Reading Article
Public date : 02, Feb 2021 (15,776 Read)
បញ្ញាជាឈ្នាន់ដើម្បីតភ្ជាប់សម្ពន្ធភាព
|
|
|
បញ្ញាជាឈ្នាន់ដើម្បីតភ្ជាប់សម្ពន្ធភាព
-សួរៈ ក្នុងសង្គមទូទៅ ការឋិតថេរក្នុងជីវិតប្រការមួយគឺការតាំងនៅនៃជីវិតគ្រួសារ។ ការនៅរួមជាមួយសមាជិកគ្រប់គ្នាវាផ្ទុយ ពីសភាពរបស់អ្នកបដិបត្តិធម៌ ដែលត្រូវលះការជាប់ជំពាក់ក្នុងគ្រួសារ ដើម្បីស្វែងរកឥស្សរភាព។ ការឃើញដូចដែលពោលមកនេះ បញ្ជាក់ ពីវិថីជីវិតតាមផ្លូវលោក និង ផ្លូវធម៌។ យើងមានវិធីយ៉ាងណា ដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ធម្មៈ ក្នុងដំណើរជីវិតគ្រួសារ ដែលមានសមាជិកមានការយល់ឃើញផ្សេងៗគ្នា។ -ឆ្លើយៈ នេះមិនមែនចំពោះតែឪពុកម្ដាយ ស្វាមី ភរិយា នោះទេ តែរួមទៅទាំងអស់គ្នា ទាំងបងទាំងប្អូនផងដែរ។ សេចក្ដីនេះវាជារឿងធម្មតារបស់មនុស្ស ដែលមានការអភិវឌ្ឍរបស់ចិត្ត និង បញ្ញា មិនស្មើគ្នា។ យើងចង់ឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបដូចគ្នាក៏មិនបាន តើធ្វើយ៉ាងណា ទើបអាចផ្សារភ្ជាប់គ្នាដោយល្អទៅបាន? រឿងរបស់មនុស្សដែលមានលំដាប់នៃការអភិវឌ្ឍមិនស្មើគ្នា ធ្វើយ៉ាងណាទើបអាចផ្សារភ្ជាប់គ្នាបាន។ ដូចដែលធ្លាប់និយាយមកហើយថា ត្រូវមានបញ្ញាយល់ចិត្តគ្នា និង ករុណាដល់គ្នានឹងគ្នា ហើយព្យាយាមតាមកាលៈទេសៈ ដោយវិធីការទំនាក់ទំនងជាដើមដើម្បីឲ្យរស់នៅជាមួយគ្នាបានយល់ដល់គ្នានឹងគ្នា ព្រមទទួលសេចក្ដីប្រាថ្នា និង សេចក្ដីត្រូវការដែលមិនដូចគ្នា នឹងឲ្យគេដូចយើង ឬ ឲ្យដូចដែលយើងត្រូវការ យ៉ាងរហ័សរហែងនោះ មិនបាន។ ការទើសទាស់រាំងខ្ទប់គ្នា ធ្វើយ៉ាងណាមិនមានទៅកើតវាទាល់តែរឿងនោះកើតឡើងហើយ ទើបកែខៃដោះស្រាយបាន ដោយប្រជុំពិភាក្សាគ្នា ផ្សះផ្សាគ្នា ព្រមព្រៀងគ្នា ទើបជារឿងសំខាន់ ដោយការព្រមទទួលយកនូវសេចក្ដីផ្សេងៗគ្នា មិនមែនតាមចិត្តរៀងៗខ្លួននោះទេ។ មិនមែននិយាយត្រឹមតែក្នុងរង្វង់គ្រួសារនោះទេ សូម្បីវត្ថុទូទៅដោយជុំវិញ អ្នកដែលមានការអភិវឌ្ឍត្រូវយល់ ត្រូវយល់ព្រមទទួលនូវការពិតថា មនុស្សមានការអភិវឌ្ឍមិនដូចគ្នា មិនស្មើគ្នា។ គេមិនទាន់មកដល់កម្រិតនេះ គេនៅមិនត្រូវការប្រាថ្នាក្នុងវត្ថុច្រើន បើយើងរួចផុតហើយ យើងក៏មិនត្រូវការអ្វីច្រើនឡើយ តែក៏ត្រូវដឹង និង យល់ចិត្តគេខ្លះ ត្រូវយល់ព្រមខ្លះ តែមិនមែនបណ្ដែតបណ្ដោយនោះទេ។ ត្រូវរិះរកវិធីឲ្យគេយល់ថា ជីវិតរបស់យើងមិនមែនសុខជាមួយនឹងរបស់អស់ទាំងនោះឡើយព្រោះ ថាបើយើងផ្ញើសេចក្ដីសុខ ទុកជាមួយរបស់ពួកនេះ យើងនឹងជាទាសៈនៃរបស់ទាំងឡាយនេះ ហើយនឹងមានបញ្ហាជាប់តាមជាអនេក។ ដូចនោះ ត្រូវបណ្ដោយគេក្នុងលំដាប់មួយ តែត្រូវឲ្យគេឈានទៅមុខដូចក្មេងៗដែលទើបនឹងធំ ដឹងតែពីឆ្ងាញ់ តែមនុស្សចាស់ត្រូវដឹងឲ្យទាន់ មិនមែនចេះតែឲ្យតាមតែចិត្ត ដើម្បីតបស្នងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គេតែម្យ៉ាងនោះទេ។ ត្រូវមានការតបស្នងសេចក្ដីត្រូវការដោយដឹងទាន់ និង រកវិធីដើម្បីអភិវឌ្ឍគេ។ ចំណុចសំខាន់ក្នុងយុគសម័យនេះ ឪពុកម្ដាយ គិតត្រឹមតែការតបស្នងសេចក្ដីត្រូវការក្នុងចំណែកនៃសម្ភារៈប្រើប្រាស់ ដោយមិនប្រើបញ្ញាឲ្យគេបានយល់ដឹង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ នឹងធ្វើឲ្យគេវង្វេងស្រវឹងធ្វើឲ្យគេមិនមានឱកាស និង មិនអាចអភិវឌ្ឍខ្លួនឯងបានឡើយ។ សួរៈ ការលំបាកក្នុងការអភិវឌ្ឍន ជួនការក្នុងគ្រួសារយើងមានឋានៈជាប្អូន តែយើងមានការហ្វឹកហាត់ខ្លួនល្មមសមគួរហើយតែយើងពិបាកក្នុងការពន្យល់ណែនាំសមាជិតក្នុងគ្រួសារ។ ឆ្លើយៈ ត្រឹមសម្លឹងមើលឲ្យទូលំទូលាយ ទទួលយល់ព្រមក្នុងបុគ្គល និង សង្គម។ សម្គមជាយ៉ាងនេះនឹងសម្លឹងឲ្យមនុស្សមកដូចយ៉ាងដែលយើងត្រូវការមិនបានឡើយ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សុភមង្គលគ្រួសារជាសន្តិសុខសង្គម ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
