រឿងខ្លាធំនិងសេក

រឿងខ្លាធំនិងសេក
( ចាក ម. វា. )
( សេពគប់នឹងជនអសប្បុរសអន់ជាងសេពគប់នឹងសត្វតិរច្ឆាន )

កាលពិព្រេងនាយ មានភ្នំមួយឈ្មោះបំសុបព៌ត ស្ថិតនៅក្បែរព្រំអាណាចក្រពារាណសី ។ នៅញកភ្នំនោះមានខ្លាធំមួយ មេស្លាប់ចោលទៅ នៅជាមួយបាចាស់ជរា ។ ខ្លានេះជាសត្វសប្បុរសមានធម៌កតញ្ញូប្រចាំនៅជានិច្ច តែងនាំយកចំណីអាហារមកចិញ្ចឹមឪពុករបស់ខ្លួនដែលចាស់ជរា ។

កាលនោះមានសេកមួយក៏ជាសត្វសប្បុរសដែរ អាស្រ័យនៅនាភ្នំនោះ បានយកខ្លាធ្វើជាមិត្តសំទ្បាញ់បច្ចន្តជនបទ ជាមនុស្សអសប្បុរសឈ្លោះទាស់ប្តីប្រពន្ធលែងលះគ្នាឯមនុស្សអសប្បុរសនោះ ក៏ដើរស្ពាយបង្វិចកាត់ភ្នំបំសុបព៌តនោះសំដៅទៅក្រុងពារាណសី ទៅដល់ជើងភ្នំជួបនឹងសេក ៗ ធ្វើបដិសណ្ឋារះសួរដំណឹងសព្វគ្រប់ បានដឹងថានឹងឆ្លងកាត់ភ្នំទៅក្រុងពារាណសី ក៏ប្រាប់ថាភ្នំនេះមានខ្លាសហាវច្រើនណាស់អញ្ជើញទៅពុំបានទេ ក្រែងមានគ្រោះថ្នាក់អញ្ជើញវាងតាមជើងភ្នំនេះទៅវិញ ។

បុរសនោះមិនព្រម ឆ្លើយប្រាប់ថាខ្ញុំចង់ប្រញាប់ស៊ូដើរកាត់ទៅចុះ ។ សេកយល់អធ្យាស្រ័យ ហើយ ក៏និយាយប្រាប់ថាបើដូច្នោះអញ្ជើញត្រង់ញកភ្នំនេះទៅខ្ញុំមានពួកម៉ាកសំទ្បាញ់ខ្លាធំមួយ បើទៅជួបប្រាប់ថា អ្នកជាមិត្តភ័ក្ត្រនឹងខ្ញុំ ៗ ឲ្យជូនដំណើរទៅក្រុងពារាណសី មើលសុខទុក្ខតាមផ្លូវឲ្យផងក្រែងសត្រូវមើលងាយ ។

មនុស្សអសប្បុរសឮដូច្នោះ មានសង្ឃឹមថានឹងធ្វើដំណើរកាត់ភ្នំនេះបានស្រួលហើយ ក៏អាហារស៊ីឲ្យមានកំម្លាំង សេកក៏បានរកផ្លែឈើឲ្យបរិភោគ មិនបរិភោគតែផ្លែឈើប៉ុណ្ណោះ ក៏យកដំបងវាយសំលាប់សេកនោះបោចអាំងស៊ីថែមទៀត លុះស៊ីហើយក៏សំដៅទៅរកកន្លែងខ្លាធំដែលសេកបានប្រាប់ ខ្លាឃើញបានដឹងថាជាមិត្តសំទ្បាញ់នឹងសេក ក៏រាក់ទាក់ឲ្យសំណាក់នៅមួយយប់សិន ខ្លាធំក៏ចេញទៅរកចំណីអាហារមកជប់លៀង ។

ក្នុងពេលដែលខ្លាធំចេញទៅ បុរសនៅនៅជាមួយខ្លាចាស់ជាឪពុក ក៏និយាយប្រាប់ខ្លាចាស់នោះថា អម្បាញ់មិញខ្ញុំសម្លាប់សេកមួយអាំងស៊ីឆ្ងាញ់ជាងសេកធម្មតា ដែលនិយាយយ៉ាងនេះ ដោយគិតថាខ្លាចាស់មិនដឹងជាសេកមិត្តសំទ្បាញនឹងខ្លាធំជាកូនទេ ។ ឯខ្លាធំរកចំណីបានហើយឲ្យបុរសនោះបរិភោគឆ្អែតដេកលក់ ។

ខ្លាចាស់ប្រាប់ថា បុរសនោះសម្លាប់សេកមិត្តភ័ក្រ្តកូនឯងស្លាប់ហើយ ។ ខ្លាធំឮហើយយំសោកស្ទុះរត់ទៅមើលកន្លែងដែលសេកនៅ ឃើញតែរោមនៅលើដីនឹកខឹងថានឹងស៊ីបុរសនេះវិញ ។

ឯបុរសនោះភ្ញាក់ទ្បើងបាត់ ខ្លាធំក៏សួរខ្លាចាស់បានដឹងថាទៅមើលសេកដែលខ្លួនស៊ី ក៏កើតទោសះចំពោះខ្លាចាស់យកដុំថ្មគប់ខ្លាចាស់នោះស្លាប់ទៅ ហើយយកដំបងមួយយ៉ាងធំឈរក្បែរគល់ឈើចាំវាយសម្លាប់ខ្លាធំទៀត ប៉ុន្តែដោយខ្លាធំមានធម៌សប្បុរសមិនអាចសម្លាប់បានទ្បើយ ឃើញខ្លាធំមកដល់ បុរសនោះក៏ភ័យញាប់ញ័រក្រាបថ្វាយបង្គំសុំទោស ។

ខ្លាធំក្រទ្បេកមើលទៅឃើញឪពុកត្រូវដំបងបែកក្បាលស្លាប់ ដឹងថាបុរសនោះសម្លាប់នឹកតូចចិត្តគិតខាំបុរសនោះម្តង ។ ប៉ុន្តែធម្មតាអ្នកមានធម៌សប្បុរសតែងមានគំនិតគិតវែងឆ្ងាយ ជឿបុណ្យជឿបាបយល់ហេតុផលច្បាស់លាស់ ទើបមានគំនិតថាមនុស្សនេះអសប្បុរស អញមិនគួរប្រទូស្តតបឲ្យជាប់ពៀរនឹងវាទេ សម្លាប់អញក្តី ឪពុកអញក្តី ដែលស្លាប់ទៅគឺជាផលកម្មរបស់គាត់បានសាងពីបុព្វជាតិមក យល់ច្បាស់ដូច្នេះហើយ ក៏និយាយរាក់ទាក់ទៅរកបុរសនោះ ហើយជូនដំណើរទៅទៀតដរាបដល់ផុតទីមានគ្រោះថ្នាក់ ។

ឯសេកដែលស្លាប់ទៅ បានទៅកើតនៅស្ថានសួគ៌បរិបូណ៏ដោយទិព្វសម្បត្តិ ដោយអំណាចនៃសប្បុរសធម៌ ។ ចំណែកខាងខ្លាធំដល់អស់អាយុ ក៏បានទៅកើតនៅស្ថានទេវលោកដូចសេកដែរ ។

សេចក្តីពិសេស គួរសង្ស័យថាខ្លាចាប់តែសត្វស៊ីជាអាហារធ្វើបាណាតិបាតរាល់ពេល ហេតុអ្វីក៏បានកើតស្ថានសូគ៌ដែរ? ដែរទៅកើតស្ថានសួគ៌នោះ មិនមែនអំពើបាណាតិបាតនាំទៅកើតទេ គឺសប្បុរសធម៌ដែលមានក្នុងសម័យដែលមិនគួរមាននោះទេ នាំទៅកើត មិនចាំបាច់និយាយទ្បើយដល់ទៅខ្លាធំដែល មានសប្បុរសដល់ម្លោះ សូម្បីគ្មានសោះក៏ដោយ បើប្រសិនជាពេលជិតស្លាប់ជនចិត្តចាប់បានកុសលធម៌ណាមួយហើយ ទៀងតែទៅសូគ៌សិនមិនខាន ដូចពុទ្ធភាសិតថា ចិត្តេ បរិសុទេ្ធ សុគតី បាដិកង្ខា ចិត្តបរិសុទ្ធទៅសុគតិ ។

អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក
វាយអត្ថបទដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

រឿង​ខ្លា​ធំ​និង​សេក

រឿងខ្លាធំនិងសេក