រឿងនាគទេវបុត្រ

រឿងនាគទេវបុត្រ
(ចាក វិ.ខុ.)
គុណនៃការបូជាផ្កាឈើ ដល់ព្រះចេតិយ)

កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូគង់នៅវត្តជេតពនកាលព្រះមោគ្គល្លាន ចូលទៅថ្វាយបង្គុំលាព្រះសម្ពុទ្ធនិមន្តទៅទេវលោកដើម្បីពិនិត្យមើលទិព្វសម្បត្តិរបស់ពួកទេវតាក្នុងឆកាមាសួគ៏ព្រះសម្ពុទ្ធក៏ទ្រង់អនុញាតឲ្យទៅៗ ដល់ស្ថានតាវតឹង្សបានឃើញទេវបុត្រមួយរូប ជិះដំរីមាឌធំសំបើមអស្ចារ្យ មានអវយវៈទាំងអស់សសុទ្ធ។

ដំរីនោះមានភ្លុកពីរធំវែង ក្នុងភ្លុកមួយៗ មានស្រះបោក្ខរណីមួយៗ. ក្នុងស្រះមួយៗ មានផ្កាឈូក ៧. ក្នុ្ងងផ្កាឈូកមួយៗ មានស្រីទេពអប្សរមួយ ៗ ច្រៀងរាំប្រគំប្រដេញដំតួរ្យតន្រ្តីថ្វាយដល់ទេវបុត្រនោះ ។

ព្រះមោគ្គល្លានបាននិមន្តទៅឈរពីរមុខដំរីនោះ. ទេវបុត្របានឃើញហើយ ក៏ចុះទៅថ្វាយបង្គុំដោយគោរព លុះថ្វាយបង្គុំរួច ព្រះមោគ្គល្លានមានថេរដី
កាសូរអំពីឈ្មោះ និងប្រវត្តិរបស់ទេវបុត្រនោះៗ បានទូលតបថេរដីកាថា ខ្ញុំព្រះករុណាឈ្មោះនាគទេវបុត្រ។

កាលសាសនាព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាមកស្សបព្រះអង្គបរិព្វានហើយកាលនោះពូកមហាជន នាំគ្នាដង្ហែព្រះសារីរិកធាតុទៅបញ្ចុះក្នុងចេតិយមានកំពស់មួយយោជន៍ ហើយនាំគ្នាយកផ្កាភ្ញីទៅបូជាព្រះចេតិយ។ ក្នុងសម័យខ្ញុំព្រះករុណា កើតជាឧបាសកមួយរូប មានសទ្ធាជឿជាក់ក្នុងព្រះរតនត្រ័យ

បាន ៨ កហាបណៈ ទៅទិញផ្កាអំពីនាយមាលាការនោះ រកផ្កាមួយទងគ្មានឡើយ ព្រោះមហាជននាំគ្នាទិញយកទៅបូជាព្រះចេតិយគ្រប់ៗគ្នា។

នាយមាលាការបានប្រាប់ខ្ញុំព្រះករុណាថា ផ្កាគ្មានទេ បើអ្នកត្រូវការមិនបាន អញ្ជើញរកមើលបេះខ្លូនឯងចុះ។ ខ្ញុំព្រះករុណាក៏បានចូលទៅក្នុងសួន ខំរកមើលតាំងពីដើមសួនរហូតដល់ចុងសូន. ឃើញផ្កា ៨ ទងជ្រុះក្បែរគល់ ក៏រើសយកទៅបង្ហាញនាយមាលាការ បានបឲ្យថ្លៃ ៨ កហាបណៈ នាយមាលាការមិនព្រមយកបែរជានិយាយថា ផ្កាជាលាភរបស់អ្នកហើយ អ្នកអញ្ជើញយកចុះ ខ្ញុំព្រះករុណា ក៏យកទៅបូជាព្រះចេតិយទៅ។

ក្នុងកាលខាងក្រោយមក ខ្ញុំព្រះករុណាធ្វើមរណកាល ក៏បានមកកើតក្នុងទីនេះតែម្តង។ ព្រះមោគ្គល្លានបានជ្រាបដំណឹងនោះហើយ និមន្តហួសទៅទីដទៃទៀត។

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

រឿង​នាគ​ទេវ​បុត្រ​

រឿងនាគទេវបុត្រ