អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១៣,០៦៨ ដង)
ជីវិតជារបស់ក្តៅ
|
|
|
តើអ្វីជាជីវិត ? ភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្តាត កាយ ចិត្ត រូប សម្លេង ក្លិន រស ផោដ្ឋព្វៈ ធម្មារម្មណ៍ និងវេទនាទាំងឡាយដែលសោយតាមទ្វារភ្នែក ទ្វារត្រចៀក ទ្វារច្រមុះ ទ្វារអណ្តាត ទ្វារកាយ គឺជាតួជីវិត ជារបស់ក្តៅ ។ តើក្តៅព្រោះអ្វី ? ក្តៅព្រោះភ្លើងកិលេស គឺ រាគៈ ទោសៈ មោហៈ ។
នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះជាគ្មានអ្នកណាប្រាប់ ក៏យើងអាចដឹងបានថា សត្វលោកកំពុងរស់នៅក្នុងកម្តៅ ហើយកម្តៅនេះមានកំណើនកើនជាងមុន ១ ដង ជា ៥ ដង ឯណោះ ។ សភាពទាំងអស់នេះក៏ព្រោះតែភ្លើងរាគៈ ទោសៈ មោហៈ ដែលអាស្រ័យ នៅក្នុងចិត្តរបស់សត្វលោក កាន់តែមានចំហេះខ្លាំងឡើងៗ ដោយហេតុថា សត្វលោកកាន់តែឆ្លាត មានល្បិចកលពិសពុល ក្នុងការផ្គុំភ្លើងតណ្ហា ឲ្យកាន់តែមានកម្លាំងខ្លាំងឡើងៗជាលំដាប់ ។ សត្វលោករឹតតែគ្មានដឹង គ្មានជំនឿ គ្មានប្រកាន់យកថា ការពន្លត់ភ្លើង រាគៈ ទោសៈ មោហៈ គឺជាចំណុចដ៏ត្រជាក់ដ៏កំពូលរបស់ជីវិតនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញគេច្រើនតែស្វែងរកសេចក្តីសប្បាយរីករាយលើបញ្ចកាមគុណ ដែលជាការពង្រីកភ្នក់ភ្លើងឲ្យកាន់តែធំដោយគំនិតបញ្ឆេះច្រើនជាងគំនិតពន្លត់ ។ សកលលោកបានក្លាយទៅជាលោកដែលមានកម្តៅទាំងមនុស្សទាំងសត្វទាំងសកលធាតុក៏ព្រោះតែមនុស្សក្នុងពិភពលោកនាំគ្នាស្ទាបអង្អែលនូវបញ្ចកាមគុណ នាំគ្នាបម្រើសេចក្តីរីករាយសប្បាយបោកប្រាស់ ប្រកបដោយចិត្តពោរពេញទៅដោយ រាគៈ ទោសៈ មោហៈ លើសពីសម័យមុនៗ ១ ជា ១០ ដង ឬ ១ ជា ២០ ដង ក៏អាចថាបាន ។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សបាននាំគ្នាពពាក់ពពូនជំពាក់ជំពិនលើអំពើដុតកម្តៅខ្លួនឯង គឺនាំគ្នាថ្ងូរ នាំគ្នាជូរចត់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន គេនាំគ្នាបង្កើនកិលេសរបស់ខ្លួន គេប្រាថ្នាលើកខ្លួនរបស់គេជាម្ចាស់ពិភពលោក ។ ជាងនេះទៅទៀត គំនិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ តែងមានការប្រកាន់យកនូវរបស់មិនទៀង ជាទុក្ខ ជាអនត្តា ថាជារបស់ទៀង ជាសុខ ជាអត្តា ។ ប៉ុន្តែការប្រកាន់ និងគំហើញរបស់គេទាំងនោះលទ្ធផលចុងក្រោយ គឺសំណើចលាយទំនួញ ភាពសម្អប់លាយឡំភាពស្រឡាញ់ សម្លូតលាយកំណាចជាដើម ដែលផ្លាស់ប្តូរគ្នាទៅវិញទៅមកឥតឈប់ឈរ ស្ថិតក្រោមលក្ខណៈ ដុតបំផ្លាញខ្លួនឯងដោយវិធីផ្សេងៗ យ៉ាងមុខគួរឲ្យសង្វេគខ្លោចផ្សាដោយគ្មានដឹងខ្លួនឡើយ ។ សូមមេត្តាពិចារណានូវពុទ្ធភាសិតមួយកន្លែងទៀតដូចខាងក្រោម៖ " មិនមានភ្លើងអ្វី(ក្តៅ)សើ្មដោយរាគៈ មិនមានចង្រៃអ្វី(ឲ្យទោស)ស្មើដោយទោសៈ មិនមានសំណាញ់អ្វី(ស្មុគស្មាញ)សើ្មដោយមោហៈ " តាមពុទ្ធភាសិតខាងលើនេះ ស្តែងឲ្យយើងឃើញកាន់តែច្បាស់ថា សូម្បីតែភ្លើងពិតៗ ក៏មិនអាចមានកម្តៅស្មើដោយភ្លើងរាគៈ បានឡើយ ។ ដូច្នេះ នរកក្នុងលោកនេះ គឺជានរកកាចសាហាវជាងនរកស្រុកខ្មោច ព្រោះភ្លើងដ៏ក្តៅគឺ រាគៈ ទោសៈ មោហៈ នេះវាជាក្បាលម៉ាស៊ីនដឹកនាំឬបង្កើតឲ្យមាននរកស្រុកខ្មោច ។ ស្រង់ចេញពីសៀវភៅ "តើនរកមានដែរឬទេ?" រៀបរៀងដោយ ភិក្ខុ វជិរប្បញ្ញោ សាន-សុជា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
