អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,០៨៥ ដង)
អ្វីដែលកើតគឺត្រូវតែមាន
|
|
|
អ្វីដែលកើតគឺត្រូវតែមាន
អ្វីដែលកើតគឺត្រូវតែមាន នេះជាប្រធានបទនៃការសុខ ចិត្ត ។ យើងតែងតែទាស់ចិត្តនឹងរឿងនេះ រឿងនោះ ដោយគិតថា អ្នកដទៃជាអ្នកធ្វើ តែតាមពិត អ្វីដែលកើតមាននោះ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រឹងប្រែងសម្តែងអស់ ៤៥ ព្រះវស្សា ដើម្បីឱ្យដឹងថា ជាធម៌ពិត ។ ក្នុងលោកនេះ ជីវិតនេះ តើយើងធ្វើអ្វីបាន ធ្វើភ្នែក ធ្វើត្រចៀក ធ្វើវិញ្ញាណដឹងអារម្មណ៍ ធ្វើសុខ ធ្វើទុក្ខ តើធ្វើបាន ទេ ? ម៉្យាងទៀត រហូតមកនេះ យើងទាមទារអ្វីបានខ្លះ អត់ចាស់ អត់ឈឺ អត់ស្លាប់ អត់ព្រាត់ពីអ្វីជាទីពេញចិត្ត រស់នៅមានតែ សេចក្តីសុខ ៘ តើទាមទារបានទេ ? ព្រះពុទ្ធត្រាស់ដឹងសម្តែង ព្រះធម៌ តើយើងនៅមិនដឹងការពិតនៃលោកនេះដល់ណាទៀត ទាមទារអ្វីពីលោកនេះទៀត ។ រាល់ពេលដែលទាស់ចិត្ត សុទ្ធតែកើតអំពីការទាមទារ ការ ជាប់ជំពាក់ និង ការសម្គាល់ថាខ្លួនឯងគ្រាន់បើទាំងអស់ ។ បុគ្គល ដែលស្គាល់លោកនេះតាមពិត គឺមិនប្រកាន់អ្វីថាជាខ្លួន ថាជា របស់ខ្លួន ការមិនប្រកាន់នេះជាទីពឹងនៃបុគ្គលនោះ ម៉្លោះហើយ បុគ្គលនោះ រមែងជាបុគ្គលស្លូត មិនមានពិសកំណាចគឺការប្រកាន់ មានតែចិត្តអនុគ្រោះ សន្តោសប្រោសប្រណី ។ លោកនេះជាអនត្តា មិនស្តាប់បង្គាប់អ្នកណា មិនតាមអ្នក ណាទាមទារអ្វីទាំងអស់ លោកនេះ ប្រព្រឹត្តទៅតាមតែបច្ច័យរបស់ ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ បើយើងមិនប្រកាន់ជាមួយនឹងលោកនេះទេ លោក នេះក៏អត់មកធ្វើអ្វីយើងដែរ តែបើយើងប្រកាន់វាជាទុក្ខកង្វល់ ចង្អៀតចង្អល់ អផ្សុក ព្រោះតែការប្រកាន់ខ្លួនឯង លោកនេះនៅ តែប្រព្រឹត្តទៅតាមបច្ច័យរបស់ខ្លួន និង ជាសង្ខារលោក កើត ហើយវិនាសបាត់ទៅវិញជាធម្មតា ។ បើលោកនេះ ប្រព្រឹត្តទៅតាមតែបច្ច័យដូច្នេះ តើត្រូវ ទាមទាររកយុត្តិធម៌យ៉ាងដូចម្តេចទៀត ? លោកនេះ មិនដែល លំអៀងពីការពិតឡើយ ។ ធម៌ពិតទាំងអស់មានប្រាកដក្នុងលោក ៦ ដាច់ដោយឡែក អំពីគ្នា ជាបរមត្ថផ្សេងគ្នា សូន្យចាកសត្វបុគ្គលតួខ្លួន ។ ក្នុងបិដក លេខ ៥៤,ទំព័រ ៥៦ ហេមវតយក្ស ទូលសួរធម៌ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ថា ព្រោះអ្វីកើតឡើង ទើបលោកកើត លោកធ្វើសេចក្តីស្និទ្ធស្នាល ក្នុងអ្វី លោកប្រកាន់នូវអ្វី ព្រោះមានអ្វីទើបលោកលំបាក ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់តបថា៖ ឆសុ លោកោ សមុប្បន្នោ ឆសុ កុព្វតិ សន្ថវំ ឆន្នមេវ ឧបាទាយ ឆសុ លោកោ វិហញ្ញតិ។ ព្រោះអាយតនៈ ៦ កើតឡើង ទើបលោកកើត លោកធ្វើ សេចក្តីស្និទ្ធស្នាលក្នុងអាយតនៈ ៦ លោកប្រកាន់នូវអាយតនៈ ៦ ព្រោះអាយតនៈ ៦ មាន ទើបលោកលំបាក ។ ទោះជាពោលថា សត្វលោក ឬសម្បត្តិទាំងពួង ផ្ទះសំបែង ដីធ្លីស្រែចម្ការ មានលាភ មានយសជាដើមយ៉ាងណា កាលបើ រលឹកដល់អ្វីដែលមានពិត គឺអ្វីដែលកើតក្នុងអាយតនៈ ៦ ប៉ុណ្ណោះ ទោះជាសប្បាយនឹងសម្បត្តិ លាភយសយ៉ាងណា មិនផុតពីការ ឃើញរូប ឮសំឡេងជាដើមឡើយ ទោះជាប្រកាន់ក្នុងរឿងអ្វី ក្នុង បុគ្គលណា ពេលនោះ ភ្លេចចោលធម៌ពិត មិនមានសតិរលឹក មិន បានសិក្សា ទើបលំបាកចិត្ត ក្តៅក្រហាយ ទុក្ខព្រួយ ។ បដិបត្តិធម៌ គឺសតិរលឹកដឹងបាននូវធម៌ដែលមានពិត កំពុង ប្រាកដក្នុងលោក ៦ ។ ធម៌ពិតក្នុងលោក ៦ នេះ ត្រូវបានបិទបាំង ដោយអវិជ្ជាអស់មួយសង្សារវដ្តមកហើយ គឺចក្ខុវិញ្ញាណកើតឡើង យើងឃើញ សោតវិញ្ញាណកើតឡើង យើងឮ ឃានវញ្ញិណាកើត ឡើង យើងធុំក្លិន ជីវវិញ្ញាណកើតឡើង យើងដឹងរស កាយ វិញ្ញាណកើតឡើង យើងដឹងផោដ្ឋព្វៈ មនោវិញ្ញាណកើតឡើង យើងដឹង យើងគិត យើងយល់ ម៉្លោះហើយ មានតែការវង្វេងក្នុង លោកប៉ុណ្ណោះ វង្វេងស្រឡាញ់ វង្វេងស្អប់ ចោលធម៌ពិតដែល ព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្តែង ៤៥ ព្រះវស្សា ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជំនួយសតិភាគ១៦ រៀបរៀងដោយ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
