សម្រេចមគ្គផលពេលជិតមរណៈ

សម្រេចមគ្គផលពេលជិតមរណៈ

សម័យមួយនោះ ព្រះសរកានិសក្យរាជ ទ្រង់ទិវង្គតទៅ ព្រះអង្គជាបុគ្គលដែលព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្យាករហើយថា ជា សោតាបន្នបុគ្គល មានសភាពមិនធ្លាក់ទៅក្នុងអបាយ ជាបុគ្គល ទៀង មានការត្រាស់ដឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងខាងមុខ ។

ក្នុងកាលនោះ ពួកសក្យរាជជាច្រើនអង្គមកប្រជុំគ្នាក្នុងទីនោះហើយ ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់ថា អើហ្ន៎ អស្ចារ្យណាស់តើ អើហ្ន៎ មិនដែល កើតមានទេ បើយ៉ាងហ្នឹង អ្នកណានឹងមិនបានជាសោតាបន្នបុគ្គល នៅក្នុងសាសនានេះ ។ ព្រះសរកានិសក្យរាជ ដែលទ្រង់ទិវង្គត ទៅហើយនោះ មិនសមបើព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ព្យាករថា ជា សោតាបន្នបុគ្គលសោះ ព្រោះព្រះសរកានិសក្យរាជ ដល់នូវភាពនៃ ខ្លួនជាអ្នកមានកម្លាំងខ្សោយដោយសិក្ខា ព្រោះថាព្រះអង្គសោយ ទឹកស្រវឹង ។

នៅក្នុងសេចក្តីនេះ ព្រះសក្យមហានាម បានចូលគាល់ ព្រះដ៏មានព្រះភាគនៅឯនិគ្រោធារាម ហើយក្រាបទូលនូវសេចក្តី នោះដល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់អំពី ការដល់ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃជាទីពឹងទីរលឹកអស់រាត្រីវែង ព្រះអង្គត្រាស់សម្តែងអំពីគុណធម៌របស់ព្រះអរិយៈ តាំងអំពីព្រះអរហន្ត ចុះបន្តបន្ទាប់មកដល់ព្រះសោតាបន្នបុគ្គល រហូតដល់ បុគ្គលនោះ គ្រាន់តែមាននូវសទ្ធា និង សេចក្តីស្រឡាញ់ក្នុងព្រះតថាគត បុគ្គលនោះឯង ជាអ្នកមិនទៅកាន់នរក មិនទៅកាន់ កំណើតតិរច្ឆាន មិនទៅកាន់កំណើតប្រេត មិនទៅកាន់អបាយ ទុគ្គតិ វិនិបាត ។

ជាបន្ត ព្រះអង្គទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាក់អំពីព្រះធម៌ដែលព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់សម្តែង ដូចជាស្រែល្អ និងមានភ្លៀងល្អ ចំណែកសាវក ដែលប្រតិបត្តិនូវធម៌តាមធម៌ ប្រតិបត្តិដ៏សមគួរគ្រប់ឥរិយាបថ ដូច ជាពូជដ៏ល្អ ។

សរកានិសូត្រនេះមានក្នុងបិដកលេខ ៣៩,ចាប់ពីទំព័រ ១៤០ ដល់ ទំព័រ ១៥៥ នៅក្នុងទំព័រ ១៤៦ ព្រះអង្គត្រាស់ថា បពិត្រ ព្រះមហានាម បើពួកមហាសាល(១) អម្បាលនេះ គប្បីដឹងច្បាស់ នូវពាក្យជាសុភាសិត និង ពាក្យជាទុព្ភាសិត តថាគតគប្បីព្យាករ នូវពួកមហាសាលអម្បាលនេះថា ជាសោតាបន្ន មានសភាពមិន ធ្លាក់ទៅក្នុងអបាយភូមិ ជាបុគ្គលទៀង មានការត្រាស់ដឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងខាងមុខ ចាំបាច់ពោលថ្វី ដល់សរកានិសក្យរាជ បពិត្រ ព្រះមហានាម ដ្បិតព្រះសរកានិសក្យរាជ បានសមាទាននូវសិក្ខា(១) ក្នុងកាលជិតមរណៈ ។

បើមិនមានព្រះដ៏មានព្រះភាគទេ កុំថាតែពួកសក្យៈទាំងឡាយនោះដែលយល់ខុស មនុស្សយើងសម័យនេះរឹតតែយល់ខុស ក្នុងបដិបត្តិធម៌ណាស់ទៅទៀត ។ ព្រះសរកានិសក្យរាជ សោយ គ្រឿងស្រវឹង ជាបុគ្គលមានសិក្ខាបទទុព្វល ប៉ុន្តែការបានដល់ ព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃជាទីពឹងទីរលឹកអស់កាលយូរ ការដែល បានស្តាប់ព្រះធម៌ដ៏ល្អ ឥន្ទ្រិយក៏បានអប់រំឱ្យចាស់ក្លា ជាបច្ច័យឱ្យ ព្រះសរកានិសក្យរាជ សម្រេចសោតាបត្តិផលក្នុងពេលជិតអស់ ព្រះជន្ម ។

ការអប់រំចម្រើននូវសតិប្បដ្ឋាន មិនមានរបៀបរៀបចំធ្វើ យ៉ាងម៉េច ឱ្យអ្នកដទៃមើលដឹងថា កំពុងតែបដិបត្តិនោះឡើយ ព្រោះសតិជានាមធម៌ ជាសភាវៈដែលដឹងលក្ខណៈនៃបរមត្ថដែល កំពុងប្រាកដ ។ ប្រៀបដូចជាការនឹកគិតដែរ នឹងឱ្យអ្នកដទៃដឹងថា ខ្លួនកំពុងតែគិតអ្វីនោះមិនបានឡើយ ព្រោះជានាមធម៌ មិនមែន ជារូបដែលត្រូវមើលឃើញនោះទេ ។

-
(១) ក្នុងខណៈដែលសតិកើត អ្នកមានសតិដឹងខ្លួនឯង ដូច្នោះ បុគ្គលដែលចម្រើនសតិ រមែងអប់រំចម្រើនបានតាមប្រក្រតី មិនថា ក្នុងឥរិយាបថណា ឬពេលណា កន្លែងណានោះឡើយ អារម្មណ៍ របស់សតិថ្នាក់សតិប្បដ្ឋាន គឺជាលោកដែលស្ងាត់ចាកសត្វបុគ្គល និង វត្ថុផ្សេងៗគ្រប់ពេលវេលា ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជំនួយសតិភាគ១៦
រៀបរៀងដោយ អគ្គបណ្ឌិត ធម្មាចារ្យ ប៊ុត-សាវង្ស ។

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

សម្រេច​មគ្គផល​ពេល​ជិតមរណៈ

សម្រេចមគ្គផលពេលជិតមរណៈ