Reading Article
Public date : 30, Nov 2022 (40,426 Read)
មហាសុទស្សនចរិយា
|
|
|
មហាសុទស្សនចរិយា
កាលតថាគត ជាក្សត្រចក្រពត្តិ ឈ្មោះមហាសុទស្សនៈ មានពលច្រើន នៅក្នុងនគរកុសាវតី ។ ក្នុងនគរនោះ តថាគតបានឲ្យគេឃោសនា ក្នុងមួយថ្ងៃ ៣ ដង ក្នុងទីនោះ ៗ ថា អ្នកណាស្រេក អ្នកណា ( ប្រាថ្នា ) នូវកម្រងផ្កា អ្នកណា ( ប្រាថ្នា ) នូវគ្រឿងលាប អ្នកណា អាក្រាតនឹងស្លៀកដណ្តប់នូវសម្ពត់ទាំងឡាយ ដែលជ្រលក់ដោយពណ៌ផ្សេង ៗ អ្នកណាយកឆត្រ ( ដើម្បីបាំង ) ក្នុងផ្លូវ អ្នកណាយកស្បែកជើងដ៏ទន់ល្អ ( ដើម្បីពាក់ក្នុងផ្លូវ ) ។ តថាគតឲ្យគេ ឃោសនាក្នុងវេលាព្រឹក ( ថ្ងៃត្រង់ ) ល្ងាច ក្នុងទីនោះ ៗ ដូចបាន ពោលហើយក្នុងខាងលើ ទាននោះតថាគត មិនមែនចាត់ចែងតែក្នុងទី ១០ កន្លែងមិនមែនចាត់ចែងតែក្នុងទី មួយរយកន្លែងទេ ។ ទ្រព្យដែលតថាគតចាត់ចែងចំពោះស្មូម ក្នុងច្រើនរយកន្លែង សម្រាប់ពួកវណិព្វកៈដែលមកក្នុងវេលាថ្ងៃ ឬមកក្នុងវេលាយប់ ។ ពួកស្មូមលុះតែបានភោគៈ គួរតាមសេចក្តីប្រាថ្នា ពេញក្នុងដៃហើយ ទើបបានដើរចេញទៅ តថាគតបានឲ្យមហាទាបែបនេះ ដរាបដល់អស់ជីវិត ។ តថាគតមិនឲ្យទ្រព្យ ដែលមិនជាទីគាប់ចិត្តទេ ម៉្យាងទៀត តថាគតមិនមែន ជាអ្នកមិនសន្សំទ្រព្យទុកទេ ដូចបុរសកើតរោគក្តៅក្រហាយ ចង់ជារោគ ញុំាងពេទ្យឲ្យស្កប់ស្កល់ដោយទ្រព្យ រមែងរួចចាករោគយ៉ាងណាមិញ តថាគតកាលដឹងច្បាស់ថា ( ការឲ្យទានជាឧបាយ ) ដើម្បីបំពេញអធ្យាស្រ័យរបស់សត្វ ដោយមិនមានសេសសល់ តថាគតឲ្យទានចំពោះស្មូមដើម្បីបំពេញ ចិត្តស្មូមដែលខ្វះកន្លះ តថាគតជាអ្នកមិនមានអាល័យ មិនមានសេចក្តីប៉ុនប៉ង ( ចំពោះផលនៃទាននោះទេ តថាគតឲ្យទាន ) ដើម្បីបានត្រាស់ ដឹងនូវសម្ពោធិញ្ញាណយ៉ាងនេះឯង ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ បារមីកថា ពុទ្ធបទាន រៀបរៀងដោយៈ មុនីកោសល្យ នៅ ហៃឡុង វាយអត្ថបទដោយៈ ឧបាសក សូត្រ តុលា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
