អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៦ សីហា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២៧,៨៥៤ ដង)
រឿងនាងគព្ភិនី
|
|
|
រឿងនាងគព្ភិនី
( ចាក វិ. ខុ. ) ( គ្រាប់ល្ងបន្តិច ដូរយកសម្បត្តិក្នុងស្ថានសួគ៌បាន ) ក្នុងពុទ្ធកាល មានស្រ្តីម្នាក់មានគត៌ នៅក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះ ថ្ងៃមួយនាងមានបំណងចង់ផឹកប្រេងល្ង បានយកគ្រាប់ល្ងទៅលាងទឹកហើយហាលថ្ងៃ ដើម្បីបុកចម្រាញ់យកប្រេង ។ កាលនោះព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់គង់នៅក្នុងវត្តជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី បានប្រមើលមើលឧបនិស្ស័យរបស់សត្វទ្រង់ជ្រាបថា នាងគព្ភិនីនឹងធ្វើមរណកាលក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះ ហើយធ្លាក់ទៅក្នុងនរកធំឈ្មោះអវិចី ប៉ុន្តែបើបានឃើញតថាគតនឹងត្រឡប់ទៅកើតនៅក្នុងឋានសួគ៌វិញ លុះទ្រង់ជ្រាបដូច្នេះហើយ ក៏យកបាតហោះទៅព្ធដ៏អាកាសសំដៅទៅក្រុងរាជគ្រឹះ យាងទៅដល់ហើយ ទ្រង់និមន្តបិណ្ឌបាតក្នុងទីក្រុង រៀងតាមមាគ៌ាដរាបទៅដល់ផ្ទះនាងគព្ភិនី ។ ពេលនោះនាងកំពុងហាលគ្រាប់ល្ង លុះបានឃើញព្រះមានព្រះភាគហើយ ក៏មានចិត្តសោមនស្សជ្រះថ្លា ក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះមានព្រះភាគ ទើបគិតថា អាត្មាអញបានវត្ថុអ្វីគួរសមនឹងថ្វាយព្រះសម្ពុទ្ធ មានតែគ្រាប់ល្ងតែប៉ុណ្ណោះក្រៅពីគ្រាប់ល្ងនេះចេញគ្មានឡើយ គិតដូច្នេះហើយ ក៏កើបគ្រាប់ល្ងពីរកំបង់ យកទៅដាក់ក្នុងបាត្រព្រះសម្ពុទ្ធព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ទទួល ធ្វើអនុមោទនាហើយ និមន្តហួសទៅ ។ លុះដល់ថ្ងៃស្អែកឡើង នាងធ្វើមរណកាលទៅបានទៅកើតក្នុងវិមានមាសកម្ពស់ ១២ យោជន៍ នាស្ថានត្រៃត្រឹង្សបរិបូណ៌ដោយទិព្វសម្បត្តិ មានពន្លឺភ្លឺថ្លាផ្សាយចេញអំពីកាយ មានស្រីទេពអប្សរមួយពាន់ចោមរោមជាបរិវារ ។ ថ្ងៃមួយព្រះមោគ្គល្លានត្ថេរលោកនិមន្តទៅស្ថានត្រៃត្រឹង្ស ដើម្បីពិនិត្យមើលស្ថានភាពនិងលក្ខណសម្បត្តិរបស់ទេវតា បានឃើញនាងទេវធីតានោះហើយ ក៏សួរប្រវត្តិរបស់នាងៗ បានថ្លែងប្រាប់សព្វគ្រប់ ។ ព្រះមោគ្គល្លាន បានជ្រាបថានាងជាស្រ្តីមានឧបនិស្ស័យខ្ពស់ទើបសំដែងអំពីអរិយសច្ចធម៌ឲ្យនាងស្តាប់ លុះសំដែងចប់នាងទេវធីតាព្រមទាំងបរិវារ មួយពាន់ ក៏បានសម្រេចដល់សោតាបត្តិផល ។ ព្រះមោគ្គល្លាន ក៏និមន្តមកមនុស្សលោកវិញ ទៅថ្វាយបង្គំព្រះសម្ពុទ្ធ ដំណាលរឿងរ៉ាវរបស់នាងទេវធីតានោះ ថ្វាយជាព្រះសណ្តាប់ ។ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលមោគ្គល្លានអ្នកមានឫទ្ធិ រឿងនេះពិតណាស់ តថាគត់បានដឹងយូរហើយ ប៉ុន្តែគ្មាននណាជាសាក្សី បានតថាគតមិនសំដែងប្រាប់ដល់អ្នកទាំងឡាយ លុះមានព្រះពុទ្ធដីការដូច្នេះហើយ ទ្រង់សំដែងសរសើរអំពីអានិសង្សរបស់ទាន ជាភិយ្យោភាពតទៅ ៕ វាយអត្ថបទដោយ ខ្ញុំព្រះករុណា ខ្ញុំបាទ យ៉ែម ភិរុណ ដកស្រង់ចេញប្រជុំនិទានជាតកភាគ១ របស់ព្រះបាឡាត់ឧត្តមលិខិត សុង ស៊ីវ សិទ្ធត្ថោ គ្រូបង្រៀនបាលីនៅវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ។ អរព្រះគុណព្រះភិក្ខុ សិរីបញ្ញោ ហ៊ុល សុខារ៉ា ព្រះគ្រូចៅអធិការ វត្តកល្យាណមិត្តខ្សាច់ពោយនិងលោកអាចារ្យ ចយ ធិន ដែលបានផ្តល់សៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកនេះ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
