុរសនោះនាំទៅជួប ដល់ពេលព្រលប់ភូមទេវតាជិះសេះមក ព្រះរាជាទតឃើញហើយ ត្រាស់សួរថា អ្នកជាសាក្សីកសកបុរសនេះឬ ? បុរសនេះបានយកផ្កា និងដីមកដល់មុនថ្ងៃលិចឬ ? ភូមទេវតាទូលថា ជាសាក្សីមែន បានឃើញបុរសនេះនាំយកដី និងផ្កាមកដល់មុនថ្ងៃលិចមែន ។ កសកបុរសក៏បានរួចខ្លួនទៅ ។

ដំណាលអំពីភូមទេវតា មានប្រាថ្នាយូរហើយ ចង់ទូន្មានស្តេចលិច្ឆវី ឲ្យលះបង់មិច្ឆាទិដ្ឋិចេញ និងដោះក្មួយរបស់ខ្លួនឲ្យបានរួចពីឈើអណ្តោត ។ ជួនជាឳកាសនោះស្តេចលិច្ឆវី ចង់ដឹងបុព្វកម្មរបស់ភូមទេវតា ក៏ត្រាស់សួរថា អ្នកនៅទីណា ? យើងមិនដែលឃើញ ? ភូមទេវតាក្រាបទូលថា ពីដើមជាអ្នកលក់រានផ្សារ បានរក្សាសីលធ្វើទាន សន្សំបុណ្យកុសលផ្សេងៗជាច្រើន ជាអ្នកវៀរចាកអំពើទុច្ចរិត មិនរំលោភខុសច្បាប់ មិនធ្វើតាមអំពើចិត្តពាលរបស់ខ្លួន ។

ថ្ងៃមួយ ត្រូវគេចោទទូលព្រះបង្គំថាលួចទ្រព្យគេ មហារាជបានឲ្យរាជបុរសសម្លាប់ទូលព្រះបង្គំហើយ យកក្មួយទូលព្រះបង្គំទៅដោតលើអណ្តោត ដោយបុណ្យដែលទូលបង្គំបានធ្វើនោះឯង នាំមកកើតជាទេវតា ឯសេះនេះបានកើតដោយបុណ្យដែលទូលព្រះបង្គំ បានយកឆ្អឹងគោទៅដាក់លុបភក់ធ្វើផ្លូវឲ្យមនុស្សដើរបានស្រួល ។

ព្រះរាជាត្រាស់សួរទៀតថា ចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកគ្មានសំពត់ស្លៀក ? ភូមទេវតាទូលថា នេះគឺទោសដែលទូលព្រះបង្គំ យកសំពត់សម្លាញ់លាក់លេងជាល្បែង ធ្វើឲ្យសម្លាញ់នោះអាក្រាតនៅខ្លួនទទេ សូមមហារាជជ្រាប មិនមែនដូចមហារាជធ្លាប់យល់ថា ស្លាប់ទៅសូន្យ ធ្វើបុណ្យបាបមិនមានផលនោះទេ ។

ក្នុងពេលនោះ ព្រះរាជាហាក់ដូចជាភ្ញាក់ព្រះអង្គថា អញប្រហែលយល់ខុសទេដឹង ? ភូមទេវតាក៏ទូលបញ្ជាក់ទៀតថា បុណ្យក្តី បាបក្តីដែលបុគ្គលធ្វើហើយមិនសាបសូន្យទេតែងឲ្យផលជានិច្ច ពេលនេះបើមហារាជទ្រង់មេត្តាដល់ទូលព្រះបង្គំដែលគ្មានសំពត់ស្លៀក សូមមហារាជយកសំពត់ទៅប្រកេនសង្ឃ ឧទ្ទិសផលចំពោះទូលបង្គំៗ នឹងបានស្លៀកដណ្តប់ មហារាជក៏នឹកបានទតឃើញផលទានជាក់ច្បាស់ចំពោះព្រះនេត្រ ។

ព្រះរាជាទ្រង់ព្រះតម្រាស់ថា ម្នាលទេវតា ឲ្យយើងយកសំពត់ទៅប្រគេនសង្ឃអង្គឯណា ទេវតាទូលថា សូមមហារាជប្រគេនចំពោះព្រះកប្បិតត្ថេរ ជាព្រះអរហន្ត ដែល
លោកតែងនិមន្តបិណ្ឌបាតក្នុងក្រុងវេសាលី ។ ព្រះរាជាយកសំពត់ព្រះរាជទ្រព្យ មានសាច់ម៉ត់ល្អទៅប្រគេនព្រះកប្បិតត្ថេរ ហើយឧទ្ទិសផលចំពោះទេវតា ក្នុងពេលនោះ ទេវតាបានស្លៀកដណ្តប់សំពត់ទិព្វ ហើយទៅកាន់សំណាក់ព្រះកប្បិតត្ថេរនោះភ្លាម ព្រះរាជាបានទតឃើញជាក់នឹងព្រះនេត្រ សេចក្តីយល់ខុសមិច្ឆាទិដ្ឋិ ក៏រលត់បាត់អស់ក្នុងពេលនោះឯង ហើយត្រាស់បង្គាប់ឲ្យរាជបុរស ដោះលែងបុរសដែលជាប់ឈើអណ្តោត ។

បុរសនោះបានរួចពីឈើអណ្តោតហើយ ខំមើលមុខដំបៅសះជា ក៏ចូលទៅបួសបានសម្រេចជាព្រះអរហន្ត ។ ឯព្រះរាជា បានថ្វាយខ្លួនជាឧបាសករក្សាសីល ៥ សីលឧបោសថ ថ្ងៃមួយបានស្តាប់ធម្មទេសនារបស់ព្រះកប្បិតត្ថេរ ក៏បានសម្រេចដល់សោតាបត្តិផលហោង ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

អានិ​សង្ស​ធ្វើផ្លូវ​ថ្នល់​ ដោយ​សេច​ក្តី​ជ្រះ​ថ្លា​

អានិសង្សធ្វើផ្លូវថ្នល់ ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា