រឿងសុជាតកុមារ (​ ចាក សុ​. ប. ) ( អ្នកតូចគួរទូន្មានអ្នកធំ ដោយ​ឧបាយ​កល​ ) ក្នុង​កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​​​ ព្រះ​បាទព្រហ្ម​ទត្ត​សោយ​រាជ​សម្បត្តិ​​ ក្នុង​ក្រុង

រឿងគវម្បតិមាណព ( ចាក វិ. ខុ. ) ( គុណនៃការកសាងសេនាសនៈ សម្រាប់អ្នកដំណើរ ) ក្នុងសាសនាព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាមកស្សបៈ មានគង្វាលគោ​ម្នាក់ជា​អ្នក​មាន​​សទ្ធា​​ក្នុង​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ បានឃើញភិក្ខុ​មួយ​អង្គ​​​ជា​​ព្រះខីណា​ស្រព

រឿងប្រេតប្តីប្រពន្ធ ( ចាក បេ. ខុ. ) ( ទោសនៃសេចក្តីកំណាញ់ មិនមានសទ្ធា ) ក្នុងសម័យបុព្វកាល មានត្រកូលព្រាហ្មណ៏​មួយ ក្នុង​ក្រុង​ពារាណសី ។ ត្រកូល​នោះមាន​កូន ៣​នាក់ ប្រុស

រឿង​ចុន្ទសូករិកៈ ដើម្បី​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់​ថា តើ​នរក​មានដែរ​ឬ​ទេ? នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​សង្ខេប​រឿង​ដែល​មាន​សម្ដែង​ក្នុង​គម្ពី​រធម្មបទ ដើម្បី​ឲ្យ​ញាតិ​ញ៉ោម​បងប្អូន​ប្រុស​ស្រី​បាន​អាន ហើយ​ពិចារណា​ដោយ​ឧបាយ​នៃ​ប្រាជ្ញា​ចុះ។ ចុន្ទសូករិកៈ​នោះ ជា​អ្នក​សម្លាប់​តែ​សត្វ​ជ្រូក​យក​សាច់​លក់​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ពេញ ៥៥​ឆ្នាំ។ កាល​ដែល​គាត់​សម្លាប់​ម្ដងៗ​គាត់​ចាប់​ជ្រូក​ចង​ជើង រួច​យក​កំណាត់​ឈើ​ទៅ​ដាក់​ក្នុង​មាត់​ជ្រូក​

រឿងមាតុឃាតក (ចាក ប.ន.) (បុ​រស​ក្នុង​លោក​ មិន​គួរ​ជឿ​ពាក្យ​​ភរិយា​គ្រប់​មាត់​) ក្នុង​កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​ មាន​បុរស​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ដែន​កេ​សី

រឿងស្តេចដំរី ( ចាគ ម. អ. ) ( អានិសង្ស នៃការចិញ្ចឹមមាតាដោយគោរព ) កាល​ពី​ព្រេង​នាយ ព្រះ​បរម​ពោធិ​សត្វ​របស់​យើង​ ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​ជាតិ​ ជា​ស្តេច​ដំរី

រឿងសត្វមៀម ( ចាក អ. ចូ. ) ( ជ្រះថ្លាចំពោះ​ព្រះពុទ្ធ តែងរួចចាកទុក្ខសព្វយ៉ាង ) សេច​ក្តី​ដំ​ណាល​ថា​ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ទ្រង់​គង់​អា​ស្រ័យ​ក្នុង​ ឥន្ទ​សាល​គុ​ហា​នា​វេ​ទី​យក​បព៍​ត​ ។ គ្រា​នោះ​មាន​សត្វ​មៀម​មួយ​

តាមព្រះពុទ្ធ​តម្រាស់ដែល​ត្រាស់​ដល់​ព្រះមាលុក្យបុត្រថា៖ តំ កឹ មញ្ញសិ មាលុក្យបុត្ត យេ តេ ចក្ខុវិញ្ញេយ្យា រូបា អទិដ្ឋា អទិដ្ឋាបុព្វា ។ ន ច បស្សសិ ។ ន ច តេ ហោតិ បស្សេយ្យន្តិ ។ អត្ថិ តេ តត្ថ ឆន្ទោ វា រាគោ វា បេមំ វា ៕

រឿងនាង​អសិ​តា​ភូ (ចាក អ. ទុ.) (​ប្រាថ្នា​ហួស​ហេតុ​ នាំ​ឪ្យ​អន្តរាយ)​ កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​ មាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ ព្រះ​ចៅ​ពារាណសី​មួយ​អង្គ ព្រះ​រាជ​បិ​តា​មិន​គាប់​ព្រះ​រាជ​ហឫទ័យ​ ទ្រង់​បំ​បោះ​បង់​ព្រះ​រាជ​និ​វេស​ន៏​ បាន​នាំ​ព្រះ​រាជ​ទេ​ពី របស់​​ទ្រង់​ព្រះ​នាម