រឿងកុមារកូនស្រីផ្កាមាស

Audio

រឿងកុមារកូនស្រីផ្កាមាស
( ចាក បេ. ខុ. )
( ពៀរវេរារបស់សត្វលោកមិនដែលសាបសូន្យ )

កាលព្រះសម្ពុទ្ធគង់នៅវត្តព្រះជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី កាលនោះមានឧបាសក ឧបាសិកា មានសទ្ធាជ្រះថ្លានាំគ្នាធ្វើរោងបារាំក្នុងព្រះនគរ ហើយចាត់ចែងប្រគេនសង្ហាន់សង្ឃ ។ កាលនោះមានកុមារមួយរូប ជាអ្នករឹងរូសអន្ធពាល ឃើញឧបាសក ឧបាសិកា ដឹកជញ្ជូនយកបង្អែមចំអាបទៅប្រគេនសង្ឃ ក៏និយាយចំអកឲ្យគេថា យកទៅចាក់ចោលលើគំនរសំរាម គ្រាន់បើជាងយកទៅឲ្យស្រមណ៍ត្រងោលស៊ី ។

ពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ឮសម្តីកុមារជា អសុរសដូច្នេះក៏ទៅប្រាប់មាតាបិតាកុមារនោះ ។ មាតាបិតាកុមារមានសេចក្តីភ័យភិតជាខ្លាំង នាំកុមារនោះទៅកាន់សំណាក់ព្រះមានព្រះភាគ ឲ្យកុមារជាកូនរបស់ខ្លួនស្មាលាទោសចំពោះសង្ឃ មានព្រះពុទ្ធជាប្រធាន ព្រះសង្ឃក៏អត់ទោសឲ្យ ។

កុមារក៏មានសទ្ធាជ្រះថ្លាជាមួយមាតាបិតា រៀបចាត់ចែងភត្តថ្វាយសង្ឃ មានព្រះពុទ្ធជាប្រធានអស់ ៧ ថ្ងៃ ទើបត្រឡប់ទៅគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួនវិញ ។ ថ្ងៃក្រោយកុមារនោះស្លាប់ទៅ ទៅចាប់កំណើតក្នុងផ្ទៃស្រីផ្កាមាស នាក្រុងសាវត្ថីនោះ ។ ធម្មតាស្រីផ្កាមាស តែមានកូនប្រុស គេមិនដែលចិញ្ចឹមទេ បើមិនឲ្យទៅអ្នកដទៃគេយកទៅបោះចោល ។ ឯកុមារនោះ លុះគ្រប់ខែ ១០ សម្រាលមក នាងផ្កាមាសជាមាតាដឹងថាកូនប្រុស ក៏អោយស្រីបំរើយកទៅចោលក្នុងគំនរសំរាម ក្នុងព្រៃស្មសាន ពួកក្អែកត្មាតរអាត ប្រេតបិសាច អារក្ខ រុក្ខទេវតាទាំងឡាយជួយបីបាច់ថែរក្សា មិនឲ្យមានក្តៅរងាឈឺចាប់អ្វីឡើយ បានសុខដូចជានៅក្នុងផ្ទៃនៃមាតា វេលាឃ្លានយកដៃដាក់ក្នុងមាត់ជញ្ជក់ មានឳជារសដូចទឹកដោះនៃមាតា ដោយអំណាចផលដែលបានថ្វាយទាន គោរពបំរើសង្ឃ និងព្រះសម្ពុទ្ធអស់ ៧ ថ្ងៃក្នុងជាតិមុន ។

នៅក្នុងព្រៃស្មសានតែយ៉ាងនេះអស់ ៣ យប់ ៣ ថ្ងៃ ជួនជាព្រះសម្ពុទ្ធប្រមើលមើលឧបនិស្ស័យសត្វ ក៏បានជ្រាបថា កុមារនោះមានវាសនាគូរតថាគតទៅជួយសង្រ្គោះ ។ ព្រឹកឡើងព្រះសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ទទួលភត្តហើយ ស្តេចយាងទៅព្រៃស្មសាន ពួកឧបាសក ឧបាសិកា នាំគ្នាតាមហែព្រះអង្គទៅដល់ទីដែលកុមារដេកទ្រង់ឈប់នៅទីនោះ បង្ហាញដល់ពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយថា កុមារនេះបានធ្វើទានចំពោះសង្ឃ មានតថាគាត់ជាប្រធានកាលពីជាតិមុន ឥឡូវមកកើតក្នុងផ្ទៃស្រីផ្កាមាស គេយកមកចោលនៅទីនេះ ៣ ថ្ងៃហើយដោយពៀរវេរា មើលងាយទានដែលគេបំរុងយកទៅប្រគេនសង្ឃថា ឲ្យគេចាក់ចោលលើគំនរសំរាម បានជាត្រូវគេយកមកចោលដូច្នេះ ។

កុមារនេះ ត្រូវបានទទួលសម្បត្តិក្នុងលោកនេះ និងលោកខាងមុខទៀតយ៉ាងធំ ពេលនោះមានគហបតីឧបាសកម្នាក់មានប្រាក់ ៨០ កោដិ បានតាមទៅជាមួយដែរ ឮព្រះមានព្រះភាគត្រាស់សរសើរដូច្នោះ ក៏ចូលទៅបីលើកពីគំនរសម្រាមមក ប្រកាសចំពោះព្រះភក្រ្តព្រះសម្ពុទ្ធថា កុមារនេះជាកូនខ្ញុំព្រះករុណា ក៏យកទៅចិញ្ចឹម ។

សង្ខេបតែប៉ុណ្ណេះដល់គហបតីនោះស្លាប់ទៅ ទ្រព្យទាំងអស់ ត្រូវបានដល់កុមារនោះ កុមារនោះមានអាយុ ១០០ ឆ្នាំក៏ស្លាប់ ទៅកើតក្នុងទេវលោកទៀត ។

ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

រឿង​កុ​មារ​កូន​ស្រី​ផ្កា​មាស​

រឿងកុមារកូនស្រីផ្កាមាស