អានអត្ថបទ ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៧ (អាន: ៦៤៨៦ ដង) ការប្រព្រឹត្តិកោតក្រែង (អបចាយនកថា) ពុទ្ធសាសនសុភាសិតដែលមានមកក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថា ជាសុភាសិតគាថាមានសេចក្តីដ៏ពីរោះ គួរជាទីជ្រះថ្លាចង់ស្តាប់ ដោយហេតុថា ធម៌នេះដែលប្រជាជនក្នុងសកលលោក តែងត្រូវការ តែប្រាថ្នាចង់បានគ្រប់ៗគ្នា ។ ធម្មដែលមាននៅក្នុងផ្ទៃនៃព្រះពុទ្ធគាថានេះ ឈ្មោះថា ពរ ប្រែថា (ធម៌ដ៏ប្រសើរ) ជាធម៌កើតមានដោយ អបចាយនៈ គឺការកោតក្រែង ន័យខ្លះឈ្មោះថា (ឥដ្ឋកន្តធម៌) ជាធម៌ជាទីប្រាថ្នាជាទីត្រេកអរ ជាទីពេញចិត្តនៃមនុស្សសត្វទាំងអស់ សមដូចព្រះពុទ្ធដីកាក្នុងអនាថបណ្ឌិកសូត្រ ដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធសម្តែងចំពោះគហបតីអនាថបិណ្ឌិក ថា៖ អានបន្ត៖ (មើលមិនឃើញចុចទីនេះ) ដោយ៥០០០ឆ្នាំ Array ( [data] => Array ( [0] => Array ( [shortcode_id] => 1 [shortcode] => [ADS1] [full_code] => ) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
