30
ថ្ងៃ អង្គារ ទី ១៩ ខែ មីនា ឆ្នាំថោះ បញ្ច​ស័ក, ព.ស.​២៥៦៧  
ស្តាប់ព្រះធម៌ (mp3)
ការអានព្រះត្រៃបិដក (mp3)
ស្តាប់ជាតកនិងធម្មនិទាន (mp3)
​ការអាន​សៀវ​ភៅ​ធម៌​ (mp3)
កម្រងធម៌​សូធ្យនានា (mp3)
កម្រងបទធម៌ស្មូត្រនានា (mp3)
កម្រងកំណាព្យនានា (mp3)
កម្រងបទភ្លេងនិងចម្រៀង (mp3)
បណ្តុំសៀវភៅ (ebook)
បណ្តុំវីដេអូ (video)
ទើបស្តាប់/អានរួច






ការជូនដំណឹង
វិទ្យុផ្សាយផ្ទាល់
វិទ្យុកល្យាណមិត្ត
ទីតាំងៈ ខេត្តបាត់ដំបង
ម៉ោងផ្សាយៈ ៤.០០ - ២២.០០
វិទ្យុមេត្តា
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុគល់ទទឹង
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុវត្តខ្ចាស់
ទីតាំងៈ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (ភ្នំពេញ)
ទីតាំងៈ រាជធានីភ្នំពេញ
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
វិទ្យុសំឡេងព្រះធម៌ (កំពង់ឆ្នាំង)
ទីតាំងៈ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង
ម៉ោងផ្សាយៈ ២៤ម៉ោង
មើលច្រើនទៀត​
ទិន្នន័យសរុបការចុចលើ៥០០០ឆ្នាំ
ថ្ងៃនេះ ១០៧,៥៨៩
Today
ថ្ងៃម្សិលមិញ ១៩៥,៩៥៥
ខែនេះ ៤,៤៥៧,៣០៩
សរុប ៣៨៣,៧៤៤,០០២
អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ២៥ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ២២,៦០០ ដង)

រឿង​ដំរី​នឹង​ទន្សាយ



 
រឿង​ដំរី​នឹង​ទន្សាយ
(ចាក​ គ. ប.)
(អ្នក​តូច​អាច​យក​ឈ្នះ​អ្នក​ធំបាន​ដោយ​ឧបាយ​កល)

ថ្ងៃ​មួ​យ​នៅ​ក្នុង​រដូវ​រាំង​ភ្លៀង​រីង​ស្ងួត​ហួត​ហែង​ឥត​មាន​ទឹក​ភ្លៀង​សោះ​ ដំរី​មួ​ហ្វូង​ធំ​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រេក​ឃា្លន​បៀត​បៀន​ហើយ ចូល​ទៅ​និយាយ​នឹង​ដំរី​ជា​មេខ្លោង​ថា៖ លោក​ជា​ទី​ពឹង​! ធ្វើ​ឧបាយ​ដូច​ម្តេច​យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​ត​ទៅ​ទៀត? ទី​នេះ​ត្រពាំង​បឹង​បួរ​រីង​អស់​ហើយ សូម្បី​តែ​សម្រាប់​សត្វ​តូច​តាច​ក៏​មិន​មាន​ដែរ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​បើ​មិន​មាន​ទឹក​សម្រាប់​ស្រប់​សម្រាប់​ផឹក​សម្រាប់​មុជ​ទេ មុខ​ជា​នឹង​ស្លាប់​អសារបង់​អស់​ហើយ ដូច​ជា​អណ្តើក​ខ្វាក់​ទៅ​ណា​មិន​រួច​ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ទៅ​ឯ​ណា​ហ្ន៎? ។ កាល​នោះ ស្តេច​ដំរី​បាន​ស្តាប់​ហើយ នាំ​បរិវារ​ដើរ​ចេញ​ទៅ​មិន​ឆ្ងាយ​ប៉ុន្មាន​បាន​ឃើញ​ត្រពាំង​មួយ​ទឹក​ថ្លា​យល់​ដី ។

ក្នុង​ថ្ងៃ​ដែល​ដំរី​បបួល​គ្នា​ដើរ​ទៅ​នុះ ទន្សាយ​តូច​ធំ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​នា​ត្រើយ​ត្រពាំង​នោះ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ត្រូវ​ដំរី​ជាន់​ស្លាប់​ខ្ទេច​ខ្ទី​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​អស់ ។ គ្រា​នោះ​មាន​ទន្សាយ​មួយ​ឈ្មោះ​សិលីមុខះ កាល​បាន​ឃើញ​ប្រព្រឹត្ត​ការណ៍​អន្តរាយ​ដូច្នោះ ទើប​គិត​ថាៈ " ហ្វូង​ដំរី​នេះ គឹក​កង​ជ្រួល​ច្របល់​ដោយ​ក្តី​ស្រេក​ឃ្លាន នឹង​គប្បី​មក​កាន់​ត្រពាំង​នេះ​រាល់​ថ្ងៃ​កាល​បើ​ដូច្នេះ​ត្រកូល​ពូជ​ទន្សាយ​ទាំង​ឡាយ​មុខ​ជា​នឹង​វិនាស អន្តរ​ធាន​អស់​មិន​ខាន​ឡើយ " ។ ទន្សាយ​ចាស់​ឈ្មោះ​វិជ័យ​នោះ ធ្វើ​ប្តេជ្ញា​ដូច្នេះ​ហើយ ក៏​ដើរ​ចេញ ទៅ ។

កាល​ដែល​កំពុង​ដើរ​ចេញ​ទៅ វិជ័យ​ដើរ​បណ្តើរ​គិត​បណ្តើរ​ថាៈ "គួរ​តែ​អាត្មា​អញ​ឡើង​ទៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំ​សិន ហើយ​សឹម​និយាយ​ប្រាប់​មេ​ខ្លោង​ដំរី" ។ លុះ​ទន្សាយ​ធ្វើ​ដូច​គំនិត​ស្រេច​ហើយ មេ​ខ្លោង​ដំរី​ស្រែក​សួរ​តប​ទៅ​វិញ​ថាៈ "ចុះ​អ្នក​ឯង​ជា​អ្វី? អ្នក​ឯង​មក​ពី​ណា? " ។ វិជ័យ​ឆ្លើយ​ប្រាប់​ថាៈ "​យើង​ជា​ទន្សាយ​ព្រះ​ច័ន្ទ​ដ៏​មាន​បុណ្យ​លោក​ប្រើ​យើង​មក​កាន់​សំណាក់​អ្នក​ឯង​រាល់​គ្នា​នេះ​ឯង" ។ មេខ្លោង​ដំរី​សួរ​តប​វិញ​ភ្លាម​ថាៈ " បើ​ដូច្នើ​ ចូរ​និយាយ​ប្រាប់​មក​មានការ​ដូចម្តេច​ខ្លះ? " ។ វិជ័យ​ប្រាប់​ថាៈ ខ្ញុំ​នឹង​សូម​ពោល​ទៅ​តាម​ព្រះ​រាជ​អាជ្ញា​ព្រះ​ច័ន្ទ ដ៏​មាន​បុណ្យ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​មក សូម​ប្រុង​ស្តាប់​ដូច​ត​ទៅ​នេះ " ទន្សាយ​ទាំង​ឡាយ​នេះ​ជា​អ្នក​រក្សា​នូវ​ត្រពាំង​ព្រះ​ច័ន្ទ តាម​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​ច័ន្ទ​យើង ។ ឥឡូវ​អ្នក​ទាំង​ឡាយ​មក​បណ្តេញ​បំបរបង់ ហើយ​សម្លាប់​ផង ការ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​គន្លង​ធម៌​ទេ ព្រោះ​ទន្សាយ​ទាំង​អស់​ដែល​រក្សា​នូវ​ត្រពាំង​នេះ​ជា​បរិវារ​យើង​ ហេតុនេះ​ហើយ​បាន​ជាមាន​ពាក្យ​ហៅ​ថា "សសង្ក" ជា​នាម​នេយ្យ​របស់​យើង ។ កាល​ដេល​ទន្សាយ​ថ្លែង​សេចក្តី​ដូច្នេះ​ចប់​ហើយ មេខ្លោង​ដំរី​ភ័យ​ញ័រ​រន្ធត់ ហើយ​និយាយ​ទាំង​ញញាក់​ញញ័រ​តប​ថា​" បពិត្រ​លោក​ជា​អ្នក​ថ្លែង​សេចក្តី ! យើង​ខ្ញុំ​ធ្វើ​នេះ មក​ពី​យើង​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​បើ​ដូច្នោះ​តាំង​ពី​ពេល​នេះ​ត​ទៅ យើង​ខ្ញុំ​លែង​ទៅ​ក្នុង​ត្រពាំង​​នោះ​ទៀត​ហើយ" ។

វិជ័យ​និយាយ​បំភ័យ​ថែម​ទៀត​ថាៈ "បើ​ដូច្នោះ​ចូរ​អ្នក​ទាំង​ឡាយ​ទៅ​មាត់​ត្រពាំង​សិន​ ដើម្បី​គោរព​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ​សូម​ឲ្យ​លោក​ត្រា​ប្រណី​អត់​ទោស​ រួច​សឹម​ត្រឡប់​វិញ​ចុះ ព្រោះ​ព្រះ​ច័ន្ទ ដ៏​មាន​បុណ្យ​លោក​ខ្ញាល់​ខ្លាំង​ណាស់" ។​ កាល​នោះ​វិជ័យ​នាំ​ដំរី​​មេ​ខ្លោង នឹង​បរិវារ​ទៅ​​ក្នុង​រាត្រី ហើយ​បង្ហាញ​រូប​ព្រះ​ច័ន្ទ​ដែល​កំពុង​ញ័រ​ដោយ​លេច​ក្នុង​ត្រពាំង​នោះ​ដំរី​មេខ្លោង​មើល​ទៅ​ឃើញ​ព្រះ​ច័ន្ទ​ញ័រ​មែន ។ វិជ័យ​និយាយ​អង្វរ​ថាៈ ទេវ! កំហុស​គឺ​ដំរី​ធ្វើ​ពិត​មែន​ហើយ ព្រោះ​គ្នា​មិន​បាន​ដឹង​បើ​ដូច្នោះ​សូម​លោក​ម្ចាស់​អភ័យ​ទោស​ឲ្យ​ទាន​ដោយ​ករុណា ត​ទៅ​ហ្វូង​ដំរី​ទាំង​ឡាយ​នេះ ប្តេជ្ញា​ថា​នឹង​មិន​មក​កាន់​ទី​នេះ​ទៀត​ទេ ។ វិជ័យ​សូម​អភ័យ​ទោស​ឲ្យ​ដំរី​រួច​ហើយ ទើប​បង្គាប់​ឲ្យ​ដំរី​ទាំង​ឡាយ​ចេញ​ពី​ទី​នោះ​ក្នុង​ពេល​នោះ​ហោង។

អត្ថបទ​នេះ​ដក​ស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅៈ ប្រជុំជាតក
វាយ​អត្ថបទ​ដោយៈ កញ្ញា ជា ម៉ានិត


ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
 
Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
) [1] => Array ( [shortcode_id] => 2 [shortcode] => [ADS2] [full_code] => c ) ) )
អត្ថបទអ្នកអាចអានបន្ត
ផ្សាយ : ២៤ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ (អាន: ៦៩,១៦៩ ដង)
បុណ្យ​អាច​សម្រេច​ផល​បាន​តាម​បំណង​អ្នក​ធ្វើ
ផ្សាយ : ២២ កុម្ភះ ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៤,៣៥៨ ដង)
គុណបិយវាចា (សម្តី​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់, សម្តី​សុភាព)
ផ្សាយ : ២៦ កក្តដា ឆ្នាំ២០១៩ (អាន: ១៣,៨៤៨ ដង)
អ្នក​ប្រ​មឹក​ស្រ​វឹង​​ស៊ប់​ មើល​មិន​ស្គាល់​កូន​ខ្លួន​ទេ
៥០០០ឆ្នាំ បង្កើតក្នុងខែពិសាខ ព.ស.២៥៥៥ ។ ផ្សាយជាធម្មទាន ៕
CPU Usage: 1.75
បិទ
ទ្រទ្រង់ការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំ ABA 000 185 807
   ✿ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៤ ✿  សូមលោកអ្នកករុណាជួយទ្រទ្រង់ដំណើរការផ្សាយ៥០០០ឆ្នាំជាប្រចាំឆ្នាំ ឬប្រចាំខែ  ដើម្បីគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំយើងខ្ញុំមានលទ្ធភាពពង្រីកនិងរក្សាបន្តការផ្សាយតទៅ ។  សូមបរិច្ចាគទានមក ឧបាសក ស្រុង ចាន់ណា Srong Channa ( 012 887 987 | 081 81 5000 )  ជាម្ចាស់គេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ   តាមរយ ៖ ១. ផ្ញើតាម វីង acc: 0012 68 69  ឬផ្ញើមកលេខ 081 815 000 ២. គណនី ABA 000 185 807 Acleda 0001 01 222863 13 ឬ Acleda Unity 012 887 987  ✿✿✿