images/articles/1500/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៨,៥៨៩ ដង)
បញ្ហានរកបរលោក
ការដែលបរិយាយមកទាំងប៉ុន្មានខាងដើម ភាគច្រើនគឺវិនិច្ឆ័យឲ្យឃើញថា នរកមាននៅក្នុងលោកនេះឯង។ លំដាប់តទៅនឹងស្ដីអំពីនរកបរលោក ថាតើមានមែនឬទេ? សេចក្ដីនេះខ្ញុំក៏មិនបង្ខំមិត្តអ្នកអានទាំងឡាយ ថាត្រូវតែជឿនោះទេ ព្រោះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ក៏ទ្រង់សំដែងក្នុងកាលាមសូត្រថា អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿលើក្បួនតម្រា អ្នកទាំងឡាយកុំទាន់អាលជឿលើអ្វីដែលគ្រាន់តែបានឬមក
images/articles/1496/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៨,៦៨៨ ដង)
ឋានសួគ៌
គេអាចនិយាយបានថា ឋានសួគ៌ ជាកន្លែងដែលយើងអាចកើតវិញ បន្ទាប់ពីស្លាប់ទៅ។ វាក៏អាចជាសភាពនៃចិត្តមួយផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សឆេវឆាវម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍អាក្រក់ជានិច្ច ហើយងាយនឹងច្រឡោតខឹងណាស់។ មនុស្សប្រភេទនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកនៅជុំវិញគាត់ រួមទាំងខ្លួនគាត់រងនូវសេចក្ដីសោកសៅ និងពិបាកចិត្តគ្រប់ពេលវេលា។
ផ្ទុយទៅវិញ បុគ្គលណាម្នាក់ដែលមិនមានចិត្តឆេវឆាវ
images/articles/1494/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៣,១២៩ ដង)
កូន គឺជាអ្នកដែលពុកម៉ែបង្កើត ឲ្យមានរូបរាងឡើង ដោយទឹកដោះរបស់ម៉ែ នឹងដោយអាហារបាយទឹក ដែលពុកខំប្រឹងប្រែងស្វែងយកមកចិញ្ចឹមជីវិតម៉ែនិងជីវិតកូន។ កូនជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យពុកម៉ែមានភាពកក់ក្ដៅក្នុងចិត្តព្រោះត្បិតមានកូន គ្រាន់តែពុកម៉ែដឹងថាកូនកើតមក ក្នុងចិត្តពុកម៉ែជ្រូតជ្រាប ដោយព្រហ្មវិហារធម៌ ហើយពុកម៉ែបញ្ជូននូវព្រហ្មវិហារធម៌នោះ ឆ្ពោះទៅកាន់កូនដែលទើបតែនឹងកើតមកដោយក្ដីស្រលាញ់និងដោយការទទួលខុសត្រូវ គ្រប់យ៉ាង។
អ្នកដែលធ្វើឲ្យពុកម៉ែសប្បាយរីករាយ គ្រប់ពេលវេលា និងអ្នកដែលជាទីស្រលាញ់ពេញចិត្ត ក្នុងជីវិតរបស់ពុកម៉ែគឺជារូបកូន ហើយអ្នកដែលធ្វើឲ្យពុកម៉ែកើតទុក្ខលំបាកចិត្តគ្រប់ពេលវេលាក៏ជាកូនដែរ។អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលពុកម៉ែធ្វើ គឺដើម្បីកូន ពុកម៉ែហ៊ានលះបង់របស់គ្រប់បែបយ៉ាង ឲ្យតែអាចចិញ្ចឹមកូនឲ្យមានជីវិតល្អប្រសើរបាន ពុកម៉ែមិនដែលរារែកឡើយ ដោយហោចទៅសូម្បីតែជីវិត ក៏ពុកម៉ែមិនខ្លាចក្នុងការលះបង់ ដើម្បីកូនដែរ។
កូន ពុកម៉ែសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលកូនកើតមកជាកូនរបស់ពុកម៉ែ តែពុកម៉ែសោកស្ដាយណាស់ដែរ ពេលដែលពុកម៉ែណែនាំទូន្មានកូន តែកូនមិនស្ដាប់ ប្រាប់កូន តែកូនមិនតាម។កូន តើអ្នកដឹងទេថា ពុកម៉ែមានដួងហឬទ័យល្អយ៉ាងណាចំពោះកូន ពុកម៉ែចង់នៅក្បែរកូនរហូតដល់សូន្យសង្ខារ ពុកម៉ែចង់អោបកូនរាល់ថ្ងៃ ពុកម៉ែចង់ថ្នាក់ថ្នមកូន ដូចកាលកូននៅពីតូចណាស់ ទោះបីជាកូនធំមានស្វាមីភរិយាហើយក៏ដោយ តែសម្រាប់ពុកម៉ែនៅតែចាត់ទុកកូនជាកូនក្មេងដដែលល នៅក្នុងបេះដូងរបស់ពុកម៉ែ ស្រលាញ់កូន ថ្នាក់ថ្នមកូន ពីដើមយ៉ាងណា ដល់ពេលឥឡូវក៏នៅតែយ៉ាងនោះ មិនប្រែប្រួលឡើយ។
កូន ពុកម៉ែពេញចិត្តណាស់នឹងចិញ្ចឹមកូន ទោះបីជាកូនធំឡើងមិនចិញ្ចឹមពុកម៉ែវិញក៏ដោយ ក៏ពុកម៉ែមិនថាអ្វីឡើយ ព្រោះពុកម៉ែចិញ្ចឹមកូន ដោយមិនទាមទាអ្វីពីកូនឡើយ ពុកម៉ែចិញ្ចឹមកូន ដោយស្មោះត្រង់ពីចិត្ត គ្មានគិតចង់បានអ្វីពីកូនទេ។កូន គឺជាកែវភ្នែកទាំងគូរបស់ពុកម្ដាយ ឬដូចជាចរណៃ ដែលញ៉ាំងរស្មីជីវិតពុកម៉ែឲ្យភ្លឺថ្លាបានទោះបីជាយប់គ្មានដួងខែ តែដួងចិត្តពុកម៉ែ មិនងងឹតដូចយប់គ្មានដួងខែឡើយ ព្រោះពុកម៉ែមានដួងផ្កាយដ៏តូចមួយ ដែលមានពន្លឺភ្លឺនឹកស្មានមិនដល់ជួយបំភ្លឺជីវិតពុកម៉ែ ដួងផ្កាយដ៏តូចនោះ មិនគឺនរណា ដទៃឡើយក្រៅអំពីកូន។
កូន គឺជាដុំពេជ្យ ដែលមានតម្លៃកាត់ថ្លៃមិនបាននៅក្នុងចិត្តពុកម៉ែ ពុកម៉ែសង្កេតឃើញថា ពេលវេលាដែលអត់មានកូន ជីវិតរបស់ពុកម៉ែ ដូចជាសោះកក្រោះ គ្មានរស់ជាតិអ្វីទាល់តែសោះ តែក្នុងរយៈពេលដែលមានកូន ជីវិតពុកម៉ែដូចជាស្រស់បំព្រង មានភាពរីករាយខុសប្រក្រតី ព្រោះអាស្រ័យកូនដែលជាដុំពេជ្រដ៏មានតម្លៃរបស់ពុកម៉ែ។
រាល់ការលះបង់គ្រប់យ៉ាង របស់ពុកម៉ែទៅលើកូន ពុកម៉ែគ្មានពាក្យថា ស្ដាយក្រោយឡើយ ទោះការលះបង់នោះបានទទួលការតបស្នងពីកូនក្ដី មិនទទួលក្ដី ក៏គ្មានអ្វីដែលថា ឲ្យពុកម៉ែសោកស្ដាយដែរ ពុកម៉ែមានតែសប្បាយចិត្ត ដែលពុកម៉ែបានធ្វើអ្វីៗដើម្បីកូន ព្រោះពុកម៉ែគិតថាតួនាទី ក្នុងនាមជាលោកឪពុក អ្នកម្ដាយ គឺពុកម៉ែបានបំពេញយ៉ាងល្អហើយដូច្នេះគ្មានអ្វីដែលថា ឲ្យពុកម៉ែមានវិប្បដិសារី ចំពោះកូនឡើយ។
កូន មានច្រើនណាស់ មានទាំងកូនល្អ មានទាំងកូនអាក្រក់ បើបាបកម្មរបស់ពុកម៉ែនៅសេសសល់ពីអតីតជាតិ ប្រាកដជាជួបកូនអាក្រក់ តែបើបុណ្យរបស់ពុកម៉ែមាន នឹងជួបកូនល្អមិនខាន។ ដូច្នេះសូមពុកម៉ែទាំងឡាយ កុំតូចចិត្តនឹងខ្លួនឯង ដែលមានកូនអាក្រក់អ្វី ត្រូវព្រមទទួលយកនូវអំពើ ដែលយើងធ្លាប់សាងពីមុនមក ព្រោះកាលពីមុន យើងអាចជាអ្នកមិនដឹងគុណឪពុកម្ដាយ ធ្វើបាបចិត្តគាត់ឲ្យរាល់ថ្ងៃក៏ថាបាន ទើបមានកម្មពៀរមកដល់ជាតិនេះ ត្រូវកូនធ្វើបាបចិត្តវិញ អញ្ចឹងហើយយើងគួរតែទទួលកម្មពៀរវេរាឲ្យហើយទៅ កុំបាច់ខឹងនឹងគេធ្វើអី ចាត់ទុកថាយើងសងគេទៅចុះ។
កូន អើយកូនកើតមកពីម៉ែឪ
កូន បានរស់នៅក្នុងលោកា
កូន រស់ព្រោះលោកថែរក្សា
កូន គ្រប់រូបាឧស្សាហ៍គិត។
កូន មានសាច់ឈាមពុកម៉ែឲ្យ
កូន កុំបណ្ដោយធ្លោយគំនិត
កូន មានពុកម៉ែរស់នៅជិត
កូន គួរប្រណិបត្តិគាត់រាល់ថ្ងៃ។
កូន ជាចរណៃថ្លៃជាងពេជ្រ
កូន ចាំងរំលេចដោយរស្មី
កូន មិនដឹងខ្លួនទេឬអ្វី
កូន រស់រាល់ថ្ងៃព្រោះអ្នកណា។
កូន ចូរដឹងចុះណាពិសី
កូន រស់មានន័យល្អថ្លៃថ្លា
កូន រស់ព្រោះមានមាតាបិតា
កូន ត្រូវរក្សាអ្នកមានគុណ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ដួងហឬទ័យនៃអ្នកមានគុណ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1495/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,៨០៩ ដង)
នរណា! តើយើងចង់មានន័យយ៉ាងមិចចំពោះពាក្យថា នរណា? តើព្រះពុទ្ធសាសនាមិននិយាយថា មានតែពុទ្ធសាសនិកប៉ុណ្ណោះដែលទទួលផលនៅជាតិក្រោយទេឬ? យោងតាមព្រះពុទ្ធសាសនា កន្លែងណាដែលយើងនឹងកើតទៀតបន្ទាប់ពីជាតិនេះ មិនមែនអាស្រ័យលើសាសនានោះទេ។ តាមពិត គ្មានតម្រូវការដើម្បីបួងសួង គោរព ឬសូម្បីតែមានជំនឿលើព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធក៏នឹងនាំឲ្យល្អនៅជាតិក្រោយនោះដែរ។
អ្វីដែលកើតឡើងចំពោះយើងគ្រប់រូបនៅជាតិក្រោយ វាអាស្រ័យលើយើងទាំងអស់គ្នា គឺថាយើងប្រព្រឹត្តធ្វើនូវអំពើយ៉ាងណានៅបច្ចុប្បន្នជាតិនេះ។ មាគ៌ាទៅកាន់ឋានសួគ៌ គឺមិនមែនដោយសារជំនឿ ឬការគោរពបូជានោះទេ ប៉ុន្តែតាមរយៈការធ្វើនូវអំពើល្អ ហើយចៀសវាងការធ្វើនូវអំពើអាក្រក់។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់មិនបានសម្ដែងថា ការគោរពចំពោះព្រះតថាគត អ្នកនឹងត្រូវបានសោយនូវសេចក្ដីសុខ នោះឡើយ។ ព្រះអង្គទ្រង់មិនបានគំរាមកំហែងដាក់ទណ្ឌកម្មនរណាម្នាក់ថា អ្នកត្រូវតែជឿព្រះអង្គ ឬត្រូវតែធ្វើតាមពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គក៏ទេដែរ។
ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងថា មិនមានរឿងអ្វីខុសឆ្គងនោះទេ ដែលមានការសង្ស័យ ឬសាកសួរព្រះអង្គ ជាហេតុធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនយកពេលវេលាខ្លះ ដើម្បីសិក្សាឈ្វេងយល់ពីសាសនៈរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានបញ្ជាក់ថា បុគ្គលម្នាក់ៗគួរតែស្វែងរក ឈ្វេងយល់និងទទួលបាននូវសច្ចភាពដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ ហើយមិនត្រូវប្រកាន់យកនូវជំនឿងងឹតងងល់ចំពោះអ្នកណាម្នាក់ ឬអ្វីមួយឡើយ។ គ្រឹស្តិ៍សាសនិកក្ដី តៅសាសនិកក្ដី សូម្បីតែអ្នកមិនជឿលើព្រះអាទិទេពក្ដី សុទ្ធតែអាចសោយនូវសេចក្ដីសុខនៅជាតិខាងមុខបានដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែជាការពិតណាស់ ពួកគេអាចសោយនូវសេចក្ដីសុខនោះបាន លុះត្រាតែពួកគេជាមនុស្សល្អនៅក្នុងបច្ចុប្បន្នជាតិនេះឯង។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឋានសួគ៌សម្រាប់មនុស្សល្អ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1501/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៦,២៧៧ ដង)
តើបាបនឹងបុណ្យនៅត្រង់ណា?
បញ្ហាបាបនិងបុណ្យនេះ ក៏ជាបញ្ហាមួយមានអាថ៌កំបាំងណាស់ដែរ ព្រោះជាវត្ថុម្យ៉ាងដែលយើងមិនអាចនឹងចាប់យកមកបង្ហាញអ្នកដទៃឲ្យមើលឃើញបានឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀតសត្វលោករឹងរិតតែលែងមានជំនឿ ព្រោះគេច្រើនតែវាយតំលៃទៅលើអ្វីដែលគេមើលឃើញនឹងភ្នែក ស្ដាប់ឮនឹងត្រចៀករបស់គេ ដូចជាមនុស្សល្អខ្លះ បែរជាលំបាកតោកយ៉ាក ចំណែកមនុស្សអាក្រក់ខ្លះ
images/articles/1492/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,៩១៩ ដង)
ពុក
ពន្លឺរស្មីនៃព្រះអាទិត្យ មានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ភពផែនដី និងមនុស្សទាំងឡាយដែលរស់នៅលើផែនដីនេះ។ ពេលណាដែលព្រះអាទិត្យរះឡើងបញ្ចេញរស្មី សាយភាយពេញផ្ទៃភាល័យ ផែនដីទាំងមូលក៏មានភាពស្រស់បំព្រង ពេញទៅដោយសោភ័ណល្អត្រកាល កម្ចាត់បង់នូវភាពងងឹតអន្ធការអស់ពីផែនដី បន្សល់នៅតែភាពដ៏ស្រស់ស្អាតក្រៃលែងដែលចាំងចែងទៅដោយពន្លឺរស្មីនៃព្រះអាទិត្យ
images/articles/1490/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៧៦,០៦៤ ដង)
លក្ខណៈទិសដៅ
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា ព្រះនិព្វានជាបរមធម៌ ស្ងប់ពិត ប្រណីតពិត ផុតទុក្ខទាំងពួងជាលក្ខណៈនៃទិសដៅដែលត្រូវសម្រេចដល់ ជាផលសម្រេចនៃតបធម៌។
មនុស្សមុនសម័យព្រះអង្គត្រាស់ដឹង គេធ្វើតបៈរបស់គេបាននូវអត្តាបរិសុទ្ធ កាលបើអត្តាបរិសុទ្ធ គេរមែងបានទៅនៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់របស់គេ ឬព្រះព្រហ្មរបស់គេ
images/articles/1489/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៦៣,១០៤ ដង)
លក្ខណៈព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់សំដែងថា ខន្តីជា-តបធម៌ឧត្ដម តបធម៌គឺធម៌ជាគ្រឿងដុតបំផ្លាញនូវកិលេសក្នុងសន្ដានចិត្ត មនុស្សសម័យដើមមុនព្រះអង្គបានត្រាស់ដឹង គេនិយមធ្វើតបធម៌ច្រើនបែប ច្រើនយ៉ាងណាស់ ប៉ុន្តែសុទ្ធតែជារបៀបធ្វើខ្លួនឲ្យលំបាកឥតប្រយោជន៍ ជាការធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងខ្លាំងក្លា ឲ្យដល់រូបកាយរបស់ខ្លួនឯង ដោយយល់ថា ធ្វើរបៀបនេះនឹងនាំឲ្យគេបានបរិសុទ្ធ ដល់ទីបំផុតនៃសាសនាឬលទ្ធិរបស់គេ។
តាមពិតកិលេសមិនមែនមានរូបកាយជាប្រភពនៃកំណើតនោះទេ សូម្បីសត្វក្នុងអរូបភពក៏នៅមានកិលេសដែរ ប៉ុន្តែប្រភពពិតប្រាដករបស់កិលេស គឺអវិជ្ជាដែលមិនដឹងនូវក្នុងសច្ចធម៌។
អំណត់គឺសេចក្ដីអត់ធន់ ជាភ្លើងដុតកំទេចនូវអវិជ្ជា ព្រោះសេចក្ដីអត់ធន់ជាកម្លាំង ក្នុងការញ៉ាំងកុសលធម៌ទាំងពួងឲ្យសម្រេច ដូចកម្លាំងកាយរបស់បុរស ដែលញ៉ាំងឲ្យការងារនោះៗមានការ ភ្ជួររាស់ជាដើម សម្រេចទៅបាន ។សេចក្ដីអត់ធន់គឺជាវិជ្ជាមួយដ៏យ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ដែលសត្វលោកមិនងាយរៀនចេះ ប៉ុន្តែបើបុគ្គលណាប្រកបបាននូវវិជ្ជានេះ បុគ្គលនោះរមែងរួចផុតអំពីការញាប់ញ័រ ដោយលោកធម៌ទាំង៨ គឺ មានលាភ១ អត់លាភ១ មានយស១ អត់យស១ សរសើរ១ និន្ទា១ សុខ១ ទុក្ខ១។
ក្នុងជីវិតទាំងគ្រហស្ថ ទាំងបព្វជិត សុទ្ធតែមានសេចក្ដីលំបាក ដូច្នេះទើបគ្រប់គ្នាត្រូវចេះអត់ទ្រាំ គឺអត់ទ្រាំបំពេញការងារតាមតួនាទី ទាំងជាការងារប្រាសចាកទោសផង ឲ្យសម្រេចទៅបាន ជាពិសេសគឺអត់ទ្រាំបានចំពោះអារម្មណ៍ក្នុងលោក រឿងរ៉ាវផ្សេងៗ ដែលមានជាប្រចាំក្នុងជីវិត ។អារម្មណ៍ឯណាមួយក្នុងលោក អារម្មណ៍នោះគេតែងរៀនគឺរៀនទទួលយកស្មារតី រៀនទាំងអត់ស្រលាញ់ អត់ស្អប់ អត់វង្វេង អត់ស្រវឹង អត់តក់ស្លុត និងរៀនលះបង់។
ចំពោះវិជ្ជាថ្នាក់ឧត្ដមក្នុងជីវិត គឺវិជ្ជាអាចទ្រាំបាន ឃើញអារម្មណ៍ក្នុងលោកទាំងអស់ ជារបស់សម្រាប់ស្រាវជ្រាវ ឃើញការទ្រាំបានជាការរៀនចប់ ឃើញការមិនជាប់ជំពាក់ ជាសញ្ញាប័ត្រនៃការប្រឡងចេញ ។ដូច្នេះលក្ខណៈសំខាន់ដែលត្រូវយល់ដឹង គឺព្រះពុទ្ធសាសនាមានការទ្រាំបាន ជាលក្ខណៈ ការទ្រាំបានគឺជាទង់ជ័យព្រះពុទ្ធសាសនា។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ មនុស្សនិងការងារ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1488/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៤៧,៦៥៧ ដង)
អំពីការងារ ៣ មុខតាមឱវាទព្រះពុទ្ធគ្រប់ព្រះអង្គ
១- ការងារសង្រួមកាយ ការងារសម្រួមវាចា ការងារសង្រួមចិត្ត ពិតជាការងារប្រចាំថ្ងៃ នៃជនប្រុសស្រី ទាំងគ្រហស្ថ ទាំងបព្វជិត ព្រោះជាការបិទទ្វាការពារទប់ស្កាត់នូវបាបថ្មីៗ កុំឲ្យចូលមករួមដៃជាមួយបាបចាស់ កាត់បន្ថយកម្លាំងបាបដែលសន្សំក្នុងសន្តានចិត្ត ប្រៀបបីដូចជាបុគ្គលដែលខំព្យាយាមតមចំណីទាស់ព្រោះហេតុតែខ្លួនឯងឈឺរោគថ្លើម ដូច្នោះឯង។
images/articles/1479/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៧៤,៥៥៨ ដង)
សរសើរមនុស្សដែលពណ៌នាគុណរបស់មិត្ត
វណ្ណំ ភណមានំ បសំសតិ សរសើរនូវមនុស្សណាដែលនិយាយរឿងល្អ ពណ៌នាគុណរបស់មិត្ត នេះជាលក្ខណៈមិត្តល្អដែលតែងតែជួយឈឺឆ្អាល។
នៅពេលយើងសរសើរអ្នកដទៃណាម្នាក់នោះ ត្រូវបញ្ជាក់អំពីកិច្ចការដែលគួរឲ្យសរសើរនោះផង ព្រោះវាអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់យល់ច្រឡំ ក្នុងបុគ្គលដែលយើងសរសើរនោះ បើយើងមិនបានបញ្ជាក់អំពីអំណុចល្អឲ្យបានពិតប្រាកដទេ។
images/articles/1478/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១១,២៦២ ដង)
មិត្តមានការជួយឈឺឆ្អាល
អវណ្ណំ ភណមានំ និវារេតិ ហាមឃាត់មនុស្សដែលនិយាយអាក្រក់អំពីមិត្ត គឺមិត្តមានការជួយឈឺឆ្អាល មិនបណ្ដោយឲ្យគេចេះតែនិយាយអំពីរឿងអ្វីៗ ដែលជាសេចក្ដីមិនល្អផ្សេងៗ របស់មិត្តសម្លាញ់ឡើយ។
ជាធម្មតានៃមនុស្សដែលច្រើនដោយកិលេស ចូលចិត្តជួបជុំគ្នានិយាយរឿងអ្នកដទៃ ជាពិសេសរឿងអាស្រូវរបស់គេពីព្រោះហេតុតែចង់បង្ហាញខ្លួនឯង ឲ្យគេស្គាល់ថា
images/articles/1477/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៣៩,៥៧៥ ដង)
ត្រេកអរចំពោះការចម្រើនរបស់មិត្ត
ភវេនស្ស នន្ទតិ ជួយត្រេកអរចំពោះការចំរើនរបស់មិត្ត ការមិនច្រណែនពន្លត់ភ្លើនឈ្នានីស ឯការច្រណែនវិញ រមែងដុតលោកនេះឲ្យឆេះទ្រលោម ដោយការព្យាបាទបៀតបៀនគ្នាពាក្យសម្ដីចាក់ដោត និយាយដោយចិត្តឥតមេត្តា ដូច្នេះការមិនច្រណែនជាផ្កាឈូក ផុសទ្រសត្វលោកទាំងពួង ឲ្យផុតអំពីសមុទ្រភ្លើងកម្មពៀរវេរា។
កើតមកជាមនុស្ស គួរតែខំប្រឹងរស់ដោយខ្លួនឯង
images/articles/1475/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,៣០២ ដង)
តើអ្វីជាជីវិត? ភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត កាយ ចិត្ត រូប សំលេង ក្លិន រស ផោដ្ឋព្វៈ អម្មារម្មណ៍ និងវេទនាទាំងឡាយដែលសោយតាមទ្វារភ្នែក ទ្វារត្រចៀក ទ្វារច្រមុះ ទ្វារអណ្ដាត ទ្វារកាយ គឺជាតួជីវិត ជារបស់ក្ដៅ។ តើក្ដៅព្រោះអ្វី? ក្ដៅព្រោះភ្លើងកិលេស គឺ រាគៈ ទោសៈ មោហៈ។
នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះជាគ្មានអ្នកណាប្រាប់ ក៏យើងអាចដឹងបានថាសត្វលោកកំពុងរស់នៅក្នុងកំដៅ ហើយកំដៅនេះមានកំនើនកើនជាងមុន ១ ដង ជា ៥ ដង ឯណោះ។ សភាពទាំងអស់នេះក៏ព្រោះតែភ្លើង រាគៈ ទោសៈ មោហៈ អាស្រ័យនៅក្នុងចិត្តរបស់សត្វលោក កាន់តែមានចំហេះខ្លាំងឡើងៗ ដោយហេតុថា សត្វលោកកាន់តែឆ្លាត មានល្បិចកលពិសពុល ក្នុងការផ្ដុំភ្លើងតណ្ហា ឲ្យកាន់តែមានកម្លាំងខ្លាំងឡើងៗជាលំដាប់។
សត្វលោករឹតតែគ្មានដឹង គ្មានជំនឿ គ្មានប្រកាន់យកថា ការពន្លត់ ភ្លើង រាគៈ ទោសៈ មោហៈ គឺជាចំណុចដ៏ត្រជាក់ដ៏កំពូលរបស់ជីវិតនោះទេ ផ្ទុយមកវិញគេច្រើនតែស្វែងរកសេចក្ដីសប្បាយរីករាយលើបញ្ចកាមគុណ ដែលជាការពង្រីកភ្នក់ភ្លើងឲ្យកាន់តែធំ ដោយគំនិតបញ្ឆេះច្រើនជាងគំនិតពន្លត់។
សកលលោកបានក្លាយទៅជាលោកដែលមានកំដៅទាំងមនុស្សទាំងសត្វទាំងសកលធាតុក៏ព្រោះតែមនុស្សក្នុងពិភពលោកនាំគ្នាស្ទាបអង្អែលនូវបញ្ចកាមគុណ នាំគ្នាបំរើសេចក្ដីសប្បាយបោកប្រាស់ ប្រកបដោយចិត្តពោរពេញទៅដោយរាគៈ ទោសៈ មោហៈ លើសពីសម័យមុន ១ ជា ១០ ដង ឬ១ ជា ២០ ដង ក៏អាចថាបាន។
សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សបាននាំគ្មាពពាក់ពពូនជំពាក់ជំពិនលើអំពើដុតកំដៅខ្លួនឯង គឺនាំគ្នាថ្ងូរ នាំគ្នាជូរចត់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន គេនាំគ្នាបង្កើតកិលេសរបស់ខ្លួន គេប្រាថ្នាលើកខ្លួនរបស់គេជាម្ចាស់ពិភពលោក ។ជាងនេះទៅទៀត គំនិតរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ តែងមានការប្រកាន់យកនូវរបស់មិនទៀត ជាទុក្ខ ជាអនត្តា ថាជារបស់ទៀត ជាសុខ ជាអត្តា។
ប៉ុន្តែការប្រកាន់ និង គំហើយរបស់គេទាំងនោះលទ្ធផលចុងក្រោយ គឺសំណើចលាយទំនួញ សំអប់លាយសំឡាញ់សម្លូតលាយកំណាចជាដើម ដែលផ្លាស់ប្ដូរគ្នាទៅវិញទៅមកឥតឈប់ឈរ ស្ថិតក្រោមលក្ខណៈដុតបំផ្លាញខ្លួនឯងដោយវិធីផ្សេងៗយ៉ាងមុខគួរឲ្យសង្វេគខ្លោចផ្សាដោយគ្មានដឹងខ្លួនឡើយ ។សូមមេត្តាពិចារណានូវពុទ្ធភាសិតមួយកន្លែងទៀតដូចខាងក្រោមៈ
មិនមានភ្លើងអ្វី(ក្ដៅ)ស្មើដោយរាគៈ
មិនមានចង្រៃអ្វី(ឲ្យទោស)ស្មើដោយទោសៈ
មិនមានសំណាញ់អ្វី(ស្មុគ្រស្មាញ)ស្មើដោយមោហៈ
តាមពុទ្ធភាសិតខាងលើនេះ ស្ដែងឲ្យយើងឃើញកាន់តែច្បាស់ថា សូម្បីតែភ្លើងពិតៗ ក៏មិនអាចមានកំដៅស្មើដោយភ្លើងរាគៈបានឡឡើយ។ ដូច្នេះ នរកក្នុងលោកនេះ គឺជានរកកាចសាហាវជាងនរកស្រុកខ្មោច ព្រោះភ្លើងដ៏ក្ដៅគឺរាគៈ ទោសៈ មោហៈ នេះវាជាក្បាលម៉ាស៊ីនដឹកនាំឬបង្កើតឲ្យមានរកស្រុកខ្មោច។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ តើនរកមានដែរឬទេ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1476/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៧,៤៤០ ដង)
ភ្លើតភ្លើនក្នុងភ្លើងនរក
<នរក> ប្រែថារណ្ដៅ បានដល់កាមគុណទាំងឡាយ ដែលមានសាមញ្ញជនទាំងពួងតែងឲ្យតម្លៃ និងតែងតែលិទ្ធភ្លក់មិនជិតណាយ ថ្វីបើគេដឹងថា ការព្រឹត្តិបែបនេះ លទ្ធផលគឺសំណើចលាយទឹកភ្នែក ស្រលាញ់លាយស្អប់ យ៉ាងណាក៏ដោយក៏ពួកគេនៅតែស៊ូទ្រាំ ព្រោះគេមិនបានស្គាល់ច្បាស់នូវគុណតម្លៃនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ប្រៀបបីដូចជាសត្វមមាចដែលសប្បាយភ្លើតភ្លើន
images/articles/1473/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ៩,៩០៩ ដង)
ផ្លូវបុណ្យកុសល
សគ្គស្ស មគ្គំ អាចិក្ខតិ ប្រាប់ផ្លូវទៅកាន់ទីកន្លែងដ៏ល្អក្រៃលែង បានដល់ផ្លូវបុណ្យកុសល ផ្លូវសុចរិតប្រព្រឹត្តទៀងត្រង់ បុរសស្ត្រីណាដើរតាមផ្លូវនោះ នឹងបានដល់ទីឋានដ៏សុខសាន្តមានស្ថានសួគ៌ ទេវលោកជាដើម។
បើប្រៀបទៅជាមួយនឹងស្ថាននរកនោះ ទេវលោក ព្រហ្មលោក ពិតជាសុខសាន្ត ប៉ុន្តែនៅតែជាស្ថានមិនទៀងទាត់ដដែលទេ ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា អាចធ្វើឲ្យខ្លួនយើងបាន
images/articles/1474/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ២៨ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,០២១ ដង)
មិនត្រេកអរនៅពេលមិត្តមានសេចក្ដីវិនាស
អភវេនស្ស ន នន្ទតិ មិនត្រេកអរនៅពេលមិត្តមានសេចក្ដីវិនាស សេចក្ដីវិនាស ៥ យ៉ាង បានដល់
- វិនាសញាតិ ១
- វិនាសទ្រព្យសម្បត្តិ ១
- វិនាសសុខភាពព្រោះមានរោគ ១
- វិនាសសីល ១
- វិនាសកាយយល់ត្រូវ ១។
នាងបដាចារា មានការជួបប្រទះនូវសេចក្ដីវិនាសញាតិយ៉ាងខ្លាំង ព្រាត់ចាកជនជាទីស្រឡាញ់ ហើយក៏មានវិបត្តិស្មារតីរហូតដល់ឆ្កួត