សេពគប់នឹងជនអសប្បុរសអន់ជាងសេពនឹងសត្វតិរច្ឆាន

ស្តាប់សំឡេង

រឿងខ្លាធំនិងសេក
(ចាក ម. វា.)
(សេពគប់នឹងជនអសប្បុរសអន់ជាងសេពនឹងសត្វតិរច្ឆាន)

កាលពីព្រេងនាយ មានភ្នំមួយឈ្មោះបំសុបព៌ត ស្ថិតនៅក្បែរព្រំអាណាចក្រពារាណសី ។ នៅញកភ្នំមួយនោះមានខ្លាធំមួយមេស្លាប់ចោលទៅ នៅជាមួយបាចាស់ជរា ។ ខ្លានោះជាសត្វសប្បុរសមានធម៌កតញ្ញូប្រចាំនៅជានិច្ច តែងនាំយកចំណីអាហារមកចិញ្ចឹមឪពុករបស់ខ្លួនដែលចាស់ជរា ។ កាលនោះមានសេកមួយក៏ជាសត្វសប្បុរសដែរ អាស្រ័យនៅនាភ្នំនោះ បានយកខ្លាធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់យ៉ាងជិតស្និទ្ធ ។

សម័យខាងក្រោយមក មានបុរសម្នាក់នៅក្នុងបច្ចន្តជនបទ ជាមនុស្សអសុប្បុរសឈ្លោះទាស់ទែងប្តីប្រពន្ធលែងលះគ្នា ឯមនុស្សអសប្បុរសនោះ ក៏ដើរស្ពាយបង្វិចកាត់ភ្នំបំសុបព៌តនោះសំដៅទៅក្រុងពារាណសី ទៅដល់ជើងភ្នំជួបនឹងសេកៗ ក៏ធ្វើបដិសណ្ឋារៈសួរដំណឹងសព្វគ្រប់ បានដឹងថានឹងឆ្លងកាត់ភ្នំទៅក្រុងពារាណសី ក៏ប្រាប់ថាភ្នំនេះមានខ្លាសាហាវច្រើនណាស់អញ្ជើញទៅពុំបានទេ ក្រែងមានគ្រោះថ្នាក់អញ្ជើញវាងតាមជើងភ្នំនេះទៅវិញ។ បុរសនោះមិនព្រម ឆ្លើយប្រាប់ថាខ្ញុំប្រញាប់ស៊ូដើរកាត់ទៅចុះ ។

សេកយល់អធ្យាស្រ័យហើយ ក៏និយាយប្រាប់ថាបើដូច្នោះអញ្ជើញត្រង់ញកភ្នំនេះទៅ ខ្ញុំមានពួកម៉ាកសំឡាញ់ខ្លាធំមួយ បើទៅជួយប្រាប់ថា អ្នកជាមិត្តភក្តិនឹងខ្ញុំៗ ឲ្យជូនដំណើរទៅក្រុងពារាណសី មើលសុខទុក្ខតាមផ្លូវឲ្យផងក្រែងសត្រូវមើលងាយ ។ មនុស្សអសប្បុរសឮដូច្នោះ មានសង្ឃឹមថានឹងធ្វើដំណើរកាត់ភ្នំនេះបានស្រួលហើយ ក៏រកអាហារស៊ីឲ្យមានកំឡាំង សេកក៏បានរកផ្លែឈើឲ្យបរិភោគ មិនបរិភោគតែផ្លែឈើប៉ុណ្ណោះ ក៏យកដំបងវាយសម្លាប់សេកនោះបោចអាំងស៊ីថែមទៀត លុះស៊ីហើយក៏ដើរសំដៅទៅរកកន្លែងខ្លាធំដែលសេកបានប្រាប់ ខ្លាឃើញបានដឹងថាជាមិត្តសម្លាញ់នឹងសេក ក៏រាក់ទាក់ឲ្យសំណាក់នៅមួយយប់សិន ខ្លាធំក៏ចេញទៅរកចំណីអាហារមកជប់លៀង ។

ក្នុងពេលដែលខ្លាធំចេញទៅរកចំណី បុរសនោះនៅជាមួយខ្លាចាស់ជាឪពុក ក៏និយាយប្រាប់ខ្លាចាស់នោះថា អម្បាញ់មិញខ្ញុំសម្លាប់សេកមួយអាំងស៊ីឆ្ងាញ់ជាងសេកធម្មតា ដែលនិយាយយ៉ាងនេះ ដោយគិតថាខ្លាចាស់មិនដឹងជាសេកមិត្តសម្លាញ់នឹងខ្លាធំជាកូនទេ ។ ឯខ្លាធំរកចំណីបានហើយឲ្យបុរសនោះបរិភោគឆ្អែតដេកលក់ ។ ខ្លាចាស់ប្រាប់ថា បុរសនេះសម្លាប់សេកមិត្រភ័ក្រ្តកូនឯងស្លាប់ហើយ ។ ខ្លាធំឮហើយយំសោកស្ទុះរត់ទៅមើលកន្លែងដែលសេកនៅ ឃើញតែរោមនៅលើដីនឹកខឹងថានឹងស៊ីបុរសនោះវិញ ។

ឯបុរសនោះភ្ញាក់ឡើងបាត់ខ្លាធំ ក៏សួរខ្លាចាស់បានដឹងថាទៅមើលសេកដែលខ្លួនស៊ី ក៏កើតទោសៈចំពោះខ្លាចាស់យកដុំថ្មគប់ខ្លាចាស់នោះស្លាប់ទៅ ហើយយកដំបងមួយយ៉ាងធំឈរក្បែរគល់ឈើចាំសម្លាប់ខ្លាធំទៀត ប៉ុន្តែដោយខ្លាធំមានធម៌សប្បុរសមិនអាចសម្លាប់បានឡើយ ឃើញខ្លាធំមកដល់ បុរសនោះក៏ភ័យញាប់ញ័រក្រាបថ្វាយបង្គំសុំទោស ។ ខ្លាធំក្រឡេកមើលទៅឃើញឪពុកត្រូវដំបងបែកក្បាលស្លាប់ ដឹងថាបុរសនោះសម្លាប់នឹកតូចចិត្តគិតខាំបុរសនោះម្តង ។

ប៉ុន្តែធម្មតាអ្នកមានធ៌មសប្បុរសតែងមានគំនិតគិតវែងឆ្ងាយ ជឿបុណ្យជឿបាបយល់ហេតុផលច្បាស់លាស់ ទើបមានគំនិតថាមនុស្សនេះអសប្បុរស អញមិនគួរប្រទូស្តតបឲ្យជាប់ពៀរនឹងវាទេ សំឡាញ់អញក្តី ឪពុកអញក្តី ដែលស្លាប់ទៅគឺជាផលកម្មរបស់គាត់បានសាងពីបុព្វជាតិមក យល់ច្បាស់ដូច្នេះហើយ ក៏និយាយរាក់ទាក់ទៅរកបុរសនោះ ហើយជូនដំណើរទៅទៀតដរាបផុតទីមានគ្រោះថ្នាក់ ។

ឯសេកដែលស្លាប់ទៅ បានទៅកើតនៅស្ថានសួគ៌បរិបូណ៍ដោយទិព្វសម្បត្តិ ដោយអំណាចនៃសប្បុរសធម៌ ។ ចំណែកខាងខ្លាធំដល់អស់អាយុ ក៏បានទៅកើតនៅស្ថានទេវលោកដូចសេកដែរ ។

សេចក្តីពិសេស គួរសង្ស័យថាខ្លាចាប់តែសត្វស៊ីជាអាហារធ្វើបាណាតិបាតរាល់ពេល ហេតុអ្វីក៏បានទៅកើតស្ថានសួរដែរ? ដែលទៅកើតស្ថានសួគ៌នោះ មិនមែនអំពើបាណាតិបាតនាំទៅកើតទេ គឺសប្បុរសធម៌ដែលមានក្នុងសម័យដែលមាននោះទេ នាំទៅកើត មិនចាំបាច់និយាយឡើយដល់ខ្លាធំ ដែលមានសប្បុរសដល់ម្លឹង សូម្បីគ្មានសោះក៏ដោយ បើប្រសិនជាពេលជិតស្លាប់ជនចិត្តចាប់បានកុសលធម៌ណាមួយហើយ ទៀងតែទៅសួគ៌សិនមិនខាន ដូចពុទ្ធភាសិតថា ចិត្តេ បរិសុទ្ធេ សុគតិ បាដិកង្ខា ចិត្តបរិសុទ្ធ ទៅសុគតិ ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

​សេពគប់​​នឹង​ជន​អ​សប្បុ​រស​អន់​ជាង​សេព​នឹង​សត្វ​តិ​រច្ឆាន

សេពគប់នឹងជនអសប្បុរសអន់ជាងសេពនឹងសត្វតិរច្ឆាន