អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០១ ឧសភា ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៣១,១៧៨ ដង)
ការចងពៀរវេរានឹងគ្នា គឺចេញពីសេចក្តីច្រណែន
|
|
|
ជីវិតមាន់ជល់
គេសង្កេតឃើញថា ពេលមាន់ជល់គ្នា តែងមានចាញ់និងឈ្នះ បើជល់តិចរបួសក៏តិច បើជល់ខ្លាំងរបួសក៏ខ្លាំង ហើយសម្រាប់អ្នកចាញ់ អាចអស់ជិវិតក៏សឹងមាន ឯអ្នកឈ្នះឯណោះវិញ ក៏មិនខានពីការត្រូវរបួសឡើយ ទាំងសងខាងគ្មានបានទទួលអ្វី ក្រៅពីការឈឺចាប់នោះឡើយ ឯផលប្រយោជន៍ត្រូវធ្លាក់ទៅលើម្ចាស់ទាំងអស់ ។
យ៉ាងណាមិញ សត្វលោកទាំងអស់ មិនចំពោះតែមាន់ទេ សូម្បីមនុស្ស បើគិតតែប្រទួសរ៉ាយ ប្រកួតប្រជែង ចង់យកឈ្នះអ្នកដទៃដោយគំនិតអាក្រក់ផ្សេងៗ ហើយក៏បៀតបៀនគ្នាទៅ តើមានចំណុចណាដែលគ្រាន់បើជាងមាន់នោះ? សេចក្តីពិត គ្មានបានទទួលអ្វីក្រៅអំពីពៀរវេរា និងការឈឺចាប់ឡើយ ព្រោះគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាប់នៅក្នុងទ្រុងមច្ចុរាជ សមដូចដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់សម្តែងទុកក្នុងគម្ពីរខុទ្ទកនិកាយ ធម្មបទគាថា ថា ជយំ វេរំ បសវតិ ទុក្ខំ សេតិ បរាជិតា ឩបសន្តោ សុខំ សេតិ ហិត្វា ជយបរាជយំ ។ បុគ្គលអ្នកឈ្នះ តែងរងនូវពៀរ បុគ្គលអ្នកចាញ់ តែងដេកជាទុក្ខ ចំណែកអ្នកលះបង់នូវ ការឈ្នះនិងការចាញ់ ចេញហើយ ជាអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ទើបដេកនូវជាសុខ ។ ការចងពៀរវេរានឹងគ្នា គឺប្រសូតចេញពី ឥស្សា (សេចក្តីច្រណែន) និងមច្ឆរិយៈ (សេចក្តីកំណាញ់) ។ កាលបានសិក្សាអំពីដំណើរជីវិតហើយ ក៏ឃើញបានថា ក្នុងលោកនេះមិនមានអ្នកណាម្នាក់គួរឲ្យយើងច្រណែននោះឡើយ ព្រោះក្នុងអ្នកដទៃនោះ ក៏មានសេចក្តីទុក្ខ ហើយចង់បានតែសេចក្តីសុខ ដូចជាយើងដែរ ។ កាលបើយើងច្រណែននឹងអ្នកដទៃ ឈ្មោះថាយើងចង់បានសេចក្តីសុខពីអ្នកដទៃ ចុះបើអ្នកដទៃនោះមិនមានសេចក្តីសុខសម្រាប់ខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ផង តើមានសេចក្តីសុខឯណា សម្រាប់ប្រគល់ឲ្យយើង? សូមមនុស្សគ្រប់គ្នាមានឈ្មោះថា មនុស្សមនុស្សា ឬថា ជាមនុស្សទេវោ ដោយមានធម៌ប្រចំាចិត្តសន្តាន ។ បុគ្គលអ្នកឈ្នះតែងមានពៀរ អ្នកចាញ់គ្រំាគ្រាដេកជាទុក្ខ លះការឈ្នះចាញ់ទើបបានសុខ ជាតិនេះជាតិមុខអស់វេរា ៕ ភិក្ខុវជិប្បញ្ញោ សាន សុជា អត្តបទដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ “ ជីវិត” រៀបរៀងដោយ ភិក្ខុវជិប្បញ្ញោ សាន សុជា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
