រឿងចម្មសាដកបរិពា្វជក

រឿងចម្មសាដកបរិពា្វជក
(ចាក ច. ច.)
(មិនគួរគោរពបុគ្គល ដែលមិនគោរព)

កាលកន្លងទៅហើយ មានបរិពា្វជកម្នាក់មានឈ្មោះចម្មសាដកនៅក្នុងក្រុង

ពារាណសី។ បរិពា្វជកនោះចូលចិត្តស្លៀកពាក់តែស្បែកសត្វ គឺ យកស្បែក
ចៀមពពែមកធ្វើជាសំលៀកបំពាក់ ។

ថៃ្ងមួយគាត់ដើរទៅរកភិកា្ខហារ បានដើរទៅដល់កន្លែងសម្រាប់បញ្ជល់ពពែ ក្នុងកាលពេលនោះមានពពែ ១ បានឃើញបរិព្វាជកនោះ ហើយ ក៏ថយក្រោយបំរុងនឹងជល់ គាត់ឃើញពពែមានអការដូច្នោះ នឹកស្មានថា វាធ្វើសេចក្តីគោរពចំពោះខ្លួន ក៏អង្គុយថ្វាយបង្គំគួរសមចំពោះពពែនោះវិញ។

គ្រានោះមានឈ្មូញបណ្ឌិតមា្នក់កំពុងអង្គុយលើរានផ្សារ ឃើញហេតុនេះហើយ ក៏និយាយឃាត់ថា នែព្រាហ្មណ៍ អ្នកឯងស្និទ្ធស្នាលនឹងសត្វជើង ៤ ធ្វើអ្វី ? មិនដឹងទេ ! វាកំពុងនឹងជល់អ្នកហើយ ។

ឈ្មួ្ញញបណ្ឌិតទើបតែនិយាយផុតពីមាត់ ពពែនោះក៏បុសត្រង់ដើមទ្រូងដួលប្រួសក្នុងទីនោះទៅ ដល់នូវសេចក្តីវេទនាជាទម្ងន់ ទើបភ្ញាក់ខ្លួនហើយពោលគាថាថាៈ

ឯវំ សោ និហតោ សេតិ យោ អបូជំ បសំសតិ

យថាហមជ្ជ បហដោ ហតោ មេណ្ឌេន ទុម្មតិ

ជនណាសរសើរបុគ្គលដែលមិនគួរបូជា ជននោះត្រូវបុគ្គលដែលគេមិនគួរបូជាសម្លាប់. ដូចជាខ្ញុំដែលជាពពែកំណាច ដល់ស្លាប់ក្នុងថ្ងៃនេះ។ និយាយដូចនេះហើយ ក៏យំខ្សិកខ្សួលប្រកាចស្លាប់ក្នុងពេលនោះទៅ។

មហា ប៉ុល. សៅ និសិ្សតសាលាបាលីជាន់ខ្ពស់)0))

ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

Array
(
    [data] => Array
        (
            [0] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 1
                    [shortcode] => [ADS1]
                    [full_code] => 
                )

            [1] => Array
                (
                    [shortcode_id] => 2
                    [shortcode] => [ADS2]
                    [full_code] => c
                )

        )

)