Reading Article
Public date : 29, Jul 2019 (16,563 Read)
អ្នកដែលរួចចាកទុក្ខទាំងអស់បានមិនមែនដឹងធម៌អសប្បុរសទេ
|
|
អ្នកដែលរួចចាកទុក្ខទាំងអស់បានមិនមែនដឹង
ធម៌អសប្បុរសទេ ពាក្យថា ធម៌ មានន័យថា សភាវៈដែលទ្រទ្រង់សត្វលោក គឺ បានបុណ្យ ហើយនឹងបាប។ ធម៌ស រមែង មានរសជាតិផ្អែមដ៏បរិសុទ្ធ តែធម៌ខ្មៅរមែងមានរស់ជាតិលាយឡំច្រើនណាស់។ បើតាមការស្ទាបស្ទង់ និង វិភាព មើលទៅលើដួងចិត្តនៃមនុស្សគ្រប់គ្នា គ្មាននរណាម្នាក់ដែលចង់បានអ្វីដែលមិនល្អឡើយ គឺ សុទ្ធតែចង់បានល្អគ្រប់គ្នាពោលដោយខ្លី ឆ្អិតស៊ី ចៅបោះចោល។ ធម៌អសប្បុរស មិនមែនជាផែនទីសម្រាប់ចង្អុល(តម្រង់) ប្រាប់ផ្លូវនៃការរួចចាកទុក្ខឡើយ តែវាគឺជាប្រភពនៃបញ្ហា ឬ ចំណង ឬ ជារនាំងបិទបាំងមិនឲ្យយើងមើលឃើញនូវធម៌របស់សប្បុរសទៅវិញ។ កាលណា បើយើងមើលមិនឃើញនូវធម៌នៃជនដែលជាអ្នកអស់កិលេសហើយនោះ យើងគ្រប់គ្នាក៏មិនអាចនឹងរួចចាកទុក្ខទៅបានឡើយ។ សភាវៈលក្ខណៈនៃជនពាល មិនមែនយើងអាចនឹងមើលឃើញបានងាយៗនោះទេ តែពិបាកសម្រាប់អ្នកមិនចេះគឺមើលមិនឃើញ សម្រាប់បណ្ឌិតវិញនោះគឺងាយណាស់ ជនពាលមានលក្ខណៈបែបណា មានអត្តចរិតយ៉ាងម៉េច គឺ បណ្ឌិតមើលហើយដឹងយល់មិនអាចបិទនូវញាណរបស់បណ្ឌិតបានឡើយ។ ចំណុចនេះផងដែរ ខ្ញុំក៏នឹកឃើញដល់រឿងមាតានិងបិតាដែលបានបង្កើតកូនហើយ ពេលដែលកូនធ្វើនូវរឿងមិនគប្បី ឬ កូនមិនស្ដាប់ក៏កើតទុក្ខមិនសុខចិត្តស្ដីបន្ទោសកូនថាកូនមិនយល់ចិត្ត មាតាបិតាគ្រប់រូបទាំងឡាយ ថាកូនមិនយល់ចិត្ត ចុះខ្លួនជាមាតាបិតាវិញ តើយល់ចិត្តកូនបានប៉ុន្មានភាគរយហើយ។ រីឯកូនវិញ ពេលមាតាបិតាស្ដីបន្ទោសថាមាតាបិតាមិនយល់ចិត្ត ចំណែកអ្នកវិញ តើអ្នកយល់ចិត្តមាតាបិតាបានប៉ុន្មានភាពរយហើយ និង តើអ្នកបានយល់ពីចិត្តរបស់ខ្លួនឯងបានប៉ុន្មានភាគរយហើយ។ មាតាបិតាបង្កើតបានតែរូបរាងកាយកូនទេ មិនអាចនឹងបង្កើតនូវចិត្តល្អឬមួយអាក្រក់ឲ្យកូនបាននោះទេ ដូច្នេះ មាតាបិតាមិនត្រូវទាស់ចិត្ត ចង្អៀតចង្អល់ខ្វល់គំនិតជាមួយនឹងកូនៗខ្លាំងពេកទេ វានាំតែក្ដៅក្រហាយចិត្តតែខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ។ កូនៗវិញក៏ដូចគ្នា មិនត្រូវក្ដៅក្រហាយនឹងពុកម៉ែនៃខ្លួនឯងខ្លាំងពេកនោះដែរ ព្រោះនាំតែមានពៀរវេរានៅក្នុងជីវិតទាំងបច្ចុប្បន្ន និង បរលោកទេ។ ជាធម្មតាទេ បើមានគេធ្វើត្រូវចិត្ត ចិត្តក៏រីករាយតែបើគេធ្វើទាស់ចិត្ត ចិត្តក៏មិនសប្បាយ។ នេះជាអត្ថន័យ ដែលខ្ញុំចង់ពោលប្រាប់បន្តិចដូច្នេះ សូមពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ពិសេសគឺមាតាបិតាទាំងឡាយផង កូនទាំងឡាយផង ត្រូវតែគិត។ ការបានរួចចាកទុក្ខ ព្រោះតែយើងឆ្លាតបានមើលឃើញនូវធម៌របស់សប្បុរស តែការមើលឃើញនោះទៀតសោត សូមស្ដាប់ឲ្យបាន មិនមែនភ្នែកធម្មតាទេនោះគឺបញ្ញាចក្ខុដែលមើលឃើញធម៌សប្បុរស។ មំសៈចក្ខុ គឺមើលឃើញតែរបស់តែមានរូបតែប៉ុណ្ណោះ វត្ថុដែលគ្មានរូបមំសៈចក្ខុមិនអាចមើលឃើញបានឡើយ។ សូមព្យាយាម យល់ធម៌របស់សប្បុរសឲ្យបានច្រើនដើម្បីបាននូវទីពឹងដ៏ក្សេមសម្រាប់ខ្លួនឯង។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាម្ចាស់ ថ្វីត្បិតព្រះអង្គទ្រង់បានយាងចូលនិព្វានក៏ពិតមែន តែទ្រង់បានប្រតិស្ថាននូវព្រះធម៌ថ្លៃ ទុកបានជាទីពឹងសម្រាប់សត្វលោក។ ជនណាបានយល់ធម៌របស់សប្បុរសហើយ ជននោះមិនឯកោឡើយ ទោះបីថា កំព្រាមាតាបិតាបែបណាក៏ដោយ ក៏មិនឈ្មោះថាកំព្រាដែរ តែបើសិនជាជននោះកំព្រាធម៌វិញ ទើបជាមហាកំព្រា។
បើកំព្រាធម៌របស់សប្បុរសកាលណាហើយ គឺគ្មានផ្លូវនឹងរូចចាកទុក្ខទាំងពួងបាននោះទេ បើមិនរួចផុតចាកទុក្ខហើយ តើគ្រប់គ្នាត្រូវកំព្រា ងងិត គ្មានប្រាជ្ញា និង កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ ប៉ុន្មានរយជាតិទៀតទើបរួចចាកទុក្ខបាន។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឃ្លាំងគំនិតដែលគួរសិក្សា ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
