អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៩ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៧,៩៤០ ដង)
អ្នកឈ្លាសរមែងលះបង់កម្មដ៏លាមកបាន
|
|
|
អ្នកឈ្លាសរមែងលះបង់កម្មដ៏លាមកបាន
អ្នកឈ្លាសអ្នកឆ្លាត គឺតែងតែទម្លាក់កម្ចាត់បង់ចោលនូវកម្មទាំងឡាយដែលជាកម្មដ៏លាមក ឲ្យបានឆ្ងាយចេញពីសន្ដាន។ អ្នកមានប្រាជ្ញា គឺមិនសន្សំនូវកម្មអាក្រក់ឡើយមិនចាំបាច់ដល់កម្មធំដំនោះទេ សូម្បីតែកម្មមិនច្រើនមានប្រមាណតិចក៏ដោយ អ្នកឈ្លាសគឺប្រាកដជាមិនធ្វើដាច់ខាច។ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ រមែងតែងតែលះបង់កម្មខ្មៅចេញពីសន្ដានចិត្ត ហើយព្យាយាមចម្រើននូវកម្មស គឺបានដល់កុសលកម្ម បំពេញឲ្យបានច្រើនទុកនៅក្នុងចិត្ត ព្រោះយល់ដឹងយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា កម្មខ្មៅតែងនាំទៅកាន់ទុគ្គតិ កម្មសរមែងនាំទៅកាន់សុគតិមិនក្លែងក្លាយឡើយ។ មិនថាចាស់ឬមួយក្មេងទេ ឲ្យតែជាអ្នកដែលយល់ដឹងពិតប្រាកដ នៅក្នុងហេតុផលនៃកម្មលាមកគឺ ចាត់ជាបុគ្គលអ្នកឈ្លាសទាំងអស់។ មិនមែនជារឿងធម្មតាទេ ជនដែលជាបណ្ឌិត គឺមហាជនពិតជាត្រូវការណាស់ ប្រៀបដូចជាដុំពេជ្រ គឺមហាជនត្រូវការគ្រប់ៗគ្នា ហើយបើសិនជានរណាមិនត្រូវការពេជ្រនោះទេ ជននោះពិតជាមិនឆ្លាតឡើយ មិនឆ្លាតយ៉ាងម៉េចគឺមានន័យថា ល្ងង់នោះឯង (មិនសំដៅដល់ព្រះអរហន្តទាំងឡាយនោះទេ)។ ដូច្នេះ សូមពុទ្ធបរិស័ទគ្រប់គ្នា ត្រូវតែជាអ្នកឈ្លាស ឈ្លាសហើយយើងនឹងលះបង់កម្មលាមកចេញពីសន្ដានចិត្តរបស់យើងបាន។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឃ្លាំងគំនិតដែលគួរសិក្សា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
