អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ១៣ មីនា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៤,២៦៧ ដង)
គុណប្រយោជន៍របស់អ្នកស្ដាប់សុភាសិតចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
|
|
|
សេចក្ដីថា ពុទ្ធភាសិតដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់សម្ដែងទាំងប៉ុន្មាន អ្នកប្រាជ្ញតែងរាប់ថាជាសុភាសិតាវាចាទាំងអស់ ព្រោះថា ព្រះអង្គពោលសំដៅសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តគឺព្រះនិព្វាន សំដៅសេចក្ដីផុតចាកវដ្ដទុក្ខ គឺព្រះនិព្វាន សំដៅសេចក្ដីមិនកើតមិនចាស់ មិនឈឺមិនស្លាប់ គឺព្រះនិព្វាន ។
 បានជាព្រះវង្គីសត្ថេរលោកដឹងសេចក្ដីនេះពិតហើយ ទើបលោកសម្ដែងជាបទគាថាដូច្នេះថា យំ ពុទ្ធោ ភាសតី វាចំ ខេបំ និព្វានបត្តិយា ទុក្ខស្សន្តកិរិយាយ សា វេវាចានមុត្តមា ប្រែថា ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ទ្រង់សម្ដែងនូវវាចាណាជាក្សេមក្សាន្ត វាចានោះហើយខ្ពស់វិសេសផុតជាងវាចាទាំងឡាយនានា ព្រោះសំដៅសេចក្ដីដែលដល់នូវព្រះនិព្វាន ជាដែនធ្វើឱ្យអស់ទុក្ខទៅបាន ។ ឯអ្នកស្ដាប់សុភាសិតចំពោះព្រះភក្រ្តហើយ បានលុះមគ្គផលដូចមានសេចក្ដីទៅនេះ កាលទ្រង់សម្ដែងព្រះធម្មចក្កប្បវត្តនសូត្រ ព្រះអញ្ញាកោណ្ឌញ្ញត្ថេរនិងព្រហ្ម១៨កោដិ បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។  កាលទ្រង់សម្ដែងអនត្តលក្ខណសូត្រ បញ្ចវគ្គិយភិក្ខុទាំង៥រូប បានតម្កល់នៅក្នុងទីជាព្រះអរហន្ត ។ ថ្ងៃជាខាងក្រោយទៀត បុរស៥៥នាក់ មានយសកុលបុត្រជាដើម បានលុះព្រះអរហត្តផល ក៏ព្រោះបានស្ដាប់ទេសនានេះ ។ កាលទ្រង់សម្ដែងអាទិត្តបរិយាយសូត្រ ក្នុងគយាសីសប្រទេស ជដិលមួយពាន់នាក់ បានលុះព្រះអរហត្តផល ។ កាលទ្រង់សម្ដែងតិរោកុឌ្ឌសូត្រ ពួកជន៨ម៉ឺន៤ពាន់នាក់ បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។ កាលទ្រង់សម្ដែងខទិរង្គារជាតក សត្វ៨ម៉ឺន៤ពាន់ បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។  កាលទ្រង់សម្ដែងបារាយនសូត្រ សត្វ១៤កោដិ បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។ កាលទ្រង់សម្ដែងព្រះអភិធម្ម សត្វ៨០កោដិ បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។ កាលទ្រង់សម្ដែងសក្កបញ្ហាសូត្រ ទេវតា៨ម៉ឺន បានក្រេបផឹកអម្រឹតរស គឺរសក្នុងព្រះនិព្វាន ។ នៅមានច្រើនជាងនេះ ដោយសែនកោដិ លើសកម្លាំងបញ្ញានឹងរាប់សត្វទាំងនោះបាន ។ គុណអ្នកស្ដាប់សុភាសិតចំពោះព្រះភក្ត្រចប់ ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
