Reading Article
Public date : 27, Jul 2019 (23,705 Read)
រឿងព្រះបាទមឃទេវរាជ
|
|
|
រឿងព្រះបាទមឃទេវរាជ
(ចាក នេ ម)
(គុណនៃសេចក្តីមិនប្រមាទ ចំពោះរូបកាយ) កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ សេ្តចយាងទៅសម្រាកព្រះកាយក្នុងឱទ្យានឈ្មោះអម្ពវន នាក្រុងមិថិលាជាមូយនឹងពូកភិក្ខុសង្ឃជាច្រើនអង្គ។ ពេលនោះព្រះសាសា្តទតមើលអម្ពវននោះហើយទ្រង់ញញឹម ទើបព្រះអាសនន្ទសូរថា បពិត្រអង្គដ៏ចំរើន ថ្ងៃនេះមានហេតុដូចម្តេច បានជាទ្រង់ញញឹម?។ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថាម្នាលអានន្ទ ឱទ្យានឈ្មោះអម្ពវននេះ កាលពីដើម តថាគតធ្លាប់មកក្រសាលលេងសប្បាយមកចំរើនឈានក្នុងទីនេះដែរ
ព្រះអានន្ទទូលសូមព្រះសម្ពុទ្ធឲ្យសំដែងហេតុនោះពិស្តារតទៅទៀត។ ព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រទាននូវធម្មទេសនាដល់ភិក្ខុសង្ឃទាំងឡាយ នាឱទ្យានឈ្មោះអម្ពវននោះថា ម្នាលភិក្ខុទំាងឡាយ កាលកន្លងទៅយូរយារណាស់ហើយ តថាគតបានកើតជាមហាក្សត្រមួយអង្គព្រះនាមមឃទេវរាជ សោយរាជសម្បត្តិក្នុងនគរមិថិលានេះ តថាគតបានបំពេញនូវសុចរិកធម៌ពេញបរិបូរណ៌ដល់កំរិតធម៌។ ព្រះបាទមឃទេវរាជនោះ មានព្រះជន្ម ១ ហ្មីន ៨ពាន់ឆ្នាំតែងនាំបរិវារមកក្រសាលលេងក្នុងឱទ្យាននេះ ជាអ្នកមិនមានសេចក្តីប្រមាទចំពោះរូបកាយ បានប្រាប់ដល់ខ្មាន់ព្រះកេសឲ្យចាំគយគន់មើលព្រះកេសាបើឃើញមានស្កូវតែមួយសរសៃ ឲ្យឆាប់ថ្វាយដំណើរ។ កាលជាខាងក្រោយមក ខ្មាន់ព្រះកេសបានឃើញព្រះកេសាស្កូវមួយសរសៃហើយ ក៏យកសណ្ឌាសមាសដកថ្វាយ។ ព្រះបាទមឃទេវរាជ បានទតឃើញហើយ ក៏កើតសង្វេគចំពោះរូបកាយរបស់ព្រះអង្គ បានប្រគល់ស្រុកមួយដល់ខ្មាន់ព្រះកេស នោះហើយហៅព្រះរាជបុត្រច្បងមកប្រគល់រាជសម្បតិ្តឲ្យ ក៏ចេញទៅបព្វជ្ជាជាឥសីខំចំរើនឈានទៅអម្ពវនឱទ្យាននេះ ដរាបដល់អស់ព្រះជន្ម បានទៅបានទៅកើតក្នុងព្រហ្មលោក។ ព្រះរាជបុត្រព្រះរាជនត្តាក្រោយៗមក ក៏ខំប្រតិ្តបត្តិតាមតែយ៉ាងនេះ ដរាបដល់អស់ ៨ ហ្មីន ៤ពាន់ដំណវង្សសុទ្ធតែទៅកើតក្នុងព្រហ្មលោកទាំងអស់។ ក្នុងកាលជាខាងក្រោយមកក្សត្រជាទីបំផុតវង្ស មិនបានប្រាប់ឲ្យខ្មាន់ព្រះកេសគយគន់មើលព្រះកេសាស្កូវ ជាអ្នកប្រមាទមិនប្រតិ្តតាមដំណែលវត្តរបស់ក្សត្រមុនៗ។ ពេលនោះមានព្រះបាទមឃទេវរាជ ដែលទៅកើតក្នុងព្រហ្មលោកមុនក្សត្រទំាងអស់ បានជ្រាបដំណឹងនោះថាហើយ ក៏ច្យុតមកចាប់បដិសន្ធិក្នុងផ្ទៃ នៃអគ្គមហេសីរបស់ក្សត្រទំាងបង្អស់នោះ ដើម្បីរក្សាព្រះញាតិវង្សកុំឲ្យសាបសូន្យចាកសុចរិកធម៌។ លុះប្រសូត្រមក ព្រះរាជបិតាទតឃើញរូបកាយមានពណ៌រស្មីស្រស់បស់ល្អ ក៏អញ្ជើញព្រាហ្មណ៍ព្រឹទ្ធាចារ្យអ្នកចេះដឹងក្នុងជំនាញក្នុងលក្ខណសាស្រ្ត ឲ្យមកទាយលក្ខណព្រះរាជបុត្រថ្វាយ ទ្រង់បានជ្រាបថាព្រះរាជបុត្រថ្វាយ ទ្រង់បានជ្រាបថា ព្រះរាជបុត្រនោះជាញាតិសន្តានដើមព្រះរាជវង្ស បានមកកើតក្នុងវង្សដដែលវិញ ក៏សន្មតិព្រះនាមថា នេមិរាជកុមារ ព្រោះមានព្រះជាតិវិលមកជួបព្រះរាជវង្សដដែលវិញដូចជាកង់រទេះ។ នេមិរាជកុមារកាលបើដឹងក្តីច្បាស់ហើយតែងរឮកទូន្មានដល់ព្រះរាជវង្សពួកសេនាកាមាត្យ និងពលរដ្ឋទំាងអស់ ឲ្យយល់ជាក់ច្បាស់នូវគុណនៃសុចរិតធម៌។ ចំណែកព្រះរាជបិតាកាលបើមានព្រះកេសាស្កូវមួយសរសៃហើយក៏ប្រគល់រាជសម្បតិ្តដល់នេមិរាជកុមារ ជាព្រះរាជបុត្រ ហើយចេញទៅបួសជាឥសី ខំចំរើនឈាននៅក្នុងឱ្យទ្យានឈ្មោះអម្ពវន ដល់អស់ព្រះជន្មក៏បានទៅកើតក្នុងព្រហ្មលោក។ ឯព្រះបាទនេមិរាជ ជាធម្មិកមហារាជាធិរាជ តែងតែរឮកដាស់តឿនពួកសេកាមាត្យ នឹកពលរដ្ឋរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យខំបំពេញសុចរិតពួកជនទំាងឡាយ មានសេកាមាត្យជាដើមនោះ ក៏ខំប្រតិបត្តិតាមព្រះរាជឱវាទ លុះស្លាប់ទៅ បានទៅកើតក្នុងទេវលោកឥតសល់ម្នាក់។ ថ្ងៃមួយព្រះបាទនេមិរាជទ្រង់រក្សាឧបោសថសីល ហើយហើយមានរិវិតក្តថា បុណ្យដែលអញបានធ្វើហើយ ច្រើនមុខណាស់ តើបុណ្យណាប្រសើរជាងគេ គិតទៅគិតមកដាច់ស្រេចក្នុងព្រះទ័យ។ ក្នុងពេលនោះក្តៅក្រហាយដល់អាសន៍របស់ព្រះឥន្រ្ទាធិរាជៗ ក៏ហោះចុះមកជួយវិនិច្ឆ័យថាកុសលកម្មទំាងអស់ មានតែបព្វជ្ជាមួយទេ ដែលមានផលធំបរិសុទ្ធប្រសើរជាងកុសលកម្មទាំងពួង គ្រាន់តែជួយវិនិច្ឆ័យប៉ុណ្ណេះ ក៏បាត់ពីទីនោះទៅ។ ឯពួកទេវតាក្នុងស្ថានតាវតឹង្សបានឃើញព្រះឥន្រ្ទាធិរាជត្រឡប់ទៅវិញ ក៏សួរថាបពិតព្រះមហារាជ ស្តេចហាងទៅទីណាអម្បាញ់មិញនេះ?។ ព្រះឥន្រ្ទប្រាប់ថា ទៅជួយវិនិច្ឆ័យសេចក្តីសង្ស័យរបស់ព្រះបាទនេមិរាជ នៅស្ថានមនុស្សលោក។ ពួកទេវតាបានឮថានេមិរាជដូច្នេះ ក៏មានចិត្តនឹករឮកចង់ឃើញគ្រប់ៗ គ្នាដឹងថាខ្លួនដែលបានមកកើតជាទេវតា ដោយសារព្រះបាទនេមិរាជ ទើបនិយាយអង្វរព្រះឥន្ទសុំឲ្យអញ្ជើញព្រះបាទនេមិរាជទៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីបានស្តាប់ធម៌។ ព្រះឥន្ទក៏ប្រើមាតលិទេបុត្រឲ្យទឹមវេជយន្តរថ ទៅអញ្ជើញព្រះបាទនេមិរាជ។ មាតលិទេវបុត្រ ក៏យកសេះអាជានេយ្យទឹមវេជយន្តថបរទៅស្ថានមនុស្ស ទៅដល់មនុស្សក្នុងនគរមិថិលាទំាងមូលផ្អើលជ្រួលជ្រើមគ្រប់ៗ គ្នាព្រោះឃើញពន្លឺរស្មីរបស់វេជយន្តរថ បញ្ចេញពន្លឺអស់ទិសទាំងពួង ហាក់ដូចជាពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ មាតលិទេវបុត្រ បររថទៅឈប់មុខប្រាសាទឡើងទៅអញ្ជើញព្រះបាទនេមិរាជ តាមពាក្យដែលព្រះឥន្ទបង្គាប់។ ព្រះបាទនេមិរាជ កាលបើបានទទួលការអញ្ជើញរបស់ព្រះឥន្ទហើយ ក៏ប្រជុំព្រះរាជវង្សាវង្ស ពួកសេវាកាមាត្យមកផ្តាំឲ្យខំធ្វើទានរក្សាសីល និងរក្សាសន្តិសុខក្នុងព្រះនគរហើយ ហើបឡើងគង់លើវេជយន្តរថ។ មាតលិទេបុត្រ ក៏បរចេញពីក្រុងមិថិលា ទៅៗ ដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ បានទូលព្រះបាទនេមិរាជថា សេ្តចយាងទៅស្ថានសួគ៌តែម្តង ឬចង់យាងទៅមើលស្ថាននរកផង។ ព្រះបាទនេមិរាជ មានព្រះរាជឱង្ការថា បើអ្នកអាចទៅក្នុងយមលោកបាន ប្រសើរពេកណាស់ ដើម្បីបានឃើញទីកន្លែងរបស់បុគ្គលអ្នកធ្វើដំណើរអំពើទុច្ចរិត។ មាតលិទេវបុត្រ ក៏ទាញញាក់ខ្សែរថ បរទៅយមលោកដោយអំណាចឬទិ្ធរបស់ខ្លួន ទៅដល់ហើយ ក៏អធិប្បាយថ្វាយដំណឹងអំពីហេតុផល និងភូមិភាគរបស់សត្វនរកទំាងនោះតំាងពីនរកតូចៗ ដរាបដល់អវិចិ ទើបហួសទៅស្ថានត្រៃត្រឹង្ស ទៅដល់អណាខេត្តរបស់ទេតាហើយ ក៏ថ្វាយដំណឹងអំពីហេតុផលរបស់ទេវតាទំាងនោះ ដល់ព្រះបាទនេមិរាជទៀត ទើបឈប់នៅមុខទេវសភា នាស្ថានត្រៃត្រឹង្ស។ ព្រះឥន្ទព្រមទាំងទេវតាទំាងឡាយ ក៏ចោមរោមគួរសមនឹងព្រះបាទនេមិរាជ បានអញ្ជើញឲ្យសំដែងធម៌ក្នុងទេវភានោះ លុះចប់ហើយ មាតលិទេវបុត្រ ក៏ជូនមកស្ថានមនុស្សលោកវិញ។ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
