រឿង​ព្រហ្ម​ទត្ត​រាជ​កុ​មារ​ ( ​ចាក​ តិ. តិ. ) ( គួរ​ត្រេក​អរ​ចំ​ពោះ​ទណ្ឌ​កម្ម​ ដែល​អ្នក​មាន​គុណ​ដាក់​ឲ្យ​ ) កាល​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ប​រម​គ្រូ​ គង់​នៅ​ព្រះ​ជេត​ពន​សុ​គន្ធ​កុ​ដី​ស្រី​ម​ហា​វិ​ហា​រ កាល​ថ្ងៃ​មួយ​ ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​សំដែង​ធម៌ប្រា​រព្ធ​នឹង​ភិ​ក្ខុ​មួយ​អង្គ​ ជា​អ្នក​ខឹង​ច្រើន​ឈ្មោះ​ទុព្វ​ច​ភិក្ខុ​ ដែល​ភិក្ខុ​ជា​ថេរៈ​ស្តី​ប្រ​ដៅ​មិនបាន​ ទ្រង់​លើក​យក​តិល​មុដ្ឋិ​ជា​តក​មក​សម្តែង​ប្រាប់​ភិក្ខុ​នោះ​ថាៈ​

ភ័យ​ក្នុង​អា​ហារ​ ៤ ក្នុង​អា​ហារ​ទាំង​ ៤​ យ៉ាង​នេះ​ ដែល​ឲ្យ​សម្រេច​នូវ​អា​ហារ​កិច្ច​ដោយ​អំណាច​នៃ​ការ​ឧ​បត្ថម្ភ​ជា​ដើម​ គួរ​ឃើញ​ភ័យ​ ៤​ ប្រ​ការ​ ។ ក្នុង​វឡិ​ង្កា​រា​ហារ​ បាន​ដល់​ភ័យ​គឺ​ សេច​ក្តី​ប្រាថ្នា​ ។ ក្នុង​ផស្សា​ហារ​ បាន​ដល់​ភ័យ​គឺ​ ការ​ជាប់​ជំ​ពាក់​ ។​ ក្នុង​មនោ​សញ្ចេត​នា​ហារ​បាន​ដល់​ភ័យ​គឺ​ការ​ប្រ​មូល​ម​ក​ (ពោល​គឺ​ការ​សន្សំ​កម្ម​) ។

រឿង​ឧ​ទិច្ច​តា​បស ( ចាក​ ស. ឯ.) ( ទោ​សនៃ​ការ​ទ្រុស្រ្ត​មិត្រ និង​គុណ​នៃ​សង្គ​ហ​ធម៌ ) ក្នុង​អវស​រ​ដែល​កន្លង​ទៅ​ហើយ​ ព្រះ​បាទ​ព្រហ្ម​ទត្ត​សោយ​រាជ្យ​ក្នុង​ ន​គរ​ពារាណ​សី​ មាន​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ ១ព្រះ​អង្គ​ កាច​ឃោរឃៅ​ ជេរ​ស្តី​ទាត់​ធាក់​គេ​ឯង​ឥត​ហេតុ​ផល​ ពួក​ព្រះ​រាជ​វង្សានុ​វង្ស និង​ប្រ​ជា​ជន​ទាំង​ប្រ​ទេស​ ស្អប់​ខ្ពើម​ព្រះ​រាជ​កុ​មារ​នោះ​ពន់​ពេក

រឿងរាជ​គហ​ទារិកា ( ចាក វិ. ខុ. ) ( គុណ​នៃ​ការ​ប្រ​គេន​នំ ដល់​ព្រះ​មោគ្គល្លាន ) កាល​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរម​គ្រូ​គង់​នៅ​ក្នុង​វត្ត​វេឡុវន នា​ក្រុង​រាជ​គ្រឹះ ។ កាល​នោះ​មាន​នាង​ទារិកា​ម្នាក់​ នៅ​ក្នុង​ក្រុង​រាជ​គ្រឹះ​ជា​កូន​របស់​ឧ​បដ្ឋាក​ព្រះ​មហា​មោគ្គ​​ល្លាន

រឿង​ចណ្ឌាល​បណ្ឌិត ( ចាក អ. តេ. ) ( ការ​លុប​គុណ ជា​ថ្នាំបន្សាប​លទ្ធផល​ក្នុង​លោក) កាល​កន្លង​ទៅ​ហើយ ព្រះ​បាទ​ព្រហ្មទត្ត​សោយ​រាជ​សម្បត្តិ​​ក្នុង​ក្រុង​ពារាណសី ។ កាល​នោះ​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​បរមគ្រូ​ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​​ជាតិ​ក្នុង​ត្រកូល​ចណ្ឌាល នា​ចណ្ឌាលគ្រាម

ក្នុងសូត្រនេះ ព្រះពុទ្ធបានពន្យល់ ការចម្រើនសតិ ជា៤ចំណែកគឺ កាយ វេទនា ចិត្ត និងធម៌ ។ ផ្នែកនិមួយៗចែកចេញ ជាចំណែកតូចៗតទៅទៀត ដូចតទៅ៖

អំពីពុទ្ធទំនាយសោឡសនិម្មិត មានរឿងតំណាលមកថា នៅនាវេលានោះឯង ព្រះបាទបសេនទិកោសល ទ្រង់​យាង​​ចូលព្រះទែនសយនាក្រឡាព្រះបន្ទំ ដូច​សព្វមួយដង។

កីសាគោតមីថេរីមានអត្តនាមដើមថា កីសា, គោតមីជាគោត្តនាម​នាង​ជា​ធីតា​របស់ត្រកូលចាស់ទុំមួយក្នុងក្រុងសាវត្ថី ថ្ងៃមួយ​នាងបាន​ដើរ​ទៅ​ផ្សារ​ប្រទះឃើញថៅកែម្នាក់យកមាសមកគរជាគំនរ