អានអត្ថបទ
ផ្សាយ : ០២ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១៥,៩០៥ ដង)
រឿង ភិក្ខុមិនប្រយ័ត្នបរិក្ខារ
|
|
|
រឿង ភិក្ខុមិនប្រយ័ត្នបរិក្ខារ
ព្រះឱវាទានុសាសនីនេះ ព្រះអរហំសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រារព្ធ នឹងភិក្ខុ ១ រូបដែលមិនប្រយ័ត្នគ្រឿងបរិក្ខា មានគ្រែជាដើមយកទៅប្រើក្នុងទីណាៗ ក៏បោះបង់ចោលក្នុងទីនោះ ៗ មិនយកមកទុកវិញ។ កាលបើមានពួកភិក្ខុមកដាស់តឿន លោកក៏ពោលពាក្យមើលងាយថា ៖ អំពើបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណឹង នឹងទៅជាអ្វីទៅបើគ្រឿងបរិក្ខារនោះវាគ្មានចិត្តទេ។ ព្រះបរមសាស្ដាទ្រង់ជ្រាបទ្រង់បង្គាប់ឲ្យហៅភិក្ខុនោះមក ហើយទ្រង់បញ្ញត្តបាចិត្តិយសិក្ខាបទ រួចទ្រង់ប្រទានព្រះឱវាទទុកជាគ្រឿងពុទ្ធបរិស័ទដោយព្រះពុទ្ធដីកា ដូចបានពោលមកថា។ ចំណែកខាងមិនប្រមាទក្នុងការចម្រើននោះ មានអធិប្បាយថា អំពើណាៗ ដែលប្រព្រឹត្តទៅដើម្បីជាប្រយោជន៍ខ្លួននឹងអ្នកដទៃ អំពើនោះៗ ជាអំពើគួរចម្រើន ទោះបីបន្តិចបន្តួចក៏មិនត្រូវប្រមាទឡើយ ដ្បិតព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ប្រដៅថា មាវមញ្ញេថ បុញ្ញស្ស ន មត្តិ អាគមិស្សតិ ឧទពិន្ទុនិបាតេន ឧទកុម្ភោបិ បូរតិ អាបូរតិ ធីរោ បុញ្ញស្ស ថោកំ ថោកំបិ អាចិនំ។ សេចក្ដីថា បុគ្គលមិនគួរមើលងាយបុណ្យថា បុណ្យមានប្រមាណតិច និងមិនឲ្យផលឡើយ សូម្បីក្អមទឹកដែលគេបើកមាត់ចំហរទុកក្នុងទីវាល ក៏អាចពេញទៅដោយតំណក់ទឹកភ្លៀងដែលធ្លាក់ពីលើអាកាសចុះមកបន្តិចម្ដងៗ បាន យ៉ាងណាមិញ អ្នកមានប្រាជ្ញាកាលបើសន្សំបុណ្យសូម្បីម្ដងបន្តិចៗ ក៏អាចពេញដោយបុណ្យបាន យ៉ាងនោះដែរ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ឱវាទបាតិមោក្ខ ដោយ៥០០០ឆ្នាំ |
