Reading Article
Public date : 27, Jul 2019 (22,118 Read)
រឿងចក្ខុបាលត្ថេរ
|
|
|
ព្រះបរមសាស្តាកាលប្រថាប់នៅក្នុងក្រុងសាវត្ថី ទ្រង់ប្រារព្ធព្រះចក្ខុបាលត្ថេរ ត្រាស់ព្រះធម្មទេសនានេះថា "ធម៌ទាំងឡាយមានចិត្តជាប្រធាន មានចិត្តប្រសើរបំផុត សម្រេចមកពីចិត្ត បើបុគ្គលមានចិត្តអាក្រក់ ទោះនិយាយក្តី ធ្វើក្តី សេចក្តីទុក្ខតែងអន្ទោលតាមបុគ្គលនោះ ព្រោះទុច្ចរិតទាំងបីយ៉ាងនោះ គួរនាដូចជាកង់រទេះដែលវិលទៅតាមជើងគោដែលកំពុងតែអូសនឹមទៅដូច្នោះ" ។
នៅសម័យមួយ ព្រះចក្ខុបាលត្ថេរដែលមានព្រះនេត្រពិការព្រោះបដិបត្តិធម៌តឹងតែងពេករហូតដល់មិនព្រមសិង បានធ្វើដំណើរទៅចូលគាល់ព្រះបរមសាស្តាឯវត្តជេតពនក្បែរក្រុងសាវត្ថី នៅរាត្រីថ្ងៃមួយខណៈដែលព្រះថេរៈកំពុងដើរចង្រ្កម បានជាន់សត្វមេភ្លៀងងាប់ដោយអចេតនា លុះដល់ថ្ងៃព្រឹកឡើង ពួកភិក្ខុដែលទៅសួរនាំព្រះថេរៈឃើញសត្វមេភ្លៀងដែលងាប់នោះ គិតថា ព្រះថេរៈសម្លាប់សត្វដោយចេតនា ទើបនាំយករឿងនោះទៅពិតទូលព្រះបរមសាស្តា ព្រះបរមសាស្តាបានត្រាស់សួរភិក្ខុទាំងនោះថា បានឃើញព្រះថេរៈសម្លាប់សត្វមេភ្លៀងទាំងនោះដោយចេតនាឬទេ នៅពេលភិក្ខុទាំងនោះក្រាបទូលថាមិនបានឃើញទេ ទើបត្រាស់ថា "ពួកលោកមិនបានឃើញព្រះចក្ខុបាលសម្លាប់សត្វមេភ្លៀងយ៉ាងណា ព្រះចក្ខុបាលក៏មិនឃើញសត្វមេភ្លៀងទាំងនោះដែរ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះចក្ខុបាលនេះជាព្រះអរហន្ត ទើបគ្មានចេតនានឹងសម្លាប់សត្វទាំងជាអ្នកបរិសុទ្ធ" នៅពេលភិក្ខុទាំងឡាយទូលសួរថា ព្រះចក្ខុបាលត្ថេរនេះបានដល់ថ្នាក់ជាព្រះអរហន្ត ប៉ុន្តែព្រោះហេតុអ្វីបានជាមានចក្ខុពិការ ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់បាននាំយកអតីតនិទានមកតំណាលថា ៖ កាលពីអតីតជាតិ ព្រះចក្ខុបាលធ្លាប់កើតជាពេទ្យ គ្រាមួយ បានទៅព្យាបាលភ្នែកដល់ស្ត្រីអ្នកជម្ងឺម្នាក់ ស្ត្រីអ្នកជម្ងឺនេះបានសន្យានឹងពេទ្យថា នាងព្រមទាំងកូនសុខចិត្តនឹងធ្វើជាខ្ញុំបម្រើបើភ្នែកដែលខ្វាក់ទាំងសងខាងរបស់នាងពេទ្យអាចព្យាបាលឲ្យជាស្រឡះបាន ប៉ុន្តែលុះតមក នាងខ្លាចក្រែងថា នាងព្រមទាំងកូនត្រូវក្លាយជាខ្ញុំបម្រើរបស់ពេទ្យពិតមែន ទើបនិយាយកុហកពេទ្យថា ភ្នែកទាំងសងខាងរបស់នាងមានអាការដាបខ្លាំងជាមុនទៅទៀតថ្វីបើជាស្រឡះទៅហើយក៏ដោយ ពេទ្យក៏ដឹងថា អ្នកជម្ងឺបោកប្រាស់ទើបកែកុនដោយការផ្សំថ្នាំពិសដាក់ចូលក្នុងថ្នាំបន្តក់ភ្នែកឲ្យអ្នកជម្ងឺនោះបន្តក់ គ្រាន់តែនាងបន្តក់ចូលទៅ ភ្នែកទាំងសងខាងក៏ខ្វាក់ ព្រោះផលរបស់អកុសលកម្មក្នុងគ្រានោះធ្វើឲ្យពេទ្យត្រូវខ្វាក់ភ្នែកជាច្រើនដងក្នុងភពជាតិផ្សេង ៗនៅពេលព្រះបរមសាស្តាបានត្រាស់តំណាលដល់ដំណើររឿងក្នុងអតីតជាតិរបស់ព្រះចក្ខុបាលត្ថេរចប់ហើយទើបសរុបសេចក្តីថា "ពេទ្យនោះគឺចក្ខុបាលត្ថេរ" ហើយត្រាស់ថា "ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ! កម្មដែលបុត្ររបស់យើងបានធ្វើហើយក្នុងកាលនោះបានអន្ទោលជាប់តាមបុត្ររបស់យើងមកជាច្រើនភពជាតិ ព្រោះ ឈ្មោះថាបាបកម្មតែងអន្ទោលតាមអ្នកធ្វើទៅបីដូចកង់រទេះដែលវិលទៅតាមជើងគោដែលគេទឹមរទេះដឹកទំនិញទៅដូច្នោះ" ហើយបានសរុបចុងក្រោយដោយគាថានេះថា មនោបុព្ពង្គមា ធម្មា មនោសេដ្ឋា មនោមយា មនសា ចេ បទុដ្ឋេន ភាសតិ វា ករោតិ វា តតោ នំ ទុក្ខមន្វេតិ ចក្កំវ វហតោ បទំ ។ ធម៌ទាំងឡាយមានចិត្តជាប្រធាន មានចិត្តប្រសើរបំផុត សម្រេចមកពីចិត្ត បើបុគ្គលមានចិត្តអាក្រក់ ទោះនិយាយឬធ្វើក៏ដោយ ព្រោះទុច្ចរិត ៣ យ៉ាងនោះ សេចក្តីទុក្ខតែងអន្ទោលតាមបុគ្គលនោះ បីដូចកង់រទេះដែលវិលទៅតាមជើងគោកំពុងតែអូសនឹមទៅដូច្នោះ ។ នៅពេលចប់ព្រះធម្មទេសនា ភិក្ខុ ៣០០០ រូប បានសម្រេចព្រះអរហត្តព្រមទាំងបដិសម្ភិទាទាំងឡាយ ព្រះធម្មទេសនាមានប្រយោជន៍ទាំងដល់បរិស័ទដែលប្រជុំគ្នាហោង ។ ប្រភព ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
Articles you may like
