Reading Article
Public date : 01, Jun 2024 (52,568 Read)
កាលមនុស្សអភិវឌ្ឍ សេចក្ដីសុខ ជាឥស្សរៈ ចាកពីវត្ថុនឹងកើងឡើង
|
|
កាលមនុស្សអភិវឌ្ឍ សេចក្ដីសុខ ជាឥស្សរៈ
ចាកពីវត្ថុនឹងកើងឡើង -សួរៈ គ្រួសារមានសេចក្ដីសុខ មានលក្ខណៈបែបណា? -ឆ្លើយៈ បើមើលឲ្យបានទូលំទូលាយ គឺមើលតាមលក្ខណៈនៃគុណភាពជីវិត ដូចដែលបានពោលមកហើយ។ តែបើសម្លឹងក្នុងជ្រុងមួយនៃមនុស្ស ក៏គួរពិចារណាក្នុងផ្នែកសម្ពន្ធភាពជាមួយវត្ថុថាវត្ថុដែលមាន អាចឲ្យសេចក្ដីសុខដល់គេបានទេ គេមានការអភិវឌ្ឍ ឬមានការលូតលាស់ខាងបញ្ញាត្រឹមណា ចិត្តជាឥស្សរៈរួចពីវត្ថុតិចច្រើនប៉ុនណា? -បើសេចក្ដីសុខរបស់គេ មិនមែនកើតឡើងព្រោះតែវត្ថុក៏មិនបាច់មានវត្ថុច្រើនពេកទេ។ ការពឹងផ្អែកលើវត្ថុក៏មានការថយចុះ សេចក្ដីសុខនឹងកើតបានដោយងាយ។ តែបើចិត្តមិនមានការអភិវឌ្ឍ គេត្រូវការសម្ភារៈច្រើនទើបមានសេចក្ដីសុខដូច្នោះយើងត្រូវសង្កេតមើលការលូតលាស់នៃឥន្ទ្រិយ ដោយចំពោះផ្នែកបញ្ញាថា តើមានកម្រិនណា។ បើគេមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍ ដូចជាបញ្ញានៅទន់ខ្សោយ គេនឹងពឹងពាក់វត្ថុច្រើន ដើម្បីសេចក្ដីសុខ តែបើគេមានការអភិវឌ្ឍខ្ពស់ សេចក្ដីសុខរបស់គេមិនទាក់ទងនឹងវត្ថុឡើយ។ -សួរៈ ជាគោលការណ៍ យើងគួរហ្វឹកហាត់យ៉ាងណាដើម្បីការពឹងពាក់វត្ថុនោះថយចុះ? -ឆ្លើយៈ យើងគួរហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯងឲ្យរួចផុតពីវត្ថុសម្ភារៈទាំងនោះ មានជីវិតជាសុខបានដោយប្រើប្រាស់សម្ភារៈតិចតួចបំផុត ឬថា ថយចុះជាបណ្ដើរៗ ទើបមានគោលបដិបត្តិដែលហៅថាសីល៨ ជាតួយ៉ាងក្នុងការហ្វឹកហាត់។ យ៉ាងតិចមិនឲ្យឈ្លក់វង្វេងក្នុងវត្ថុសម្ភារៈ មិនឲ្យយកសេចក្ដីសុខរបស់យើងទៅផ្ញើលើវត្ថុសម្ភារៈ តែម្យ៉ាង។ - ឃើញថា សីល៨ លើសពីសីល៨ ក្នុងប្រការដែលទាក់ទង នឹងខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ ក្នុងខណៈដែលសីល៥ ស្ថិតនៅក្នុងការរស់នៅរួមគ្នា មិនបៀតបៀនគ្នា មិនសម្លាប់គ្នា មិនរំលោភកម្មសិទ្ធគ្នា។ សិក្ខាបទដែល បន្ថែមលើសពីសីល៥ នេះជារឿងសម្រាប់ខ្លួនឯងម្នាក់ៗ ទាំងនោះមិនមើលល្បែង របាំ មិនត្រូវប្រដាប់តាក់តែងរាងកាយ មិនត្រូវប្រើទីដេក ទីអង្គុយឲ្យខ្ពស់ហួសប្រមាណ ឬប្រសើរ មិនត្រូវបរិភោគខុសកាលពេលវេលា គឺថាឲ្យប្រព្រឹត្តត្រឹមតែល្មមនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ជីវិតពិតៗ មិនមែនប្រព្រឹត្តទៅតាមអំណាចនៃសេចក្ដីពេញចិត្តរបស់ខ្លួន។ តែត្រូវមើលតាមសេចក្ដីពិតថា ជីវិតដែលមានទីតាំងនៅបានដោយត្រូវការកម្រិតណា មិនបណ្ដែតបណ្ដោយដោយយកសេចក្ដីសុខទៅផ្ញើលើរសអាហារដែលឆ្ងាញ់ មិនឆ្ងាញ់នោះទេ ត្រូវតែយកពេលវេលាទៅអភិវឌ្ឍផ្នែកដួងចិត្ត និង បញ្ញា ដូចជាប្រើពេលវេលាក្នុងការស្រាវជ្រាវអានសៀវភៅ ឬទៅស្ដាប់ធម៌ សន្ទនាធម៌ ធ្វើសេចក្ដីល្អ បំពេញប្រយោជន៍ ដែលលោកហៅថា អនជ្ជកម្ម។ - រួមសេចក្ដីមកសីល៨ កើតឡើងមកដើម្បីអភិវឌ្ឍខ្លួនឲ្យឡើងខ្ពស់ពីលំដាប់សីល៥ ដែលជាសីលប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីឲ្យមនុស្សនៅរួមគ្នាជាសុខ។ ចំណែកសីល៨វិញ ជួយឲ្យជីវិតម្នាក់ៗកាន់តែប្រសើរ រស់នៅដោយមានសេចក្ដីសុខ ដោយមិនពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើវត្ថុ សម្ភារៈ ឬថាមិនផ្ញើសេចក្ដីសុខទៅសម្ភារៈ។ បើមិនដូច្នោះទេ ទាល់តែមានវត្ថុសម្ភារៈ ទើបសេចក្ដីសុខអាចកើតឡើងបាន ដូចជានៅទីណាដែលមិនមានពួក មិនមាន ទីដេកល្អស្អាតក៏មិនអាចទៅបាន តែបើទៅបានក៏ជាទុក្ខ។ បើមនុស្សដែលមិនផ្ញើសេចក្ដីសុខទៅលើសម្ភារៈ ទោះទៅទីណាៗក៏បាន និង មានសេចក្ដីសុខដោយមិនចាំបាច់មានសម្ភារៈប្រសើរៗទាំងនោះ ងាយក្នុងការបំពេញសេចក្ដីល្អ ជាគុណ ជាបុណ្យ ទើបជីវិតកាន់តែមានឥស្សរៈច្រើនឡើង ធូរស្រាល មិនលំបាក អាចសម្រេចកិច្ចការងារបានគ្រប់យ៉ាង។ - ដូច្នេះ ជីវិតដែលបានអភិវឌ្ឍហើយ រឹតតែមានឱកាសអភិវឌ្ឍខ្លួនឯងច្រើនឡើង នឹងអាចជួយដល់អ្នកដទៃបានកាន់តែច្រើនដែរ។ វត្ថុសម្ភារៈណាដែលបានមកលើសពីសេចក្ដីត្រូវការ បរិភោគប្រើប្រាស់រឹងរឹតតែច្រើន មានប៉ុនណាក៏មិនល្មមបានឡើយ ទីបំផុតមានសេចក្ដីដណ្ដើមពីអ្នកដទៃ បៀតបៀនអ្នកដទៃ ធ្វើឲ្យអ្នកដទៃក្ដៅក្រហាយ ព្រោះតែខ្លួនឯងមិនចេះស្កប់ស្កល់ មានប៉ុនណាក៏មិនអាចនៅជាសុខ ជាអ្នករកសេចក្ដីសុខបានដោយលំបាក។ តែបើការអភិវឌ្ឍចម្រើនឡើង សេចក្ដីសុខដែលទាក់ទងទៅនឹងវត្ថុសម្ភារៈក៏ថយចុះ។ សូម្បីមានបន្តិចបន្តួចក៏អាចទៅជាសុខបាន។ តែយើងពូកែ យើងអាចរកបានច្រើន កាលដែលរកបានច្រើនក៏យកទៅជួយសង្គ្រោះញាតិមិត្ត បងប្អូន និង សង្គម ក្លាយទៅជាអំពើល្អ។ - ដូចសេចក្ដីថា ខ្លួនឯងស្វែងរកសេចក្ដីសុខបានដោយ ងាយ និង ជួយអ្នកដទៃឲ្យបានសេចក្ដីសុខផង ឬថានៅជាសុខដោយងាយប្រើប្រាស់តិច ធ្វើប្រយោជន៍បានច្រើន។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សុភមង្គលគ្រួសារជាសន្តិសុខសង្គម ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
