បាននៅរស់ហើយគួរចេះស្កប់

បាននៅរស់ហើយគួរចេះស្កប់

បាននៅរស់ហើយគួរចេះស្កប់
ជីវិតជាទ្រព្យជាដើមទុន
ខំប្រឹងព្យាយាមសន្សំបុណ្យ
ត្រៃរត្នមានគុណគួរបូជា ។

រឿងក្នុងជីវិតពិតយ៉ាងហ្នឹង
សិក្សាឲ្យដឹងធម៌ធម្មា
អត់ធន់ឱវាទព្រះភគវា
ផុតកម្មវេរាដោយមេត្តា ។

រៀនយកគំនិតព្រះបុណ្ណៈ
សុនាបរន្តៈមនុស្សយ៉ាងណា
ទោះជាកាចកាប់វាយប្រហារ
បុណ្ណៈគិតថាគួរគប្បី ។

គេគ្រាន់តែពោលពាក្យស្ដីថា
អត់មានប្រហារដោយអ្វី ៗ
ឬគេវាយគប់ដោយដុំដី
ប៉ុណ្ណឹងមានស្អីគេល្អហើយ ។

ខន្តីមេត្តាគូគុណគាប់
បញ្ញាជាទ្រព្យទៅរកត្រើយ
បាននៅជីវិតប៉ុណ្ណឹងហើយ
កុំនៅកន្តើយប្រឹងសិក្សា ។

ជីវិតមានកម្មចាំឲ្យផល
បាបអកុសលឬកុសលា
មិនលុះអំណាចនៃអ្នកណា
មិនឲ្យសុខាបានយូរឡើយ ។

សាមិសសុខជាអន្ទាក់
យើងត្រូវតែភ្ញាក់រត់រកត្រើយ
ភពបីមិនមែនស្រុកយើងឡើយ
សត្វកើតមកហើយតែងតែស្លាប់ ។

សត្វកើតមកហើយតែងមានទុក្ខ
ដូចនៅក្នុងគុកគេចងចាប់
ត្រូវតែរត់ចេញជាប្រញាប់
ខំប្រឹងរកស្ដាប់ធម៌ទេសនា ។

ព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សច្ចធម៌
មគ្គសច្ចបវរលះតណ្ហា
ទុក្ខនិរោធផុតទុក្ខា
ស្ដាប់ធម៌ទេសនាទៅនិព្វាន ៕

ប. ស. វ.
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)