Reading Article
Public date : 05, Jan 2023 (19,035 Read)
រឿងនាងសេសវតី
|
|
|
រឿងនាងសេសវតី
( ចាក វិ. ខុ. )
( លទ្ធផលនៃការបូជាព្រះសារីរិកធាតុ )
ក្នុងសាសនាព្រះសម្ពុទ្ធកស្សបៈ ព្រះអង្គបរិនិព្វានទៅហើយ ពួកមហាជនទាំងឡាយ បាននាំគ្នាយកមាសទៅសាងចេតិយកំពស់មួយយោជន៍ ដើម្បីបញ្ចុះព្រះសារីរិធាតុ ។
កាលនោះមានឧបាសិកាម្នាក់ បាននាំនាងទារិកាជាកូនរបស់ខ្លួនទៅមើល ជាងទងដែលកំពុងរំលាយមាសធ្វើឥដ្ឋ ។ នាងទារិកា ឃើញជាងកំពុងរំលាយមាស ក៏សួរទៅមាតាថា បពិត្រអ្នកម្តាយ គេរំលាយមាសធ្វើអ្វី ? ។ មាតាប្រាប់ថា គេធ្វើចេតិយបញ្ចុះសារីរិកធាតុព្រះសម្ពុទ្ធ ។ នាងទារិកា បានឮដូច្នោះ ក៏មានចិត្តជ្រះថ្លាចំពោះព្រះសម្ពុទ្ធ ទើបប្រាប់ម្តាយថា ខ្សែមាសពាក់នៅករបស់ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំយកទៅចូលធ្វើចេតិយនឹងគេមាតាឆ្លើយថាល្អហើយកូនស្រីម្តាយ ក៏យកខ្សែមាសនោះ ទៅចូលធ្វើចេតិយនឹងគេទៅ ។ សង្ខេបសេចក្តីតែប៉ុណ្ណេះ លុះដល់នាងក្ស័យជីវិតទៅ បានទៅកើតក្នុងសុគតិភព ជាអនុលោមបដិលោម អស់មួយពុទ្ធន្តរ ដល់មកសាសនាព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូរបស់យើងនេះ បានមកកើតក្នុងស្រុកនាឡន្ទគ្រាម មានឈ្មោះថាសេសវតី កាលនាងមានអាយុ ១៥ ឆ្នាំ មាតាបានប្រើឳ្យទៅទិញប្រេងឯផ្សារ ។ ក្នុងស្រុកនាឡន្ទគ្រាមនោះ មានគហបតីម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនទៅជាអ្នកក្រ ព្រោះទ្រព្យសម្បត្តិមាសប្រាក់កែវទាំង ៧ ប្រការដែលមាតាបិតាចែកឳ្យទាំងប៉ុន្មាន ដល់មាតាបិតាស្លាប់ទៅ របស់ទាំងនោះ ក៏ក្លាយទៅជាថ្មមនោសិលាអស់ឥតសល់ ។ អតីតគហបតីបានយកថ្មសិលានោះ ទៅដាក់លក់ក្នុងផ្សារ ផ្សងរកអ្នកមានបុណ្យដោយមានគំនិតថា បើអ្នកមានបុណ្យដើរមកឃើញ របស់ទាំងនេះនឹងក្លាយទៅជាមាសប្រាក់កែវ ៧ ប្រការដូចដើមវិញពុំខាន ។ កាលនោះនាងសេសវតី កាន់ដបប្រេងដើរចូលទៅផ្សារ បានឃើញរានមួយ ចាក់គរសុទ្ធតែមាសប្រាក់និងកែវទាំង ៧ ប្រការ នាងក៏ចូលទៅមើល ហើយសួរទៅម្ចាស់រានថា បពិត្រអ្នកដង្ខៅ ហេតុអីក៏យកមាសប្រាក់កែវមកចាក់គរលើរានដូច្នេះ របស់ទាំងនេះគេតែងទុកដាក់លាក់បំពួនក្នុងហឹបក្នុងឃ្លាំង ។ អ្នកម្ចាសរានឮដូច្នោះហើយ ត្រេកអរណាស់ ទើបសួរទៅនាងសេសវតីថា នាងនៅទីណា ? ជាកូនចៅអ្នកណា ? នាងប្រាប់ថាខ្ញុំជាកូនអ្នកស្រែ នៅក្នុងស្រុកនេះឯង អ្នកម្ចាស់រានក៏កើបមាសប្រាក់ច្រកក្នុងបាវ ហើយនាំនាងសេសវតីទៅផ្ទះរបស់ខ្លួន បាននិយាយប្រាប់នាងថា កាលពីដើមខ្ញុំជាគហបតីមួយ នៅក្នុងស្រុកនេះ ឥឡូវធ្លាក់ខ្លួនទៅជាអ្នកក្រ ព្រោះមាសប្រាក់កែវទាំងប៉ុន្មានក្លាយទៅជាថ្មមនោសិលាអស់ បានជាខ្ញុំយកថ្មនោះ ទៅដាក់នៅរានផ្សារ ដើម្បីផ្សងរកអ្នកមានបុណ្យ ឥឡូវទ្រព្យទាំងអស់នេះ ជាទ្រព្យរបស់នាងហើយ ព្រោះនាងជាអ្នកមានបុណ្យ ។ គហបតីបាននាំនាងសេសវតីទៅចាក់ឃ្លាំងមើលទៀត គ្រាន់តែនាងចូលទៅដល់របស់ក្នុងឃ្លាំងទាំងប៉ុន្មាន ក៏ក្លាយទៅជាមាសប្រាក់កែវកងដូចដើមវិញទាំងអស់ ។ គហបតីនោះ ក៏ជូននាងសេសវតីទៅផ្ទះ និយាយប្រាប់ឪពុកម្តាយនាងដោយសព្វគ្រប់ ទើបដណ្តឹងនាងឳ្យជាភរិយាកូនកំឡោះរបស់ខ្លួន លុះរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ មាតាបិតាក្មេក បាននាំនាងសេសវតី ទៅនៅក្នុងសំណាក់របស់ខ្លួន ។ ក្នុងកាលជាខាងក្រោយមក ព្រះសារីបុត្តត្ថេរ ជាធម្មសេនាបតី បានរំពឹងមើលអាយុសង្ខាររបស់លោក ឃើញថាអស់ហើយ ក៏ចូលទៅថ្វាយបង្គំលាព្រះសម្ពុទ្ធ សុំទៅបរិនិព្វានឯស្រុកនាឡន្ទគ្រាម ដើម្បីប្រោសមាតាដែលជាជនមិច្ឆាទិដ្ឋិ លុះទូន្មានមាតាហើយក៏បរិព្វានក្នុងបន្ទប់ ដែលលោកប្រសូតនោះទៅ ។ កន្លងមកបាន ៧ ថ្ងៃ ពួកពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ នាំគ្នាធ្វើជើងថ្ករ កំពស់មួយរយហត្ថ ដើម្បីបូជាសពរបស់លោក ។ កាលនោះនាងសេសវតី មានគភ៌ជិតគ្រប់ខែហើយ បានឮថាពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ នាំគ្នាធ្វើបុណ្យរំលាយសពព្រះសារីបុត្ត ។ មាតាបិតាឃាត់ថា នាងទៅពុំកើតទេ ព្រោះគភ៌ចាស់គ្រប់ហើយ ។ នាងសេសវតី ជាស្ត្រីមានសេចក្តីជ្រះថ្លាខ្លាំងទ្រាំមិនបាន ក៏លាមាតាបិតានាំបរិវារកាន់មាសប្រាក់កែវភ្ញីផ្កា ដើរសំដៅទៅកន្លែងដំកល់សពព្រះសារីបុត្ត ។ ក្នុងពេលនោះមនុស្សច្រើនណែនណាន់ ចង្អៀតជាទីបំផុត ប៉ុន្តែនាងសេសវតី ជាស្រ្តីស្តុកស្តម្ភដោយភោគសម្ប័ទ ពួកមហាជនបានឃើញហើយ ក៏បើកឳកាសឳ្យចូលទៅជិតសព នាងយកមាសប្រាក់កែវភ្ញីផ្កា ទៅចាក់់គរក្បែរក្តារមឈូស ហើយថយមក អង្គុយប្រណមអញ្ជលី នមស្សការ ។ ក្នុងពេលនោះ ចំហាយរបស់មនុស្ស ដែលកកកុញនោះ ក៏បណ្តាលឳ្យនាងសេសវតី ទៅជាខ្យល់ចាប់ សន្លប់នៅទីនោះ ។ ឯដំរី របស់ពួកឥស្សរជនទាំងឡាយ ដែលជិះទៅក្នុងទីនោះ ក៏ផ្អើលស្ទុះស្រែកជាខ្លាំង ពួកមហាជនភ័យនឹងដំរី ស្ទុះរត់ច្រួលច្របល់ទៅជាន់នាងសេសវតីនោះស្លាប់ទៅ នាងបានទៅកើតក្នុងស្ថានត្រៃត្រឹងទេវលោក ស្ថិតនៅក្នុងប្រាសាទវិមានមាស រំលេចដោយកែវ ៧ ប្រការ មានស្រីទេពអប្សរមួយពាន់ចោមរោមជាបរិវារ ។ ថ្ងៃមួយនាងសេសវតី បានរលឹកឃើញបុព្វកម្មរបស់នាង ក៏ចុះមកទាំងវិមាន មកថ្វាយបង្គំព្រះសម្ពុទ្ធក្នុងវត្តជេតពន ។ កាលនោះព្រះវង្គិស្សត្ថេរ លោកកំពុងអង្គុយគាល់ព្រះមានព្រះភាគ បានឃើញនាងទេពធីតានោះ ក៏សួរបុព្វកម្មរបស់នាងៗ បានប្រាប់ដោយសព្វគ្រប់ ។ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រារព្ធហេតុនោះហើយ ក៏សំដែងនូវធម្មទេសនា សរសើរដល់អានិសង្សនៃការបូជាព្រះសារីរិកធាតុ ជាភិយ្យោភាពតទៅ ។ វាយអត្ថបទដោយ ខ្ញុំព្រះករុណា ខ្ញុំបាទ យ៉ែម ភិរុណ ដកស្រង់ចេញប្រជុំនិទានជាតកភាគ១ របស់ព្រះបាឡាត់ឧត្តមលិខិត សុង ស៊ីវ សិទ្ធត្ថោ គ្រូបង្រៀនបាលីនៅវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ។ អព្រះគុណព្រះភិក្ខុ សិរីបញ្ញោ ហ៊ុល សុខារ៉ា ព្រះគ្រូចៅអធិការ វត្តកល្យាណមិត្តខ្សាច់ពោយនិងលោកអាចារ្យ ចយ ធិន ដែលបានផ្តល់សៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកនេះ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
