សរូបកថា

សេចក្ដីសុខក្នុងគ្រួសារមានច្រើនតិចប៉ុនណា កើតឡើងព្រោះឪពុកម្ដាយ បំពេញតួនាទីតាមគោលការណ៍ទាំង៣គឺ ជាព្រះព្រហ្ម ជាអាចារ្យដើម ជាព្រះអរហន្តរបស់កូនៗ បានបរិបូណ៌កម្រិតណា ដោយសំដែងចេញមកតាមផ្លូវព្រហ្មវិហារធម៌គឺ មេត្តា ករុណា មុទិតាឧបេក្ខា។ ដើម្បីទំនុកបម្រុងការអភិវឌ្ឍរបស់ក្មេង ដោយប្រើបញ្ញាប្រកបជាមួយនឹងការរលឹកដឹងដែលល្អស្អាត ជំនួយក្នុងការចម្រើនធំធាត់របស់ក្មេង ឲ្យមានតុល្យភាព គឺមានជីវិតទន់ភ្លន់សេចក្ដីសុខ កក់ក្ដៅ រឹងប៉ឹង មានសមត្ថភាព មានបញ្ញា ទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯងបាន។

ការចិញ្ចឹមរក្សាកូន ត្រូវតែជាគូនឹងការសិក្សា។ ក្បួនការចេះដឹង ឆ្លងកាត់ការហាត់ប្រព្រឹត្ត ហាត់ផ្លូវចិត្ត និង បញ្ញាដល់ពេលគេបានសិក្សាយល់ដឹង ក៏កើតការចង់ចេះ ចង់ដឹង និងកាលបានទទួលការតបស្នងអំពីការចេះដឹង គេក៏មានសេចក្ដីសុខ។ របស់ដែលគេពេញចិត្ត គេក៏បានដឹង ហើយនៅជាសុខ របស់ណាដែលគេមិនពេញចិត្ត គេក៏បានដឹង ហើយនៅជាសុខ។ គេមានសេចក្ដីសុខ ហើយគេអាចមានសេចក្ដីសុខបាន សូម្បីតែពីរបស់ដែលគេមិនពេញចិត្ត ដែលដល់ពេលនោះ មានន័យថា រួចផុតការវិលវល់ របស់សុខ និង ទុក្ខ ដែលវិលនៅជុំវិញ សេចក្ដីពេញចិត្តឬមិនពេញចិត្ត អាចក្លាយជាអ្នកដែលមាន សេចក្ដីសុខគ្រប់ស្ថានការណ៍ ព្រោះការយល់ដឹង អាចកើតឡើងបានគ្រប់ស្ថានការណ៍។ ការអប់រំក្នុងផ្នែកណាៗក្ដី គួរតែឆ្លាតក្នុងវិធីការ និង មានការបន្ទុំឥន្ទ្រិយឲ្យដល់ព្រម។

ការសិក្សាក្នុងគ្រួសារជាមូលដ្ឋានសំខាន់ ឪពុកម្ដាយគួរតែបំពេញឱកាសដល់កូន បណ្ដុះគុណធម៌ ដោយពិចារណាសេចក្ដីផ្សេងគ្នានៃបុគ្គលម្នាក់ៗ អប់រំឲ្យគេចង់ចេះចង់ល្អ ចង់កសាងខ្លួនចេះសម្លឹងមើលវត្ថុបំណង និង គុណតម្លៃរបស់វត្ថុសម្ភារៈប្រើប្រាស់ផ្សេងៗឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និង ចេះប្រើវត្ថុទាំងនោះជាបច្ច័យជួយទំនុកបម្រុង ដើម្បីកសាងសេចក្ដីល្អ ជួយសង្គមឲ្យមានសេចក្ដីសុខក្សេមក្សាន្ត និង ប្រើគោលការណ៍វាយតម្លៃការអភិវឌ្ឍ របស់សមាជិតក្នុងគ្រួសារ ដោយពិចារណាអំពីការអភិវឌ្ឍផ្លូវកាយ ផ្លូវសង្គម ផ្លូវចិត្ត និង ផ្លូវបញ្ញា។

ក្នុងផ្នែកគុណភាពនៃជីវិតរបស់គ្រួសារ អាចពិចារណាបានដោយភាវៈសប្បាយ ៧ ប្រការ និង ការបានសម្រេចដល់ទិសដៅថ្នាក់ ភ្នែកឃើញ ថ្នាក់បានឃើញ ហើយនិងទិសដៅដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។

ការកសាងគុណធម៌ក្នុងគ្រួសារ គួរប្រើបញ្ញាក្នុងទំនាក់ទំនងលើបទដ្ឋាននៃសេចក្ដីមេត្តា ដើម្បីផ្សារសម្ពន្ធភាព ត្រូវកំណត់គោលដៅឲ្យបានជាក់ច្បាស់ តួយ៉ាងដូចជាចង់ឲ្យសមាជិកមានចិត្តល្អស្អាត មានសេចក្ដីសុខ អាចញ៉ាំងជីវិតឲ្យប្រព្រឹត្តទៅដោយក្ដីមិនប្រមាទ អាចយល់ដឹងពីការពិតរបស់ធម្មជាតិ ជ្រាលជ្រៅទៅក្នុងគុណធម៌របស់ឪពុកម្ដាយ និង សមាជិក មានសាមគ្គី មានទឹកចិត្តរួមគ្នាជាធ្លុងមួយ ដែលសំខាន់គឺគួរបណ្ដុះគុណសម្បត្តិ ដែលជាបច្ច័យធ្វើឲ្យអភិវឌ្ឍខ្លួនឯងបាន ដែលជាទីពឹងក្នុងជីវិតរបស់គេនិង ជារស្មីពណ៌មាស ពណ៌ប្រាក់ ក្នុងជីវិតដ៏ល្អស្អាត។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សុភមង្គលគ្រួសារជាសន្តិសុខសង្គម

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)