30
ថ្ងៃ ព្រហស្បតិ៍ ទី ២៨ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុមង្គលបញ្ញា
ទីតាំងៈ កំពង់ចាម
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ១៦២,៥០៧
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៦៤,៥០៧
ខែនេះ ៦,១៦០,៣០៨
សរុប ៣៨៥,៤៤៧,០០១
ប្រជុំអត្ថបទ
images/articles/1158/texsdfasfawsdf34523d-1.gif
ប្រវត្តិវត្តឧណ្ណាលោម
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
វត្ត​ឧណ្ណា​លោម​ ជា​វត្ត​មួយ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ។ វត្ត​នេះ​ស្ថិត​នៅ​តាម​បណ្ដោយ​មហា​វិថី​សុធារស​​ ហើយ​ក៏​ជា​វត្តមួយ​ដ៏​ចំ​ណាស់​ផង​ដែរ​ ។ បើ​​តាម​ពាក្យ ឧ​ណ្ណា ​(មានន័យ​ថា 'ប្រជុំ​ចិញ្ចើម') + លោម (មាន​ន័យ​ថា 'រោម') សរុប​គឺ រោម​ប្រជុំ​ចិញ្ចើម​ ។ នៅ​ក្នុង​វត្ត​នេះ​មាន​ចេតិ​យ​ដាក់​ព្រះ​ឧណ្ណា​លោម​របស់​ព្រះ​ថេរ​មួយ​ព្រះ​អង្គ ​វា​បាន​ពាក់​ព័ន្ធ​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​កាល​ពី​ជំនាន់​ចម្បាំង​ស្ដេច​កន​ និង​ចៅ​ពញា​ចន្ទ​រាជា​ ។
images/articles/1164/Untitled-1-Recovered.jpg
ព្រះ​បរិត្ត​អាច​ការ​ពារ​អាយុ​ជីវិត​ឲ្យ​រួច​ចាក​ភយន្ត​រាយ​បាន
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
រឿង​អាយុ​វឌ្ឍន​កុមារ (ចាក អ. ធ.) (ព្រះ​បរិត្ត​អាច​ការ​ពារ​អាយុ​ជីវិត​ឲ្យ​រួច​ចាក​ភយន្ត​រាយ​បាន) មាន​សេចក្តី​ដំណាល​ថា នៅ​ក្នុង​ទិឃល​ម្តិកះ​មាន​ព្រាហ្មណ៍​ពីរ​នាក់​បាន​មូល​មតិ​គ្នា​ពី​រឿង​ចេញ​ចាក​កាម ក៏​ចេញ​ទៅ​បួស​ជា​តាបស​ ប្រព្រឹត្ត​តប​ធម៌​អស់​៤៨​ឆ្នាំ ។ តាបស​ម្នាក់​មាន​គំនិត​ថា បើ​អាត្មា​អញ​នៅ​បួស​ត​ទៅ​ទៀត​នឹង​សាប​សូន្យ​ចាក​ប្រពៃណី​មិន​ខាន ដូច្នេះ​គួរ​អញ​សិក​ទៅបន្ត​ពូជ​ទៅ​អនាគត ទៀត​
images/articles/1166/Untitled-1-Recovered.jpg
ត្រៀម​ខ្លួន​ធ្វើ​ជា​ប្ដី​ប្រពន្ធ​គេ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
អ្នក​ដែល​ចូល​ទៅ​កាន់​សមរភូមិ​គឺ​សង្គ្រៀម ត្រូវ​ត្រៀម​អាវុធ​ដាវ លំពែង​ជាដើម យ៉ាង​ណា​មិញ បុរស​ស្ត្រី ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ជា​ប្ដី​គេ និង​ប្រពន្ធ​គេ ត្រូវ​ត្រៀម​ខ្លួន​ក៏​យ៉ាង​​នោះ​ដែរ ។ធម្មតា​ បុរស ស្ត្រី កាល​ដល់​វ័យ​ពេញ​កម្លោះ​ក្រមុំហើយ​ តែង​តែ​ដល់​នូវ​ភាព​ជា​អ្នក​មាន​នូវ​សេចក្ដី​ស្រលាញ់​ស្នេហា៍ ចំពោះ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​មិន​ខាន តែ​សូម​សេចក្ដី​ស្នេហា​នោះ​កុំ​ឲ្យ​ហួស​ព្រំ​ដែន​ប្រពៃណី​ឡើយ ។រឿង​សេចក្ដី​ស្រលាញ់​កើត​ក្នុង​ចិត្ត មិន​មាន​អ្វី​អាច​រារាំង​បាន​ទេ ព្រោះ​ជា​លោកិយ​វិស័យ​សម្រាប់​មនុស្ស​សត្វ​ដែល​នៅ​មាន​រាគៈ។ តែ​បើ​ចិត្ត​កើត​មាន​សេចក្ដី​ស្រលាញ់ចំពោះ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ហើយ មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​ទាំង​កាយ វាចា ដែល​ជា​ហេតុ​ខុស​ចាក​ប្រពៃណី​ឡើយ។ បើ​សេចក្ដី​ស្រលាញ់​កើត​ឡើង​ខ្លាំង ត្រូវ​ប្រាប់​ឪពុក​ម្ដាយ​អោយ​ចូល​ស្ដី​ដណ្ដឹង​តាម​មេបា​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ។តែ​មុន​ចូល​ស្ដីដណ្ដឹង​គេ​ត្រូវ​គិត​មើល​ខ្លួន​យើង​សិន​ថា​តើ​ខ្លួន​យើង​មាន​សមត្ថភាព​គ្រប់​គ្រាន់​អាច​ធ្វើ​ជា​ប្ដី​គេ​ឪពុក​គេ​បាន​ឬ​នៅ? បើ​មិន​ទាន់​មាន​សមត្ថភាព​ទេ យើង​ត្រូវ​បង្អង់​សិន​ មិន​ត្រូវ​ចូល​ស្ដី​ដណ្ដឹង​គេ​ទាំង​ប្រញាប់​ប្រញាល់​នោះ​ទេ។ តើ​សមត្ថភាព​នោះ​យ៉ាង​ណា​ ទើប​សម​ធ្វើ​ជា​ប្ដី​គេ? សមត្ថ​ភាព​នោះ គឺ​វិជ្ជាសម្បត្តិ​ ចរិយា​សម្បត្តិ។ សម្បត្តិ​ទាំង​ពីរ​ប្រការ​នេះ ជា​សម្បត្តិ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​គ្រប់​គ្រង​គ្រួសារ​បាន​សេចក្ដី​សុខ​ចម្រើន​និង​មាន​សុភមង្គល​ទៅ​អនាគត។ វិជ្ជាសម្បត្តិ ជា​សម្បត្តិ​មួយ​ក៏​វិសេស​វិសាល​បំផុត​សម្រាប់​យើង​ បើ​យើង​មិន​ទាន់​មាន​ទេ ត្រូវ​ស្វែង​រកសម្បត្តិ​នេះ មក​ទុក​ក្នុង​ខ្លួន​យើង​ឲ្យ​បាន​ ដោយ​ត្រូវ​សិក្សា​បន្ថែម​នូវ​ជំនាញ​ផ្សេងៗ​តាម​កាល​សម័យ​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់​លាស់ ដូច​ជា​ភាសាអង់គ្លេស ថៃ ចិន ជប៉ុន កុំព្យូទ័រ​ជាដើម។ បើ​សិក្សា​មុខ​វិជ្ជា​នោះ​ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ជំនាញ​ចេះ​ចាំ​ប្រាដក​អាច​ប្រើ​ការ​បាន​មិន​មាន​សល់​ចន្លោះ ហើយ​ការ​យក​ចំណេះមក​ប្រើ​នោះ គឺ​ជា​សមត្ថភាព​ផ្ទាល់​ខ្លួន​យើង។ ប្រសិន​បើ​ចេះ​ច្រើន​ផ្នេក​តែ​មិន​ច្បាស់​លាស់​ណា​មួយ​ ក៏​ប្រើ​ការ​មិន​កើត​ឡើយ។ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ​ បើយើង​តោង​យក​មុខ​វិជ្ជា​ណា​មួយ ត្រូវ​យក​មុខ​វិជ្ជា​នោះ​ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ដូច​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា " សិល្បៈ​គឺ​សេចក្ដី​ឆ្លៀវ​ឆ្លាស​ក្នុង​ហត្ថ​កម្ម​របស់​អ្នក​បួស​និង​គ្រហស្ថ ជា​មង្គល​ដ៏ឧត្ដម " ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​សំដៅ​ដល់​សិល្បសាស្ត្រ​វិជ្ជា​ដែល​បុគ្គល​ចេះ​ស្ទាត់​ប្រាកដ​ប្រជា​នេះ​ជា​មង្គល​ដ៏​ឧត្ដម​សម្រាប់​បុរស​ស្ត្រី​ក្នុង​លោក។ ដូច្នេះ វិជ្ជាសម្បត្តិ ជា​គុណធម៍​សំខាន់​ណាស់​សម្រាប់​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី​ដែល​រស់​នៅ​ក្នុង​លោក​សន្និវាស​នេះ ព្រោះ​ថា​បើ​យើង​ខ្វះ​វិជ្ជា​សម្បត្តិ​ហើយ យើង​មិន​អាច​សាង​សុភមង្គល​ឲ្យ​ដល់​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​យើង​បាន​ឡើយ។ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ថា " បុគ្គុល​ល្ងង់​ខ្លៅ​ជា​សត្រូវ​ខ្លួន​ឯង​នឹង​អ្នក​ដទៃ " ។ចំណែក​សម្បត្តិ​មួយ​ទៀត គឺ​ចរិយា​សម្បត្តិ​ក៏​ជា​សម្បត្តិ​សំខាន់​មួយ​ទៀត​សម្រាប់​បុរស ស្ត្រី​ក្នុង​លោក​យើង​នេះ​ផង​ដែរ។ ចរិយាមាន​ន័យ​ថា​ប្រព្រឹត្ត​ត្រឹម​ត្រូវ​ ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​ជា​មនុស្ស​ល្អ សុភាពរាបសា។ ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅ​ ចិញ្ចឹមកូន​តាម​គន្លង​ធម៌ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1167/Untitled-1-Recovered.jpg
អបាយមុខ ៤ប្រការ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
មនុស្សដែល​ឈ្មោះថា មានចរិយាសម្បត្តិ​គឺ ជា​អ្នក​វៀរចាក​អបាយ​មុខ ពោល​គឺ​ប្រធាន​នៃ​សេចក្ដី​វិនាស​៤​ប្រការ​គឺ៖ ១- លេងស្រី ២- លេងស្រា ៣- លេងល្បែង ៤- សេពគប់បាបមិត្ត។ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ថា ការ​លេង​ស្រី វាជា​គ្រោះ​ថ្នាក់​មួយ​សម្រាប់​យើង​គ្រប់​គ្នា ដែល​ជា​ទោស​អាច​បណ្ដាល​ឲ្យ មាន​ជម្ងឺកាម​រោគ មានជម្ងឺអេដស៍ ស្វាយ ជាដើម រហូត​ដល់​ខ្លួន​ក្សិណ​ក្ស័យ​ចាក​ប្រពន្ធ​កូន​ជាទី​ស្រលាញ់​។បើ​មិន​មាន​ជម្ងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ទេ ក៏​ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​ញៀន​ញាំម​ត្រេកត្រអាល​ដោយ​រាគៈ ត្រូវ​កាម​ដឹក​មុខ​ហ៊ាន​រហូត​ចាប់​រំលោភ​កុមារី​មិន​ទាន់​គ្រប់​អាយុ​ ឬ​ចាប់​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ ទៅ​លើ​ប្រពន្ធ​កូន​អ្នក​ដទៃ​ក៏​អាច​ទៅ​បាន រហូត​ដល់​ថ្នាក់​ត្រូវ​ជាប់​គុក ជាប់​ខ្នោះ​ ច្រវាក់​យូខែ យូឆ្នាំ​ទៅ​តាម​ទង្វើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ។ នេះ​ដោយសារ​ការ​លេង​ស្រី វា​ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​រឿង​ញៀន​ញ៉ាម​ក្នុង​កាមារម្មណ៍។ បើ​យើង​មិន​លេង​ស្រីនោះ តើ​រឿង​ហេតុ​ទាំង​អស់​នោះ​កើត​ឡើង​បាន​ដែរ​ឬ​ទេ? យើង​អាច​យល់​បាន ហើយ​ឆ្លើយ​យ៉ាង​ងាយ​ថា រឿង​នោះ​មិន​អាច​កើត​ឡើង​បាន​ទាល់​តែ​សោះ ព្រោះ​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចរិយា​ដ៏​ល្អ​គឺ​ការ​មិន​លេង​ស្រី​នោះ​ឯង។ ការ​លេង​ស្រា​ក៏​ជា​ទោស​មួយ​ផង​ដែរ សម្រាប់​បុរស​ស្ត្រី​ក្នុង​លោក​យើង​នេះ ដោយ​ថា​មនុស្ស​ពេញ​ចិត្ត​ស្រា យក​ស្រា​ជា​ទី​ពឹង ឃើញ​ថា មាន​តែ​ស្រា​ទេ ដែល​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​ជា​និច្ច​កាល​គ្រប់​ពេល​មនុស្ស​នោះ​ឈ្មោះ​ថា​ខ្វះ​សតិ បាត់​បង់​ស្មារតី និង​បញ្ញា​យក​ទោស​ជា​គុណ យក​គុណ​ជា​ទោស។ កាល​ណា​សុរា​ជ្រាប​ចូល​ដល់​ពោះ​ភ្លាម​ឃើញ​ថា អញ​អស្ចារ្យ​ជាង​គេ ខ្លាំង​ជាង​គេ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​ក្លាហាន​ខាង​ផ្នែក​កាប់​ចាក់ ទាត់​ធាក់​កាច​ឃោរឃៅ​យង់​ឃ្នង ហ៊ាន​ប្លន់ ហ៊ានលួច​ ហ៊ាន​សម្លាប់ ហ៊ាន​ចាប់រំលោភ សូម្បីឪពុកម្ដាយ​របស់​ខ្លួន​ក៏​ហ៊ាន​គម្រាម​កំហែង ប្រមាថ ឬហ៊ាន​សម្លាប់​គាត់​ទៀត​ផង។ មនុស្ស​ដែល​មាន​សតិ​បញ្ញា​ស្មារតី​គ្រប់គ្រង​ខ្លួន ឈ្មោះ​ថា ជា​មនុស្ស​​វិកលចរិក​ឬ​ហៅ​ថាវិបល្លាស​ខ្វះ​សតិ​ក្នុង​ខ្លួន។ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ មនុស្ស​យើង​ត្រូវ​វៀរចាក​ការ​លេង​សុរា​ឲ្យ​បាន​ជា​ដាច់​ខាត ទើប​ឈ្មោះ​ថា​ជា​មនុស្ស​មាន​ចរិយា​សម្បត្តិ​ល្អ។ ការ​លេង​ភ្នាល់​ក៏​ជា​ទោស​ត្រូវ​វៀរចាក​ជា​ដាច់​ខាត​ផង​ដែរ ព្រោះ​ថា មនុស្ស​ខ្លះ​ដែរ​ងប់​វង្វេង​ក្នុង​វង់​ល្បែង​ភ្លេច​អស់​ពី​ការសិក្សារ​រៀនសូត្រ ការ​កសាង​អំពើ​ល្អ ជា​ពិសេស​ខ្លួន​បានបង្ហាញ​ខ្លួន​ថា ជា​មនុស្ស​មិនត្រឹម​ត្រូវ។ ម្យ៉ាង​ទៀត​អ្នក​លេង​ល្បេង​រមែង​មិន​ជា​ទីសណ្ដាប់ ជឿ​ទុក​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ ពេល​និយាយ​សំដី​សាប​ដូច​ជា​ទឹក រហូត​ដល់​ចូល​ទៅ​កាន់​ទី​ជំនុំ​ចំណោម​ខ្លួន​មិន​ជា​អ្នក​ក្លាហាន។ ល្បែងបៀរ ល្បែងស៊ីសង មាន​ការ​ចាក់​បាល់​ ជាដើម​នេះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​មេនៃ​សេចក្ដី​វិនាស​សម្រាប់​យើង។ ព្រោះ​ហេតុ​នោះ មនុស្ស​ដែល​ត្រូវ​ជាប្ដី​ប្រពន្ធ​គេ​ត្រូវ​វៀវចាក​ឲ្យ​បាន​នូវ​ល្បែង​ភ្នាល់​គ្រប់​ប្រការ កុំ​លូតលាស់​ឲ្យ​សោះ។ ការ​សេពគប់​នូវ​មិត្ត​ក៏​មាន​សារសំខាន់​ផង​ដែរ នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ងរស់​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ បើ​មិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ធម៌ (មិត្ត​សុចរិត) នោះ​នឹង​នាំ​យើង​ទៅ​កាន់​សេចក្ដី​សុខ ប៉ុន្តែ​បើ​មិត្ត​នោះ​ប្រកប​ដោយ​អធម៌ (មិត្តទុច្ចរិត) នោះ នឹង​នាំ​យើង​ទៅ​កាន់​សេចក្ដី​វិនាស​ជា​មិន​ខាន។ ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅ​ ចិញ្ចឹមកូន​តាម​គន្លង​ធម៌ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1177/Untitled-1-Recovered.jpg
ទានវគ្គ បឋមទាន​សូត្រ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
ទានវគ្គ បឋមទាន​សូត្រ (បិដកលេខ ៤៨ ទំព័រ ១៦០) អដ្ឋិមានិ ភិក្ខវេ ទាននិ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ​ទាន​នេះ​មាន​៨ យ៉ាង​ ។ កតមានិ អដ្ឋ ទាន ៨ យ៉ាង​តើ​ដូម្តេច​ខ្លះ​គឺ ១ អាសជ្ជ ទានំ ទេតិ បុគ្គល​ឲ្យ​ទាន ព្រោះ​បាន​ចាត់​ចែង​ទុក​ស្រេច ។ អដ្ឋកថាៈ ដោយ​សេចក្តី​ថា បុគ្គល​ខ្លះ​ឲ្យ​ទាន​ព្រោះ​បាន​ជួប​ប្រទះ​គឺ​ស្រាប់​តែ​បាន​ឃើញ​បដិគ្គាហកមក​ដល់ និមន្ត​ឲ្យ​លោក​គង់​មួយ​ភ្លែត ធ្វើ​សកា្ករៈ​ហើយ
images/articles/1186/Untitled-1-Recovered.jpg
គួរ​ត្រេក​អរ​ចំពោះ​ទណ្ឌ​កម្ម ដែល​អ្នក​មាន​គុណ​ដាក់​ឲ្យ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
រឿង​ព្រហ្មទត្ត​រាជ​កុមារ (ចាក តិ. តិ.) (គួរ​ត្រេក​អរ​ចំពោះ​ទណ្ឌ​កម្ម ដែល​អ្នក​មាន​គុណ​ដាក់​ឲ្យ) កាល​ព្រះ​សម្តុទ្ធ​បរម​គ្រូ គង់​នៅ​ព្រះ​ជេតពន​សុគន្ធកុដី​ស្រី​មហា​វិហារ. កាល​ថ្ងៃ​មួយ ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​សំដែង​ធម៌​ប្រារព្ធ​នឹង​ភិក្ខុ​មួយ​អង្គ ជា​អ្នក​ខឹង​ច្រើន​ឈ្នោះ​ទុព្វចភិក្ខុ ដែល​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ស្តី​ប្រដៅ​មិន​បាន​ ទ្រង់​លើក​យក​តិល​មុដ្ឋិជាតក​មក​សំដែង​ប្រាប់​ភិក្ខុ​នោះ​ថាៈ អតីត កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​មាន​
images/articles/1191/Untitled-1-Recovered.jpg
បាបមិត្តមានចំណុចធំ៤
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
បាប​មិត្ត​មាន​ន័យ​ថា មិត្ត​អាក្រក់​មិត្ត​នាំ​ឲ្យ​យើង​វិនាស​ចាក​គុណធម៌។ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ថា​ មិត្ត​ប្លមមាន​ចំណុចធំៗ​៤​គឺ៖ ១- មនុស្ស​​ដែល​គិត​យក​តែ​ប្រយោជន៍​ខ្លួន ២- មនុស្ស​ល្អ​តែ​សំដី ៣- មនុស្សដែល​និយាយ​ចាក់​បណ្ដោយ​ឲ្យ​គាប់​ចិត្ត ៤- មនុស្ស​ជា​សំឡាញ់​ក្នុង​ផ្លូវ​វិនាស។ នេះ​ជា​គោល​ធំៗ របស់​បាប​មិត្ត ដែល​យើង​អាច​ស្ដាប់​បាន​តែ​យើង​ក៏​ត្រូវ​ដឹង​ថា យើង​អាច​ស្ដាប់​បាន​ដោយ​ស្ថាន៤ យ៉ាង​ទៀត​របស់​មិត្ត​ដែល​គិត​យក​តែ​ប្រយោជន៍​ខ្លួន​គឺ៖ ១- មិត្ត​គិត​តែ​ប្រយោជន៍​ខ្លួន ២- មិត្ត​ប្រាថ្នា​យក​របស់​ច្រើន​ដោយ​ឲ្យ​របស់​តិចតួច ៣- ទាល់​តែ​មាន​ភ័យ​ទើប​ជួយ​កិច្ចការ​របស់​មិត្ត ៤​- សេពគប់​មិត្ត​ព្រោះ​ហេតុ​តែ​ប្រយោជន៍។ មិត្តល្អតែសម្ដី​ត្រូវ​ស្គាល់​ដោយ​ស្ថាន ៤ យ៉ាង​គឺ៖ ១- មិត្ត​ទទួល​រាក់ទាក់​ដោយ​របស់​ដែល​កន្លង​ហើយ ២- ទទួល​រាក់​ទាក់​ដោយ​របស់​មិន​ទាន់​មាន​មក ៣- សង្គ្រោះ​ដោយ​អំពើ​ឥត​ប្រយោជន៍ ៤- កាល​កិច្ច​ទាំង​ឡាយ​កើត​ឡើយ​ភ្លាមៗ ក៏​សំដែង​អាង​របស់​ខូច​ខាត។ មិត្ត​និយាយ​ចាក់​បណ្ដោយ​ឲ្យ​គាប់​ចិត្ត​ត្រូវ​ស្គាល់​ដោយ​ស្ថាន​៤ យ៉ាង​គឺ៖ ១- បើ​មិត្ត​ធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់​ក៏​យល់​ព្រម​តាម ២- មិត្ត​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ​ក៏​យល់​ព្រម​តាម ៣- ពណ៍នា​គុណ​មិត្ត​តែ​ចំពោះ​មុខ ៤- ពោល​ទោស​មិត្ត​តែ​ទី​កំបាំង​មុខ មនុស្ស​សំឡាញ់​ក្នុង​ផ្លូវ​វិនាស​យើង​ត្រូវ​ស្គាល់​ដោយ​ស្ថាន​ ៤ យ៉ាង​គឺ៖ ១- សំឡាញ់​នាំ​យើង​ទៅ​ផឹក​ស៊ី​ស្រីញី​អូន​បង ២- នាំ​យើង​ដើរ​លេង​យប់​ព្រលប់​ខុស​កាលវេលា ៣- នាំ​យើង​ទៅ​មើល​កុន វីឌីអូ មហោស្រព ខារ៉ាអូខេ ៤- នាំ​យើង​ទៅ​លេង​ភ្នាល់។ នេះ​ជា​កំពូល​បាបមិត្ត ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​វិនាស​ហីន​ហោច​ចាក​គុណធម៌​ចាក​អំពើល្អ។ ព្រោះ​អាស្រ័យ​បាបមិត្ត​មនុស្ស​យើង​សព្វ​ថ្ងៃ ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ជើង​កាង អ្នកលេង​ប្រចាំ​ស្រុកភូមិ​និមួយៗ មិន​ហ៊ាន​ឆ្លង​ពី​ភូមិ​មួយ​ទៅ​ភូមិ​មួយ​ឡើយ មាន​ទាំង​បក្សពួក​បងធំ​បងតូច​ស្ទើរ​ពេញ​ប្រទេស គួរ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាចណាស់ គឺ​ថា​បាប​មិត្ត​នាំ​យើង​ជក់​គ្រឿង​ញៀន​មាន យ៉ាម៉ា (ថ្នាំសេះ) យ៉ាបា (ថ្នាំឆ្កួត) ថ្នាំក្រវីក្បាល និង​ហិតកាវ​ជា​ដើម បាប​មិត្ត​នាំ​យើង​ទៅ​ផឹក​គឺយើង​ជា​អ្នក​ផឹក បាប​មិត្ត​នាំ​យើង​ទៅ​លេង​ល្បែង​គឺ​យើង​អ្នក​លេង​ល្បែង បាប​មិត្ត​នាំ​យើង​លេង​ស្រី​គឺ​យើង​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ញៀន​ញ៉ាម​ក្នុង​កាមគុណ នេះ​ឯង​សុទ្ធ​តែ​ទោស​នៃ​ការ​សេព​គប់​បាប​មិត្ត។ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1193/Untitled-1-Recovered.jpg
ចិត្ត​មួយ​ថ្លើម​មួយ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
កូន​ជាទី​ស្រឡាញ់! ធម៌​ដែល​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គូ​គ្រង​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា រហូត​ត​ទៅ​នោះ ក៏​គឺ​ការ​ស្មោះ​ត្រង់​ដល់​គ្នា មិន​ក្បត់​ចិត្ត​គ្នា រក្សា​ពាក្យ​សន្យា​ថា​ស្មោះ​ត្រង់​ដល់​គ្នា​ តាំង​តែ​ពី​ដំបូង​មក​នោះ​ឯង ។ សច្ចៈ​តាំង​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់​ មាន​តួនាទី​ធ្វើ​ជា​សោរ​មាស ចាក់​បេះ​ដូង​ស្វាមី​និង​បេះ​ដូង​ភរិយា​ឲ្យ​ជាប់​គ្នា ។ កាល​បើ​មាន​សច្ចៈ​ចិត្ត​មួយ​ថ្លើម​មួយ​ហើយ អ្វី​ដទៃ​ផ្សេង​ទៀត ដូច​ជា ការ​យល់​ចិត្ត​គ្នា ការ​ឲ្យ​អភ័យ សេចក្តី​អត់​ធន់​ការ​បរិច្ចាគ​លះ​បង់ ការ​ទូន្មាន​ចិត្ត​និង​ការ​ដឹង​គុណ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ជា​ដើម​ក៏​រមែង​តាម​មក​ដង្ហែ​សច្ចៈ ។ ការ​ស្មោះ​ត្រង់​នឹង​គ្នា​រវាង​ភរិយា​ស្វាមី ជា​ហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រួសារ​រស់​នៅ​សុខ មិន​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ទាស់​ទែង​លែង​លះ​គ្នា មិន​រង្កៀស​សង្ស័យ​គ្នា មិន​ប្រច័ណ្ឌ​គ្នា​ជាដើម​ដូច្នេះ ការ​ស្មោះ​ត្រង់​ជា​សភាវៈ​ល្អ​ខ្លាំង​ណាស់​សម្រាប់ភរិយាស្វាមី គួរ​ថែរក្សា​ថ្នាក់​ថ្នម​ទុក​ឲ្យ​ល្អ​ជា​ទី​បំផុត ។ ដល់​ពេល​កូនមាន​គ្រួសារ កូន​ត្រូវ​ចាប់​យក​នូវ​ការ​ស្មោះ​ត្រង់​នេះ​មក​រក្សា​ទុក​កុំ​ខាន ដើម្បី​ឲ្យ​គ្រួ​សារ​របស់​កូន​បាន​សុខ​សប្បាយ​និង​ភ្លឺ​ស្វាង ។ បើ​ចំណែក​ខាង​ណា​មួយ​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​ទៅ​វិញ​នោះ និង​រស់នៅ​មិន​បាន​សុខ​ឡើយ កូន​គិត​មើល​ចុះ ការ​ដែល​ត្រូវ​ឃើញ​មុខ​គ្នា​នឹង​រស់​នៅ​ជាមួយ​មនុស្ស​ដែល​មិន​ស្មោះ​ត្រង់​នោះ តើ​មាន​ការ​ចង្អៀត​ចង្អល់​តូច​ចិត្ត លំបាក​ចិត្ត​យ៉ាងណា កូន​គង់​តែ​គិត​ឃើញ​មិន​ខាន​ដូច្នេះ ទើប​ប្តី​ប្រពន្ធ​មិន​ត្រូវ​ប្រព្រឹត្ត​ឲ្យ​ជា​មនុស្ស​នៅ​ក្រៅ​បេះ​ដូង​របស់​គូគ្រង​ឡើយ ពោល​គឺ​មិន​ត្រូវ​ក្បត់​ចិត្ត​គ្នា ។ មនុស្សយើង បើ​សូម្បី​តែ​សច្ចៈ​ចំពោះ​គូ​គ្រង​ដែល​ខ្លួន​ស្រឡាញ់ រក្សា​មិន​បាន​ទៅ​ហើយ តើ​ត្រូវ​ការ​អ្វី​ឲ្យ​គូគ្រង​របស់​ខ្លួន​បានទៅ ហើយ​នឹង​ត្រូវ​ការ​សេចក្តី​ល្អ​អ្វី​ដទៃ​ទៀត​បាន​ដែរ​ទៅ ។ ការ​ដែល​គួរ​ជឿ​ទុក​ចិត្ត​និង​យសសិរី របស់​មនុស្ស​យើង​នោះ គឺ​ចាប់​ផ្តើម​ពី​សច្ចៈ​នេះ​ឯង ។ មាន​តែ​មនុស្ស​ដែល​រក្សា​នូវ​សច្ចៈ មាន​ការ​ស្មោះ​ត្រង់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ជឿ​ទុក​ចិត្ត​បាន ចំណែក​មនុស្ស​​ដែល​ខ្វះ​សច្ចៈ សូម្បី​តែ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​ដទៃ​នោះ ជា​ការ​លំ​បាក​នឹង​ឲ្យ​ជឿណាស់ ។ គ្រប់​ទី​កន្លែង ដែល​គេ​តែង​ប្រកាន់​រហូត​មក គឺ​ថា​ជា​ការ​អាប់​ឳន​កិត្តិយស ខ្លាំង​ណាស់ ក្នុង​រឿង​ដែល​មិន​មាន​ចិត្ត​មួយ​ថ្លើម​មួយ ហើយ​ទៅ​រំលែក​ចែក​ចិត្ត​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ជា​ពិសេស​ស្រ្តី​ខ្មែរ ....។ បើ​កូន​ប្រុស​ស្រី មាន​បំណង​ចង់​ជួប​ភរិយា​ស្វាមី ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​សុខ​សាន្ត​ត​ភព​ជាតិ​កំណើត រហូត​ដល់​បរម​សុខ​គឺ​ព្រះ​និព្វាន កូនត្រូវ​តែ​ជា​គូ​គ្រង​ដែល​មាន​សទ្ធា​ស្មើគ្នា មាន​សីល​ស្មើ​គ្នា មាន​ការ​បរិច្ចាគ​ស្មើគ្នា និង​មាន​បញ្ញា​ស្មើគ្នា ព្រម​ទាំង​ចេះ​និយាយ​ស្តាប់​គ្នា​មាន​ហេតុ​មាន​ផល​ជា​គោល​កាន់​យក មិន​ចចេស​អាង​អញ​យ៉ាង​នេះ​អាងអញ​យ៉ាង​នោះ​ឡើយ ។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ពាក្យ​ពេចន៍​ម៉ែ​ឳ រៀបរៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1194/Untitled-1-Recovered.jpg
ព្រម​ល្ងង់​ខ្លះ​ល្អ​ណាស់​កូន​
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
ព្រម​ល្ងង់​ខ្លះ​ល្អ​ណាស់​កូន​ កូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់! ការ​ដែល​យើង​ធើ្វ​ខ្លួន​ជា​មនុស្ស​មាន​ទឹក​ចិត្ត មាន​ការ​ស្មោះ​ត្រង់​ និង​មាន​ការ​ស្រឡាញ់​យុត្តិធម៌​នោះ អ្នក​ដទៃ​គេអាច​មើល​មក​ថា យើង​ល្ងង់ មិន​ចេះ​រក​ស៊ី មិន​ចេះ​ចង់​មាន​ចង់​បាន មិន​ចេះ​ឆក់​ឱកាស ។ កូន​អើយ​ព្រម​ឲ្យ​គេ​ថា​ចុះ​ ព្រម​ឲ្យ​គេ​ថាល្ងង់ ល្អ​ជាង​កូន​ជាមនុស្ស​មិន​មាន​ទឹក​ចិត្ត មិន​មាន​សុចរិត​ស្មោះ និង​មិន​មាន​យុត្តិធម៌ ។ កូន​ធ្វើ​ការ​ដោយ​ស្មោះ​ត្រង់ មាន​ទឹក​ចិត្ត​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃស្លូត​បូត​ត្រឹម​ត្រូវ សូម្បី​មិន​សូវ​មាន​ទ្រព្យ​លើស​ពី​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​ដូច​គេ​ក៏​ដោយ តែ​កូន​សប្បាយ​ចិត្ត ។ គ្រួសារ​យើង​អាច​ខ្វះ​ខាត​ខ្លះ ប៉ុន្តែ​មាន​ការ​កក់​ក្តៅ រស់​នៅ​ឃើញ​មុខ​គ្នា មិន​គិត​ខ្វល់ ​ឬ​រង្កៀស​ចិត្ត​ក្នុង​រឿង​អ្វី​ច្រើន​ឡើយ ។ រវាង​ការ​មាន​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ តែ​មិន​មាន​ការ​កក់​ក្តៅ និង​មាន​ការ​កក់​ក្តៅ​ គ្រាន់តែ​មិន​សូវ​មាន​ទ្រព្យ​ពី​រ​យ៉ាង​នេះ​តើ​កូន​ជ្រើស​រើស​យក​មួយ​ណា ?មាន​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​មាន​មុខ​មាន​មាត់​ក្នុង​សង្គម​មាន​ពេល​វេលា​ដើរ​ទាក់​យក​ចិត្ត​ថ្លើម​អ្នក​ដទៃ ជាង​មាន​ពេល​នៅ​ជា​មួយ​គ្រួសារ​ខ្លួន​ឯង ឬ​ក៏​ត្រូវ​ស្ទុះ​ទៅ​លិច​ ស្ទុះ​ទៅ​កើត ​ដើម្បី​រក្សា​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​រហូត​មិន​មាន​ល្ហែ ឲ្យ​ពេល​ទៅ​ផល​ប្រយោជន៍​ខាង​ក្រៅ​ផ្សេង​ៗ​ ច្រើន​ជាង​ឲ្យ​ដល់​គ្រួសារ​ ឬពុំ​នោះ​សោត ត្រូវ​ប្រឹង​ប្រែង​ព្យាយាម ប្រចុប​ប្រចែង​អ្នក​តូច​អ្នក​ធំ​ដើម្បី​ផល​ប្រយោជន៍​នោះ​ៗ ។ ដូច្នេះ​ឯង ដែល​គាត់​គិត​ថា ខ្លួន​គាត់​ឆ្លាត បាន​ជា​ភ្លេច​ថា ព្រោះ​ការ​ឆ្លាត​របស់​ខ្លួន​នោះ​ឯង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​មិន​មាន​ពេល​បរិភោគ ឬ​បរិភោគ​ខុស​ពេល មិន​មាន​ពេល​ដេក មិន​មាន​ពេល​សម្រាក និង​មិន​មាន​ពេល​ឲ្យ​ដល់​គ្រួ​សារ​គ្រប់គ្រាន់ ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រួសារ​ខ្វះ​ការ​កក់​ក្តៅ ។ កូន​អើយ​ពិត​មែន​ហើយ​ថា ក្នុង​គ្រួសារ​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​មាន​ប្រាក់ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ឲ្យ​តែ​មាន​ប្រាក់ គឺ​មាន​សុភមង្គល​មាន​ភាព​កក់​ក្តៅ​ក្នុង​ចិត្ត ក្នុង​ជីវិត​ទៅ​សព្វ​គ្រប់​នោះ​ទេ ។មាន​ស្រ្តី​ជា​ភរិយា​ច្រើន​ណាស់ ដែល​មិន​ខ្វះ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​មាន​សុទ្ធ​តែ​របស់​ល្អ​របស់​ថ្លៃ ប៉ុន្តែ​ជា​ប្រក្រតី​មាន​មុខ​អាប់​ស្រពោន ព្រោះ​ខ្វះ​ភាព​កក់​ក្តៅ​ពី​ស្វាមី​នោះ​ឯង ។ មនុស្ស​ដែល​គិត​ថា​ខ្លួន​ឯង​ឆ្លាត តែ​មិន​មាន​ពេល​ដេក​នៅ​ផ្ទះ ត្រូវ​ចោល​ប្រពន្ធ​ចោល​កូន​ជា​រឿយ​ៗ ខ្វះ​ការ​ស្មោះ​ត្រង់​មួយ​នឹង​មួយ ខ្វះ​ធម៌​សន្តោស ល្មោភលោភ​លន់​រក​ស៊ី​ទុច្ចរិត ខ្វះ​យុត្តិធម៌ ។ល។ កូន​អើយ​ក្នុង​រឿង​ទាំង​អស់នេះ បើ​គេ​ថា​កូន​ល្ងង់​មែន​ទែន​ព្រោះ​មិន​ចេះ​ដូច​គេ គឺ​ជា​ការ​ល្អ​ណាស់ ។ កូន​ចេះ​ត្រឹម​តែ​ការ​ងារ​របស់​កូន​ដោយ​ទឹក​ចិត្ត សុចរិត​ស្មោះត្រង់ គ្រួសារ​មាន​ការ​កក់​ក្តៅ​ដូច្នេះ កូន​ត្រូវ​រស់​នៅ​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​សប្បាយ ក្បាល​ដល់​ខ្នើយ​កូន​គេង​លក់ មិន​ចាំ​បាច់​យក​ដៃ​គង​ថ្ងាស​ឡើយ​ណា​កូន ។ អត្តបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ពាក្យ​ពេចន៍​ម៉ែឪ រៀបរៀងដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្តបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1195/Untitled-1-Recovered.jpg
ការឲ្យ​អភ័យ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
កូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់!ក្នុង​លោក​នេះ មិន​មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​អ្វី​ត្រឹម​ត្រូវ​ឬ​ល្អ​ទៅ​ទាំង​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​ថា គឺ​ជា​អ្នក​នៅ​មាន​​កិលេស​ដែល​ជា​គ្រឿង​សៅ​ហ្មង​ចិត្ត ហើយ​ក៏​មិន​មាន​អ្នក​ណា​ធ្វើ​អ្វី​ៗ ឲ្យ​ត្រូវ​ចិត្ត​យើង​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ។ចំណែក​យើង​ក៏​ដូច​គ្នា ទោះ​ជា​យើង​ខំ​ធ្វើ​ល្អ ធ្វើ​ត្រូវ​ទៅ​គ្រប់​យ៉ាង​​ក៏​ដោយ ក៏​គង់​មាន​គេ​ទាស់​ចិត្ត​នឹង​យើង​ដែរ ។អ្នក​ដទៃ​គេ​ធ្វើ​ខុស មាន​ការ​ខ្វះខាត ឬ​ធ្វើ​អ្វី​មិន​ត្រូវ​ចិត្ត មិន​ត្រូវ​អធ្យាស្រ័យ​របស់​កូន កូន​ត្រូវ​ចេះ​ឲ្យ​អភ័យ​ដល់​គេ កុំ​ប្រកាន់​កុំ​ខឹង​ក្រោធ និង​កុំ​ទៅ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​ទាស់​ទែង​អ្វី​នឹង​គេ​ឡើយ​កូន​ត្រូវ​នៅ​ស្ងៀម​ឲ្យ​បាន​ល្អ បើ​មាន​អ្វី​ត្រូវ​បក​ស្រាយ កូន​ត្រូវ​មើល​ឱកាស មើល​អ្នក​ដទៃ​ហើយ​ចិត្ត​របស់​កូន ត្រូវ​តែ​ត្រជាក់ មិន​ក្តៅ​ក្រហាយ​ពិចារណា​ឃើញ​ហេតុ​ឃើញ​ផល​ច្បាស់​សិន សឹម​និយាយ ។ កូន​ត្រូវ​ចាំ​ពាក្យ​នេះ​ទុក​ថាៈឬស្សី​អាង​បន្លា​ការ​ពារ​ខ្លួន ប្រាជ្ញ​អាង​ច្បាប់​ក្បួន​ការពារ​ខ្លួន​ជនពាល​គ្មាន​អាងអ្វី​ទាំង​អស់ អាង​តែ​ឈ្លោះ​តទល់​កម្លាំង​បាយ ។កាល​កូន​ឲ្យ​អភ័យ​ដល់​គេ​ហើយ អ្នក​ដែល​សប្បាយ​​ចិត្ត​គឺ​កូន​ហ្នឹង​ឯង ។ ការ​ចង​នូវ​សេចក្តី​ក្រោធ​ទុក គឺ​ជា​ការ​ចង​ដុំ​ភ្លើង​នឹង​ចិត្ត ត្រូវ​គិត​អាឃាត​ព្យាបាទ គិត​រក​ឧបាយ​បៀតបៀន​គេ​រឿយៗ ជា​ដើម មាន​តែ​អាក្រក់​ប៉ុណ្ណោះ មិន​មាន​អ្វី​ល្អ​ឡើយ ។ ការ​ឲ្យ​អភ័យ​ម្យ៉ាង​ទៀត គឺ​ឲ្យ​ការមិន​មាន​ភ័យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ បានសេចក្តី​ថា ធ្វើ​ខ្លួន​របស់​យើង​មិន​ឲ្យ​មាន​ពិស​មិន​ឲ្យ​មាន​ភ័យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ មិន​បង្កការ​ភ័យ​ខ្លាច​ សេចក្តី​ក្តៅ​ក្រហាយ​ផ្សេងៗ ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ណា​ៗ​ឡើយ ។កូន​ត្រូវ​ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​ចិត្ត​ជា​គ្នា​ឯង មិន​មាន​ស្នៀត មិន​ក្រឡេច​ក្រឡុច និង​ជា​ទី​ទុក​ចិត្ត​របស់​អ្នក​ដទៃ​ធ្វើ​យ៉ា​ង​នេះ​ឈ្មោះ​ថា​ឲ្យ​អភ័យ ។ កូន​ត្រូវ​យល់​ថា ការ​ឲ្យ​អភ័យ គឺ​ការ​ឲ្យ​សេចក្តី​ល្អ​ដល់​ខ្លួន​កូន​ហ្នឹង​ឯង អ្នក​ផង​ទាំង​ពួង​គេ​ទុក​ចិត្ត ប្រគល់​ការ​ងារ​សំខាន់ៗ​ឲ្យ​កូន​ធ្វើ ខុស​អំពី​មនុស្ស​ដែល​មាន​ពិស ។មនុស្ស​ដែល​មាន​ពិស ទុក​ចិត្ត​មិន​បាន ទៅ​ទី​ណា​ៗ គេ​មិន​ចង់​ឲ្យ​ចូល​ជិត នៅ​ក្នុង​ណា​ៗ គេខ្លាច គេ​បារម្ភ ធ្វើ​ការ​អ្វីៗ គេ​មិន​ទុក​ចិត្ត វា​ជា​ការ​មិន​ល្អ​គ្រប់​យ៉ាង​ចូរ​កូន​កុំ​ជា​មនុស្ស​មាន​ពិស​មាន​ភ័យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ឡើយ ។ បើ​កូន​ឲ្យ​អភ័យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​បាន កូន​នឹង​បាន​សុខ​សប្បាយ បើ​កូន​ធ្វើ​ខ្លួន​មិន​ឲ្យ​មាន​ពិស​មាន​ភ័យ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​បាន កូន​នឹង​នៅ​ក្នុង​ទីណាក៏​នៅ​បាន មិន​មាន​អ្នក​ណា​រង្កៀស​ភ័យ​ព្រួយ​បារម្ភអ្វីឡើយ ដូច្នេះ​កូន​ត្រូវ​ហ្វឹក​ហាត់​ឲ្យ​អភ័យ​កុំ​ទៅ​គិត​ថា ជា​ការ​អន់​ខ្សោយ ខូច​យស ខូច​សក្តិ ព្រោះ​ការ​ឲ្យ​អភ័យ​នោះ ។ ដោយ​ហេតុ​តែ​មនុស្ស​យើង​ស្រឡាញ់​យស ស្រឡាញ់​សក្តិ ប្រកាន់​អំណាច​ខ្លាំង​ក្លា​ពេក​ទៅ​ហ្នឹង​ឯង ទើប​ត្រូវ​មក​បង្ក​កម្ម​ពៀរ​នឹង​គ្នា​មិន​មាន​ទី​បំផុត ។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ពាក្យពេចន៍​ម៉ែឪ រៀបរៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1196/Untitled-1-Recovered.jpg
សម្បត្តិ​មនុស្ស​ល្អ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
កូន​ជាទី​ស្រឡាញ់! ពេល​ដែល​កូន​នៅ​ក្នុង​សង្គម ហើយ​ត្រូវ​ទាក់​ទង​ជាមួយ​អ្នក​ដទៃ កូន​ត្រូវ​រៀប​ចំឬក​ពា​ឲ្យ​ល្អ និយាយ​ពាក្យ​ពិរោះ ព្រម​ទាំង​ត្រូវ​រៀប​ចំខ្លួន​ប្រាណ សម្លៀក​បំពាក់​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ផង នេះ​ជា​ការ​ចាំ​បាច់​ណាស់​ព្រោះ​ដើម្បី​ជា​ការ​សម្តែង​បញ្ជាក់​ថា កូន​ជាមនុស្ស​ល្អ ។ ការ​ដែល​បាន​អប់​រំ​បន្ទុំ​ឧបនិស្ស័យ​មក​ល្អ ទើប​សម្តែង​អាកប្បកិរិយា​ចេញ​មក​ល្អ ។អ្នក​មាន​សម្បត្តិ​មនុស្ស​ល្អ​រមែង​មាន​ប្រៀប​លើ​មនុស្ស ដែល​ខ្វះ​នូវ​គុណ​សម្បត្តិ​ទាំង​នេះ​ ក្នុង​គ្រប់​រឿង​ ទាំង​អស់ ទាំង​ការ​និយម​រាប់​អាន ការ​ឲ្យ​នូវភាព​ស្និទ្ធ​ស្នាល ការ​ឲ្យ​នូវ​ភាព​ទុក​ចិត្ត រហូត​ដល់​ប្រគល់​ការងារ​មុខ​នាទី​សំខាន់​ឲ្យ​ធ្វើ​ទៀត​ផង ជា​ដើម ។ សម្បត្តិ​មនុស្ស​ល្អ គឺ​ការ​សម្តែង​អាកប្បកិរិយា​ចេញ​មក​មាន​សភាព​រៀប​រយ​ត្រឹម​ត្រូវ គួរ​គយ​គន់ មិន​ទាស់​ភ្នែក​មិន​ទាស់​ត្រចៀក ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​ទន់​ភ្លន់ និង​ការ​គោរព​កោត​ក្រែង ។ កូន​គួរ​ហ្វឹក​ហាត់នូវ​សម្បតិ្ត​មនុស្ស​ល្អ​ទុក​ជា​សម្បត្តិ​ប្រចាំ​ខ្លួន មាន​ជាអាទិ​គឹ តែង​ខ្លួន​ដោយ​សម្លៀក​បំពាក់​សមរម្យ​នឹង​វ័យ មិន​ដោះ​សម្លៀក​បំពាក់​ក្នុង​ទី​សាធារណៈ ពាក់​អាវ​ត្រឹម​ត្រូវ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ភ្ញៀវ ។ មាន​ភាព​ទន់​ភ្លន់​បន្ទន់​ខ្លួន ចេះ​ក្រាប​សំពះ ធ្វើ​ការ​គោរព​ចំពោះ​អ្នក​ធំ និយាយ​ស្តី​សង្រួម​មាត់ មិន​និយាយ​ឲ្យ​សំឡេង​ខ្លាំង​កោក​កា​កឡូ​ឡា​ក្នុង​ទី​សាធារណៈ ឬ​ក្នុង​ទី​ប្រជុំ​មនុស្ស មិន​និយាយ​ជ្រែក​កាត់​ក្នុង​ពេល​ដែល​អ្នក​ធំ​កំពុង​សន្ទនា​គ្នា ចេះ​ក្រែង​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ ។ ពេល​ទទួល​ទាន​អាហារ ក៏​សង្រួម​មិន​វឹប​វ៉ាប់​ប្រញាប់​ដូច​ខ្លាច​អស់​ម្ហូប មិន​និយាយ​ក្នុង​ពេល​មាន​អាហារ​ក្នុង​មាត់ នឹង​ក្រោក​នឹង​អង្គុយ​ក៏​សង្រួម​ប្រយ័ត្ន​ត្រួត​ត្រា​មើល​សព្វ​មើល​គ្រប់ ។ សម្បត្តិ​មនុស្ស​ល្អ ជា​ហេតុ​ឲ្យ​មនុស្ស​យើង​មាន​ស្នេហ៍​គួរ​ស្រឡាញ់ នឹង​ជា​ហេតុ​ឲ្យ​អ្នក​ធំ​ស្រឡាញ់​អាណិត​ប្រាថ្នា នឹង​ជួយ​ទំនុក​បម្រុង​ក្នុង​រឿង​ផ្សេងៗ ។ សម្បត្តិ​មនុស្ស​ល្អ​គឺ​ជា​អាភរណៈ​គ្រឿង​ប្រដាប់​តែង​ខ្លួន គួរ​ជា​ទី​រីករាយ​និង​រាប់​អាន​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ​គ្រប់​ទី​កន្លែង ។ គួរ​ស្កក​ងើយ​ឆ្កឹត​បង្កើត​ខក​ចិត្ត មនុស្ស​ស្កក​មាន​ពិត​គំនិត​ដាប​ដុន កើត​មក​ជា​មនុស្ស​ស៊ីជុះ​អស់​ទុន ជីវិត​ទារុណ​គ្មាន​គុន​តម្លៃ។ មនុស្ស​យើង​ផលិត​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង រៀប​ចំតាក់តែង​ចាត់​ចែង​រាល់​ថ្ងៃ​ ប្រាជ្ញ​សាង​ជីវិត​ពិត​ដូច​ជា​ផ្កាយ គោចរ​មិន​ណាយ​តម្រង់​ទិស​ដៅ ឆ្លង​កាត់​លាភយស​ចិត្ត​ឥត​ហ្មង​សៅ តម្រង់​ស្មូរ​ទ្រឹស្តី​រើស​កំហាក​លិទ្ធ ស្លឹក​ឈើ​ចាក​មែក​ជ្រែក​ខ្យល់​វិបវិត គ្មាន​គោល​ដៅ​ពិត​ជីវិត​អន្ធពាល។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ពាក្យ​ពេចន៍ ម៉ែឪ រៀបរៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1197/Untitled-1-Recovered.jpg
ប្រយ័ត្នពាក្យ​ផ្អែម
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
កូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់! កូន​គួរ​ប្រយ័ត្ន​ពាក្យ​និយាយ​របស់​អ្នក​ដទៃ ដោយ​ចំពោះ​ពាក្យ​ផ្អែម​ល្ហែម ។ ទឹក​អំពៅ ទឹក​ត្នោត​ដែល​មាន​រស​ផ្អែម កាល​បើ​ទុក​យូរ​ទៅ ហើយ​ត្រូវ​ផ្សំ​នឹង​មេ​ផង​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​ទឹក​ស្រវឹង យ៉ាង​ណា​មិញ ពាក្យ​សម្តី​ផ្អែម​ល្ហែម​របស់​មនុស្ស​ខ្លះ ក៏​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្រវឹង​បាន យ៉ាង​នោះ​ដែរ ។ កាល​បើ​ស្រវឹង​ហើយ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​វង្វេង​ភ្លេច​ខ្លួន បាត់​បង់​ស្មារតី ខូច​ប្រក្រតី​ដែល​ធ្លាប់​តែ​រាប​សា រហូត​ដល់​មាន​ពេល​ខ្លះ​ត្រូវ​អស់​មាស អស់​ប្រាក់​ទៀត​ផង ព្រោះ​ជឿ​ពាក្យ​ផ្អែម​ល្ហែមរបស់គេ ។ ចូរ​កូន​ពិចារណ​ឲ្យ​បាន​ល្អ អ្នក​ណា​ៗ មក​និយាយ​ផ្អែម​ល្ហែម លើក​តម្កើង​កូន ថា​កូន​ល្អ​យ៉ាង​នេះ ពូកែ​យ៉ាងនេះ​កូន​ត្រូវ​តែ​ប្រយ័ត្ន​ឲ្យ​មែន​ទែន កុំ​ប្រញាប់​ស៊ី​ជោរ​រីក​រាយ​សប្បាយ​ភ្លេច​ខ្លួន​ឲ្យ​សោះ បើ​កូន​មិន​ស្រវឹង​នឹង​ពាក្យ​ផ្អែម​ល្ហែម​របស់​អ្នក​ដទៃ​ទេ កូន​នឹង​មិន​ក្តៅ​ក្រហាយ​ស្តាយ​ក្រោយ​ឡើយ ។ត្រី​ដែល​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ មួយ​ចំណែក​នោះ ព្រោះ​ត្រូវ​គេ​បញ្ឆោត​ដោយ​នុយ ដោយ​លំនៅ​ឋាន​ជា​ដើម បើ​វា​មិន​ទាក់​ចិត្តជាប់​នឹង​គ្រឿង​បញ្ឆោត​ទេ វាក៏​មិន​ស្លាប់​ដែរ​ក្នុង​រឿង​នេះ​កូន​ត្រូវ​តែ​ចេះ​ប្រយ័ត្ន​នឹង​អ្វីៗ គ្រប់​យ៉ាង​ មិន​ចំពោះ​តែ​ពាក្យ​សម្តី​ផ្អែម​ល្ហែម​របស់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ​ឡើយ​ពោល​គឺ​ប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​គ្រឿង​បោក​បញ្ឆោត​ក្នុងលោក​កុំ​ឲ្យ​ស្លាប់​ដូច​ត្រី​ដែល​ចាប់​នុយ​នោះ ។ កូន​អើយ ប្រយ័ត្ន​គឺ​ជា​ស្មារតី ប្រយ័ត្ន​នឹងអ្វី​គឺ​ល្អ ទាំង​អស់ កូន​ត្រូវ​ចាំ​ពាក្យ​ក្នុង​សៀវភៅ​កូន​មាស​ឪពុក​ថាៈ ភ្លេច​អ្វី​ភ្លេច​បាន​ តែ​បើ​ភ្លេច​ប្រាណ ឈាន​ធ្លាក់​រណ្តៅ បើ​បាន​ជា​ភ្លាត់ មិន​ទាន់​ធ្លាក់​ជ្រៅ ប្រឹង​ឡើង​ណា​ពៅ​ កុំ​នៅ​នាំ​ជ្រុល ។ ខូច​អ្វី​មិន​គ្រោះ តែ​បើ​ខូច​ឈ្មោះ មិន​ងាយ​ជួស​ជុល កូន​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន កុំ​ងប់​ងុល កាម​ជា​គ្រឿង​ពុល​ ខូច​អស់​ទាំង​ខ្លួន ។ ខូច​ខ្លួន​ខូច​ឈ្មោះ ខូច​នេះ​ពេញ​គ្រោះ រស់​លែង​ស៊ប់​សួន តែ​ទោះ​យ៉ាង​ណា កុំ​ឲ្យ​ខូច​ផ្ទួន ត្រូវ​ប្រឹង​កែ​ខ្លួន​ កុំ​ចោល​អាត្មា ។ ចោល​អ្វី​ចោល​បាន តែ​កុំ​ចោល​ប្រាណ ក្នុង​វដ្ត​សង្សារ ព្រោះ​តែ​លោក​នេះ ឥត​មាន​នរណា ជួយ​ស្រង់​អាត្មា ក្រៅ​ពី​ខ្លួន​ឡើយ ។ កូន​ត្រូវ​រក្សា ការ​ពារ​អាត្មា ឲ្យ​បាន​ដល់​ត្រើយ​ ដោយ​ការ​ប្រយ័ត្ន និង​មិន​កន្តើយ ប្រយ័ត្ន​ហ្នឹង​ហើយ ជា​ព្រះ​ក្នុង​ខ្លួន ។ ប្រយ័ត្ន​ជា​ម្តាយ ញ៉ាំង​គុណ​ទាំង​ឡាយ ឲ្យ​កើត​មាំ​មួន អត់​ធន់​ជា​ឪ រក្សា​គ្រង​ស្ងួន គុណ​ធម៌​ក្នុង​ខ្លួន​ ដូច​ខែ​ខាង​ខ្នើត ។ ខន្តីដូច​ថ្នាំ លេប​ជា​ប្រចាំ រស​ជាតិ​ល្វីង​ឆើត លំបាក​ទ្រាំ​ណាស់ លុះ​ដល់​ផល​កើត រស​ជាតិ​ល្វីង​ឆើត​ មាន​គុណ​គាប់​ហោង ។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ពាក្យ​ពេចន៍ ម៉ែឪ រៀប​ររៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
images/articles/1200/Untitled-1-Recovered.jpg
ស្រ្តី​ក្បត់​បើ​ទុក​ជា​ស្វាមី​បង្ហូរ​ឈាម​ខ្លួន ឲ្យ​ផឹក​ក៏​នៅ​តែ​ក្បត់
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
រឿង​ព្រះ​បាទ​បទុមរាជ (ចាក ចូ. ធា.) (ស្រ្តី​ក្បត់​បើ​ទុក​ជា​ស្វាមី​បង្ហូរ​ឈាម​ខ្លួន ឲ្យ​ផឹក​ក៏​នៅ​តែ​ក្បត់) កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​ ព្រះ​រាជា​ក្រុង​ពារាណសី​ មាន​រាជ​បុត្រា​ ៧ ព្រះ​អង្គ ។ ព្រះ​ពោធិសត្វ​ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​ជាតិ​ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ច្បង​ព្រះ​នាម​បទុម​រាជ​កុមារ ។ ព្រះ​ចៅ​ក្រុង​ពារាណសី​ជា​ព្រះ​រាជ​បិតា ទ្រង់​ព្រះ​ចិន្តា​ថា ព្រះ​រាជ​កុមារ​​ទាំង​នោះ​មុខ​ជា​នាំ​គ្នា​សម្លាប់​អញ ដណ្តើម​យក​រាជ​សម្បត្តិ​តែ​សព្វ​ខ្លួន​ពុំ​ខាន
images/articles/1201/Untitled-1-Recovered.jpg
ទោស​បាណាតិបាត និង​ទោស​នៃ​សេចក្តី​កំណាញ់
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
រឿង​ភិក្ខុ​ជា​ញាតិ និង​ប្រេត (ចាក បេ. ខុ.) (ទោស​បាណាតិបាត និង​ទោស​នៃ​សេចក្តី​កំណាញ់) កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ ក្នុង​ក្រុង​ពារាណសី មាន​ព្រះ​រាជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ព្រះ​នាម​កិក្តវាស សោយ​រាជ្យ​ក្នុង​នគរ​នោះ​ មាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​មួយ​ព្រះ​នាម​បទុដ្ឋ​កុមារ ។ ព្រះ​រាជបុត្រ​អង្គ​នេះ​បាន​មើល​ងាយ​ព្រះ​បច្ចេក​ពុទ្ធ​ថ្វាយ​បង្គំ​ខ្លួន ក៏​លោត​ចុះ​ពី​ខ្នង​ដំរី​ទៅ​កញ្ឆក់​យក​បាត្រ​ពី​ព្រះ​បច្ចេក​ពុទ្ធ ដែល​កំពុង​និមន្ត​បិណ្ឌបាតបោក​បំបែក​ជាន់​កំទេច​ចោល ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​អត់​ចង្ហាន់ ។ ព្រះ​បច្ចេក​ពុទ្ធ ក៏​និមន្ត​ទៅ​កាន់​ញក​ភ្នំ​នន្ទមូល​វិញ ។ រឿង​នេះ​សង្ខេប​តែ​ប៉ុណ្ណេះ ដល់​ព្រះ​រាជ​កុមារ​នោះ​ទីវង្គត​ទៅ​ ទៅ​កើត​ក្នុង​អវចី​មាហាន​រក​អស់ ៨៤០០០​ឆ្នាំ ដល់​អស់​ផលកម្ម មក​កើត​នា​ត្រកូល​អ្នក​នេសាទ​ម្នាក់ នៅ​ក្នុង​អាណា​ខេត្ត​ក្រុង​សាវត្ថី ឈ្មោះ​ហិរិក​កុមារ ជា​បុគ្គល​រលឹក​ជាតិ​បាន ។ កុមារ​នេះ​តាំង​ពី​ធំ​ដឹង​ក្តី​ទ្បើង​កាល​ណា​រលឹក​ឃើញ​សេចក្តី​ទុក្ខ ដែល​ខ្លួន​ទៅ​កើត​ក្នុង​នរក​ប្រេត ក៏​កើត​សេចក្តី​ខ្លាច​បាប​ជា​ទី​បំផុត ។ ក្នុង​គ្រួសារ​ហិរិ​កុមារ​មាន​មុខ​របរ​តែ​មួយ​គឺ របរ​នេសាទ​ត្រី. រាល់​តែ​ថ្ងៃ​មាតាបិតា​និង​បងៗ នាំ​កុមារ​ទៅ​ដាក់​លប​ដាក់​លាយ ចង​សន្ទូច​បង់​សំណាញ់​ជា​ដើម ។ កុមារ​ចេះ​តែ​ហែក​លប​លាយ​ ចាប់​ត្រី​រស់ៗ បោះ​ចោល​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​ ហើយ​ចេះ​តែ​ និយាយ​ថា​បាប​ៗ ទោះ​បី​មាតា​បិតា​បងៗ ជេស្តី​វាយ​ដូច​ម្តេច​ក៏​នៅ​តែ​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ទៀត ។ បើ​ទុក​ឲ្យ​នៅ​ផ្ទះ​ លួច​ដុត​លប​លោយ​ចោល​អស់ ។ មាតាបិតា​ខឹង​ខ្លាំង ក៏​បណ្តេញ​​ចុះ​ពី​ផ្ទះ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ទៅ បង​ប្រុស​មាន​សេចក្តី​អាណិត យំ​សោក​អង្វរ​មាតា​បិតា​ឲ្យ​ហៅ​មក​វិញ​តែ​មាតា​បិតា​មិន​ព្រម ។ លុះ​កុមារ​ដើរ​ឆ្ងាយ​ផុត​ពី​ភូមិ​ទៅ​បាន​ជួប​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​កំពុង​និមន្ត​បិណ្ឌ​បាត ក៏​ចេះ​តែ​ដើរ​តាម​ដរាប​ដល់​វត្ត ។ លោក​សួរ​ដឹង​ថា មាតា​បិតា​លះ​បង់​ចោល​ហើយ ក៏​បំបួស​ជា​សាមណេរ តាម​សេចក្តី​សុំ​របស់​កុមារ​នោះ ។ ដល់​បួស​ហើយ​ទៅ​បិណ្ឌ​បាត​មិន​បាន​សោះ​ដោយ​ផល​បាប​កាល​កើត​ជា​ទុដ្ឋ​កុមារ វាយ​បំបែក​បាត្រ​ព្រះ​បច្ចេក​ពុទ្ធ​នោះ​ឯង ។ ថ្ងៃ​មួយ​ព្រះ​អានន្ទ​នាំ​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​សម្តុទ្ធ ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ជ្រាប​កម្ម​ពៀរ​មួយ​ឲ្យ ដោយ​ប្រាប់​ឲ្យ​ដង​ទឹក​ប្រគេន​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ឆាន់​ស្រង់​រាល់ៗ​ថ្ងៃ ពួក​ភិក្ខុ​មាន​សេចក្តី​អាណិត ក៏​ឲ្យ​បាយ​ចំណី​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក. ដល់​អាយុ​បាន ២០ ឆ្នាំ ព្រះ​អានន្ទ​ឲ្យ​ឧបសម្បទា​ជា​ភិក្ខុ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ក៏​បាន​សម្រេច​អរហត្ត​ផល ជា​ព្រះ​អរហន្ត​មួយ​ក្នុង​លោក ។ កាល​ជា​ខាង​ក្រោយ​ លោក​បាន​នាំ​ភក្ខុ​ ១២ រូប​ទៅ​ធ្វើ​សមណ​ធម៌​លើ​កំពូល​ភ្នំ​សានុវាសី ។ ឯ​មាតា​បិតា​បង​ប្អូន​គ្រួសារ​លោក ដល់​អស់​អាយុ​ទៅ​កើត​ជា​ប្រេត អត់​ឃ្លាន​នៅ​ចន្លោះ​ភ្នំ​នោះ មាន​មាត់​តូច​ប៉ុន​ក្តិត​ម្ជុល​ កើត​ដំបៅ​ស្អុយ​រលួយ​ពេញ​ខ្លួន មាន​សេចក្តី​ស្រេក​ឃ្លាន​ខ្លាំង ផឹក​ទឹក​​ស៊ី​បាយ​មិន​កើត ដោយ​អំណាច​ទោស​បាណាតិបាត និង​សេចក្តី​កំណាញ់​មិន​ដែល​ធ្វើ​បុណ្យ​ទាន ។ ពួក​ប្រេត​ទាំង​នោះ​ដឹង​ថា​ហិរិភក្ខុ​នៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ​សានុវាសី នោះ​ត្រូវ​ជា​កូន ជា​ប្អូន​ជា​បង​របស់​ខ្លួន​ពី​ជាតិមុន ដល់​វេលា​និមន្ត​ចុះ​ទៅ​បិណ្ឌ​បាត ក៏​ទៅ​ឈរ​បង្ហាញ​ខ្លួន​ដល់​លោក ប៉ុន្តែ​ផល​កម្ម​ដែល​បណ្តេញ​លោក​មិន​ឲ្យ​នៅ​ជា​មួយ កាល​លោក​នៅ​ជា​កុមារ​នោះ​ បណ្តាល​បិទ​បាំង​មិន​ឲ្យ​លោក​ឃើញ ឬ​គិត​នឹក​ដល់​ទ្បើយ ។ ថ្ងៃ​មួយប្រេត​ជា​បង​ប្រុស​ ដែល​យំ​សោក​សុំ​អង្វរ​មាតា​បិតា​ដែល​មាតា​បិតា​បណ្តេញ​លោក​ ត្រូ​វ​បាន​ជួប​​នឹង​លោក ហើយ​យំ​សោក​រៀប​រាប់​ប្រាប់​ថា មាតា​បិតា​គ្រួសារ​ទាំង​អស់ ស្លាប់​ទៅ​កើត​ជា​ប្រេត​អត់​ឃ្លាន​វេទនា​ណាស់​ មាន​មាត់​តូច​ប៉ុន​ក្តិត​ម្ជុល ។ លោក​ឮ​ដូច្នេះ​ហើយ​មាន​សេចក្តិ​សង្វេគ អាណិត​អាសូ​ពន់​ពេក ទើប​លោក​ធ្វើ​ទាន​ចំពោះ​សង្ឃ ឧទ្ទិស​ផល​ឲ្យ​ដល់​ប្រេត​ទាំង​នោះ ផល​នោះ​ ក៏​បាន​តែ​ប្រេត​ជា​បង​ប្រុស​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ ដល់​ពេល​ខាង​ក្រោយ​មក​ ទើប​បាន​ដល់​ប្រេត​ទាំង​នោះ ក៏​បាន​ក្លាយ​ខ្លួន​ជា​រុក្ខ​ទេវតា​ក្នុង​ពេល​នោះ​ហោង ដោយ​អំណាច​ទាន​ដែល​ហិរិកភិក្ខុ​ជា​ព្រះ​អរហន្ត​លោក​ឧទ្ទិស​ឲ្យ ។ ហិរិភិក្ខុ​ និង​ភិក្ខុ​ទាំង​ ១២ អង្គ​នាំ​គ្នា​ទៅ​ក្រាប​ទូល​ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ អំពី​រឿង​ប្រេត​នោះ. ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ទ្រង់​ប្រជុំ​បរិស័ទ ហើយ​សំដែង​ធម៌​ទេសនា ប្រារព្ធ​រឿង​ប្រេត​នោះ​ ដល់​ទី​បំផុត​ទ្រង់​ប្រកាស​អរិយ​សច្ច​ធម៌ ៤ ប្រការ​មនុស្ស និង​ទេវតា​ទាំង​ទ្បាយ ដែល​បាន​ស្តាប់​ ក៏​បាន​សម្រេច​មគ្គផល​តាម​និស្ស័យ​រៀង​ខ្លួន ។ អត្តបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1202/Untitled-1-Recovered.jpg
ទោស​នៃ​ការ​ជាប់​ចិត្ត​ចំពោះ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
រឿង​ជាង​កែវ​មណី និង​កណ្តុរ​ (ចាក អ. ព.) (ទោស​នៃ​ការ​ជាប់​ចិត្ត​ចំពោះ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ) កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ មាន​សេដ្ឋី​ម្នាក់​ មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ស្តុកស្តម្ភ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​មួយ​ក្នុង​ក្រុង​ពារាណសី ដែន​កាសី ។ គាត់​កប់​ប្រាក់​ ៤០ កោដិ​ក្នុង​ផែន​ដី ។ ភរិយា​សេដ្ឋី​ធ្វើ​មរណកាល​ទៅ​កើត​ជា​កណ្តុរ​នៅ​ថែររក្សា​ប្រាក់​នោះ ។ ត្រកូល​ទាំង​អស់​ ក៏​វិនាស​ទៅ​តាម​លំដាប់ ។ ស្រុក​នោះ​កាល​ម្ចាស់​លះ​បង់​ចោល​ហើយ​ រក​តែ​ចំណាំ​ផង​មិន​បាន ។ កាល​នោះ​ មាន​ជាង​កែវ​មណី​ម្នាក់ គាស់​ដុំ​ថ្ម​រើរក​កែវមណី​ហើយ​គាស់​ថ្ម​ក្នុង​ស្រុក​ចាស់​នោះ​យក​ដំ ។ មេ​កណ្តុរ​ត្រាច់​ចុះ​ទ្បើង​ទៅ​រក​ចំណី បាន​ប្រទះ​នឹង​ជាង​នោះ មាន​សេចក្តី​ស្រទ្បាញ់​កើត​ទ្បើង​ដោយ​គំនិត​ថា ទ្រព្យ​របស់​អញ​ច្រើន គង់​តែ​វិនាស​ដោយ​មិន​សម​ហេតុ​ផល អាត្មា​អញ​ចូល​ដៃ​ជា​មួយ​ជាង​នេះ នឹង​ចាយ​វាយ​ទ្រព្យ​បាន​ស្រួល ហើយ​ពាំ​មួយ​កហាបណៈ​ទៅ​កាន់​សំណាក់​ជាង​នោះ ។ ជាង​ឃើញ​ក៏​និយាយ​លួង​លោម​ថា ម្នាល​នាង​ព្រោះ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​នាង​ពាំ​កហាបណៈ​មក​ក្នុង​ទី​នេះ ? ម្នាល​អ្នក​ ចូរ​អ្នក​យក​កហាបណៈ​នេះ​ទៅ​ចាយ​វាយ ហើយ​នាំ​យក​សាច់​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង ។ ជាង​យក​កហាបណៈ​នោះ​ទៅ​ផ្ទះ ហើយ​ទិញ​សាច់​យក​មក​ឲ្យ​មេកណ្តុរ​នោះ ៗ ទទួល​សាច់​យក​ទៅ​ស៊ី​ឯ​លំនៅ​ខ្លួន ។ មេកណ្តុរ​តែង​ឲ្យ​ទ្រព្យ​រាល់ៗ ថ្ងៃ​ដល់​ជាង​នោះ​ហើយ​ទទូល​យក​ សាច់​មក​បរិភោគ ។ ថ្ងៃ​ក្រោយ​បាន​ប្រគល់​ទ្រព្យ​ទាំង​អស់​ឲ្យ​ជាង​កែវ​មណី ៗ​ក៏​ទិញ​សាច់​យក​មក​ឲ្យ​កណ្តុរ​ជា​រាល់​ថ្ងៃ​ដែរ ។ (​មហា សំ .សុខ និស្សិត​សាលា​បាលី​ជាន់​ខ្ពស់) អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1204/Untitled-1-Recovered.jpg
សរសើរ​និន្ទា​ជា​ខ្យល់​មាត់
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩
កូន​ជា​ទី​ស្រឡាញ់!ពេល​មាន​អ្នក​ដទៃ​មក​និន្ទា ឬ​សរសើរ​កូន កូន​ត្រូវ​តាំង​សតិ​ឲ្យ​ល្អ កុំ​បណ្តោយ​ទៅ​តាម​ខ្យល់​មាត់​របស់​គេ​ជា​ដាច់​ខាត ។ កូន​ត្រូវ​គិត​មើល តើ​ពាក្យ​សរសើរ ឬ​និន្ទា​នោះ ពិត​ឬ​យ៉ាង​ណា អាក្រក់​តាម​គេ​ថា​ដែរ​ឬ ទេ បើ​ថា​ពិត​យ៉ាង​នោះ​មែន ក៏​មិន​គួរ​ខឹង​ក្រោធ​នឹង​គេ បើ​ថា​មិន​ពិត​ទេ​ គ្រាន់​តែ​កូន​គិត​ថា គេ​មិន​ស្គាល់​ឬ​មិន​ដឹង​រឿង​របស់​កូន​តាម​ពិត​ប៉ុណ្ណឹង​ទៅ​ដូច្នេះ​រឿង​រ៉ាវ​ក៏​មិន​រាល​ដាល​ទៅ​ធំ​ដុំ​អ្វី​ឡើយ ។ ម្យ៉ាង​ទៀត បើ​ថា​កូណ​ល្អ​តាម​ការ​សរ​សើរ​របស់​គេ​មែន ក៏​បញ្ជាក់​ថា​គេ​ដឹង​រឿង​របស់​កូន​តាម​ពិត គ្រាន់​ប៉ុណ្ណឹង​ឯង តែ​បើ​មិន​ល្អ​ដូច​គេ​សរសើរ​ទេ កូន​ក៏​មិន​គួរ​រីក​រាយ​សប្បាយ​ចិត្ត ព្រម​ទទួល​យក​អ្វី​ដែល​មិន​មែន​ជា​ការ​ពិត​នោះ​ដែរ ។​បើ​គិត​បាន ធ្វើ​ចិត្ត​បាន​ដូច​ពោល​មក​នេះ ក៏​រមែង​មិន​មាន​អាការ​ឡើង​ចុះ​នៃ​ចិត្ត​ទៅ​តាម​ពាក្យ​និន្ទា និង​ពាក្យ​សរសើរ​ដែរ ។​ និន្ទា ឬ​សរសើរ​គ្រាន់​តែ​ជា​ខ្យល់​មាត់​របស់​មនុស្ស​ដែល​បក់​ផាត់​មក​ដល់​ហើយ​ក៏​ហួស​ទៅ វា​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ល្អ​ឬ អាក្រក់​បាន​ឡើយ ។ អ្នក​ណា​វង្វេង​ទៅ​ជា​មួយ​ពាក្យ​សរសើរ​ឬ​និន្ទា អ្នក​នោះ​នឹង​កើត​រោគ​សរសៃ​ប្រសាទ​ឬ​រហូត​ដល់​វិកល​ចរិត​ជា​ពិត​ប្រាកដ​ពុំ​ខាន ។នៅ​ពេល​គេ​ដើរ​ហាល​ថ្ងៃ គេ​ថា​ថ្ងៃ​ក្តៅ​អាក្រក់​ណាស់​ លុះ​ដល់​គេ​ហាល​អុស​ឬ​សំពត់​អាវ គេ​ថា​ថ្ងៃ​ក្តៅ​ល្អ​មាន​អ្វី​ផ្កាប់​ចិត្ត​មនុស្ស​លោក ត្រូវ​គ្រប់​យ៉ាង​ និង​គ្រប់​គ្នា​ទៅ ។ កូន​ត្រូវ​ចាំ​ពាក្យ​ក្នុង​សៀវភៅ​ម៉ែ!!! ព្រះ​ចន្ទ​និង​ថ្ងៃ​ឥត​មាន​ដឹង​អ្វី តែ​ត្រូវ​បុ្រស​ស្រី​និន្ទា​សរសើរ ពពក​រសាត់​ដូច​មាន​ស្លាប​ហើរ ភ្លៀង​ខ្យល់​ដេក​ដើរ​គេ​ថា​ទាំង​អស់ ។ បួស​ជា​ព្រះ​សង្ឃ​នៅ​គេ​រិះ​គន់ ធ្វើ​ចោរ​លួច​ប្លន់​គេ​ទាន់​ដាក់​ខ្នោះ ត្រាស់​ជា​ព្រះ​ពុទ្ធ​នៅ​គេ​មិន​ស្មោះ ធម៌​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​គង់​មាន​គេ​ស្អប់ ។ សរសើរ​និន្ទា​មាន​ពី​បុរាណ កាន់​យក​មិន​បាន​តាម​ពាក្យ​ទាស់​គាប់ បើ​កូន​តាម​ប្រាជ្ញ​កូន​នឹង​មាន​ភ័ព្វ ត្រូវ​មួយ​ខុស​ដប់​កុំ​យក​ខាង​ច្រើន ។ អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញពី​សៀវភៅៈ ពាក្យ​ពេចន៍​ម៉ែ​ឪ រៀប​រៀង​ដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 2.98
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿