អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ៣០ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៧,២១៤ ដង)
អទ្ធានបរិច្ឆេទតោ
|
|
|
អទ្ធានបរិច្ឆេទតោ
(ជីវិតមានការកំណត់) បទថា អន្ធានបរិច្ឆទតោ ធអិប្បាយថា កាលនៃជីវិតរបស់មនុស្សទាំងឡាយក្នុងសម័យនេះ អ្នកដែលរស់នៅបានយូរ អ្នកនោះក៏បានរស់នៅបាន ខ្ទង់ ១០០ ឆ្នាំ លើសពីនោះទៅ ក៏មានខ្លះតែតិចតួចទេ, ព្រោះហេតុនោះ ព្រះមានព្រះភាគទើបត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អាយុរបស់មនុស្សមានប្រមាណតិច សម្បរាយភពនឹងត្រូវទៅ ទើបគួរធ្វើកុសល ប្រព្រឹត្តព្រហ្មចារ្យ ការមិនស្លាប់នៃសត្វដែលកើតហើយមិនមានទេ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកណាដែលរស់នៅបានយូរ អ្នកនោះក៏រស់នៅខ្ទង់ ១០០ ឆ្នាំ ច្រើនជាងនោះក៏មានខ្លះ តែតិចទេ។ និគមគាថា អប្បមាយុ មនុស្សានំ ហិឡេយ្យ នំ សុចោរិសោ ចរេយ្យទិត្តសីសោវ នត្តិ មច្ចុស្ស នាគមោ។ អាយុរបស់មនុស្សទាំងឡាយតិច សប្បុរសគួរខ្ពើមឆ្អើមអាយុនោះ បុគ្គលគួរខំប្រព្រឹត្ត ( សុចរិត ) ដូចបុគ្គលដែលភ្លើងកំពុងឆេះក្បាល ( ព្រោះ) ដំណើរមិនមក នៃសេចក្ដីស្លាប់ មិនមានឡើយ។ ( បិ.២៩ ទំ.២៩៥ ) ទ្រង់ត្រាស់ទុកក្នុងសូត្រមួយទៀតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ រឿងធ្លាប់មានមកហើយ មានសាស្ដាឈ្មោះអរកៈដូច្នេះជាដើម ព្រះសូត្រប្រកបដោយឧបមា ៧ យ៉ាង បណ្ឌិតគប្បីនាំមកឲ្យពិស្ដារចុះ។ ( បិដកលេខ៤៧ ទំព័រ២៤៨តទៅ ) ទ្រង់ត្រាស់ទុកក្នុងទីដទៃទៀតថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុចម្រើនមរណស្សតិយ៉ាងនេះថា ឱហ្ន៎! យើងអាចរស់នៅបានរយៈពេល ១ យប់ ១ ថ្ងៃ ដូច្នោះ យើងប្រញាប់ធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅ របស់ព្រះមានព្រះភាគសេចក្ដីនោះជាឧបការៈដល់យើង ដូច្នេះក្ដី, ភិក្ខុចម្រើនរណស្សតិយ៉ាងនេះថា ឱហ្ន៎! យើងអាចរស់នៅបានកន្លះថ្ងៃយើងគួរធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅ របស់ព្រះមានព្រះភាគ សេចក្ដីនោះជាឧបការៈដល់យើងហ្ន៎! ក្ដី, ភិក្ខុចម្រើនមរណស្សតិហយ៉ាងនេះថា ឱហ្ន៎! យើងអាចរស់នៅបានក្នុងរយៈពេលត្រឹមឆាន់បិណ្ឌបាត ១ ពេល ដូច្នោះ យើងគួរធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ចំពោះពាក្យប្រៀនប្រដៅ របស់ព្រះមានព្រះភាគសេចក្ដីនោះជាឧបការៈដល់យើងហ្ន៎! ក្ដី, ភិក្ខុចម្រើនមរណស្សតិយ៉ាងនេះថា យើងអាចរស់នៅបាន ត្រឹមរយៈពេលទំពាអាហារលេបបាន ៤-៥ ដុំ ដូច្នោះយើងគួរធ្វើទុកក្នុងចិត្តដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅ របស់ព្រះមានព្រះភាគចុះ សេចក្ដីនោះ ជាឧបការៈដល់យើងហ្ន៎! ដូច្នេះក្ដី, ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយភិក្ខុនេះតថាគតពោលថា នៅជាអ្នកប្រមាទនៅឡើយ ចម្រើនមរណស្សតិនៅយឺតយូរ ដើម្បីនឹងអស់អាសវៈ, ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ រីឯភិក្ខុ ចម្រើនមរណស្សតិ យ៉ាងនេះថា ឱហ្ន៎! យើងអាចរស់នៅ បានត្រឹមរយៈពេលនៃការលេបអាហារ ១ ដុំ យើងគួរប្រញាប់ធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះមានព្រះភាគចុះ សេចក្ដីនោះ នឹងជាឧបការៈដល់យើងច្រើនហ្ន៎! ដូច្នេះក្ដី, ភិក្ខុចម្រើនមរណស្សតិយ៉ាងនេះថា ឱហ្ន៎! យើងអាចរស់នៅបាន ត្រឹមរយៈពេលនៃការដកដង្ហើមចូលហើយចេញ ឬ ដកដង្ហើមចេញហើយចូល ដូច្នោះយើងគួរធ្វើទុកក្នុងចិត្ត ដល់ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះមានព្រះភាគចុះ សេចក្ដីនោះជាឧបការៈដល់យើងច្រើនហ្ន៎! ដូច្នេះក្ដីម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុនេះតថាគតពោលថា ជាអ្នកមិនមានប្រមាទ ចម្រើនមរណស្សតិ ប្រញាប់ដើម្បីអស់អាសវៈ ( បិ.៤៦ ទំ.៥១ ) ។ ជីវិតមានរយៈខ្លី មិនគួរដាក់ចិត្តដល់ទៅក្នុងរយៈទំពាអាហារ ៤-៥ ដុំ ដូច្នេះឡើយ ព្រះយោគាវចរ គប្បីរឮកដល់សេចក្ដីស្លាប់ ដោយជីវិតមានកាលកំណត់ តាមន័យដូច្នេះចុះ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មរណស្សតិ រៀបរៀងដោយ ង៉ែត សុផាន់ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
