រឿងមហល្លកចណ្ឌាលី

ស្តាប់សំឡេង

រឿងមហល្លកចណ្ឌាលី
( ចាក វិ. ខុ. )
( ការចំរើននូវពុទ្ធគុណ មានតម្លៃកាត់មិនបាន )

ថ្ងៃមួយព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់ស្ថិតនៅជាសុខក្នុងនិរោធសាមាបត្តិ នាក្រុងរាជគ្រឹះ ។ ក្នុងពេលជិតភ្លឺ ព្រះអង្គទ្រង់ប្រមើលនិស្ស័យរបស់សត្វលោកដោយពុទ្ធចក្ខុ ទ្រង់បានឃើញស្រីចណ្ឌាលចាស់ម្នាក់ នៅក្នុងចណ្ឌាលគ្រាម នាក្រុងរាជគ្រឹះនោះ ជាស្ត្រីល្ងង់អាប់ឥតប្រាជ្ញា តាំងតែពីកើតមកដរាបដល់ចាស់ជរា ពុំដែលបានធ្វើកុសលណាមួយឡើយ ប្រព្រឹត្តធ្វើតែអំពើទុច្ចរិតម្យ៉ាង កាលបើស្លាប់ នឹងធ្លាក់ទៅកើតក្នុងមហានរកពុំខានលុះទ្រង់ជ្រាបដូច្នេះហើយ ក៏មានព្រះទ័យករុណាចំពោះយាយចណ្ឌាលនោះពន់ពេក ដល់ភ្លឹច្បាស់ឡើង ក៏ទ្រង់បាត្រចីវរនាំភិក្ខុសង្ឃជាច្រើនអង្គមានព្រះមោគ្គល្លានជាដើម ចរចូលទៅបិណ្ឌបាតក្នុងចណ្ឌាលគ្រាមនោះ ។ យាយចណ្ឌាល កំពុងតែដើរទប់ខ្លួនតាមមាគ៌ា ព្រះភគវាទ្រង់ឈររាំងផ្លូវ ពុំឳ្យយាយចណ្ឌាលនោះដើរទៅទីដ៏ទៃបានឡើយ ។

ព្រះមោគ្គល្លានបានជ្រាបហេតុនោះហើយ ក៏ប្រាប់យាយចណ្ឌាលថា នែ ! យាយព្រឹទ្ធា យាយអញ្ចើញទៅណា ? ចូរថ្វាយបង្គំព្រះសម្ពុទ្ធជាបរមគ្រូសិន ការដែលបានជួបនឹងព្រះបរមគ្រូនេះ ប្រសើរពេកណាស់ ព្រោះព្រះអង្គជាព្រះអរហន្តដ៏ ប្រសើរ ទ្រង់ត្រាស់ដឹងសព្វដោយព្រះអង្គឯង ឥតមានគ្រូអាចារ្យណាប្រដៅដាស់តឿនព្រះអង្គឡើយ ព្រះអង្គមានព្រះទ័យករុណាអាណិតដល់យាយ ទើបទ្រង់និមន្តមក ដើម្បីឳ្យយាយបានសេចក្តីសុខចំរើន ទៅកើតក្នុងស្ថានសួគ៌ ចូរយាយត្រេកអរចំពោះព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូចុះ ។

យាយចណ្ឌាលលើកដៃឡើងបាំងថ្ងាស់ អើតមើលព្រះភ័ក្រ្តព្រះសម្ពុទ្ធ សេចក្តីជ្រះថ្លាកើតឡើង ក៏អង្គុយដាក់ឈើច្រត់ក្បែរខ្លួនហើយថ្វាយបង្គំដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា មានពុទ្ធានុស្សតិជាអារម្មណ៍ ។ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ជ្រាបថា យាយចណ្ឌាលនេះអស់ អាយុ ហើយ ត្រូវស្លាប់ក្នុងពេលឥឡូវនេះ កាលបើស្លាប់ហើយនឹងបានទៅកើតក្នុងស្ថានតាវតឹង្សពុំខាន លុះជ្រាបដូច្នេះហើយ ក៏និមន្តហួសទៅបិណ្ឌបាតក្នុងចណ្ឌាលគ្រាមនោះទៅ ។

ឯយាយចណ្ឌាល ក៏ក្រោកដើរទៅផ្ទះមានចិត្តស្ថិតនៅក្នុងពុទ្ធគុណជាឯកគ្គតារម្មណ៍ ។ ក្នុងពេលនោះ មានមេគោមួយមានកូនខ្ចី បានឃើញព្រះសម្ពុទ្ធនិងព្រះសង្ឃក៏ផ្អើលស្ទុះទៅជាន់យាយចណ្ឌាលនោះស្លាប់ទៅ ។ យាយចណ្ឌាលក៏ទៅកើតក្នុងវិមានមាសកំពស់ ១២ យោជន៍ នាស្ថានតាវតឹង្សទេវលោក សោយទិព្វសម្បត្តិជាសុខក្សេមក្សាន្ត ។

វាយអត្ថបទដោយ ខ្ញុំព្រះករុណា ខ្ញុំបាទ យ៉ែម ភិរុណ ដកស្រង់ចេញប្រជុំនិទានជាតកភាគ១ របស់ព្រះបាឡាត់ឧត្តមលិខិត សុង ស៊ីវ សិទ្ធត្ថោ គ្រូបង្រៀនបាលីនៅវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ។ អរព្រះគុណព្រះភិក្ខុ សិរីបញ្ញោ ហ៊ុល សុខារ៉ា ព្រះគ្រូចៅអធិការ វត្តកល្យាណមិត្តខ្សាច់ពោយនិងលោកអាចារ្យ ចយ ធិន ដែលបានផ្តល់សៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកនេះ។

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)