ឧបមាព្រះរតនត្រ័យ ២២ យ៉ាង អដ្ឋកថា ខុទ្ទកនិកាយ ខុទ្ទកបាឋ ១- ព្រះពុទ្ធប្រៀប​ដូចជា​ព្រះចន្ទ​ពេញបូណ៌មី ព្រះធម៌​ប្រៀបដូច​ជារស្មី​នៃ​ព្រះចន្ទ ព្រះសង្ឃ​ប្រៀប​ដូចជា លោក​ដែល​ស្រស់​បស់​ដោយរស្មី​នៃ​ព្រះចន្ទ​ពេញបូណ៌មី​នោះ។ ២- ព្រះពុទ្ធ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ព្រះអាទិត្យ ព្រះធម៌​ប្រៀប​ដូច​ជារស្មី​នៃ​ព្រះអាទិត្យ ព្រះសង្ឃប្រៀប​ដូច​ជា​លោក ដែល​ដួង​អាទិត្យ​កម្ចាត់​ភាព​ងងឹត​ហើយ។

ព្រះថេរអង្គនេះ បានបំពេញនូវបុញ្ញាធិការទុកក្នុង ព្រះសាសនានៃព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់អង្គមុនៗ សន្សំបុណ្យទុកក្នុង ភពនោះៗ ក្នុងកាលនៃព្រះពុទ្ធ អត្ថទស្សី លោកបានកើត ក្នុងត្រកូល​អ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន កាលព្រះសាស្តាបរិនិព្វានទៅ លោកបានឧបដ្ឋាកភិក្ខុសង្ឃ ញ៉ាំងមហាទាន​ឱ្យប្រព្រឹត្តទៅ ។ ដោយបុញ្ញកម្មនោះ លោកបដិសន្ធិជាទេវតា និង មនុស្សទាំងឡាយ ក្នុងពុទ្ធុប្បាទកាលនេះ លោកកើតក្នុងផ្ទៃ របស់ប្អូនស្រីនៃព្រះសង្កិច្ចថេរៈ មានឈ្មោះថា អធិមុត្តៈ កាល​ចំរើនវ័យ​ហើយ ក៏បានបួសក្នុងសំណាក់ព្រះថេរៈដែលជា លោកអ៊ំ បំពេញវិបស្សនា​កម្មដ្ឋាន​ទាំងដែល​នៅជា​សាមណេរ ក៏បានជាព្រះអរហន្ត ។ លោកបានព្រះអរហត្តហើយ ញ៉ាំងកាលវេលាឱ្យកន្លង ទៅដោយ​សេចក្តីសុខ​ក្នុង​សមាបត្តិ ហើយមានព្រះបំណងនឹងឧបសម្បទាជាភិក្ខុ ក៏និមន្តទៅលា​ព្រះមាតា​ក្នុងរវាង​ផ្លូវ​បាន​​​ជួប​នឹងចោរ ៥០០នាក់ដែលកំពុងស្វែងរកសាច់ដើម្បីធ្វើពលីកម្មដល់ទេវតា ។ ពួកចោរបានចាប់លោកដោយមានបំណងថា នឹងធ្វើពលីបូជាទេវតា ។ អធិមុត្តៈ កាល​ត្រូវពួកចោរចាប់ ក៏មិនតក់ស្លុតខ្លាចអ្វីឡើយ មានព្រះភ័ក្ត្រស្រស់ថ្លាផូរផង់ ។ មេចោរ​បានឃើញ​ដូចនោះ ក៏កើតសេចក្តីអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត​ដោយ មិនធ្លាប់មានមកអំពីមុនឡើយ ទើបពោលសរសើរដល់ព្រះ អធិមុត្តៈ ដូច្នេះថា ៖ ក្នុងកាលមុន យើងខ្ញុំទាំងឡាយសម្លាប់សត្វពួកណា ដើម្បីយ័ញ្ញ ឬ ដើម្បីប្លន់ទ្រព្យសម្បត្តិ ភ័យក៏កើតមានដល់ ពួកសត្វនោះឥតមានសេសសល់ឡើយ សត្វទាំងនោះរមែង ញាប់​ញ័រ​ផង សោកសៅផង ។ សេចក្តីភិតភ័យនៃលោក មិន មាន ទាំង​សម្បុរមុខ​លោកក៏ស្រស់​បស់ក្រៃ​ពេក ហេតុអ្វីក៏ លោកមិនខ្សឹកខ្សួល ព្រោះភ័យធំដែលមានសភាពយ៉ាងនេះ ។ ព្រះអធិមុត្តៈពោលថា ម្នាលមេចោរ សេចក្តីទុក្ខ ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងចិត្ត​នៃបុគ្គល​អ្នកមិនមាន​សេចក្តី​អាឡោះអាល័យ មិនមានទេ បុគ្គលអ្នកមានសំយោជនៈអស់ហើយ បានកន្លងផុត នូវភ័យ​ទាំងពួង ។ កាលបើតណ្ហាជាគ្រឿងនាំសត្វលោកទៅកាន់ភពក្នុង បច្ចុប្បន្នអស់ហើយដោយហេតុណាមួយ ភ័យចំពោះសេចក្តី ស្លាប់ក៏មិនមានឡើយ ដូចការមិនមានភ័យក្នុងកិរិយាដាក់ចុះ នូវភារៈ​ចេញ​អំពី​ក្បាល។ ព្រហ្មចរិយធម៌អាត្មាបានសន្សំល្អហើយ ទាំងមគ្គ អាត្មា ក៏បានចំរើនល្អហើយ ភ័យចំពោះ​សេចក្តីស្លាប់​នៃអាត្មាមិនមាន ទេ ដូចការមិនមានភ័យក្នុងកិរិយាអស់ទៅនៃរោគទាំងឡាយ។ ព្រហ្មចរិយធម៌ អាត្មាបានសន្សំល្អហើយ ទាំងមគ្គ អាត្មា ក៏បានចំរើនល្អហើយ ភពទាំង​ឡាយ​ដែល​មិនមានសេចក្តីត្រេក អរ អាត្មាក៏បានឃើញហើយ ដូចបុគ្គលផឹកនូវថ្នាំពិសហើយ ខ្ជាក់​ចោល​ចេញវិញនូវថ្នាំពិសនោះ ។ បុគ្គលអ្នកដល់នូវត្រើយគឺ ព្រះនិព្វានមិនមានសេចក្តី ប្រកាន់មានសោឡសកិច្ច (កិច្ច ១៦) បានធ្វើហើយ​មិនមាន អាសវៈ រមែងជាអ្នកត្រេកអរក្នុងកិរិយាអស់ទៅនៃអាយុដូច បុគ្គល​រួចហើយ​ចាកការសម្លាប់ ។ បុគ្គលបានដល់នូវធម៌ដ៏ឧត្តម ជាអ្នកមិនត្រូវការក្នុង លោកទាំងអស់ រមែងមិន​សោកសៅ​ព្រោះសេចក្តីស្លាប់ ដូច បុគ្គលស្ទុះផុតចាកផ្ទះដែលត្រូវភ្លើងឆេះ ។ ការជួបជុំដោយសត្វ និង សង្ខារឯ​ណានីមួយក្តី ការ កើតមានក្នុងពួកសត្វឯណាក្តី ទាំងអស់នោះមិនមែនជាធំឡើយ ពាក្យនេះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ អ្នកស្វែងរកនូវគុណដ៏ធំបានសំដែង ហើយ ។ បុគ្គលណាបានដឹងច្បាស់នូវព្រះពុទ្ធដីកាតាមដែល ព្រះពុទ្ធទ្រង់សំដែងហើយនោះ បុគ្គល​នោះមិន​ប្រកាន់នូវភព ណានីមួយឡើយ ដូចបុគ្គលមិនចាប់កាន់នូវដុំដែកដែលក្តៅ ក្រហមឆ្អិនឆ្អៅដូច្នោះដែរ ។ អាត្មាមិនមានសេចក្តីត្រិះរិះថា ខ្លួនអញបានមានហើយ ទេ អាត្មាមិនមានគិតថា ខ្លួនអញ​នឹងមាន​តទៅទេ ព្រោះថា សង្ខារទាំងឡាយទៀងតែវិនាសទៅវិញ ហេតុនោះសេចក្តីខ្សឹក ខ្សួល ក្នុងសង្ខារទាំងនោះដូច​ម្តេចកើត ។ ម្នាលមេចោរ បុគ្គលដែលឃើញច្បាស់តាមសេចក្តីពិត នូវការប្រជុំកើតឡើងនៃធម៌ដ៏បរិសុទ្ធ នឹងតំណនៃសង្ខារដ៏បរិសុទ្ធ ភ័យមិនមានឡើយ ។ បុគ្គលដែលឃើញច្បាស់ ដោយបញ្ញា នូវលោកប្រាកដ ស្មើដោយស្មៅ និងកំណាត់ឈើ ក្នុងកាលណា ក្នុងកាលនោះ បុគ្គលនោះ ក៏មិនបាននូវសេចក្តីប្រកាន់ថារបស់អញរមែងមិន សោកសៅថា របស់យើងវិនាសហើយ ។ អាត្មាធុញទ្រាន់នឹងសរីរៈ ជាអ្នកមិនត្រូវការដោយ ភព ព្រោះថា កាយនេះនឹងបែកធ្លាយទៅ ទាំងកាយដទៃទៀត ក៏នឹងមិនមានដែរ។ កិច្ចណាដោយសរីរៈមានដល់ពួកអ្នក ពួក អ្នក​ប្រាថ្នា​នូវកិច្ចណា ចូរធ្វើនូវកិច្ចនោះចុះ សេចក្តីទោមនស្សក្តី សេចក្តីស្រឡាញ់ក្តីនៃអាត្មា នឹង​មិន​មានក្នុងអំពើទាំងនោះ ព្រោះបច្ច័យនៃកិច្ចនោះ ។ ពួកចោរបានស្តាប់ពាក្យនៃព្រះ អធិមុត្តត្ថេរ នោះ ជាពាក្យ ចំឡែកអស្ចារ្យគួរឱ្យព្រឺរោម ហើយ​ក៏ទម្លាក់ចោល នូវគ្រឿងសស្ត្រាទាំងឡាយ បានពោលពាក្យនេះថា បពិត្រ លោកដ៏ចំរើន លោក​បានធ្វើតបោកម្មដូចម្តេច ឬអ្នកណាជា អាចារ្យរបស់លោក សេចក្តីមិនសោកសៅ លោក​បានព្រោះ អាស្រ័យពាក្យប្រដៅរបស់អ្នកណា ។ ព្រះថេរៈឆ្លើយថា ព្រះជិនស្រីព្រះអង្គជាសព្វញ្ញូទ្រង់ ឃើញនូវធម៌ទាំងពួង ជាសាស្តា​ប្រកប​ដោយ​ករុណា​ដ៏ធំ ទ្រង់ រក្សានូវសត្វលោកទាំងអស់ ជាអាចារ្យរបស់អាត្មា ។ ព្រះធម៌ នេះ ជា​ធម៌ដល់នូវកិរិយាអស់ទៅនៃកិលេស ជាធម៌ដ៏ប្រសើរ ព្រះជិនស្រីនោះ បានសំដែងហើយ សេចក្តីមិនសោកសៅដែល អាត្មាបាន ព្រោះអាស្រ័យនូវធម៌ជា ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ ព្រះជិនស្រីនោះ ។ ចោរទាំងឡាយបានស្តាប់នូវសុភាសិតនៃឥសី គឺព្រះ វាចារបស់ព្រះ អធិមុត្តត្ថេរ ហើយ ក៏ទម្លាក់​ចោលនូវគ្រឿង សស្ត្រាទាំងឡាយផង នូវអាវុធទាំងឡាយផង ពួកខ្លះក៏ វៀរចាក​ចោរកម្ម​នោះ ពួកខ្លះក៏ពេញចិត្តនឹងបព្វជ្ជា ។ ចោរ ទាំងនោះ​ក៏ចូលទៅបួស​ក្នុង​សាសនា​នៃ​ព្រះសុគត ចំរើននូវ ពោជ្ឈង្គ និងពលៈទាំងឡាយ ជាបណ្ឌិតមានចិត្តខ្ពស់ឡើង មានចិត្តល្អ មាន​ឥន្ទ្រិយចំរើនហើយ ក៏បានពាល់ត្រូវនូវនិព្វាន បទជាអសង្ខតធម៌ ។ ដោយសេចក្តីថា ព្រះ អធិមុត្តត្ថេរ ធ្វើពួកចោរឱ្យ អស់ចិត្តកំណាច ហើយ​ទុកពួកចោរ​ឱ្យនៅទី​នោះ​ឯង លោក ក៏និមន្តទៅរកមាតា ជំរាបលាមាតាហើយ ទើបត្រឡប់មក នាំចោរ​ទាំងនោះ​ទៅកាន់​សំណាក់ព្រះឧបជ្ឈាយ៍ ឱ្យបានបព្វជ្ជា ឧបសម្បទា ដោយអាស្រ័យកម្មដ្ឋាន មិនយូរ​ប៉ុន្មាន លោក ទាំងអស់នោះ ក៏តាំងនៅក្នុងព្រះអរហត្ត ។ ចប់អធិមុត្តត្ថេរគាថា ស្រង់ចាក សៀវភៅ ជំនួយសតិភាគទី៣ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​

ម៉ែ​យំ​ព្រោះ​កូន​ស្ងួន​មិន​ស្ដាប់ម៉ែ ម៉ែ​ពិត​ជា​ឈឺ​ចាប់​ខ្លាំង​ណាស់ ពេល​ដែល​កូនក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​បែប​នេះ​ ព្រោះ​ម៉ែ​ខំ​ប្រឹង​ចិញ្ចឹម​កូន​ទូន្មាន​ប្រៀប​ប្រដៅ​កូន គឺ​ម៉ែ​ចង់​ឲ្យ​កូន​របស់​ម៉ែ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ល្អ តែ​ផ្ទុយ​ខុស​ស្រឡះ​ពី​ការ​រំពឹង​ទុក​របស់​ម៉ែ ពាក្យ​ទូន្មាន​របស់​ម៉ែ​ហាក់​បី​ដូច​ជា​គ្មាន​ន័យ​អ្វី​ទាល់​តែ​សោះ សម្រាប់​កូន ព្រោះ​ពេល​ណា​ដែល​ម៉ែ​ប្រដៅ ណែនាំ​ប្រាប់​កូន​កូន​តែង​ខឹង​នឹង​ម៉ែ កូន​មិន​ដែល​ស្ដាប់​ម៉ែ​ឡើយ។

កំណើត​បុណ្យ​ពូន​ភ្នំខ្សាច់ បើតាម​ក្នុង​គម្ពីរ​មហា​សំការ​សូត្របាន​បញ្ជាក់​ថា​ពេល​សង្ក្រាន្ត​ថ្មី​ជិត​មក​ដល់​ព្រះបាទ​បសេនតិកោសល​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា​ក្រោយ​ពេល​ព្រះអង្គ​បរិនិព្វាន​ទៅ កាល​បើ​ដល់​សង្ក្រាន្ត​ចូល​ឆ្នាំ​ម្ដងៗ តើ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​គួរ​បំពេញ​កុសល​អ្វី​ខ្លះ? ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​សម្ដែង​ថា គួរ​សាង​វា​លុក​ចេតិយ​នៅ​ឆ្នេរ​ស្ទឹង​ទន្លេ​ហើយ​នាំ​យក​គ្រឿង​សក្ការៈ ទៀន ធូប គ្រឿង​ក្រអូប

ថ្ងៃមួយ​ ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញពី​ខេត្ត​បន្ទាយ​មាន​ជ័យ ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ តាម​រយៈ​រថយន្ត​ក្រុង​ថ្ងៃ​នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ហេតុ​ការណ៍ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​អាណិត​ខ្លោច​ចិត្ត​ដល់​អ្នក​ម្ដាយ​គ្រប់​រូប​ដែល​ពុះពារ​រាល់​សេចក្ដី​ទុក្ខលំបាក​ដើម្បី​មើល​ថែ​កូន ពេល​ខ្លះ​កូន​យំ ម៉ែ​លោម​កូន​មិន​បាត់​យំ​តាម​កូនក៏​មាន​ ។ហេតុ​ការណ៍​ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចាំ​ទុក​ក្នុង​ចិត្តនោះ​គឺ ពេលដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ តាម​រថយន្ត​ក្រុង​បាន​ពាក់​កណ្ដាលផ្លូវ ស្រាប់​តែ​មាន​ស្ត្រី​វ័យ​ក្មេង​ម្នាក់ ដែល​បី​កូន​តូច​ជាប់​នឹង​ដើម​ទ្រូង បាន​កាក់​ឡាន​ជិះ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ភ្នំពេញ​ដែរ។ ពេល​ដែល​ជិះ​បាន​មួយ​សន្ទុះ កូន​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​រក​រឿង រើ​បម្រាប​ស្រែក​យំ​ពេញ​ក្នុង​ឡាន ទោះ​បី​ជា​ស្ត្រី​ជា​ម្ដាយ​លួង​លោម​យ៉ាង​ណា​ក៏​នៅ​តែ​មិន​បាត់ ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នកដំណើរ​ទាំង​ឡាយ​មុខ​មិន​ស្រស់​គ្រប់​ៗ​គ្នា ដោយ​សារ​សម្លេង​រំខាន​របស់​ក្មេង​ដែល​យំ អ្នក​ដំណើរ​ខ្លះ​សម្លឹង​មើល​ទៅ​ស្ត្រី​ជាម្ដាយ​និង​កូន​ដែល​យំ​ដោយ​ការ​ធុញ​ទ្រាន់​យ៉ាង​ក្រៃលែង ហាក់​ដូច​ជា​ខ្លួន​ឯង​មិន​ដែល​ធ្លាប់​មាន​ម្ដាយ ឬ​មិន​ដែល​ធ្លាប់​មាន​កូនជា​ខ្លួន​ឯង​មិន​ដែល​ធ្លាប់​មាន​ម្ដាយ ឬ​មិន​ដែល​ធ្លាប់​មាន​កូន​អ៊ីចឹង រហូត​បញ្ចេញ​វាចា​ស្ដី​ថា​ឲ្យ​ស្ត្រី​ជា​ម្ដាយ​ទៀត​ផង​ថា មិន​ចេះ​លួងលោម​កូន ទុក​ឲ្យ​កូន​ទំ​រំខាន​គេ​ឯង​ តាម​ពិត​ម្ដាយ​លោម​កូន​ដែរ តែ​លោម​មិន​បាត់ កូន​នៅ​តែ​យំ តើ​អ្នក​ម្ដាយ​ណា​ទៅ​ដែល​ចង់​ឲ្យ​កូន​យំ? គ្រាន់​តែ​ឮ​សម្លេង​កូន​យំ ទ្រូង​របស់​ម្ដាយស្ទើរ​តែ​ប្រេះ​បែក​ទៅ​ហើយ គួរ​តែ​យល់​អធ្យាស្រ័យ និង​អនុគ្រោះ​ដល់​គ្នា ព្រោះ​យើង​ក៏​ធ្លាប់​ធ្វើ​ជា​កូន​របស់​ឪពុកម្ដាយ​យើង និង​ធ្លាប់​ធ្វើ​ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​កូន​យើង​ដែរ តើ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​បែប​ណា បើ​សិន​ជា​កូន​របស់​យើង​យំ​លោម​មិន​បាត់​ ហើយ​មាន​អ្នក​ដទៃ​ថា​ឲ្យ​យើង​ដូច្នេះ យើង​គួរ​តែ​គិត ដោយ​យក​ខ្លួន​ឯង​ជា​ឧបមា​ផងទើប​ល្អ។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ ខ្ញុំ​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ពេញ​ចិត្តទាល់​តែ​សោះ ចំពោះ​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ទាំង​ឡាយ ដែល​ខ្វះ​អធ្យាស្រ័យ​ឲ្យ​ដល់​គ្នា​និង​គ្នា ការ​ខ្វះ​ការ​អនុគ្រោះ​ចំពោះ​ជនជាតិ​ដូច​គ្នា ជា​ពិសេស​មិន​យល់​អំពី​តម្លៃ​នៃ​មាតាពិភពលោក​ដែល​តែង​មាន​ការ​ហួងហែង​ថែរក្សា​កូន ទៅ​ណា​មកណា​តែង​យក​កូន​ជាប់​តាម​ជានិច្ច បើ​សិន​ជា​កូន​ទើប​តែ​នឹង​កើត​ចាក​ផ្ទៃ ម៉ែ​រឹត​តែ​មិន​អាច​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​កូន​ទៅ​ទៀត អ្នក​ណា​ដែល​ចង់​ឲ្យ​កូន​យំ តែ​ធ្វើ​ម្ដេច បើ​ក្មេង​នៅ​តូច ពេល​ដែល​ជួប​អាកាស​ធាតុ​អួអ័ព្ទ តែង​យំ​ជា​ធម្មតា។ ស្ត្រី​នោះ​ទំនង​ជា ទើប​តែ​មាន​កូន​ជា​លើក​ដំបូង បាន​ជា​មិន​សូវ​មាន​បទពិសោធ ក្នុង​ការ​លួងលោម​កូន ក្នុង​ពេល​ដែល​កូន​យំ ដោយ​សារ​លោម​កូន​មិនបាត់ និង​មាន​ចិត្ត​អាណិត​កូន ភ័យខ្លាច​កូន​មាន​បញ្ហា​អ្វី​មិន​ស្រួល ជា​ពិសេស​មាន​ការ​ក្រែង​ចិត្ត​អ្នក​រួម​ដំណើរ​ផង ស្ត្រី​ជា​ម្ដាយ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​រហាម ដោយ​ការ​យំអាណិត​កូន ។ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ដូច្នោះ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​អាណិត​ស្ត្រី​ជា​ម្ដាយ​ណាស់ ហើយ​ក៏​នឹង​ដល់​អ្នក​ម្ដាយ​គ្រប់​រូប​មិន​ថា​ម្ដាយ​ខ្ញុំ មិន​ថា​ម្ដាយ​គេ ពេល​ដែល​ឃើញ​កូន​យំ តែង​យំ​តាម​កូន​ជា​ធម្មតា ព្រោះ​បារម្ភ​ពី​កូន។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ តំណក់ទឹកភ្នែក ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ​

បុណ្យ​កតញ្ញូកតវេទី ពិធីនេះភាគច្រើន​គេ​និយម​ធ្វើ​ត្រឹម​តែ​មួយ​យប់ និង​មួយ​ព្រឹក​ប៉ុណ្ណោះ​ដោយ​មាន​ការ​និមន្ត​ព្រះសង្ឃ​យ៉ាង​តិច​៤​អង្គ​ឡើង​ទៅ។ អត្ថន័យ​ដែល​ធ្វើ​គឺ​ដើម្បី​គោរព​ចំពោះ​លោក​អ្នក​ជា មាតា​បិតា ជីដូន​ជីតា និង​សូម​ពរជ័យ​ពី​លោក​មាន​គុណ​ទាំង​ឡាយ។ របៀប​ធ្វើ​គេ​ពិភាក្សា​ជា​មួយ​បងប្អូន សុំ​ការ​ឯកភាព តាម​លទ្ធភាព អ្នក​មាន​ធូរធារ ក្រ និង មធ្យម ដើម្បី​ទិញ​សាដក និង​វត្ថុ​

បុគ្គលមក​ដើម្បី្របយោជន៍ណា គួរគប្បី​បំពេញ​ធ្វើនូវ​ប្រយោជន៍​នោះ ការ​បដិសន្ធិ​​ជាមនុស្ស បាននាំយក​មក​នូវ​ឧបនិស្ស័យ នៃបុណ្យ​កុសលដ៏ច្រើនដែលអាច​បំពេញធ្វើ​បន្ថែមបាន​ក្នុង​កំណើត​​​​ជា​មនុស្ស​បច្ចុប្បន្ន​នេះ គឺជា​កំណើតដែលកើត​មកដើម្បីប្រយោជន៍ មិនមែន​ដូច​កំណើត សត្វក្នុងអបាយភូមិ​​ដែលត្រូវ​បិទនូវឧបនិស្ស័យនៃបុណ្យ កុសល គឺពុំអាច​បំពេញ​ឱ្យ​

ក្មេងឈាមរាវ កូនពេញវ័យ លៃគំនិត គិតឆេវឆាវ ក្មេងឈាមរាវ គំនិតខ្លី វ័យកំលោះ គេមើលមុខ សម្លក់ដាក់ មិនបានសោះ រករឿងទាស់ ឈ្លោះប្រកែក វាយតបគ្នា។ កូនវាយតប គេសន្លប់ រងរបួស ត្រូវជាប់ទោស គេចាប់ដាក់ ពន្ធនាគារ ធ្វើឲ្យពុក ហើយនឹងម៉ែ ត្រូវវេទនា រងកម្មពៀរ គ្រាំគ្រាចិត្ត ត្បិតរូបកូន។