Reading Article
Public date : 29, Jan 2021 (15,283 Read)
បណ្ឌិតតែងសរសើរសេចក្ដីមិនប្រមាទក្នុងបុញ្ញកិរិយាវត្ថុទាំងឡាយ
|
|
|
បណ្ឌិតតែងសរសើរសេចក្ដីមិនប្រមាទ
ក្នុងបុញ្ញកិរិយាវត្ថុទាំងឡាយ អ្នកចេះដឹង គឺមិនដែលមើលងាយនូវចិត្តសទ្ធាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមិនប្រមាទឡើយ ជាពិសេស ស គឺ ការបំពេញនូវបុញ្ញកិរិយាវត្ថុនោះឯង។ ជំនឿ ដែលបានផុសចេញពីដួងចិត្តនៃបណ្ឌិតដែលប្រកដដោយបញ្ញាស្មារតី និង អមដោយសេចក្ដីមិនប្រមាទ គឺបានផ្ដល់នូវផលកម្រៃយ៉ាងធំមហិមាសម្រាប់បណ្ឌិត។ តែសម្រាប់ជនពាលឬជនល្ងង់ខ្លៅវិញ គឺរកផលប្រយោជន៍មិនឃើញ រកមិនឃើញគឺមកពីប្រមាទនឹងឯង។ សេចក្ដីប្រមាទ គឺជាឈ្មោះនៃសេចក្ដីស្លាប់។ បុណ្យរឹតតែបាត់ បាបរឹតតែកើត ក៏មកពីមានសេចក្ដីប្រមាទនោះឯង គុណមាតាបិតាចេះតែភ្លេច រីឯការរល្មើសគុណមាតាបិតាចេះតែកើតក៏មកពីសេចក្ដីប្រមាទនឹងដែរ។ នៅក្នុងបុញ្ញកិរិយាវត្ថុទាំង ១០ គឺមានការឲ្យបាយជាដើមនោះ គឺ ជនជាបណ្ឌិតទាំងឡាយ មិនដែលមានចិត្តប្រមាទឬមួយមើលងាយទៅលើអ្នកដែលមានចិត្តប្រមាទឬមួយមើលងាយទៅលើអ្នកដែលបាននឹងកំពុងធ្វើនោះឡើយ។ នរណាបានធ្វើឬបំពេញនូវបុញ្ញកិរិយាវត្ថុនោះ គឺជនជាប្រាជ្ញទាំងឡាយកោតសរសើរជាពន់ពេកណាស់ មិនពេបមាត់ពេបកដល់អ្នកធ្វើនោះទេ នេះគឺជាសេចក្ដីពិតដែលកើតឡឡើងសម្រាប់អ្នកប្រាជ្ញ អ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្ដីមិនប្រមាទជាមិត្តជិតដិតបំផុត។ ពាក្យអ្នកប្រាជ្ញ មិនមែនទាល់តែរៀនចប់នូវកម្រិតថ្នាក់បណ្ឌិត ឬ អនុបណ្ឌិតនោះឡើយ។ ឲ្យតែប្រុសស្រីណាបានយល់ពីបុណ្យបាបបានច្បាស់ មិនស្រពេចស្រពិល ស្គាល់មនុស្សគួរសេពគប់និងមនុស្សដែលមិនគួរសេពគប់ជាដើម ក៏ហៅថាអ្នកប្រាជ្ញបាន។ តែផ្ទុយទៅវិញ បើបុគ្គលនោះរៀនចប់កម្រិតថ្នាក់ខ្ពស់តែបែរមិនយល់គុណ ទោស ល្អ អាក្រក់ ស ខ្មៅ បាប និងបុណ្យក៏មិនយល់ដែរ បុគ្គលនោះ ក៏នៅតែជាមនុស្សល្អង់មិនមែនជាអ្នកប្រាជ្ញ មិនមែនជាអ្នកចេះដឹងពិតប្រាកដឡើយ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឃ្លាំងគំនិតដែលគួរសិក្សា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
