អ្នកមានសេចក្តីរួបរួមគ្នា តែងរួចចាកភយន្តរាយ

Audio

រឿងប្រើស និង ព្រានព្រៃ
( ចាក ក. ទុ. )
( អ្នកមានសេចក្តីរួបរួមគ្នា តែងរួចចាកភយន្តរាយ )

កាលកន្លងទៅហើយមានសត្វប្រើស ១ អណ្តើក ១ រងាវកក ១ ជាសំឡាញ់នឹងគ្នា នៅអាស្រ័យក្នុងព្រៃហេមពាន អណ្តើកនៅក្នុងស្រះ រងាវកកនៅលើចុងឈើក្បែរស្រះនោះដែរ ។ សម័យមួយមានព្រានម្នាក់ ដើរស្វែងរកបាញ់សត្វក្នុងព្រៃ បានប្រទះឃើញស្នាមជើងប្រើសចុះផឹកទឹកស្រះនោះថ្មីៗ ក៏យកអន្ទាក់ព្រ័ត្រ ៣ ធ្លុងដាក់ក្បែរកំពុងទឹកនោះ លុះដល់បឋមយាមរាត្រី ប្រើសចុះទៅផឹកទឹក ក៏ជាប់អន្ទាក់នោះបម្រាស់រើមិនរួច ក៏ស្រែកយ៉ាងខ្លាំងឮដល់ទៅអណ្តើក និងរងាវកក សត្វទាំងពីរនោះ ក៏បានមកជួបជុំគ្នារកគិតរកឧបាយជួយដោះ ។

ឯរងាវកកនិយាយ នឹងអណ្តើកថា នែអណ្តើក ឥឡូវប្រើសសំឡាញ់យើងមានគ្រោះថ្នាក់ជាប់អន្ទាក់គេហើយ តើឯងគិតដូចម្តេច ? អណ្តើកថាអញទាល់គំនិតមិនដឹងគិតផ្លូវណាទេ ។ រងាវកកថា " បើដូច្នោះសំឡាញ់ឯងសុខចិត្តធ្វើតាមអញទេ ? អណ្តើកថា អញធ្វើតាម អើអណ្តើកឯងមានធ្មេញរឹងប៉ឹងគ្រាន់បើ ចូរឯងទៅខាំខ្សែអន្ទាក់នោះចុះ ឯខ្លួនអញគ្មានធ្មេញទេ មានតែចំពុះចាំអញអ្នករារាំងដំណើរព្រាន មិនឲ្យមកដល់ឆាប់ តើឯងយល់ព្រមឬទេ ? " អណ្តើកថា ល្អហើយអញឥតយល់ទាស់ទេ ប៉ុន្តែថប់ក្រែងខាំអន្ទាក់នោះក្រដាច់ ហើយស្រាប់តែព្រានមកដល់ខ្លួនអញរត់មិនលឿន មុខជានឹងស្លាប់មិនខាន រងាវកក ថាសម្លាញ់ឯងខំប្រឹងប្រែងចុះ កុំរួញរា ទោះបីមិនសម្រេចដូចបំណងប្រាថ្នា ក៏គង់តែការនោះបានធូរខ្លះមិនខាន អណ្តើកក៏វារទៅខំប្រឹងខាំខ្សែអន្ទាក់នោះ ។

ចំណែកខាងរងាវកក ក៏ហើរសំដៅទៅផ្ទះព្រាន លុះទៅដល់ក៏ទំលើចុងឈើក្បែរផ្ទះព្រាននោះ ដើម្បីឃ្លាំចាំមើលតើព្រាននឹងចេញទៅតាមផ្លូវណា ។ ព្រលឹមឡើងព្រានភ្ញាក់ពីដេកក្រោកលុបមុខមាត់ រួចចាប់យកលំពែងចេញដើរតាមទ្វាខាងកើតផ្ទះ ដើម្បីទៅមើលអន្ទាក់ រងាវកកឃើញហើយ ក៏ហើរស្ទាក់ឆាបមុខមាត់ព្រាននោះ មិនឲ្យធ្វើដំណើរទៅបាន ព្រានកើតមួរម៉ៅក្តៅចិត្តស្រែកជេរថា អាសត្វកាឡកណ្ណី ហេតុអ្វីបានជាហើរមកស្ទាក់មុខអញ ទំនងជាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អញទេដឹង ឬ មួយយ៉ាងណា ? ថាដូច្នោះហើយ ក៏ត្រឡប់វិលទៅដេកឯផ្ទះវិញ មួយស្របក់ក្រោកឡើងកាន់លំពែងដើរចេញតាមទ្វារខាងលិចផ្ទះ ឯរងាវកកឃើញហើយ ក៏ហើរទៅស្ទាក់ឆាបមុខមាត់ព្រាននោះទៀត ព្រានក្តៅចិត្តខ្លាំងពេកដើរទៅមិនរួច ក៏ត្រឡប់វិលទៅដេកឯផ្ទះម្តងទៀតឈប់ចេញទៅក្នុងថ្ងៃនោះ។

ស្លេះប៉ុណ្ណេះ នឹងនិយាយអំពីអណ្តើក ក្រោយដែលរងាវកកមកនោះ ក៏ខំប្រឹងខាំខ្សែអន្ទាក់ ដរាបទាល់តែឈាមធ្មេញអស់ ដាច់បានត្រឹមតែពីរធ្លុងនៅសល់ ១ ធ្លុង នឿយហត់អស់កម្លាំង នឹងខំប្រឹងខាំតទៅទៀតមិនបាន ក៏ក្រាបដេកក្បែរអន្ទាក់នោះឯង ។

លុះដល់ព្រឹកឡើងព្រានភ្ញាក់ពីដេក ម្នីម្នាប្រវ៉ាចាប់យកលំពែងដើរចេញទៅ ប្រាថ្នានឹងទៅមើលអន្ទាក់ម្តងទៀត ។ វេលានោះរងាវកក ក៏ឈប់ហើរទៅឆាបមុខមាត់ព្រានទៀតព្រោះគិតថាយូរក្រែលដែរហើយ ល្មមអណ្តើកខាំខ្សែអន្ទាក់បាន ក៏ហើរទៅមុខព្រានដោយប្រញាប់ លុះទៅដល់ទើបសួរទៅអណ្តើកថា វើយសម្លាញ់ ឯងខាំអន្ទាក់ដាច់ហើយនៅ ? អណ្តើកថាមិនទាន់ដាច់អស់ទេសម្លាញ់ បានតែ ២ ធ្លុងនៅសល់ ១ ធ្លុងទៀត ឥឡូវឈាមហូរចេញអំពីមាត់អញៗ ខំប្រឹងតទៅទៀតមិនបានទេ អស់កម្លាំងណាស់ អញឈប់សម្រាកបន្តិចសិន ។

រងាវកកថាឈប់សម្រាកឯណា បានព្រានជិតមកដល់ហើយ ។ អណ្តើកថាអញមិនដឹងធ្វើម្តេចទេ អញខាំទៀតលែងកើតហើយ បើសម្លាញ់ឯងគ្រាន់បើជួយខាំអញបន្តិចទៅ ។ សត្វទាំងពីរកំពុងតែនិយាយគ្នា មិនយូរប៉ុន្មាន ក៏ស្រាប់តែព្រានទៅដល់ ឃើញប្រើសជាប់អន្ទាក់ដូច្នេះ កាន់លំពែងស្ទុះទៅបម្រុងនឹងចាក់ ។

ប្រើសភ័យណាស់ ក៏ប្រឹងលើកជើងកន្រ្តាក់ដាច់អស់ ១ រំពេចហើយបោលគេចចូលព្រៃ ព្រានក៏នឹកតូចចិត្តពេក ក្រលេកមើលទៅឃើញអណ្តើកដេកក្បែរទីនោះ ក៏ស្ទុះទៅចាប់រើសដាក់ក្នុងស្បោងយកទៅដាក់ពាក់លើដង្គត់ឈើ ។ ឯប្រើសងាកមើលមកក្រោយវិញ ឃើញព្រានចាប់អណ្តើកដាក់ក្នុងស្បោងយកទៅពាក់លើដង្កត់ឈើដូច្នេះ ក៏មានចិត្តអាណិត គិតថា ឳសម្លាញ់អញកាលបើមានទុក្ខ ជួយដោះទុកអញបាន ឥឡូវសម្លាញ់មានទុក្ខ ត្រូវតែអញជួយវិញ គិតដូច្នោះហើយ ធ្វើជាបោលតិចៗ បញ្ឆោតព្រាន ព្រានក៏រត់ដេញតាមប្រើសចូលក្នុងព្រៃជ្រៅ ទើបប្រើសរត់គេចមកខាងក្រោយ បុកវ័ធស្បោងនោះដាច់ធ្លុះធ្លាយអណ្តើកដល់ដី ហើយពាំយកអណ្តើកចូលទៅក្នុងព្រៃបាត់ទៅ លុះព្រានរកប្រើសមិនឃើញ ត្រលប់វិលមកវិញ បាត់អណ្តើកទៀត ក៏កើតទោមនស្សក្តៅចិត្តវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញហោង ។

សត្វទាំងបី ក៏បានទៅជួបជុំគ្នា ស្រលាញ់គ្នាត្រាតែអស់ជីវិតរៀងខ្លួន ។

បានដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)

អ្នក​មាន​សេចក្តី​រួប​រួម​គ្នា​ តែង​រួច​ចាក​ភយន្តរាយ

អ្នកមានសេចក្តីរួបរួមគ្នា តែងរួចចាកភយន្តរាយ