រឿង​សោតាបន្នឧបាសក ( ចាក សី. ទុ. ) (​ គុណ​នៃ​ការ​អនុមោទនា​បុណ្យ ) ក្នុង​កាល​នៃ​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ព្រះ​នាមកស្សប មាន​ឧ​បាសក​ម្នាក់​ ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​សោតា បាន​ឡើង​ជិះ​សំ​ពៅ​ជា​មួយ​នឹង​ជាង​កាត់​សក់​ម្នាក់​ឆ្លង​មហា​សមុទ្រ ទៅ​ប្រ​កប​កិច្ច​ការ​ផ្សេងៗ

រឿ​ងសាវ​ត្ថី​ធី​តា​ (ចាក​ វិ. ខុ.) (គុណ​​នៃ​​ការ​​​គោរព​​បំរើ​​ស្វា​មី​​របស់​​ខ្លួន​​)​ ក្នុង​​ពុទ្ធ​ស​ម័យ​​កាល​ព្រះ​សម្តុទ្ធ​បរម​គ្រូ​​ទ្រង់់​​ប្រាប់​ថា​​នៅ​ក្នុង​​វត្ត​ផេត​ពន​ ។ កាល​នោះ​មាន​ស្រី្ត​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​សាវត្ថី​ជា​ស្រី្ត​គ្រប់​លក្ខណ៍​មាន​​គំនិត​​

រឿងវនបាលបុត្រ (ចាក ខ. តិ.) (ការក្លាហានរបស់នាយកជន អាចផ្ចាញ់សត្រូវបានងាយ) ក្នុង​កាលកន្លងទៅហើយ​ ព្រះបាទព្រហ្មទត្តសោយរាជសម្បតិ្តនៅក្រុង​ពារាណសីសម័យនោះព្រះបរមពោធិសត្វទ្រង់សោយព្រះជាតិក្នុងត្រកូល នៃបុគ្គលអ្នករក្សាព្រៃម្នាក់ដល់ចំរើន​វ័យ​ឡើងមាន​បុរស​​

រឿង​កិស​វច្ឆ​តាបស (ចាក​ ស.​ ម.) មើល​ងាយ​មនុស្សសុចរិត​ ដូច​មើល​ងាយ​ទេវតា​ កាល​កន្លង​ទៅហើយ​ ព្រះពោធិសត្វ​ទ្រង់​សោយ​ព្រះជាតិ​ជាកូន​បុរោហិត​របស់ស្តេច​ក្រុង​ពារាណសី

រឿង​នាគ​ទេវ​បុត្រ​ (ចាក​ វិ​.​ខុ.) គុណ​នៃ​ការបូជា​ផ្កា​ឈើ​ ដល់​ព្រះ​ចេតិយ​) កាល​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរម​គ្រូ​គង់នៅវត្តជេតពនកាល​ព្រះ​មោគ្គល្លាន​ ចូល​ទៅ​ថ្វាយ​បង្គុំលា​ព្រះសម្ពុទ្ធនិមន្តទៅទេវលោក​ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​ទិព្វ​សម្បត្តិ​របស់​ពួក​ទេវ​តា​ក្នុង​ឆកា​មាសួគ៏

រឿង​នាង​វិសា​ខា​ (ចាក​ ធ​ ខុ) (ស្រ្តី​ល្អ​​ កម្រ​មាន​​ក្នុង​​លោក​) កាល​ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់​នៅ​ក្នុង​វត្តបុពា្វរាម​ នាង​ក្រុង​សាវតី​ទ្រង់​ប្រារព្ធនូវ​មហា​ឧបាសិ​កា​ឈ្មោះ​វិសាខា​

រឿង​​ឆ្កែខាំ​ពពែ​ (ចាក លោក​ ជា) (ការ​វិនិច្ឆ័យ​កី្ត​ពនិត្យ​ហេតុ​ផល​ ​ជា​គតិ​របស់​បណ្ឌិត) កាល​ពី​ព្រេង​នាយ ​មានគង្វាល​​ពពែ​ម្នាក់​គៀង​ពពែ​​ឲ្យ​ទៅស៊ី​ស្មៅ​​ក្បែរ​ព្រៃ​មួយ​។ កាល​នោះមាន​ថ្មើរ​ព្រៃ​ម្នាក់​

រឿង​សេក​សោម​បណ្ឌិត​ (ចាក​ ម​ វា) (អក​តញ្ញូ​ជន​ អន់​ជាង​សត្វតិរច្ឆាន) ក្នុង​កាល​កន្លង​យូរ​ហើយ​ មាន​សេក​សោម​មួយ​ព្រួយ​ចិត្ត​អន្ទះ​សា​ព្រោះ​ស្រេក​ទឹក​ ត្បិត​ក្នុង​សម័យ​នោះ​គ្មាន​ភ្លៀង​សោះ​រាំង​អស់​ពី​របី​ឆ្នាំ

រឿង​ព្រះ​បាទ​មឃ​ទេវ​រាជ​ (ចាក​ នេ ម) (​គុណ​នៃ​សេច​ក្តីមិ​ន​ប្រមាទ​ ចំពោះរូបកាយ)​ កាល​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរម​គ្រូ សេ្តច​យាង​ទៅ​សម្រាក​ព្រះ​កាយ​ក្នុង​ឱ​ទ្យាន​ឈ្មោះ​អម្ពវន​ នា​ក្រុង​មិ​ថិ​លា​​ជា​មូយ​នឹង​