Reading Article
Public date : 25, Jul 2019 (15,859 Read)
រឿងមេណ្ឌកសេដ្ឋី
|
|
|
រឿងមេណ្ឌកសេដ្ឋី
(ចាក ធ. ខុ.) (អនុភាពផលទានធំហួសនិគរភទ្ទិយះ គង់នៅក្នុងព្រៃម្លិះព្រះអង្គទ្រង់សំដែងធម៌ទេសនា ប្រារព្ធនឹងមណ្ឌកសេដ្ឋី) មានសេចក្តីដំណាលថា ព្រះសាស្តាទ្រង់យាងទៅនគរភទ្ទិយះ ដោយបានឃើញឧបនិស្ស័យសោតាបត្តិផលនៃជនទាំងនោះគឺ មេណ្ឌកសេដ្ឋី១ នាងចន្ទបទុមាជាភរិយានៃលោកសេដ្ឋី១ ធនញ្ជយសេដ្ឋីជាកូនប្រុស១ កូនប្រសាស្រីឈ្មោះសុមនទេវី១ ចៅគាត់ឈ្មោះនាងវិសាខា១ នឹងខ្ញុំប្រុសឈ្មោះបុណ្ណះ១ ។ សួរថាព្រោះហេតុអ្វី បានជាសេដ្ឋីនេះឈ្មោះមេណ្ឌកសេដ្ឋី? ឆ្លើយថាមានពពែមាសប្រមាណប៉ុនដំរីខ្លះប៉ុនសេះខ្លះ ប៉ុនគោឧសភខ្លះបានផុសពីក្នុងដីខាងក្រោយផ្ទះគាត់ទំហំ៨ករីស ។ ឆ្នុកសូត្រ៥ពណ៌ដែលបុញ្ញកម្មបានតាក់តែងឡើងនៅនឹងមាត់ពពែទាំងនោះ ។ កាលណាត្រូវការគ្រឿងបរិភោគ មានទឹកដោះស្រស់ ប្រេង ទឹកឃ្មុំនឹងស្កអំពៅឬគ្រឿងឧបភោគ មានសំពត់ប្រាក់មាសជាដើមគេដកឆ្នុកពីមាត់ពពែទាំងនោះគ្រឿងឧបភោគ និងបរិភោគដែលចេញពីមាត់ពពែមួយៗ ល្មមដល់អ្នកនៅក្នុងជម្ពូទ្វីទាំងមូល ។ តាំងពីពេលនោះមក គេឲ្យឈ្មោះគាត់ថាមេណ្ឌកសេដ្ឋី ។ សួរថា ចុះគាត់មានធ្វើបុព្វកម្មដូចម្តេចខ្លះ? បានឮថាក្នុងកាលព្រះពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាមវិបស្សី គាត់ជាក្មួយនៃកុដុម្ពីឈ្មោះអេវរោជះ ហើយឪពុកមាក៏ឈ្មោះអវរោជះដែរ ។ ក្នុងជំនាន់នោះឪពុកមាបានរៀបចំធ្វើកុដិថ្វាយព្រះសាស្តាអង្គនោះ ។ ក្មួយទៅកន្លែងឪពុកមានិយាយសុំថា បពិត្រលោកឪពុកមាយើងទាំងពីរនាក់កសាងកុដិជាមួយគ្នាឪពុកមាប្រកែកមិនព្រមឲ្យធ្វើជាមួយគ្នា ហើយប្រាប់ថា ខ្ញុំធ្វើនេះមិនឲ្យសាធារណ៍ជាមួយនឹងនរណាទេ ខ្ញុំកាសាងតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះក្មួយគិតថា បើលោកឪពុកមាគាត់កសាងគន្ធកុដិនៅកន្លែងនេះគួរតែអញកសាងកុញ្ជរសាលានៅកន្លែងនេះផង ទើបគួរសម លុះគិតឃើញហើយ ក៏ឲ្យគេដឹកនាំយកគ្រឿងទិព្វសម្ភារះអំពីព្រៃ ហើយឲ្យធ្វើសរសរ ទាំងឡាយយ៉ាងនេះ គឺសរសរមួយស្រោបសុទ្ធតែមាស សសរមួយស្រោបសុទ្ធតែប្រាក់ នឹងសសរមួយទៀតស្រោបសុទ្ធតែកែវមណី នឹងឲ្យគេធ្វើធ្នឹម ក្របសន្ទះទ្វារ បង្អួច បង្កង់និងឥដ្ឋក្រាល សុទ្ធតែវិចិត្រដោយមាសទាំងអស់ ហើយនិងធ្វើកុញ្ជរសាលាពីកែង៧ប្រការថ្វាយព្រះតថាគតនៅត្រង់កន្លែងប្រទល់មុខនឹងគន្ធកុដិ ។ ចុងកំពូលទាំង៣ ខាងលើនៃកុញ្ជរសាលានោះធ្វើអំពីដុំមាសក្រហមកែវផលិតនឹងកែវបវាឡ ។ អវរោជះជាក្មួយញ៉ាំងជាងឲ្យធ្វើមណ្ឌបជាវិការះ នៃកែវត្រង់កណ្តាលកុញ្ជរសាលា ហើយដាក់គ្រែធម្មាសនះនៅត្រង់កន្លែងនោះ ។ ជើងគ្រែធ្វើពីដុំមាសក្រហម មេគ្រែទាំង៤ ក៏ធ្វើពីមាសដូចគ្នា ហើយគាត់ឲ្យជាងធ្វើរូបពពែមាស ៤ដាក់ទ្រជើងគ្រែធម្មាសនះទាំង៤ដែរនិងធ្វើរូបពពែ២ដាក់ទ្រជើងតាំងដូច្នេះគាត់ត្រូវធ្វើរូបពពែមាស៦ដាក់ទុកក្នុងមណ្ឌបនោះ ដំបូងគាត់ឲ្យគេត្បាញធ្វើកម្រាលធម្មាសនះ លើកកណ្តាលឲ្យត្បាញសូត្រធ្វើពីមាស និងលើកក្រោយឲ្យត្បាញសូត្រពីកែងមុក្តាឯបង្កាន់ដៃធ្វើពីខ្លឹមចនន្ទ៍ក្រហម ។កាលបើកុញ្ជរសាលាកសាងរួចស្រេចហើយ គាត់ធ្វើបុណ្យឆ្លងសាលានោះ និមន្តព្រះសាស្តាព្រមទាំងភិក្ខុសង្ឃ៦៨សែនអង្គថា្វយទានអស់៤ខែក្នុងថ្ងៃជាទីបំផុតគាត់ប្រគេនត្រៃចីវហើយដែលមានតម្លៃ១០០០កហាបណៈ គាត់ប្រគេនដល់ភិក្ខុថ្មីក្នុងសង្ឃ។ អចរោជះបានធ្វើបុញ្ញកម្ម ក្នុងព្រះពុទ្ធកាលព្រះនាមវិបស្សីយ៉ាងនេះ ច្យុតពីអត្តភាពនោះ បានទៅកើតក្នុងទេវលោក និងមនុស្សលោកជាច្រើនជាតិ លុះដល់មកភទ្ទកប្បនេះបានមកកើតក្នុងត្រកូលសេដ្ឋីមានទ្រព្យច្រើននាក្រុងពារាណសី មាននាមប្រាកដថា ពារាណសេដ្ឋី ។ សម័យថ្ងៃមួយគាត់ដើរទៅគាល់ព្រះរាជា បានជួបនឹងបុរោហិតសួរថាលោកអាចារ្យតើមានភេទដូចម្តេច លោកបានគន់គូរមើលនក្ខត្តឬក្សដែរឬទេ? ។ បុរោហិតជំរាបថា ខ្ញុំបានគន់គូររួចហើយ មានភ័យអន្តរាយមួយកើតឡើង ចុះភ័យនោះដូចម្តេច? ភ័យកើតពីអត់បាយស៊ីលោកសេដ្ឋី តើនឹងមានកើតនៅពេលណា? កន្លងពីនេះចំនួន៣ខែទៀត ។ សេដ្ឋីបានស្តាប់ពាក្យដែលបុរោហិតនោះប្រាប់ហើយ គាត់ឲ្យកម្មរបស់គាត់ធ្វើស្រែឲ្យបានច្រើន ដើម្បីទុកការពារអត់បាយ បានធ្វើជង្រុក២៥០ដាក់ស្រូវពេញទាំងអស់ ។ កាលបើគាត់ដាក់ជង្រុកមិនអស់គាត់ដាក់ក្នុងពាងថែមទៀត ហើយនៅសល់ទៀត គាត់ឲ្យជីកធ្វើរណ្តៅកប់ទុកថែមទៀត ។ លុះដល់សម័យថ្ងៃមួយភ័យពីអត់បាយបានកើតឡើង សេដ្ឋីបរិភោគស្រូវដែលខ្លួនបានកប់ទុក លុះដល់ស្រូវដែលគាត់កបទុកក្នុងដីដាក់ពាង និងដាក់ជង្រុកអស់ហើយ គាត់ហៅទាសកម្មកររបស់គាត់មកប្រាប់ថា នែអ្នករាល់គ្នា អ្នកឯងចូរទៅចុះ ចូរទៅរស់នៅក្នុងភ្នំបើពេលណាដែលស្រុកបានសាន្តត្រាណ មានបាយស៊ីស្រួលបួលអ្នករាល់គ្នាចង់មកនៅជាមួយនឹងយើងមកចុះ បើមិនចង់មកនៅទេ ក៏រកកន្លែងណាដល់រស់នៅបានស្រួលទៅចុះ ។ ពួកទាសកម្មករទាំងនោះ ក៏នាំគ្នាលាសេដ្ឋី ទៅរកកន្លែងរៀងៗខ្លួនប្លែកតែខ្ញុំប្រុសគាត់ម្នាក់ក្រាញនៅជាមួយនឹងសេដ្ឋីនោះមិនព្រមចេញទៅណាឡើយ ។ ជនទាំង៥នាក់គឺសេដ្ឋីនិងភរិយាកូនប្រុសនឹងកូនប្រសារព្រមទាំងខ្ញុំប្រុសឈ្មោះបុណ្ណះនៅក្នុងផ្ទះនោះកាលបើស្រូវដែលខ្លួនទុកដាក់អស់ហើយ ក៏នាំគ្នាវាយបំបែកដីស្អិតព្ធដ៏ជញ្ជាំង រើសគ្រាប់ស្រូវដែលនៅជាប់នឹងជញ្ជាំងនោះយកមកចំអិនបរិភោគ ។ លំដាប់នោះសេចក្តីស្រេកឃ្លានគ្របសង្កត់កាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ណាមួយដីស្អិតនោះក៏ខ្លួនវាយរើសយកអស់រលីងហើយ បានស្រូវត្រឹមតែកន្លះអាឡកះគាត់យកទៅបុកបានជាអង្ករមួយនាឡិ ហើយយកទៅដាំបាយក្នុងឆ្នាំងបើដូច្នើចូរប្អូនគាស់រើយកមកចំអិនអាហារ ។ ប្រពន្ធនិយាយប្រាប់ថាបើយើងចំអិនបបរ យើងអាចរស់នៅបានពីរពេល បើយើងដាំបាយអាចរស់បានតែមួយពេល បពិត្រស្វាមី បើដូច្នោះឲ្យខ្ញុំដាំបាយ ឬ ដាំបបរ? សេដ្ឋីប្រាប់ថា វត្ថុដទៃទៀតយើងគ្មានទេ បើយើងបំណាច់នឹងស្លាប់ក៏ឲ្យតែបានបាយស៊ីឆ្អែត ហើយសឹមស្លាប់ទៅចុះ បើដូច្នោះចូរប្អូនចំអិនបាយទៅចុះ ។ ប្រពន្ធក៏ព្រមចំអិនបាយតាមពាក្យបង្គាប់របស់ប្តី ហើយចែកជា៥ចំណែករួចដួសបាយចំណែកសេដ្ឋីដាក់នៅនឹងមុខគាត់ ។ ខណះនោះមានព្រះបច្ចេកពុទ្ធមួយអង្គគង់នៅភ្នំគន្ធមាទន៍ លោកទើបនឹងចេញពីសមាបត្ត ។ តាមសេចក្តីដំណាលថា សេចក្តីស្រេកឃ្លានមិនបៀតបៀនលោកដែលនៅក្នុងសមាបត្តទេ ដោយសារកម្លាំងសមាបត្ត តែដល់ពេលចេញមកវិញ សេចក្តីឃ្លានបៀតបៀនជាខ្លាំង ដូចជាដុតតម្បាពោះលោក ព្រោះហេតុនោះ ទើបលោកពិចារណាកន្លែងណាដែលអាចទៅរកអាហារបិណ្ឌបាតបាន ។ ក្នុងថ្ងៃនោះ បើជនណាឲ្យទានដល់លោក តែងបានសម្បត្តិទាំងឡាយមានឋានះជាសេនាបតីជាដើមតាមសេចក្តីដែលខ្លួនប្រាថ្នា ព្រោះហេតុដូច្នេះបានជាលោកត្រូវពិចារណាមើលដោយទិព្វចក្ខុហើយពេលនោះ ឆាតកភ័យកើតពេញជម្ពូទ្វីប ចំណែកជនទាំង៥ នាក់នៅក្នុងផ្ទះសេដ្ឋីចំអិនបាយតែអង្ករ១នាឡិ តើជនទាំងនោះមានសទ្ធាដែរឬទេហ្ន៎? អាចនឹងសង្គ្រោះអាត្មាអញបានដែរឬទេហ្ន៎ ? លុះពិចារណាទៅឃើញថា ជនទាំងនេះមានសទ្ធាផង អាចសង្គ្រោះដល់អាត្មាអញផង ទើបលោកស្ពាយបាត្រទៅឈរបង្ហាញខ្លួននៅត្រង់ទ្វារខាងមុខផ្ទះសេដ្ឋី ។ សេដ្ឋីគ្រាន់តែបានឃើញព្រះបច្ចេកពុទ្ធភ្លាម មានចិត្តជ្រះថ្លាគិតថា ការអត់បាយយ៉ាងនេះអញបានជួបប្រទះ ព្រោះតែអញមិនឲ្យទានក្នុងកាលមុនហើយភត្តនេះទៀត ក៏អាចរក្សាអញបានតែ១ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ បើអញប្រគេនទៅលោកម្ចាស់វិញ នឹងអាចបានជាប្រយោជន៍ដល់អញអស់កោដិនៃកប្បដ៏ច្រើនមិនខាន លុះគាត់គិតហើយដូច្នោះហើយ ក៏កាន់យកភោជនបាយនោះ ចូរទៅរកព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ថ្វាយបង្គំដោយបញ្ចង្គប្រតិស្ឋាននិមន្តលោកចូលទៅក្នុងផ្ទះ លាងព្រះបាទឲ្យគង់លើអាសនះ ហើយយកភត្តនោះមកដាក់ក្នុងបាត្រព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ។ កាលបើភត្តធ្លាប់ទៅក្នុងបាត្របានពាក់កណ្តាល លោកបិទបាត្រទៅវិញ ។ សេដ្ឋីទូលថា បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ចំរើន បាយដែលគេចំអិនពីអង្ករ ១នាឡិសំរាប់ជនទាំង៥នាក់នោះ ឯចំណែកបាយមួយចំណែកនេះ ខ្ញុំព្រះករនាមិនអាចធ្វើឲ្យទៅជាពីរចំណែកបានឡើយ សូមលោកម្ចាស់កុំសង្គ្រោះខ្ញុំព្រះករុណាក្នុងជាតិនេះខ្ញុំព្រះករុណាប្រគេនមិនឲ្យមានសល់ លុះទូលព្រះពុទ្ធដីកាដូច្នោះហើយ គាត់ប្រគេនភត្តទាំងអស់ ហើយប្រាថ្នាប្រកាសថា បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ចំរើន ចាប់តាំងពីពេលនេះទៅ សូមកុំឲ្យខ្ញុំព្រះករុណាបានជួបប្រទះនឹងភ័យពីអត់បាយមានសភាពបែបនេះទៀត ក្នុងជាតិដែលខ្ញុំព្រះករុណាកើតហើយ គប្បីជាអ្នកជាអាចឲ្យវិចភត្តដល់មនុស្សដែលនៅក្នុងជម្ពូទ្វីបទាំងមូល នឹងសូមឲ្យធារស្រូវសាលីក្រហមរបស់ខ្ញុំព្រះករុណាធ្លាក់បំពេញជង្រុកទាំងអស់ក្នុងខណះដែលខ្ញុំព្រះករុណា ប្រើឲ្យជម្រះជង្រុក ២៥០ ហើយអង្គុយក្បែរទ្វារនៃជង្រុកទាំងនោះហើយក្រឡេកមើលទៅខាងលើ ម្យ៉ាងទៀតភរិយានេះក្តី កូនប្រសាក្តីកូនប្រសាស្រីនេះក្តីនិងខ្ញុំប្រុសនេះក្តីរបស់ខ្ញុំព្រះករុណា ក៏សូមឲ្យបានសម្រេចមកជាស្វាមីរបស់អញត្រូវសេចក្តីស្រេកឃ្លានគ្របសង្កត់យ៉ាងខ្លាំង អញក៏មិនអាចនឹងបរិភោគតែម្នាក់ឯងដែរ ហើយក៏ប្រគេនភត្តចំណែករបស់ខ្លួនដល់ព្រះបច្ចេកពុទ្ធប្រាថ្នាថា បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ចំរើន ចាប់ពីពេលនេះទៅសូមកុំឲ្យខ្ញុំព្រះករុណាជួបប្រទះនឹងភ័យអន្តរាយបែបនេះទៀត កាលខ្ញុំព្រះករុណាយកថាសសំរាប់បាយចែកមនុស្សដែលនៅក្នុងជម្ពូទ្វីបទាំងមូល ដរាបណាខ្ញុំមិនទាន់ក្រោកចេញ ដរាបនោះសូមឲ្យមានបាយនៅពេញដដែល ហើយស្វាមីខ្ញុំព្រះករុណានេះក្តី កូនប្រុសនេះក្តី កូនប្រសារនេះក្តីនឹងខ្ញុំប្រុសនេះក្តីសូមឲ្យបានជាគ្រួសារខ្ញុំព្រះករុណាវិញដដែល ។ ឯកូនប្រុស ក៏បានប្រគេនភត្តចំណែករបស់ខ្លួនទៅព្រះបច្ចេកពុទ្ធដែរតាំងប្រាថ្នាសូមកុំឲ្យខ្ញុំបានជួបនឹងភ័យអន្តរាយបែបនេះទៀតម្យ៉ាងទៀតកាលបើខ្ញុំព្រហករុណាកាន់យកថង់មួយ ដែលមានកហាបណះពេញឲ្យទានដល់អ្នកជម្ពូទ្វីបទាំងមូលសូមឲ្យថង់នេះនៅពេញដដែល ហើយមាតាបិតាខ្ញុំនេះ ក៏សូមឲ្យនៅជាមាតាបិតាដដែល ឯភរិយាខ្ញុំនឹងខ្ញុំប្រុសរបស់ខ្ញុំនេះក៏សូមឲ្យបាននៅជួបជុំគ្នាវិញដែរ ។ ឯកូនប្រសារស្រី ក៏ប្រគេនភត្តចំណែកខ្លួន ហើយតាំងសច្ចាថា សូមកុំឲ្យជួបនឹងភ័យបែបនេះដែរមួយវិញទៀត បើខ្ញុំកញ្ជើស្រូវមួយពីមុខ ឲ្យទានវីជភត្តដល់អ្នកជម្ពូទ្វីបក៏សូមកុំឲ្យខ្វះកន្លះពីកញ្ជើនេះ ហើយឪពុកម្តាយនេះ ក៏សូមឲ្យបានជាឪពុកម្តាយក្មេកនៅក្នុងជាតិនេះដែរ ចំណែកស្វាមី និងខ្ញុំប្រុសនេះក៏សូមបានដូចទៅព្រះបច្ចេកពុទ្ធ ហើយតាំងប្រាថ្នាថា កុំឲ្យជួបនឹងឆាតភ័យដូចជាតិនេះទៀត ហើយសូមឲ្យនាយចៅហ្វាយទាំងនេះបានជានាយចៅហ្វាយរបស់ខ្លួននៅក្នុងអនាគតជាតិ ម្យ៉ាងទៀតបើកាលណាខ្ញុំភ្ជួរស្រែសូមឲ្យអាចម៍បំណាស់តែ៧ គឺអាចម៍បំណាស់៣ខាងនេះ ៣ខាងនោះនឹងកណ្តាលមួយឲ្យបានហើយស្រេច ក្នុងស្រែមួយ ។ ក្នុងថ្ងៃនោះបើខ្ញុំប្រុសប្រាថ្នានូវដំណែងជាសេនាបតី ក៏បានសំរេចដែរ ប៉ុន្តែគាត់ប្រាថ្នាឲ្យជនទាំងអស់នោះនៅតែជាចៅហ្វាយនាយរបស់គាត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះនាយចៅហ្វាយរបស់គាត់ម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះ បានជាគាត់មិនប្រាថ្នាឲ្យបានទៅអ្វីទៀត ។ ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ លុះជនទាំងអស់នោះតាំងចិត្តប្រាថ្នាគ្រប់គ្នាហើយ ទើបលោកពោលថា សូមឲ្យបានសំរេចដូចសេចក្តីរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ ហើយអនុមោទនាដោយគាថារបស់ព្រះបច្ចេកពុទ្ធទាំងឡាយ អធិដ្ឋានចិត្តឲ្យជនទាំងនោះឃើញលោកដរាបទៅដល់ភ្នំគន្ធមាទន៍ ដើម្បីឲ្យជនទាំងនោះរឹងរឹតតែមានសេចក្តីជ្រះថ្លាខ្លាំងឡើងទៀត ។ ជនទាំងនោះក៏បានឈរមើលលោកឃើញរហូតដល់ទៅភ្នំនោះ លោកបានចែកភត្តនោះដល់ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ៥០០ អង្គបានឆាន់ឆ្អែតគ្រប់គ្រាន់ដោយអានុភាពនៃឬទ្ធិរបស់លោក ។ លុះដល់ថ្ងៃជ្រេររបន្តិចប្រពន្ធសេដ្ឋីលាងឆ្នាំគ្របទៅវិញ ។ សេដ្ឋីត្រូវសេចក្តីស្រេកឃ្លានគ្របសង្កត់ខ្លាំង ក៏ដេកលក់ទៅ លុះដល់រសៀលទើបគាត់ភ្ញាក់ពីដេកសួរប្រពន្ធថា នមានបាយក្តាំងនៅក្នុងឆ្នាំងខ្លះដែរឬទេ? ប្រពន្ធទោះបីដឹងថាឆ្នាំងនោះខ្លួនទើបនឹងលាងទុកក៏ដោយ គាត់មិនប្រាប់ថាគ្មានបាយទេគាត់ធ្វើជាដើរទៅជិតឆ្នាំងហើយបើកមើល ។ ភ្លាមនោះបាយក៏ពេញឆ្នាំ មានសម្បុរដូចជាផ្កាម្លិះក្រពុំ គាត់ឃើញហេតុដូច្នោះ មានសេចក្តីរីករាយ ទើបប្រាប់ថា បពិត្រស្វាមីសូមអញ្ជើញក្រោកឡើង ខ្ញុំបានលាងឆ្នាំនេះគ្របទុកទៅហើយស្រាប់តែឆ្នាំងនេះមានបាយពេញមានសម្បុរដូចជាផ្កាម្លិះក្រពុំនេះពិតជាបុណ្យដែលយើងធ្វើពីព្រឹកមិញហ្នឹងឯង អញ្ជើញក្រោកទៅបរិភោគ ។ កាលបើសេដ្ឋីនិងកូនប្រុសបរិភោគហើយ ប្រពន្ធសេដ្ឋីនិងកូនប្រសារអង្គុយបរិភោគជាមួយគ្នា ហើយចែកឲ្យខ្ញុំប្រុសឈ្មោះបុណ្ណះបរិភោគទាល់តែឆ្អែតរៀងខ្លួន។ បាយតែ១ឆ្នាំងប៉ុណ្ណោះ សូម្បីដួស១វែកទៅហើយ ក៏នៅតែពេញដដែលមិនចេះខ្វះកន្លះសោះ ។ សេដ្ឋីបានឃោសនាប្រាប់ពួកអ្នកនគរថា បាយមាននៅក្នុងផ្ទះលោកសេដ្ឋី អស់លោកត្រូវការវិជភត្ត សូមអញ្ជើញចូលទៅយកតាមសេចក្តីត្រូវការ ។ មនុស្សម្នាមហាជននាំគ្នាទៅយកវីជភត្តនោះតែសព្វខ្លួន ក៏មានជីវិតរស់នៅទាំងអស់គ្នា ដោយសារវីជភត្ត នៅក្នុងផ្ទះលោកសេដ្ឋីនោះក៏បានរួចផុតពីសេចក្តីទុក្ខភ័យគ្រប់ៗគ្នា ។ សេដ្ឋីនោះច្យុតិពីអត្តភាពនោះទៅបានទើកើតក្នុងទេវលោកលុះ ច្យុតពីទេវលោកវិញ បានមកកើតត្រកូលសេដ្ឋី ក្នុងភទ្ទិយនគរក្នុងពុទ្ធប្បាទនេះ។ ឯប្រពន្ធសេដ្ឋីបានមកកើតក្នុងមហាភោគត្រកូលដែរ លុះដល់មានវ័យចំរើនធំឡើង ក៏បានជួបគ្នាជាប្តីប្រពន្ធដដែល ។ ចំណែកពពែមាសដែលយើងបានពណ៌នាមកនោះ ក៏បានកើតឡើងដោយសារបុព្វកម្មនោះដែរ ហើយជនទាំងបីនាក់ទៀត គឺកូនប្រុស កូនប្រសារស្រី នឹងខ្ញុំប្រុសឈ្មោះបុណ្ណះក៏បានមកដូចសេចក្តីប្រាថ្នាពីពេលមុនមែន ។ ថ្ងៃមួយសេដ្ឋីចង់សាកល្បងបុណ្យរបស់គាត់ ទើបឲ្យគេជម្រះជង្រុក២៥០ ហើយគាត់ឈរក្បែរទ្វារងើយមើលទៅ លើខណះនោះជង្រុកទាំងអស់ ក៏ពេញដោយស្រូវសាលីក្រហមមែន ។ ម្យ៉ាងទៀតគាត់ចង់សាកល្បងបុណ្យរបស់ជនដ៏សេសទៀត ទើបគាត់ប្រាប់ប្រពន្ធ និងកូនប្រុសថាចូរអ្នករាល់គ្នាសាកល្បងមើលបុណ្យអ្នកឯងទាំងអស់គ្នាមើល៍ ! ។ លំដាប់នោះប្រពន្ធគាត់តាក់តែងស្អិនស្អាងគ្រឿងអលង្កាហើយស្រេច ប្រើគេចំអិនបាយ រួចទៅអង្គុយលើអាសនះ ដែលគេក្រាលទុកក្បែរក្លោងទ្វារយកវែកមាសដួសបាយចែកឲ្យពួកមហាជន ដែលចូលមកសុំ ចាប់តាំងពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ ក៏នៅតែមិនអស់បាយនោះ ផង ។ បាតដៃនាងខាងឆ្វេងមានលក្ខណះដូចជាផ្កាឈូក បាតដៃខាងស្តាមមានលក្ខណះដូចជាព្រះចន្ទកើតឡើងដោយសារដៃនាងខាងឆ្វេងកាន់ឆ្នាំខាងស្តាំកាន់វែកដួសបាយដាក់បំពញបាត្រប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃ និងព្រះពុទ្ធពីក្នុងជាតិមុន ។ ន័យមួយទៀតថា នាងបានយកធម្មក្រកទៅត្រងទឹកប្រគេនភិក្ខុសង្ឃ ដោយអានិសង្សនៃការត្រងទឹកនោះ បានជានាងមានផ្ទៃបាតជើងខាងស្តាំមានរូបព្រះច័ន្ទ ផ្ទៃបាតជើងខាងឆ្វេងមានរូបផ្កាឈូក ដោយមានហេតុនេះទើបពួកមហាជនឲ្យឈ្មោះថាចន្ទបុទុមា ។ ចំណែកកូនប្រុស និងកូនប្រសារស្រីព្រមទាំងខ្ញុំប្រុស ក៏បានពិសោធល្បងមើលបុណ្យរបស់ខ្លួនរៀងៗខ្លួនដែរ ក៏បានឃើញពិតប្រាកដតាមសេចក្តីប្រាថា្នរបស់ខ្លួន ។ តាំងពីពេលនោះមកជនអ្នកនៅក្នុងជម្ពូទ្វីបតែងទៅសុំបាយ ប្រាក់ មាស ។ ល ។តាមសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្លួនពីផ្ទះលោកមហាសេដ្ឋីតែរៀងរាល់ថ្ងៃ ក៏មិនចេះខ្វះកន្លះឡើយ ។ សេដ្ឋីមានអនុភាពយ៉ាងនេះ លុះដឹងដំណឹងថា ព្រះសាស្តាទ្រង់យាងមក ក៏ដើរចេញទៅចាំទទួលព្រហសាស្តាឃើញពួកអន្យតិ្ថរិយនាំគ្នា ឈរតាមផ្លូវស្រែកឃាត់ថា ម្នាលគហបតីលោកពោលថាកម្មដែលបុគ្គលធ្វើគ្រាន់តែជាកិរិយាធ្វើ ចុះលោកអញ្ជើញទៅសំណាក់ព្រះសមណះគោតមដែលជាអ្នកនិយាយថា កម្មដែលបុគ្គលមិនធ្វើគា្រន់តែជាការមិនធ្វើប៉ុណ្ណោះ ព្រោះហេតុអ្វី ? គាត់មិនរវល់អើពើនឹងសំដីពួកអន្យតិ្ថរិយទាំងនោះឡើយ លុះទៅដល់ហើយថ្វាយបង្គំព្រះបរមគ្រូ អង្គុយក្នុងកន្លែងគួរសម ។ លំដាប់នោះព្រះអង្គទ្រង់សំដែងអនុបុព្វីកថា លុំចប់ព្រះធម៌ទេនា សេដ្ឋីបានសំរេចសោតាបត្តិផល ទើបក្រាបទូលរឿងហេតុដែលពួកអន្យតិ្ថរិយទាំងនោះហាមឃាត់គាត់មិនឲ្យទៅជួប នឹងព្រះសាស្តា ។ បន្ទាប់មកព្រះអង្គត្រាស់ថាៈ ម្នាលគហបតីធម្មតាសត្វទាំងនេះទោះបីទោសរបស់ខ្លួនធំប៉ុណ្ណោះក៏ដោយមើលមិនឃើញទេ បើអ្នកដទៃវិញទោះមិនមានទោសសោះ ក៏បាចសាចធ្វើឲ្យទៅជាមានទោសដែរ ដូចជាគេបាចសាចអង្កាមដូច្នោះដែរ ហើយទ្រង់ត្រាស់គាថានេះបន្ថែមទៀតថាៈ ទោសអ្នកដទៃ បុគ្គលអាចឃើញបានដោយស្រួល បើទោសឯងវីញ ខ្លួនឯងមិនឃើញទេ ពិតដូច្នេះមែន អ្នកនោះតែងបាចសាច ទោសអ្នកដទៃដូចជាគេបាចអង្កាម បើនរណាបិទបាំងនូវទោសខ្លួនដូចជាព្រានសត្វស្លាបបិទបាំងនូវខ្លួនដោយស្លឹកឈើដូច្នោះដែរ ។ លុះចប់ព្រះធម៌ទេសនានេះ ជនទាំងនោះក៏បានសំរេចសោតាបត្តិផលគ្រប់ៗគ្នា ។ អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
