អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៦ សីហា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៥,២៥៦ ដង)
តើយើងត្រូវឆ្លងកាត់ នូវឧបសគ្គក្នុងជីវិតបានដោយវិធីណា?
|
|
|
មនុស្សយើង សុទ្ធតែមានការពិសោធន៏ផ្សេងៗអំពីគ្នា តែដោយច្រើនអ្នកដែលអាចឆ្លងកាត់ព្យុះជីវិតបានដោយជោគជ័យ គឺអ្នកដែលមានការយល់ដឹងច្រើន រួមផ្សំជាមួយនឹងសេចក្ដីអត់ធន់ព្យាយាមផង។
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ ទ្រង់សម្ដែងនូវឥទ្ធិបាទធម៍ គីធម៌ដែលជាហេតុញាំងប្រយោជន៏ឲ្យសម្រេចមាន៤យ៉ាងគឺ៖ ១. ឆន្ទៈ សេចក្ដីបំណងក្នុងកិច្ចការងារនោះ ចង់ឲ្យការងារនោះបានសម្រេចតាមបំណងប្រាថ្នា។ ក្នុងការធ្វើទាន បំណងក្នុងការរក្សាសីលបំណងក្នុងការប្រកបមុខរបរដែលប្រាសចាកទោស បំណងប្រកបកិច្ចការឲ្យបានជាប្រយោជន៏ដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃជាដើម សុទ្ធតែជាបំណងល្អដែលគួរបណ្ដុះតទៅទៀត។ ការងារគ្រប់យ៉ាង មិនចាំបាច់ដល់ទៅការងារធ្ងន់ ឬ លំបាកធ្វើទេ សូម្បីការងារស្រាលៗ បើខ្វះឆន្ទៈហើយគឺមិនអាចធ្វើកើតឡើយ។ ២. វិរិយៈ សេចក្ដីព្យាយាម ក្នុងការបំពេញកិច្ចការនោះៗ ឲ្យបានសម្រេច ។ ការងារគ្រប់បែបយ៉ាង បើមិនមានសេចក្ដីព្យាយាមទេសូម្បីបានមកដល់ដៃហើយក៏ដោយ ក៏អាចបាត់បង់ទៅវិញបានដែរ ហើយជីវិតក៏នឹងដើរថយក្រោយ គ្មានជំហានឈានទៅរកសេចក្ដីចម្រើនរុងរឿង មិនអាចដកខ្លួនចាករណ្ដៅទុក្ខបានឡើយ ។ វិរិយៈ គឺសេចក្ដីព្យាយាមនេះ អាចកម្ចាត់បង់នូវ កោសជ្ជៈគឺសេចក្ដីខ្ជិលច្រអូស ៦យ៉ាងគឺ៖ ក. ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ក្ដៅពេក ខ. ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ត្រជាក់ពេក គ. ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ព្រឹកពេក ឃ.ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ល្ងាចពេក ង. ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ឃ្លានពេក ច. ខ្ជិលច្រអូសព្រោះគិតអាងថា ឆ្អែតពេក មនុស្សកម្ជិល តែងអាងលេស ៦យ៉ាងនេះឯង ម្ល៉ោះហើយ ការងាររបស់គេ មិនដែលសម្រេចបានដោយល្អទេ គឹតែងតែខ្វះមុខខ្វះក្រោយជានិច្ច បើជាអ្នកធ្វើការងារក្នុងក្រសួងមន្ទីរនានា តែងត្រូវចៅហ្វាយនាយស្ដីបន្ទោសជារឿយៗ ព្រោះហេតុតែគេទៅធ្វើការមិនទាន់ពេលវេលា រហូតអាចគេបញ្ឈប់ពីការងារក៏សឹងមាន។ សេចក្ដីព្យាយាម មិនមែនអាចឆ្លងកាត់បានត្រឹមតែការងារចិញ្ចឹមជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីបដិបទាជាដំណើរចេញចាកអំពីសង្សាទុកនេះ ក៏រមែងសំរេចបានដោយសេចក្ដីព្យាយាមដែរ ព្រោះហេតុដូច្នោះ ទើបព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ទុកក្នុងអាឡវកសូត្រថា “ វិរិយេន ទុក្ខមច្ចេតិ សត្វឆ្លងនូវអន្លង់ទុក្ខបានដោយសេចក្ដីព្យាយាម” ។ ៣. ចិត្តៈ ការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការងារនោះៗ។ ការងារមួយចំនួន សូម្បីស្ទាត់ជំនាញហើយក៏ដោយបើផ្ចិតផ្ចង់ ធ្វើដោយប្រថុយប្រថានការងារនោះក៏ទៅជារយីករយាក យកជាការមិនបាន ដោយហោចទៅសូម្បីការស្ដាប់ព្រះធម៌បើមិនមានសមាធិ មិនមានការតាំងចិត្ត ស្ដាប់ដោយល្អ ប្រាកដជាដូចចាក់ទឹកលើក្បាលទាមិនខាន។ ៤. វីមំសា គឹបញ្ញាដែលពិចារណាឃើញក្នុងការងារនោះៗ ថាធ្វើយ៉ាងណាការងារនោះអន់ថយ ធ្វើយ៉ាងណា ការងារនោះបាន រីកចម្រើន។ ការងារគ្រប់បែបយ៉ាង មិនមែនសម្រេចបានដោយគ្រាន់តែមានកម្លាំងបាយទេ គឺទាល់តែមានប្រាជ្ញាឆ្លាតវៀងវៃផងទើបសម្រេចបានដោយល្អ ដូចបុរាណពោលថា “ ចេះដប់ពុំស្មើនឹងប្រសប់មួយ”។ ធម៌ទាំង៤ ប្រការនេះ ក្នុងមាតិកានីមួយៗ សុទ្ធតែ ដាស់តឿនសត្វលោកគ្រប់គ្នា ឲ្យផ្ដើមសាងគុណធម៌ ដោយមិនឲ្យកោតញញើតចំពោះឧបសគ្គនានាក្នុងជីវិតឡើយ។ ដើម្បីបេះនូវផ្កាឈូកដែលដុះក្នុងស្រះ យើងមិនខានពីការប្រឡាក់ភក់ឡើយ តែពេលដែលយើងបេះបានផ្កាឈូកហើយ យើងនឹងឡើងផុតពីស្រះលាងជម្រះកាយឲ្យស្អាតរួចប្រើប្រាស់ផ្កាឈូកនោះទៅតាមចំណង់ យ៉ាងណាមិញគោលដៅនៃជីវិតគឺសេចក្ដីសុខ ដែល យើងកំពុងតែឈានទៅរកនោះក៏ដូចក៏ដូច្នោះដែរ យើងត្រូវតែអត់ធ្មត់ចំពោះភក់ជ្រាំគឺឧបសគ្គផ្សេងៗ ដូចជាពាក្យសម្ដីចាក់ដោតបញ្ឈឺចិត្តរបស់ពួកមនុស្សមាត់ដាចជាដើម។ ផ្កាឈូកតែងដុះក្នុងបឹងភក់ លាយដោយទឹកល្អក់ជាធម្មតា តែពេលឈូកលូតផុតជលសា ក៏ក្លាយជាផ្កាមានស្មើ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
