images/articles/1564/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១១,៨៦១ ដង)
ពិចារណាអានិសង្សរបស់មេត្តា
ធម៌ដែលផ្ទុយគ្នាពីសេចក្ដីក្រោធ គឺមេត្តា។ សេចក្ដីក្រោធមានទោស បង្កផលអាក្រក់ដ៏ក្រៃលែង យ៉ាងណាមេត្តាក៏មានគុណ បង្កផលល្អច្រើនក្រៃលែងដូច្នោះដែរ។ កាលបើដូចនេះ ទើបគួររម្ងាប់សេចក្ដីក្រោធ ហើយតាំងចិត្តមេត្តាមកជំនួសវិញ ឲ្យមេត្តាហ្នឹងឯង ជួយកម្ចាត់កម្ចាយ និងការពាររាំរាំងសេចក្ដីក្រោធ រហូតដល់បានឈ្នះជាស្នាពរ។
images/articles/1569/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៥,៤៨៧ ដង)
ការពិចារណា ហេតុផល និង បដិបត្តិក្នុងការឲ្យទាន
សូមឲ្យពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ជាមនុស្សធ្ងន់ក្នុងហេតុផល ព្រោះថាអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងលោកយើងនេះ សុទ្ធតែមានហេតុផលទាំងអស់។ អំពើអាក្រក់ក៏មានហេតុនៃអំពើអាក្រក់ អំពើល្អក៏មានហេតុនៃអំពើល្អដែរ។ ធម៌ទាំងឡាយសុទ្ធតែកើតពីហេតុ ប្រព្រឹត្តទៅតាមហេតុ ធម៌ទាំងឡាយមិនគួរប្រកាន់ថាជារបស់មាំមួនឡើយ។
images/articles/1570/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៧,៥៤០ ដង)
- សេចក្ដីក្រោធមិនល្អឡើយ។
- សេចក្ដីក្រោធជាស្នឹមនៃបញ្ញា ដូចជាស្នឹមនៃសស្ត្រាវុធ។
- សេចក្ដីក្រោធបង្កការវិនាស។
- សេចក្ដីក្រោធញ៉ាំងចិត្តឲ្យកម្រើក។
- បុគ្គលអ្នកក្រោធមិនដឹងថាសេចក្ដីក្រោធគឺជាភ័យដែលកើតឡើងក្នុងខ្លួនឡើយ។
- នៅពេលណាសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ នៅពេលនោះមានតែភាពងងឹតប៉ុណ្ណោះ។
- ពីតិចទៅច្រើន សេចក្ដីក្រោធចេះតែចម្រើនព្រោះមកអំពីការមិនអន់ធន់។
- សេចក្ដីក្រោធជាទីគោចរនៃអ្នកខ្សត់បញ្ញា។
- ទោសៈមានសេចក្ដីក្រោធជាសមុដ្ឋាន។
- គ្រោះអ្វីក៏មិនស្មើរនឹងទោសៈដែរ។
- ចង្រៃកាឡកិណីអ្វីឲ្យដូចជាទោសៈមិនមាន។
- សម្លាប់សេចក្ដីក្រោធបាន ទើបដេកជាសុខ។
- សម្លាប់សេចក្ដីក្រោធបាន ទើបមិនមានសោក។
- បុគ្គលក្រោធរមែងមានពណ៌សម្បុរសៅហ្មង។
- បុគ្គលក្រោធដែលកាន់យកនូវប្រយោជន៍បានហើយ បែរទៅជាកើរក្នុងផ្លូវវិនាសវិញ។
- បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ តែងដើរទៅក្នុងផ្លូវនៃការវិនាសទ្រព្យ។
- បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ តែងដើរទៅក្នុងផ្លូវនៃការវិនាសទ្រព្យ។
- បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ តែងដើរទៅក្នុងផ្លូវនៃការវិនាសយស។
- ញាតិមិត្តទាំងឡាយ រមែងគេចចេញពីមនុស្សដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់។
- បុគ្គលក្រោធ រមែងមិនឃើញធម៌ រមែងមិនដឹងប្រយោជន៍ មិនដឹងហេតុផល។
- បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ហើយមិនមានសល់អ្វីដែលជាទីពឹងឡើយ។
- បុគ្គលក្រោធ ហ៊ានសម្លាប់សូម្បីតែមាតាបង្កើតរបស់ខ្លួន។
- សេចក្ដីក្រោធជាប្រធាននៃសេចក្ដីវិនាស។
- បុគ្គលក្រោធរមែងដេកជាទុក្ខ។
- បុគ្គលក្រោធរមែងនិយាយច្រើន។
- បុគ្គលក្រោធរមែងនិយាយអាក្រក់។
- ឈ្នះសេចក្ដីក្រោធបានដោយការមិនក្រោធ។
- ឈ្នះខ្លួនឯងប្រសើរជាង។
- បុគ្គលមិនក្រោធតបចំពោះអ្នកដែលក្រោធហើយឈ្មោះថាឈ្នះសង្គ្រាមដែលគេឈ្នះបានដោយកម្រ។
- បុគ្គណាដឹងថាអ្នកដទៃក្រោធហើយ មានសតិស្ងប់រម្ងាប់ បុគ្គលនោះឈ្មោះថាបានបំពេញនូវប្រយោជន៍ទាំងពីរ គឺប្រយោជន៍ខ្លួនឯង និងប្រយោជន៍អ្នកដទៃ។
- ចិត្តនៃបុគ្គលក្រោធ ប្រៀបដូចជាដំបៅ។
- បុគ្គលអ្នកក្រោធច្រើន ដូចរណ្ដៅលាមកដែលគេចាក់ទឹកចូលកូរវឹក បុគ្គលនោះគេមិនគួរសេពគប់ទេ។
- បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្ដីក្រោធគ្របសង្កត់ រមែងលះបង់ចោលនូវកុសលធម៌។
- គប្បីលះកាត់នូវសេចក្ដីក្រោធដោយបញ្ញា។
- អំណត់គឺសេចក្ដីអត់ធន់ជាគ្រឿងដុតបង់នូវបាប។
- បុគ្គលណាធ្វើបាបដោយខ្លួនឯង បុគ្គលនោះរមែងសោហ្មងដដោយខ្លួនឯង។
- បុគ្គលណាមិនធ្វើបាបដោយខ្លួនឯង បុគ្គលនោះរមែងមិនសៅហ្មងដោយខ្លួនឯង។
- សៅហ្មងឬមិនសៅហ្មងជារបស់ចំពោះខ្លួន។
- អ្នកដទៃមិនអាចញ៉ាំងអ្នកដទៃឲ្យបរិសុទ្ធបានទេ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ វិធីរម្ងាប់សេចក្ដីក្រោធ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1571/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៦,៣២០ ដង)
ចាគៈ
ចាគៈ ប្រែថា ការលះ ឬលះឲ្យ សំដៅដល់ការឲ្យដែលពិតប្រាកដ។ ចាគៈ លះទាំងខាងក្រៅ លះទាំងខាងក្នុង គឺខាងក្រៅលះវត្ថុ ខាងក្នុងលះកិលេស លះលោភៈមិនមានកំណាញ់ហួងហែង មិនប្រាថ្នាផលតបស្នង។
ការឲ្យរបស់ព្រះអរិយសាវ័ក លោកឲ្យដោយចិត្តដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ ផុតស្រឡះពីការសង្ឃឹមផលតបស្នងណាៗទាំងអស់ មិនថាជាលាភ ជាយល ជាសុខ ជាសួគ៌អ្វីឡើយ។
images/articles/1575/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៤,៤៩៩ ដង)
សាងមនុស្ស
បណ្ដាការសាងទាំងឡាយ មិនមានការសាងណាឲ្យលំបាកជាងការសាងមនុស្សឡើយ ព្រោះថាការសាងវត្ថុសម្ភារៈផ្ទះសម្បែងជាដើម ពេលដែលចុះដៃសាងទៅហើយ ក៏ឃើញផលសម្រេចជាលំដាប់ៗ មិនយូប៉ុន្មានក៏បានរួចស្រេចបាច់តាមគម្រោងការ ទោះជាមានភ្លាំងភ្លាត់ខ្លះក៏មានតិចដែរ។
ការសាងមនុស្ស លំបាកតាំងតែពីពេលចាប់ផ្ដើមលំបាកទាំងវិធីក្នុងការកសាង
images/articles/1576/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ៥,៥៣០ ដង)
ចក្ខុវិស័យពុទ្ធសាសនា
សាសនាគឺជាស្ថាប័ន ឬជាអង្គការមួយ ដ៏មានសារៈសំខាន់ធ្វើតួនាទីនិងចលនាដឹកនាំសង្គម ស្វែងរកសេចក្ដីសុខ និងវឌ្ឍនភាព។ ជាក់ស្ដែង ព្រះពុទ្ធសាសនាជាលិទ្ធិសាសន៍មួយធំជាងគេបណ្ដាច់បរិបូណ៌ ដោយពាក្យពេចន៍ទូន្មានប្រៀនប្រដៅល្អល្អះ ស្រស់បស់យ៉ាងសម្បូណ៌បែប ទាំងជួយដឹកមុខ សង្គមគ្រួសារ សង្គមប្រទេស និងពិភពលោកទាំងមូលនាំទៅរកធ្លុងនៃសុខមួយ
images/articles/1578/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៥,៦៨៥ ដង)
មកដល់កូនប្រុសសម្លាញ់មាសឪពុក
ឪពុកប្រាថ្នាឲ្យកូនប្រុសជាប្រុសពិតៗ ជាមនុស្សចេះលះបង់ មានសេចក្ដីអត់ធន់ រឹងប៉ឹងស្វាហាប់ មានអធ្យាស្រ័យតស៊ូ ព្យាយាមហើយឆ្លាត មិនលះបង់ចោលនូវមុខនាទី ជាមួយគ្នាផងដែរ ឪពុកសូមឲ្យកូនជាមនុស្សសុខភាពរាបសា មានចរិយាទន់ភ្លន់។
មនុស្សដែលសុភាពរាបសា មានចរិយាទន់ភ្លន់ មិនមែនបានសេចក្ដីថា ជាមនុស្សទន់ខ្សោយនោះទេ។
images/articles/1583/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៤,៤៤៧ ដង)
គុណសម្បត្តិនៃពុទ្ធបរិស័ទល្អ
ពុទ្ធបរិស័ទល្អ គឺជាអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវរាវរកសេចក្ដីពិត ត្រួតត្រាពិនិត្យនូវសេក្ដីនៃព្រះពុទ្ធភាសិត ជាអ្នកយល់ដឹងនូវហេតុផលបានច្បាស់លាស់ រមែងមាននូវគុណសម្បត្តិដូចតទៅ
១- ធ្ងន់ក្នុងហេតុផល ចេះមើលឃើញកម្ម និងផលវិបាករបស់កម្មទៅតាមទំនងនៃហេតុនៃបច្ច័យ មិនចេះតែជឿងាយៗ ហើយភ្ញាក់ផ្អើលទៅតាមពាក្យដែលគេឃោសនានោះឡើយ។
images/articles/1586/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៥,៣៨២ ដង)
ទ្រទ្រង់ព្រះពុទ្ធសាសនា
នៅក្នុងអដ្ឋកថា បាបិច្ឆតានិទ្ទេស ខុទ្ទកវត្ថុវិភង្គ គម្ពីរព្រះអភិធម្ម បានសម្ដែងថា បុគ្គលដែលមានបញ្ញាអន់ថយ មានការអង្គុយនៅកណ្ដាលបរិស័ទជាឧបដ្ឋាកទាំងឡាយ ហើយបានពោលថា <<យើងរមែងលះបង់នូវបរិយត្តិ>>ដូច្នេះជាដើម។ (ចំពោះពាក្យទាំងស្រុង ដូចជាពោលថា) កាលដែលយើងត្រួតមើលពួក ៣ នៃធម៌ដែលញ៉ាំងសត្វឲ្យយឺតយូរ (តណ្ហា មានះ ទិដ្ឋិ)
images/articles/1587/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៧,២២០ ដង)
ម៉ែគឺជាព្រះក្នុងផ្ទះ
ម៉ែជាអ្នកឲ្យសេចក្ដីស្រលាញ់ ឲ្យការកក់ក្ដៅ ជាអ្នកគ្រប់គ្រង ធ្វើឲ្យកូនគ្រប់គ្នាមានសេចក្ដីដឹងខ្លួនថា អាត្មាអញមានការកក់ក្ដៅក្នុងចិត្តត្បិតមានម៉ែនៅជាមួយ។
ម៉ែគឺជាមិត្តដ៏ពិតប្រាកដ មិនថាក្នុងពេលសុខ ឬពេលទុក្ខឡើយ ទោះបីកូនខុសឆ្គាំឆ្គងយ៉ាងណា ម៉ែតែងឲ្យអភ័យជានិច្ច ម៉ែជាទីប្រឹក្សាដ៏ល្អ និងជាទីទុកចិត្តសម្រាប់កូន
images/articles/1588/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១១,១០៩ ដង)
បាយដែលបរិភោគទទួលទៀន បើរឹងស្រួយពេកទៅក៏គេលំបាកទំពា ពិបាកលេប ឯសំពត់អាវស្លៀកពាក់វិញ បើសាច់គ្រោតគ្រាតខ្លាំង ក៏មិនមានអ្នកណានិយមស្លៀកពាក់ដែរ។ បាយដែលគេនិយមបរិភោគ គឺបាយទន់មានជ័រ ល្មមល្មៃ មិនជ្រាយពេក មិនស្រួយពេក នឹងមិនឆៅ ឯសំពត់អាវគឺគេត្រូវការសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋ សាច់ទន់ល្អល្អិតស្លៀកពាក់ទៅសប្បាយកាយ។
សេចក្ដីនោះយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សយើងដែលមានកិរិយារឹងៗគ្រោតគ្រាត មិនចេះទន់ភ្លន់ មានពាក្យសម្ដីមិនសុភាពរាបសា រមែងមិនមានបុគ្គលណានិយមចូលចិត្តរាប់រកឡើយ ព្រោះរឿងគ្រោតគ្រាត ច្រងេងច្រងាង មិនទន់ភ្លន់ មិនរាប់សា រមែងមិនជាការពេញចិត្តរបស់មនុស្សដោយទូទៅ។
កិរិយាទន់ភ្លន់ វាចាសុភាពជាស្នេហ៍ដ៏ប្រសើរធ្វើឲ្យមនុស្សនិយមចូលចិត្តស្និតស្នាល ដូចបាយល្អមានរសជាតិគួរដល់ការទទួលទាន និងដូចសំពត់សាច់ម៉ដ្ឋ ទន់ល្មៃដែលជាទីពេញនិយមនៃមនុស្សទាំងឡាយដូច្នោះឯង។
ដោយហេតុនេះ មនុស្សដែលមានកិរិយាមារយាទល្អ និងមានពាក្យសម្ដីទន់ភ្លន់ រាបសា ដូចផ្កាក្រអូប ឬផ្អែមល្ហែមដូចទឹកឃ្មុំ ទើបមានប្រៀបលើមនុស្សដែលរឹងគ្រោតគ្រាត ខាងផ្នែកចរិយាមារយាទ និងពាក្យសម្ដី។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ពន្លឺធម៌ព្រះពុទ្ធ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1589/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១០,៧៩៨ ដង)
ពិតខាងផ្លូវវាចា គឺមិននិយាយឲ្យលើសហួសអំពីហេតុដែលកើតមានឡើង បើហេតុនោះមានថាមាន មិនមានថាមិនមាន ល្អថាល្អ អាក្រក់ថាអាក្រក់ ខុសថាខុស ត្រូវថាត្រូវ ដូច្នេះជាដើម ហៅថាវាចាសច្ចៈ ។បណ្ឌិតទាំងឡាយ ដែលសម្ដែងនូវសច្ចៈក្នុងបករណ៍ទាំងពួង ច្រើនសំដៅយកវាចាសច្ចៈនេះជាងសច្ចៈដទៃៗព្រោះការពិតក្ដីមិនពិតក្ដី ដែលគេអាចដឹងបានច្រើន ដឹងដោយវាចា ។
ពាក្យសម្ដីពិតនេះព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សរសើរថា ជាវាចាមិនចេះស្លាប់ ទោះបីបុគ្គលអ្នកពោលនោះស្លាប់បាត់បង់ទៅហើយក៏ដោយ ឯវាចាពិតរបស់បុគ្គលនោះ នៅតែរស់រវើកព្រោះជាវាចាធ្វើឲ្យសម្រេចប្រយោជន៍គ្រប់យ៉ាង ពួកពណ្ឌិតទាំងឡាយតែងលើកតម្កើងឲ្យពរសព្ទសាធុការអស់កាលជានិច្ចដូចយ៉ាងពុទ្ធឱវាទរបស់ព្រះអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធជាបរមគ្រូ ព្រះអង្គបរិនិព្វានទៅជាង ២០ សតវត្សរ៍ហើយ ឯពុទ្ធឱវាទគឺពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គ ទាំងប៉ុន្មានគង់វង្សនៅដដែលឥតមានបាត់បង់ទៅណាឡើយ បើចាប់លើកគម្ពីរសាស្ត្រមើលឡើង ឬស្ដាប់អំពីសំណាក់លោកអ្នក ជាពហុស្សូតវេលាណាក៏ហាក់ដូចជាព្រះអង្គទ្រង់សម្ដែងប្រោសប្រទានក្នុងវេលានោះន័យនេះសមនឹងពុទ្ធភាសិតថា ពាក្យពិត ជាវាចាមិនស្លាប់ ពាក្យពិតនេះជាធម៌គឺអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ តែងសន្សំហើយក្នុងកាលមុន អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ តែងសន្សំហើយក្នុងកាលមុន អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើម តែងស្ថិតនៅក្នុងសច្ចធម៌ព្រោះធម៌ជាប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនផងដល់បុគ្គលដទៃផង តាមធម្មតាមិនប្រែប្រួលឡើយ ។
សត្វទាំងឡាយ ក្នុងលោកបើគ្មានសច្ចៈការពិតត្រង់នេះទេ តែងតែជួបប្រទះនឹងគំនរសេចក្ដីទុក្ខលំបាកជានិច្ច ដូចមាននិទានមួយក្នុងនេមិរាជជាតកថាមាននរកមួយមានឈ្មោះ កូដការី សត្វក្នុងនរកនោះមានពួកនាយនិរយបាល យកសន្ទូចដែកមានផ្លែកនឹងដងធំៗ ប៉ុនដើមត្នោត ថ្ពក់កាវទាញអណ្ដាតយកទៅសន្ធឹងលើផ្ទាំងដែកដែលភ្លើងឆេះក្រហម ដូចជាគេបោះសន្ធឹងស្បែកស្រស់ភ្ជាប់លើផែនដី។ សត្វនរកនោះឈឺផ្សារអន្ទះអន្ទែងបំរះរាលននៀលយំស្រែកហូរទឹកមាត់ ទឹកភ្នែកសស្រាក់ ឧបមាដូចជាត្រីដែលគេចាប់ពីក្នុងទឹកបោះទៅលើគោក ។
នៅរងទុក្ខតែយ៉ាងនេះរាប់ពាន់រាប់ហ្មឺនឆ្នាំ ពុំមានពេលណាមួយដែលសត្វនរកនេះបានស្រាកស្រាន្ដចាកសេចក្ដីទុក្ខនោះឡើយ ។កម្មដែលនាំឲ្យធ្លាក់នរកនេះ មកអំពីជាតិមុន ជាមនុស្សគ្មានសច្ចៈ និយាយដំឡើងថ្លៃទំនិញច្រើនហួសហេតុ មិនសមនឹងវត្ថុរបស់ខ្លួន ព្រោះឃើញការចំណេញខ្លាំងពេកដូចមានសេចក្ដីថា បុគ្គលបានវាយថ្លៃលក់របស់ ហើយវាយថ្លៃកោងអាក្រក់វេរ ព្រោះហេតុចង់បានទ្រព្យ ឯពាក្យសម្ដី ទន់ភ្លន់ ផ្អែមពិរោះ ដើម្បីបិទបាំងអំពោះកោងវៀចវេររបស់ខ្លួន ដូចជាមនុស្សដែលអែបខ្លួនពួនចាំបាច់សត្វ អ្នកដែលអាក្រក់វេរដូច្នេះ រមែងមិនមានអ្វីពឹងផ្អែកកុំឲ្យធ្លាក់នរកបានឡើយ កាលបើស្លាប់ហើយក៏តែងតែត្រូវសន្ទូចថ្ពក់អណ្ដាតក្នុងនរកនេះ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ត្រៃកូដធម៌
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1590/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១១,៦៦២ ដង)
នៅពេលភ្លៀងធ្លាក់ជាបន្តបន្តាប់ ផែនដីទទួលទឹកជ្រួតជ្រាបសព្វ បណ្ដាគ្រាប់ពូជទាំងឡាយក៏បានដុះ រុក្ខជាតិដែលស្វិតស្រពោន និងដែលជ្រុះស្លឹកអស់ ក៏ប្រែជាស្រស់ និងលាស់ស្លឹកខៀវខ្ចី មានលំពង់មានត្រួយ រុក្ខជាតិល្អស្លឹក ព្រោះមានភ្លៀង។
មានពូជមួយបែបទៀត ដែលត្រូវអាស្រ័យទឹកដូចគ្នាដែរ ប៉ុន្តែជា <<ទឹកចិត្ត>> មិនមែនជាទឹកភ្លៀងទេ ព្រោះថាពូជនោះគឺពូជមេត្តា។
images/articles/1591/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១១,៧៣១ ដង)
កាលនៅពីតូច យើងយល់ថា ខ្លួនយើងជាសម្បត្តិរបស់ឪពុកម្ដាយ ព្រោះលោកទាំងពីរនៅជិតដិតនិងថែទាំយើងដ៏ក្រៃលែង ។ តមកយើងក៏បានធំឡើង មានមិត្តមានភក្តិ យើងក៏យល់ថា យើងជាសម្បត្តិរបស់មិត្តភក្ដិ ឬមិត្តភក្តិជាសម្បត្តិរបស់យើង ព្រោះមិត្តភក្តិបានឲ្យភាពលេងសប្បាយរីករាយ ភ្លើតភ្លើនមកដល់យើង (មានកូនខ្លះចោលម៉ែ ចោលឪទៅតាមមិត្តភក្តិទៀតផង) ។លុះមកវ័យចេះស្រលាញ់ និងមានមនុស្សណាដែលខ្លួនស្រលាញ់ ក៏មានការយល់ឃើញសារជាថ្មី មនុស្សដែលជាទីស្រលាញ់របស់យើង ក៏ជាសម្បត្តិដ៏សំខាន់ថ្លៃថ្លា ព្រោះជីវិតរបស់យើងនឹងមានសេចក្ដីសុខ ក៏ដោយសារបាននៅរួមជាមួយបុគ្គលនោះៗ បើមិនបានបុគ្គលណាដែលជាស្រលាញ់នោះទេ យើងរមែងមិនបាននូវសេចក្ដីសុខឡើយ។
លុះដល់គ្រាកាលបានគ្នាជាគូគ្រង ស្វាមីក៏យល់ថាភរិយាជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន រីឯភរិយាវិញ ក៏យល់ថា ស្វាមីជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនដូចគ្នា ។ ក្រោយមកក៏មានបុត្រធីតាការដូរផ្លាស់ចិត្តក៏ចេះតែដូររហូតដែរ ឥឡូវក៏មានសេចក្ដីដឹងខ្លួនជាថ្មីថថា បុត្រធីតាគឺជាកូនប្រុសស្រី ទើបជាសម្បត្តិដ៏វិសេសវិសាលជាងអ្នកណាៗទាំងអស់ ។
នៅពេលដែលកូនៗធំឡើង ហើយបានបែកចាកពីទ្រូងម៉ែឲមានគូគ្រងរៀងៗខ្លួន ភាពឯកោ ឬភាពស្ងាត់ជ្រងំក្នុងចិត្ត ក៏បានប្រាកដឡើងដល់ម៉ែ ដល់ឪយ៉ាងគួរឲ្យស្រងេះស្រងោច ព្រោះក្នុងរយៈពេលនេះអាយុរបស់ម៉ែឪក៏ត្រូវច្រើន ចូលដល់វ័យចាស់ ហើយត្រូវបានប្ដូរផ្លាស់នូវការយល់ នូវសេចក្ដីដឹងខ្លួនព្រមទាំងដូរផ្លាស់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងសម្បត្តិរបស់ខ្លួន មានតែការសង្ស័យថា <<តើអ្វីជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនពិតប្រាកដ>>។
ដល់វ័យចាស់ជរា គួរឲ្យអាណិតម៉ែឪ ជាពិសេសម៉ែឪដែលត្រូវកូនបោះបង់ចោល ដូច្នេះទើបបានដឹងនូវសេចក្ដីពិតថា <<ខ្លួននេះឯងដែលជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួន>> មិនមែនអ្នកដទៃឡើយ ដែលខ្លួនធ្លាប់សំដៅទៅរកដោយសេចក្ដីសង្ឃឹមថា ជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួននោះឡើយ។ អ្នកដទៃគ្រប់គ្នាគេបានដូរផ្លាស់ទៅអស់តាមកាល តាមវ័យនិងទៅតាមកម្មរៀងខ្លួន តែខ្លួនយើងនៅជាប់ជាមួយនឹងយើងជានិច្ច និងជាសម្បត្តិតាំងពីដើមរហូតមក ។
ខ្លួនយើងទើបជាសម្បត្តិរបស់យើង ព្រោះហេតុដូច្នេះ យើងត្រូវព្យាយាមយកសម្បត្តិសាងសម្បត្តិក្នុងវ័យនេះឯង គឺលែងគិត លែងប្រកាន់ទៅរកអ្នកដទៃ ដើម្បីចាប់យកមកជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនតទៅទៀត ហើយត្រូវព្យាយាមសាងបុណ្យកុសល ដែលជាគ្រឿងជាប់តាមខ្លួនទៅក្នុងទីគ្រប់ស្ថាន ព្រោះមានតែបុណ្យប៉ុណ្ណោះជាសម្បត្តិដែលល្អពិតរបស់ខ្លួន អ្វីៗដទៃទៀត មិនអាចជាប់តាមខ្លួនទៅផងបានឡើយ ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ពន្លឺធម៌ព្រះពុទ្ធ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/1592/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១២,៧៦៣ ដង)
មរតករបស់ម៉ែឪ
មានអ្នកដែលតែងតែពោល ទំនងជាអន់ចិត្តថា <<ខ្លួនជាមនុស្សអភ័ព្វ ព្រោះម៉ែឪ ជីដូនជីតាមិនបានឲ្យនូវមរតកដូចជាអ្នកដទៃ ម្លោះហើយត្រូវប្រឹងប្រែងដោយកម្លាំងរបស់ខ្លួនឯង>>។
តាមពិត អ្នកដែលពោលដូច្នេះ គឺជាអ្នកមានការយល់ខុសពីលើការពិត ព្រោះគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែបានទទួលនូវមរតកពីបុព្វជនរបស់ខ្លួនដូចៗគ្នា គឺបានអវយវៈខ្លួនប្រាណដៃជើងក្បាលមុខមាត់
images/articles/1593/Untitled-1-Recovered.jpg
ផ្សាយ : ១៩ មិថុនា ឆ្នាំ២០២៤ (អាន: ១៧,៩៣៨ ដង)
សម្បត្តិស្ដេចចក្រពត្តិ
ស្ដេចចក្រពត្តិ ជាស្ដេចធំគ្រប់គ្រងលើពិភពនៃមនុស្សទាំងអស់ ប្រកបដោយសុចរិតធម៌ ហើយដឹកនាំពពួកជនឲ្យកាន់សីល ៥ បានទៀតផង។
ព្រះអង្គមានរតនៈ ៧ ប្រការ
១- ចក្ករតនៈនាំចតុរង្គសេនាហោះទៅគ្រប់ទីកន្លែង
២- ហត្ថិរតនៈ ដំរីដែលអាចហោះបាន
៣- អស្សរតនៈ សេះដែលអាចហោះបាន
៤- មណីរតនៈ កែវមណីភ្លឺខ្លាំងពេលយប់