អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០៦ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៥០,០៤៦ ដង)
ផលានិសង្សសុចរិត
|
|
ធម្មោ ហវេ រក្ខតិ ធ ម្មចារឹ ធម្មោ សុចិណ្ណោ សុខមាវហាតិ
ឯសានិសំសោ ធម្មេ១ សុចិណ្ណេ ន ទុគ្គតឹ គច្ឆតិ ធម្មថារី ។ សុចរិតធម៌ តែងរក្សានូវអ្នកប្រព្រឹត្តសុចរិតធម៌ (នោះឯង), សុចរិតធម៌ដែលគេបានសន្សំល្អហើយ តែងនាំយកសេចក្ដីសុខមកផ្ដល់ផលឲ្យ, នេះជាអានិសង្សនៃ១ធម៌ដែលគេបានអប់រំសន្សំហើយ, អ្នកប្រព្រឹត្តធម៌ រមែងតែងមិនទៅកាន់ទុគ្គតិឡើយ។  ពាក្យកាព្យឲ្យងាយចាំ (ពាក្យ៩) ធម៌សុចរិត តាមការណ៍ពិត តែងរក្សា, នូវជនណា ដែលប្រព្រឹត្ត នូវធម៌នោះ, ធម៌សុចរិត ដែលបណ្ឌិត សន្សំស្មោះ, ពុំដែលផ្សោះ តែងនាំសុខ មកផ្ដល់ឲ្យ។ នេះគឺជា អានិសង្ស ការផ្ចង់ចិត្ត, ខំប្រព្រឹត្ត សន្សំធម៌ ពុំដែលធ្លោយ, រីបុគ្គល អ្នកប្រព្រឹត្ត_ ធម៌ពុំខ្សោយ, លុះជាតិក្រោយ តែងបានសោយ សុខសួគ៌ា, រឿងពីព្រេង ព្រះសម្ដែង ប្រាប់បញ្ជាក់, ថាមានអ្នក ប្រព្រឹត្តធម៌ សុចរិតា, ពូជធម្មបាល ឥតមានសល់ រូបជនណា, ទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែមាន អាយុវែង។ ជនណាបាន_ ប្រព្រឹត្តធម៌ នេះទៀងទាត់, ពុំដែលភ្លាត់ តែងរស់នៅ យូរអង្វែង, ដូចភាសិត ដែលព្រះពុទ្ធ ទ្រង់សម្ដែង, ជននោះឯង តែងបានសុខ ប្រសើរហោង៕៚ វត្តឧណ្ណាលោម ក្រុងភ្នំពេញ, ថ្ងៃពុធ ទី២៤ កក្កដា ២៥១២ (១៩៦៨) សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជ.ណ. ជោតញ្ញាណោ ប.អ.ស. – អ.ម.រ. ស្រង់ពីសៀវភៅស្នាព្រះហស្តក្រោយបង្អស់នៃសម្ដេច ព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន ណាត ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
