Reading Article
Public date : 26, Jul 2019 (11,611 Read)
ទុក្ខព្រោះចង់ឲ្យដូចគេ (បទពិចារណា)
|
|
|
បើក្នុងលោកនេះ គ្រប់គ្នាបានអ្វីៗតាមដែលចង់ តាមដែលសង្ឃឹមនោះ មុខតែមិនមានអ្នកណាក្រឡើយ ហើយក៏មិនមានអ្នកណាខកចិត្តខុសសង្ឃឹមដែរ ព្រោះអ្នកណាៗក៏ចង់មានបាន ចង់សុខ និងចង់សមតាមបំណងដែលសង្ឃឹមទៅគ្រប់យ៉ាង ។
ប៉ុន្តែ ព្រោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង មិនបានប្រព្រឹត្តទៅយ៉ាងនោះ ទើបបានជាមានមនុស្សក្រ ត្រូវមានទុក្ខ និងត្រូវខកចិត្ត ។ ចំណង់ មិនមែនល្អ ឬអាក្រក់ដោយខ្លួនឯងទេ បើមនុស្សយើងចង់ហើយតាំងចិត្តប្រឹងប្រែងព្យាយាមធ្វើ ឬសាង ដើម្បីឲ្យបាននូវរបស់ដែលចង់នោះ ដោយវិធីសុចរិតត្រឹមត្រូវ ចំណង់នោះ គឺជាចំណង់ល្អ គួរជ្រោមជ្រែងឲ្យមានច្រើនៗ ព្រោះជាកុសលឆន្ទៈ ។ តែបើចង់ហើយ មិនធ្វើមិនសាងដោយសុចរិត បែរជារកវិធីដើម្បីឲ្យបានដោយផ្លូវទុច្ចរិតវិញ ដូចជា ឆបោកគេ បៀតបៀនគេ ។ល។ និង ។ល។ ចំណង់នេះ ហៅថា តណ្ហាឆន្ទៈ ជាចំណង់មិនល្អ ព្រោះពេញចិត្តនឹងធ្វើអាក្រក់ ត្រូវលះបង់នូវចំណង់បែបនេះ ។ សូម្បីថា ចំណង់ក្នុងផ្លូវដែលល្អ ត្រឹមត្រូវទៅតាមគន្លងធម៌ យើងមានសិទ្ធិនឹងសាង នឹងធ្វើយកនូវអ្វីដែលយើងចង់បានមានពិតប្រាកដហើយ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវឲ្យសមល្មមផងដែរ គឺ - សមល្មមនឹងឋានៈរបស់ខ្លួន - សមល្មមនឹងចំណេះចេះដឹង - សមល្មមនឹងសមត្ថភាពដែលយើងមាន - និង សមល្មមជាមួយការងារ ។ បើថាយើងនៅក្រ មានប្រាក់ខែត្រឹម ១០ ឬ ២០ ម៉ឺនរៀល ផ្ទះក៏ត្រូវជួល បាយក៏ត្រូវទិញ មានកូនត្រូវឲ្យរៀនទៀត ដូច្នេះយើងត្រូវមើលឋានៈរបស់ខ្លួន ប្រាក់ចំណូលប៉ុណ្ណឹង តើត្រូវចាយប៉ុនណាទើបល្មម អ្វីដែលត្រូវទិញ អ្វីដែលមិនត្រូវទិញ ។ អ្នកដទៃគេប្រើខោអាវល្អៗ ថ្លៃៗ បិរភោគអាហារតាមហាង... យើងកុំរត់តាមគេ យើងចេះប្រយ័ត្នប្រយែង រឹតត្បិតប្រាក់ចាយ យកគតិតាមសត្វបក្សី " ខ្លួនតូចធ្វើសំបុកតូច " ។ បើយើងមានការចេះដឹង មានសមត្ថភាពមិនច្រើនទេ បានការងារធ្វើល្មមនឹងចំណេះដឹង ឧទាហរណ៍ថា បើករថយន្តឲ្យថៅកែ ដ៍ដឹងខ្លួនថា ខណៈនេះខ្លួនមានការងារសមល្មមនឹងចំណេះដឹងត្រឹមប៉ុណ្ណឹង ហើយក៏តាំងចិត្ត តាំងថ្លើម បំពេញកិច្ចការបើករថយន្តឲ្យបានល្អជាទីបំផុត ទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខតួនាទីរបស់ខ្លួន ។ មិនមែនថា ឃើញអ្នកដទៃដែលគេមានតួនាទីរបស់ខ្លួន ។ មិនមែនថា ឃើញអ្នកដទៃដែលគេមានការចេះដឹង មានសមត្ថភាពខ្ពស់ជាងខ្លួន មានតំណែងធំដុំ មានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ហើយទៅជាខឹងក្រោធ ទៅច្រណែននឹងគេ ថាដូចម្តេចបានជាគេសប្បាយជាង មានកិត្តយសជាង រួចតាំងមិនបំពេញនូវមុខការរបស់ខ្លួននោះឡើយ ។ បើមិនស្គាល់ខ្លួនជាអ្នកណា ខ្លួនគួរនឹងបានអ្វី គួរនឹងមានត្រឹមណា គួរនឹងរស់នៅរបៀបដូចម្តេចបាន រវល់តែរត់តាមអ្នកដទៃ ចង់បាន ចង់ខ្ពស់ ចង់រស់ហ៊ឺហា ដូចគេគ្រប់យ៉ាងនោះ ជីវិតនឹងមិនផុតពីសេចក្តីទុក្ខក្តៅក្រហាយឡើយ ។ ចង់បានអ្វីហើយ ចូរកុំកន្តើយ រឿយៗព្យាយាម ធ្វើតាមចំណេះ កុំចង់ធំភ្លាម ហើយកុំព្យាយាម
ជុះតាមដំរី ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ " បទពិចារណា " រៀបរៀងដោយលោកគ្រូអគ្គបណ្ឌិតធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
