អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១០,១៣៧ ដង)
មនាបទាយីសូត្រ
|
|
|
មនាបទាយីសូត្រ
(បិដកលេខ ៤៤ ទំព័រ ៩៨ ដល់ ១០៣) សម័យមួយ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ស្តេចគង់នៅក្នុងកូដាគារសាលាមហាវ័ន ទៀបក្រុងវេសាលី ។ គ្រានោះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ស្បង់ប្រដាប់បាត្រចីវរ ក្នុងបុព្វណ្ហសម័យ ហើយចូលទៅដល់ហើយក៏គង់លើអាសនៈដែលគេក្រាលថ្វាយ ។ លំដាប់នោះ ឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលី ក៏ចូលទៅគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ថ្វាយបង្គំព្រះដ៏មានព្រះភាគ ហើយអង្គុយក្នុងទីសមគួរ ។ លុះឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលី អង្គុយក្នុងទីសមគួរ ។ លុះឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលី អង្គុយក្នុងទីគួរសមហើយ បានក្រាបទូលព្រះដ៏មានព្រះភាគយ៉ាងនេះថា បពិត្រព្រះ អង្គដ៏ចម្រើន ពាក្យនេះខ្ញុំព្រះអង្គបានស្តាប់ បានទទួលចំពោះភក្រ្តនៃព្រះដ៏មានព្រះភាគថាអ្នកឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបាននូវរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ខាទនីយាហារ ប្រាកដស្មើដោយផ្កាសាលព្រឹក្ស ទទួលនូវខាទនីយាហារ នោះដើម្បីសេចក្តីអនុគ្រោះ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន សូករមំសៈដ៏ប្រសើរ ស្អាតជាទីគាប់ចិត្ត របស់ខ្ញុំព្រះអង្គ សូមព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលសូករមំសៈនោះ ដើម្បីអនុគ្រោះខ្ញុំព្រះអង្គ ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលដើម្បីអនុគ្រោះ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ពាក្យនេះខ្ញុំព្រះអង្គស្តាប់ បានទទួលចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះដ៏មានព្រះភាគថា បុគ្គលឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន នាលិយសាក ដែលច្រឡំដោយប្រេង ជាទីគាប់ចិត្តរបស់ខ្ញុំព្រះអង្គ សូមព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលដើម្បីអនុគ្រោះ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ពាក្យនេះខ្ញុំព្រះអង្គស្តាប់ បានទទួលចំពោះព្រះភក្រ្ត ព្រះដ៏មានព្រះភាគថា បុគ្គលឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ បពិត្រព្រះដ៏មានចម្រើន បាយស្រូវសាលីឥតមានរនុក មានសម្លច្រើនមុខ មានម្ហូបក្រៀមច្រើនមុខ ជាទីគាប់ចិត្តខ្ញុំព្រះអង្គ សូមព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលនូវភោជននោះ ដើម្បីអនុគ្រោះខ្ញុំព្រះអង្គ ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលដើម្បីអនុគ្រោះ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ពាក្យនេះខ្ញុំព្រះអង្គបានស្តាប់ បានទទួលចំពោះព្រះភក្ត្រ ព្រះដ៏មានព្រះភាគថា បុគ្គលអ្នកឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត វិញ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន សំពត់ទំាងឡាយនៅក្នុងដែនកាសី ជាទីគាប់ចិត្តរបស់ខ្ញុំព្រះអង្គ សូមព្រះដ៏មានព្រះភាគទទួលសំពត់ទាំងនោះ ដើម្បីអនុគ្រោះខ្ញុំព្រះអង្គ ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ទទួលដើម្បីអនុគ្រោះ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ពាក្យនេះខ្ញុំព្រះអង្គបានស្តាប់ បានទទួលចំពោះព្រះភក្ត្រ នៃព្រះដ៏មានព្រះភាគថា បុគ្គលឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន បល្ល័ង្ក ដែលក្រាលដោយព្រំ មានរោមវែង (ជាង ៤ ធ្នាប់) កម្រាលពណ៌ស ដែលធ្វើដោយរោមសត្វ កម្រាលដែលធ្វើដោយរោមសត្វ ជាផ្កាចង្កោមកម្រាលដ៏ឧត្តម ដែលធ្វើដោយស្បែកសត្វឈ្មុស មានខ្នើយ ពណ៌ក្រហមទាំងសងខាង ព្រមទាំងពិតានមាន ណណ៌ក្រហម ជាទីគាប់ចិត្តរបស់ខ្ញុំព្រះអង្គ ។ បពិត្រ ព្រះអង្គដ៏ចម្រើន មួយទៀត យើងខ្ញុំដឹងរបស់នោះថារបស់នោះមិនគួរដល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ បពិត្រព្រះអង្គដចម្រើន ផែនក្តារខ្លឹមចន្ទន៍របស់ខ្ញុំព្រះអង្គនេះ ថ្លៃជាងមួយសែន សូមព្រះដ៏មានព្រះភាគទទួលផែនក្តារនោះដើម្បីអនុគ្រោះខ្ញុំព្រះអង្គ ។ ព្រះដ៏មានព្រភាគទ្រង់ទទួលដើម្បីអនុគ្រោះ ។ លំដាប់នោះ ព្រះដ៏មានព្រភាគអនុមោទនា ដោយអនុមោទនីយគាថានេះ ចំពោះ ឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលីថា មនាបទាយី លភតេ មនាបំ យោ ឧជុតូតេសុ ទទាតិ ឆន្ទសា អច្ឆាទនំ សយនមថ្នមបានំ ទានប្បការានិ ច បច្ចយានិ ចត្តញ្ច មុត្តញ្ច អនុគ្គហីតំ ខេត្តូបមេ អរហន្តេ វិទិត្វា បនាបទាយី លភតេ មនាបន្តិ ។ បុគ្គលឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទី គាប់ចិត្តវិញ ។ សប្បុរសណាដឹងនូវពួកព្រះអរហន្ត ឧបមាដូចជាស្រែ ជាអ្នកមានកាយវាចាចិត្តត្រង់ ហើយប្រគេន សំពត់ស្លៀកដណ្តប់ ដំណេក បាយ ទឹកនិងបច្ច័យទាំងឡាយមានប្រការផ្សេងៗ ដែលខ្លួនបរិច្ចាគហើយផងលះបង់ហើយផង មិនមានស្តាយផង សប្បុរសនោះឈ្មោះថាលះបង់ហើយ នូវវត្ថុដែលគេលះបង់បានដោយកម្រ បុគ្គលឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ ។ លំដាប់នោះ ព្រះដ៏មានព្រភាគ អនុមោទនាដោយអនុមោទនីយគាថា នេះចំពោះឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលី ហើយទ្រង់ក្រោកចាកអាសនៈចៀសចេញទៅ ។ លំដាប់ក្រោយមក ឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលី ក៏ធ្វើមរណកាល ។ លុះឧគ្គគហបតី អ្នកក្រុងវេសាលីធ្វើមរណកាលហើយ ក៏ទៅកើតក្នុងពួកទេវតាដែលសម្រេចដោយចិត្តណាមួយ ។ សម័យនោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ គង់នៅក្នុងវត្តជេតពន របស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋីទៀបក្រុងសាវត្ថី ។ គ្រានោះ ឧគ្គទេវបុត្រ កាលរាត្រីកន្លងទៅ ហើយ មានរស្មីដ៏រុងរឿង បំភ្លឺវត្តជេតពន ទាំងអស់ ហើយចូលទៅគាល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ ថ្វាយបង្គំព្រះដ៏មានព្រះភាគ ហើយឈរក្នុងទីសមគួរ ។ លុះឧគ្គទេវបុត្រ ឈរក្នុងទីសមគួរហើយព្រះដ៏មានព្រះភាគត្រាស់សួរយ៉ាងនេះថាម្នាលឧគ្គៈសេចក្តីសមប្រកបតាមបំណងរបស់អ្នក មានដែរឬទេ ។ ឧគ្គទេវបុត្រក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះដ៏មានព្រះភាគ សូមទ្រង់ជ្រាប សេចក្តីសមប្រកបតាមបំណងរបស់ខ្ញុំព្រះអង្គមានដែរ ។ លំដាប់នោះ ព្រះដ៏មានព្រភាគបានត្រាស់នឹងឧគ្គទេវបុត្រ ដោយគាថាទាំងឡាយថា មនាបទាយី សភតេ មនាបំ អគ្គស្ស ទាតា លភតេ បុនគ្គំ វរស្ស ទាតា វរលាភី ច ហោតិ សេដ្ឋន្ទទោ សេដ្ឋមុបេតិ ឋានំ ។ អគ្គយី វរទាយី សេដ្ឋទាយី ច យោ នរោ ទីឃាយុ យសវា ហោតិ យត្ថ យត្ថូបបជ្ជតីតិ ។ បុគ្គលអ្នកឲ្យរបស់ជាទីគាប់ចិត្ត រមែងបានរបស់ជាទីគាប់ចិត្តវិញ បុគ្គលអ្នកឲ្យរបស់ខ្ពង់ខ្ពស់ រមែងបានរបស់ខ្ពង់ខ្ពស់វិញ បុគ្គលអ្នកឲ្យរបស់ប្រសើរ រមែងបានរបស់ដ៏ប្រសើរវិញ បុគ្គលអ្នកឲ្យរបស់ដ៏ថ្លៃថ្លា រមែងបានរបស់ដ៏ថ្លៃថ្លាវិញ ។ ជនណា ឲ្យរបស់ខ្ពង់ខ្ពស់ផង ឲ្យរបស់ប្រសើរផង ឲ្យរបស់ថ្លៃថ្លាផង ជននោះ កើតក្នុងទីណាៗ ជាអ្នកមានអាយុវែង មានយសស័ក្តិ ក្នុងទីនោះ ៗ ។ អត្តបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ទានកថា រៀបរៀងដោយៈ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត សាវង្ស វាយអត្តបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
