images/articles/647/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៣៦,៣២៩ ដង)
រឿងនាងលតា
( ចាក វិ. ខុ. )
( គុណនៃការរក្សាឧបោសថសីល តាំងពីក្មេងដ៏រាបដល់ចាស់ )
កាលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ គង់នៅក្នុងជេតវនមហាវិហារ ជាអារាមរបស់អនាថបិណ្ឌិកសេដ្ឋី នាក្រុងសាវត្ថី ។ កាលនោះមានធីតាម្នាក់ឈ្មោះនាងលតា ជាកូនរបស់សាវត្ថីឧបាសក ។
images/articles/646/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ២២,៤៤២ ដង)
រឿងស្វាទេវទត្ត
( ចាក ត. ឯ. )
( ព្យាបាទចំពោះអ្នកមិនព្យាបាទតប ដូចបាចធូលីច្រាសខ្យល់ )
ក្នុងអវសរ ដែលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត សោយរាជ្យក្នុងក្រុងពារាណសី កាលនោះភិក្ខុទេវទត្តកើតជាស្វា
images/articles/648/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ២០,៤៨៧ ដង)
រឿងអញ្ញតរឧបាសិកា
( ចាក វិ. ខុ. )
( គុណនៃការអុជប្រទីប បូជាធម្មទេសនា )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ ទ្រង់គង់នៅក្នុងវត្តជេតពន
images/articles/650/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៣៦,២៤៨ ដង)
រឿងនាងសុភទ្ទ្រា
( ចាក វិ. ខុ. )
( គុណនៃការធ្វើសង្ឃគតាទក្ខិណាទាន )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ គង់នៅក្នុងវត្តជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី។ កាលនោះមានកុដុម្ពិក៍ម្នាក់ ជាញោមឧបដ្ឋាកព្រះរេវតត្ថេរ នៅក្នុងនាឡន្តគ្រាម ។ កុដុម្ពិក៍នោះ មានកូនស្រីពីរនាក់ ឈ្មោះភទ្រ្ទា ១. សុភទ្ទ្រា ១. នាងភទ្ទ្រា មានស្វាមី ទៅនៅក្នុងត្រកូលមាតាបិតាក្មេក ប៉ុន្តែនាងជាស្ត្រីអាឥតកូន នាងបាននិយាយនឹងស្វាមីថា ខ្ញុំមានប្អូនស្រីមួយឈ្មោះសុភទ្ទ្រា ខ្ញុំនឹងនាំមកជាភរិយារបស់អ្នក ដើម្បីឱ្យបានបុត្រ ។ បុរសជាស្វាមីព្រមទទួលតាមពាក្យរបស់នាង ។
ឯនាងភទ្ទ្រា ជាស្ត្រីមានសទ្ធាមុតមាំក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បានរំឭកដាស់តឿន នាងសុភទ្ទ្រាជាប្អូន ឱ្យខំធ្វើទានរក្សាសីល បំពេញការកុសលគ្រប់បែបយ៉ាង ។ នាងសុភទ្ទ្រា ក៏ខំប្រតិបត្តិតាមឱវាទ របស់បង ។ថ្ងៃមួយ នាងបាននិមន្តព្រះរេវតត្ថេរ ព្រមទាំងភិក្ខុដទៃទៀតជាគំរប់ ៨ អង្គ មកថ្វាយសង្ឃទាន ក្នុងគេហស្ថានរបស់នាង ។ ព្រះរេវតត្ថេរ លោកមានព្រះទ័យករុណា ចង់ឱ្យនាងសុភទ្ទ្រាបានបុណ្យច្រើន លោកក៏នាំភិក្ខុសង្ឃទាំង ៧ អង្គ ឡើងគង់លើ អាសនៈហើយប្រាប់ថា នាងចូរថ្វាយទានដល់សង្ឃចុះ ។ នាងសុភទ្ទ្រា ក៏លើកភោជនហារ ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃទាំង ៨ អង្គ បានតាំងចិត្តចំពោះសង្ឃតែម្យ៉ាង លុះឆាន់ហើយព្រះរេវតត្ថេរ បានធ្វើភត្តានុមោទនារួច ក៏និមន្តទៅ អារាមវិញទៅ ។
ចំណែក ខាងនាងសុភទ្ទ្រា ដល់អស់អាយុ បានទៅកើតក្នុងស្ថាន និម្មានរតី ។ ឯនាងភទ្ទ្រាជាបង ដែលជាអ្នកពេញចិត្តក្នុងការធ្វើទាន ដល់អស់អាយុ បានទៅកើតជាបាទបរិច្ចារិកា របស់ព្រះឥន្ទ្រ នាស្ថានត្រៃត្រឹង្ស ។ ក្នុងពេលនោះនាងសុភទ្ទ្រាទេវធីតា បានរំពឹងមើលបុព្វកម្មរបស់ខ្លួន ឃើញថាដែលបានមកកើតក្នុង ស្ថាននិម្មានរតីនេះ ដោយសាឱវាទរបស់នាងភទ្ទ្រាជាបង ។ ទើបនាងនឹករកនាងភទ្ទ្រា ក៏ឃើញក្នុងស្ថានត្រៃត្រឹង្ស មានយសស័ក្តិទាបជាងនាង នាង មានចិត្តអាណិតបងខ្លាំងណាស់ ទើបហោះចុះទៅស្ថានត្រៃត្រឹង្ស ចូលទៅក្នុងប្រាសាទនាងភទ្ទ្រាទេវធីតា ។
នាងភទ្ទ្រាទេវធីតានោះ មិនស្គាល់ជាប្អូនរបស់ខ្លួនឡើយ ទើបសួរថា ម្នាលនាងមានតេជៈច្រើន ថ្កើងរុងរឿងដោយពន្លឺរស្មី គ្រប់ដណ្តប់នូវពួកទេវតាក្នុងជាន់ត្រៃតឹង្ស ។ នាងមកពីស្ថានណា ? បានធ្វើបុណ្យដូចម្តេចពីជាតិមុន ? ។ នាងសុភទ្ទ្រាទេវធីតាប្រាប់ថា បពិត្រអ្នកបង ខ្ញុំមកពីស្ថាននិម្មានរតី កាលពីជាតិមុន ខ្ញុំត្រូវជាប្អូនបង្កើតរបស់អ្នកបង ដែលខ្ញុំមានតេជៈរុងរឿងយ៉ាងនេះ ដោយសាឱវាទរបស់អ្នកបង ។
នាងភទ្ទ្រាសួរទៀតថា ម្នាលនាងទេពធីតា នាងបានធ្វើបុណ្យអ្វី បានមានបុណ្យស័ក្តធំជាងយើង ? យើង កាលនៅស្ថានមនុស្ស បានធ្វើបុណ្យច្រើនណាស់ ហេតុអ្វីក៏មានស័ក្តិតូចដូច្នេះ ? ។ នាងសុភទ្ទ្រាប្រាប់ថា អ្នកបងធ្វើទានច្រើនមែន ប៉ុន្តែបានធ្វើតែបុគ្គលិកទាន ឯខ្លួនខ្ញុំបានធ្វើទាន តែចំពោះព្រះសង្ឃ ៨ អង្គ ទាននោះឈ្មោះថាសង្ឃទាន ព្រោះខ្ញុំតាំងចិត្តចំពោះសង្ឃតែម្យ៉ាង បានជាខ្ញុំមានស័ក្តិធំជាងអ្នកបង ។ និយាយដូច្នេះហើយ ក៏លានាងភទ្ទ្រាត្រឡប់ទៅស្ថានរបស់ខ្លួនវិញ ។
ថ្ងៃមួយ ព្រះមោគ្គល្លាននិមន្តទៅស្ថានត្រៃត្រឹង្ស បានជ្រាបប្រវត្តិរបស់នាងទាំងពីរ អំពីសំណាក់ព្រះឥន្ទ្រហើយ ក៏ចុះមកស្ថានមនុស្សវិញ នាំដំណើរនោះ ទៅក្រាបទូលដល់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ប្រារព្ធនូវរឿងនោះ ឱ្យជាហេតុហើយ ទើបសំដែងនូវ អានិសង្ឃនៃសង្ឃគតាទក្ខិណាទាន ជាភិយ្យោភាពតទៅ ។
វាយអត្ថបទដោយ ខ្ញុំព្រះករុណា ខ្ញុំបាទ យ៉ែម ភិរុណ ។ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកភាគ១ របស់ព្រះបាឡាត់ឧត្តមលិខិត សុង ស៊ីវ សិទ្ធត្ថោ គ្រូបង្រៀនបាលីនៅវត្តលង្កា រាជធានីភ្នំពេញ ។ អរព្រះគុណព្រះភិក្ខុ សិរីបញ្ញោ ហ៊ុល សុខារ៉ា ព្រះគ្រូចៅអធិការ វត្តកល្យាណមិត្តខ្សាច់ពោយនិងលោកអាចារ្យ ចយ ធិន ដែលបានផ្តល់សៀវភៅប្រជុំនិទានជាតកនេះ។
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/651/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៣៨,៤១២ ដង)
រឿងនាងរជ្ជុមាលា
( ចាក វិ. ខុ. )
( ការមិនប្រទូស្ត ជាសិរីក្នុងលោក )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធ គង់នៅក្នុងវត្តជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី ។ កាលនោះមានកុមារី ម្នាក់ជាកូនរបស់ទាសី
images/articles/652/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៥ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ១៦,៣២៨ ដង)
រឿងឥល្លិសសេដ្ឋី
( ចាក ឥ. តិ. )
( មាតាបិតាតែងប្រាថ្នាឱ្យប្រយោជន៍ ដល់បុត្រធីតា )
ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត សោយរាជសម្បត្តិ ក្នុងក្រុងពារាណសី ។ កាលនោះមានមហាសេដ្ឋីម្នាក់
images/articles/835/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៥៧,៩៦០ ដង)
រឿងពស់ថ្លាន់
( ចាក ដី. ម. )
មានសេចក្តីដំណាលថា ក្នុងពុទ្ធកាលព្រះបរមស្តាព្រះនាមកស្សបៈ មានពស់ថ្លាន់ ១ បានកាន់យកនូវនិម្មិតក្នុងសំឡេងនៃភិក្ខុទាំងឡាយអ្នករៀននូវអភិធម្ម កាលស្វាធ្យាយនូវអាយតនកថាលុះស្លាប់ទៅ បានទៅកើតក្នុងឋានសួគ៌សោយសម្បត្តិទិព្វដរាបដល់ព្រះសាស្តាជាម្ចាស់នៃយើងបរិនិព្វាន
images/articles/836/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៦០,២៥៩ ដង)
រឿងកិន្នរ
( ចាក ត. តេ. )
( គុណនៃពាក្យសុភាសិត )
តាមដំណឹងថា កាលពីព្រេងនាយ មានព្រានម្នាក់នៅក្នុងក្រុងពារាណសី តែងសញ្ចរទៅក្នុងព្រៃហេមពាន្ត ហើយចាប់បានកិន្នរពីររូបជាប្តីប្រពន្ធ នាំយកទៅថ្វាយព្រះចៅពារាណសី ទ្រង់ក៏ទទួលដោយអណរដ៏ខ្លាំង ហើយមានព្រះបន្ទូលសួរថា
images/articles/847/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ២១,០៤២ ដង)
រឿងគហបតីប្រេត
( ចាក បេ. ខុ. )
( ទោសនៃការមើលងាយព្រះសារីរិកធាតុ )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូបរិនិព្វានហើយ ពួកពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ មានព្រះបាទមល្លរាជជាប្រធាន បានរៀបបូជាព្រះបរមសពព្រះសម្ពុទ្ធ លុះបូជាហើយ ព្រះមហាក្សត្រទាំងឡាយក្នុងជម្ពូទ្វីប លើកទ័ពមកច្បាំងដណ្តើមព្រះបរមធាតុ កាលនោះទោណអាចារ្យបានសម្រុះសម្រួលចែកព្រះបរមធាតុ ដល់ព្រះរាជាទាំងឡាយនោះ ដោយសន្តិវិធី ។
ព្រះរាជាទាំងឡាយនោះ ក៏យកព្រះបរមធាតុ ទៅនគររៀងរាល់ព្រះអង្គ ។ ឯព្រះបាទអជាតសត្រូវ ព្រះអង្គមានសេចក្តីជ្រះថ្លាយ៉ាងក្រៃលែង បានរៀបចាត់ចែងធ្វើពិធីដង្ហែយ៉ាងឳឡារិកសន្ធឹកមហិមា ចាប់តាំងតែពីចេញដំណើរពីក្រុងកុសិនារា ទៅដរាបដល់ក្រុងរាជគ្រឹះ គឺដម្កល់ព្រះបរមធាតុលើព្រះរាជរថជ័យ ដែលវិចិត្រដោយរតន ៧ ប្រការ កាលបើចេញហែរបានចម្ងាយប្រវែង ១ រាជរថហើយ ឈប់ធ្វើបុណ្យម្តងចំនួន ៧ យប់ ៧ ថ្ងៃ ចេះតែធ្វើតាមលំដាប់ដូច្នេះដរាបដល់ក្រុងរាជគ្រឹះ ។
រូបរួមរយៈវេលាដែលហែចេញពីក្រុងកុសិនារាទៅដល់ក្រុងរាជគ្រឹះអស់ ៧ឆ្នាំ ៧ខែ ៧ខែ ទើបដល់ ។ ពួកពុទ្ធបរិស័ទទាំងអស់ ក្នុងក្រុងរាជគ្រឹះមានសេចក្តីជ្រះថ្លា សប្បាយរីករាយយ៉ាងក្រៃលែង ។ ឯពួកជនមិច្ឆាទិដ្ឋិជាង ៨ ម៉ឺននាក់ មិនជ្រះថ្លាបែរជានិយាយត្អូញត្អែរថាធ្វើបុណ្យយូរយ៉ាងនេះ គ្មានអ្នកណារកស៊ីធ្វើអ្វីកើតទេ ម្យ៉ាងទៀត គ្មានប្រយោជន៍អ្វីអំពីឆ្អឹងដែលគេដុតជាធ្យូងនោះទេ ។
ពួកជនទាំងនោះ ចងសេចក្តីក្រោធចំពោះព្រះធាតុ និងព្រះមហាក្សត្រជាដើមគ្រប់ពេលវេលា ។ បណ្តាមនុស្សមិច្ឆាទិដ្ឋិជាង ៨ ម៉ឺននោះ មានគហបតីម្នាក់មានទ្រព្យច្រើន ជាអ្នកមិច្ឆាទិដ្ឋិមួយដែរ ឯភរិយា បុត្រី កូនប្រសារគាត់ ជាសម្មាទិដ្ឋិ មានចិត្ត ជ្រះថ្លា ទៅហែរព្រះសារីរិកធាតុ ធ្វើបុណ្យជាមួយគេឯងរាល់ពេលវេលា ទោះបីគហបតីស្តីបន្ទោសយ៉ាងណា ក៏មិនធ្វើជាដឹងឮ ។ លុះធ្វើមរណកាលតាមលំដាប់សង្ខាររបស់ខ្លួនទៅ គហបតីកើតជាប្រេតជាមួយពួកជនមិច្ឆាទិដ្ឋិជាង ៨ ម៉ឺននាក់នោះនៅចន្លោះភ្នំគិជ្ឈកូដ ។ ឯភរិយា បុត្រី បុត្រប្រសារទៅកើតជាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ។
ថ្ងៃមួយព្រះមហាកស្សបត្ថេរ ចេញពីនិរោធ ហើយពិចារណាឃើញមនុស្សស្លាប់ទៅកើតជាប្រេត នរកច្រើនទើបលោកនិមន្តទៅឈរត្រង់ទីលាន មុខព្រះចេតិយដែលបញ្ចុះព្រះបរមធាតុ ហើយថ្លែងឫទ្ធីធ្វើឲ្យនរក ប្រេត មនុស្ស ទេវតាមើលគ្នាឃើញទៅវិញទៅមក ។ ឯគហបតីប្រេតនោះ ក្រលេកមើលទៅឰដ៏អាកាសឃើញភរិយា បុត្រី បុត្រប្រសារខ្លួនកើតជាទេវតាសោយទិព្វសម្បត្តិដូច្នោះ នឹកក្តៅក្រហាយនឹងវាសនារបស់ខ្លួន ក៏ចូលទៅជិតព្រះមហាកស្សបហើយប្រកាសថា ឲ្យតែបានរួចពីប្រេតវិស័យទៅកើតជាមនុស្សវិញ នឹងខំគោរព បូជាព្រះសារីរិកធាតុគ្រប់ពេលវេលា ។ មួយស្របក់ក្រោយមក ព្រះមហាកស្សបរំសាយឫទ្ធីលែងឲ្យឃើញ នៅដូចធម្មតាវិញ ។
ពួកពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយ ឃើញហេតុអស្ចារ្យដូច្នោះក៏ចូលទៅថ្វាយបង្គំសូរបុព្វកម្មរបស់នរក ប្រេត ដែលខ្លួនបានឃើញផ្សេងៗគ្នា ។ ព្រះមហាថេរ ក៏ប្រារព្វយករឿងប្រេតជាង ៨ ម៉ឺននាក់ មានគហបតីប្រេតមកសម្តែង តាមដំណើរបុព្វកម្មរបស់ប្រេតទាំងនោះ ក្នុងកាលនោះឯង ។ ឯពួកប្រេតជាង ៨ ម៉ឺននាក់ មានគហបតីប្រេតជាប្រធាន នៅរងទុក្ខវេទនាដរាបដល់សព្វថ្ងៃ ព្រោះតែការមើលងាយព្រះសារីរិកធាតុនោះឯង ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/869/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៣២,៩៩១ ដង)
រឿងកុមារកូនស្រីផ្កាមាស
( ចាក បេ. ខុ. )
( ពៀរវេរារបស់សត្វលោកមិនដែលសាបសូន្យ )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធគង់នៅវត្តព្រះជេតពន នាក្រុងសាវត្ថី កាលនោះមានឧបាសក ឧបាសិកា មានសទ្ធាជ្រះថ្លានាំគ្នាធ្វើរោងបារាំក្នុងព្រះនគរ ហើយចាត់ចែងប្រគេនសង្ហាន់សង្ឃ ។ កាលនោះមានកុមារមួយរូប
images/articles/868/45werefdu87656533.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ១២,៤៨៧ ដង)
រឿងអឌ្ឍមាសករាជ
( ចាក អ. ភ. )
( ការមិនខ្ជះខ្ជាយទ្រព្យសម្បត្តិ ជាលក្ខណៈអ្នកមាន )
ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ មានអ្នកស៊ីឈ្នួលម្នាក់ នៅអាស្រ័យត្រង់ទ្វារខាងជើងក្រុងពារាណសី គាត់ស៊ីឈ្នួលរែកទឹកបានកន្លះមាសក ( ៦ សេន ) ហើយទុកក្នុងចន្លោះឥដ្ឋ ។ ថ្ងៃមួយធ្វើការដល់ទ្វារខាងត្បូងក្រុង ជួបជាមួយនិងស្រីអ្នកស៊ីឈ្នួលរែកទឹកម្នាក់ ស្រីនោះមានលុយកន្លះមាសកដែរ ។ក្នុងថ្ងៃមួយ មានគេលេងមហោស្រព នាងបាននិយាយនឹងបុរសនោះថា បពិត្រស្វាមី យើងគួរទៅលេងមហោស្រពនឹងគេ ។ បុរសស្វាមីថាស្រួលហើយ អញមានលុយកន្លះមាសកដែរ ទុកក្នុងចន្លោះឥដ្ឋត្រង់ទ្វារខាងជើងក្រុង ចម្ងាយ ១២ យោជន៍អំពីទីនោះ ។
នាងថាស្រួលហើយ ខ្ញុំក៏មានកន្លះមាសកដែរ អ្នកទៅយកមករួមគ្នាឲ្យបាន ១ មាសកយើងទិញផ្កាកម្រងផង ទិញទឹកអប់ផង ទិញស្រាផង ។ បុរសកំសត់មានសេចក្តីរីករាយ ព្រោះស្រលាញ់ពាក្យប្រពន្ធ ។ ពេលនោះកំពុងថ្ងៃក្តៅខ្លាំង គាត់ដើរយ៉ាងលឿនហើយច្រៀងបណ្តើរផង ដើរបាន ៦ យោជន៍ជាន់លើខ្សាច់ ក្តៅដូចរងើកភ្លើង ក៏បានដល់ទៅក្បែរព្រះលានស្តេច ។ ក្នុងកាលនោះ ព្រះឧទយរាជ ជាស្តេចក្នុងក្រុងពារាណសី កំពុងគង់ត្រង់សីហបញ្ជរ ( បង្អួច ) បានទតឃើញគាត់ កំពុងដើរដូច្នោះ ទ្រង់ព្រះចិន្តាថា ថ្វីអេះក៏បុរសនេះមិនអើពើនឹងកំដៅសោះ បែរជាសើចផង ច្រៀងផងដើរផងដូច្នេះ អញនឹងសួរវាមើល ! ក៏ទ្រង់ត្រាស់បំរើឲ្យទៅហៅមកសួរ ។
គាត់ដំណាលរឿងនោះសព្វគ្រប់ថ្វាយព្រះរាជា ទីបំផុតទូលថាបពិត្រព្រះសម្មតិទេព កំដៅព្រះអាទិត្យ មិនដុតរោលទូលបង្គំទេ ឯកំដៅកាមទើបដុតទូលព្រះបង្គំ ដូចក្នុងពេលនេះបានជាមិនក្តៅ ហើយរីករាយ មកពីទូលបង្គំគិតថាអញទៅយកលុយមកសប្បាយជាមួយភរិយា ។ ព្រះរាជាត្រាស់សួរបញ្ជាក់ថា លុយរបស់អ្នកមានប៉ុន្មាន មាន ១ សែនកហាបណៈឬ ? គាត់ទូលថាទេ ! ព្រះរាជាទ្រង់សួរបន្ថយចំនួនជាលំដាប់ដរាបដល់ ១ មាសក គាត់ទូលថា ទេទៀត ព្រះរាជាត្រាស់សួរ អ្នកមានកន្លះមាសកឬ ? គាត់ទូលថា ព្រះករុណាថ្លៃវិសេស ។
ព្រះរាជាទ្រង់សង្វេគក្នុងព្រះទ័យ បានត្រាស់ថាៈ ហៃបុរសអើយ អ្នកកុំទៅ នៅឆ្ងាយចំនួន ៦ យោជន៍ទៀតហើយកំពុងក្តៅដូចភ្លើងផង យើងឲ្យអ្នកកន្លះមាសក គាត់ទូលព្រះរាជាថា បើទុកជាទូលព្រះបង្គំទទួលព្រះទានរាជកន្លះមាសកហើយ ក៏ទូលព្រះបង្គំមិនចោលកន្លះមាសកនោះឡើយ នៅតែទៅយកក្នុងពេលឥឡូវនេះដែរ ព្រះរាជាចេះតែទ្រង់បង្កើនព្រះរាជទានរបស់ព្រះអង្គដរាបដល់ ១ រយកោដិ និងទ្រព្យដទៃទៀតរាប់មិនអស់ គាត់នៅតែក្រាបទូលតាមពាក្យដើមដដែល ។
ព្រះរាជាចេះតែល្បួងដោយបុណ្យស័ក្តផ្សេងៗ ដរាបដល់ឲ្យរាជពាក់កណ្តាល ទើបគាត់ព្រមលះបង់ចោលកន្លះមាសក ហើយឈប់ធ្វើដំណើរកណ្តាលថ្ងៃកំពុងក្តៅ ។ លំដាប់នោះ ព្រះរាជាទ្រង់ត្រាស់បង្គាប់ពួករាជការគ្រប់ដំណែង និងរាជបំរើឲ្យនាំបុរសកំសត់ទៅងូតទឹក កោរពុកមាត់ពុកចង្ការ ហើយទ្រង់ឡាយព្រះហស្ថលេខាលើរាជក្រិត្យ ព្រគល់រាជ្យពាក់កណ្តាលឲ្យបុរសកំសត់ ក៏បានសោយរាជ្យជាស្តេច ព្រះនាមអឌ្ឍមាសកៈនោះហោង ។
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំនិទានជាតក
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/866/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ៣៧,១៦៨ ដង)
រឿងជ្រូកឈ្មោះតច្ឆកៈ
( ចាក ត. ប. )
( ចេះស្តាប់បង្គាប់នាយជន អាចញុំាងប្រយោជន៍ឲ្យសម្រេចបាន )
កាលកន្លងទៅហើយ ក្នុងក្រុងពារាណសី មានជាងឈើម្នាក់ ចូលទៅកាប់ឈើក្នុងព្រៃ បានឃើញជ្រូកព្រៃតូចមួយធ្លាក់អណ្តូង ក៏រើសយកមកចិញ្ចឹមឲ្យឈ្មោះថា តច្ឆកៈ ដល់ជ្រូកនោះធំឡើង ចេះជួយធ្វើការជាងឈើនោះតាមសមត្ថភាព របស់ខ្លួន មានឈ្មុសត្រឡប់ឈើជាដើម ។
images/articles/870/Untitled-1.jpg
ផ្សាយ : ០៣ មករា ឆ្នាំ២០២៣ (អាន: ១៦,៧៦៨ ដង)
រឿងនាងឧព្វិរី
( ចាក បេ. ខុ. )
( មិនគួរយំសោកស្តាយ ចំពោះជនដែលបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ )
កាលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូ គង់នៅវត្តជេតពន មានឧបាសិកាមួយរូប យំសោកស្តាយស្វាមីដែលធ្វើមរណកាលទៅហើយ ។ រាល់តែព្រឹក នាងទៅយំសោកបោកខ្លួនលើផ្នូរខ្មោចស្វាមីក្នុងព្រៃស្មសាន អត់បាយអត់ទឹក ស្គមរីងរៃអស់ទាំងខ្លួន ទោះបីញាតិមិត្រហាមឃាត់អង្វរយ៉ាងណា ក៏លះបង់សេចក្តីសោកនោះមិនបាន ។
images/articles/3227/erfdfwer323222333.jpg
ផ្សាយ : ២៩ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៣,៥៧១ ដង)
ខាងក្រោមនេះជារូបភាព អំពីរបៀបបើកមើលគេហទំព័រ៥០០០ឆ្នាំ បែបងងឹត ទាំងនៅលើកុំព្យូទ័រ និងនៅលើទូរស័ព្ទដៃគ្រប់ប្រភេទ ។
សម្រាប់នៅលើកុំព្យូទ័រ ឬអាយផេត
សម្រាប់នៅលើទូរស័ព្ទ
ប្រសិនបើ លោកអ្នកត្រូវការបញ្ចូលកម្មវិធី៥០០០ឆ្នាំដាក់ក្នុងទូរស័ព្ទដៃសម្រាប់ស្តាប់ធម៌ អានសៀវភៅធម៌ មានឯកសារសំឡេង និងសៀវភៅ រាប់ម៉ឺន សម្រាប់សិក្សាស្រាវជ្រាវ ។ ចុចបញ្ចូលក្នុងទូរស័ព្ទរបស់លោកអ្នកឥឡូវនេះ
images/articles/3146/20an_jpg_-_Picasa_Photo_Viewer.jpg
ផ្សាយ : ២២ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ៣,៣៥៨ ដង)
នែភ្លៀង ខ្ទមរបស់អាត្មា បានបិទបាំងហើយ ជាសុខ មិនមានខ្យល់ អ្នកចូរបង្អោរតាមសប្បាយចុះ ចិត្តរបស់អាត្មា ដម្កល់ទុកល្អហើយ ជាចិត្តរួចស្រឡះ (ចាកអាសវៈ) អាត្មាមានព្យាយាមដុតកំដៅកិលេសជាប្រក្រតី ម្នាលភ្លៀង អ្នកចូរបង្អោរមកចុះ។ — ឮថា ព្រះសុភូតិត្ថេរមានអាយុ បានពោលគាថាដោយប្រការដូច្នេះ។
បុគ្គលអ្នកស្ងប់រម្ងាប់ វៀរចាកបាប ពោលពាក្យដោយឧបាយប្រាជ្ញា ជាអ្នកមិនរវើររវាយ តែងកំចាត់បង់នូវបាបធម៌ (ចាកខន្ធសន្តាន) ដូចខ្យល់បក់ផ្តាច់ស្លឹកឈើ។ — ឮថា មហាកោដ្ឋិតត្ថេរមានអាយុ បានពោលគាថា ដោយប្រការដូច្នេះ។
អ្នកចូរមើលបញ្ញានេះ របស់ព្រះតថាគតទាំងឡាយ ដូចជាភ្លើងដែលរុងរឿងក្នុងរាត្រី ព្រះតថាគតទាំងឡាយ ជាអ្នកប្រទានពន្លឺចក្ខុ តែងកំចាត់បង់សេចក្តីសង្ស័យរបស់វេនេយ្យជន ដែលមកហើយ។ — ឮថា កង្ខារេវតត្ថេរមានអាយុ បានពោលគាថាដោយប្រការដូច្នេះ។
បុគ្គលគប្បីនៅរួមជាមួយនឹងពួកសប្បុរសជាបណ្ឌិត អ្នកឃើញប្រយោជន៍ ព្រោះអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ អ្នកមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ មិនប្រមាទ តែងបានប្រយោជន៍ច្រើន ជ្រៅ ល្អិតម៉ត់ចត់ ដែលឃើញបានដោយក្រ។ — ឮថា បុណ្ណត្ថេរមានអាយុ ជាបុត្រនាងមន្តានី បានពោលគាថាដោយប្រការដូច្នេះ។
ភិក្ខុណា ឈ្មោះទព្វ ដែលគេទូន្មានបានដោយក្រ បានទូន្មានដោយការទូន្មាន (ឥន្ទ្រិយ) ជាព្រះថេរៈមានចិត្តសន្តោស ឆ្លងសេចក្តីសង្ស័យ មានជ័យជំនះ ប្រាសចាកសេចក្តីតក់ស្លុត ភិក្ខុទព្វមល្លបុត្តនោះ មានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន បរិនិព្វានហើយ។ — ឮថា ទព្វត្ថេរមានអាយុ បានពោលគាថាដោយប្រការដូច្នេះ។
ភិក្ខុណា ជាបុគ្គលម្នាក់ឯង ចូលទៅកាន់ព្រៃត្រជាក់ ជាអ្នកសន្តោស មានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន មានជ័យជំនះ ប្រាសចាកសេចក្តីព្រឺរោម (ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថា) មានប្រាជ្ញា រក្សាកាយគតាសតិ។ — ឮថា សីតវនិយត្ថេរមានអាយុ (បានពោល) ដោយប្រការដូច្នេះ។
បុគ្គលណា កំចាត់បង់នូវសេនានៃមច្ចុរាជ ដូចជាជំនន់ដ៏ធំ កំចាត់បង់នូវស្ពានបបុស ដែលមានកំឡាំងថយ ជាអ្នកមានជ័យជំនះ ប្រាសចាកសេចក្តីតក់ស្លុត បុគ្គលនោះ ឈ្មោះថាមានឥន្ទ្រិយទូន្មានហើយ មានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន រំលត់ទុក្ខហើយ។ — ឮថា ភល្លិយត្ថេរមានអាយុ (បានពោល) ដោយប្រការដូច្នេះ។
ភិក្ខុណា ដែលគេទូន្មានបានដោយក្រ តែបានទូន្មានខ្លួនឯង ដោយការទូន្មាន (ឥន្ទ្រិយ) ជាអ្នកប្រាជ្ញ មានចិត្តសន្តោស ឆ្លងផុតសេចក្តីសង្ស័យ មានជ័យជំនះ ប្រាសចាកសេចក្តីព្រឺរោម ភិក្ខុនោះ ប្រាសចាករាគៈ មានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួន រំលត់ទុក្ខហើយ។ — វីរត្ថេរ។
ដំណើរនៃអាត្មាអញមកល្អហើយ មិនមែនប្រាសចាក (បញ្ញា) ទេ សេចក្តីគិតរបស់អាត្មាអញនោះ មិនមែនជាការគិតខុសទេ ព្រោះអាត្មាអញ បានសំរេចគុណដ៏ប្រសើរនោះ ក្នុងធម៌ទាំងឡាយ ដែលព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ចែកទុកហើយ។ — បិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ។
បុគ្គលដែលបានដល់នូវវេទ ជាអ្នកសន្តោស មានខ្លួនសង្រួមហើយ មិនជាប់ចំពាក់ក្នុងធម៌ទាំងពួង គឺតណ្ហា ទិដ្ឋិទេ រមែងកំចាត់ចេញនូវសេចក្តីអាល័យក្នុងលោកនេះ និងលោកខាងមុខបាន ព្រោះដឹងច្បាស់នូវទីកើត និងទីរលត់នៃលោក។ — បុណ្ណមាសត្ថេរ។
ឧទាន
និយាយអំពីសុភូតិត្ថេរ ១ មហាកោដ្ឋិតត្ថេរ ១ កង្ខារេវតត្ថេរ ១ បុណ្ណមន្តានីបុត្ត ១ ទព្វមល្លបុត្ត ១ សីតវនិយត្ថេរ ១ ភល្លិយត្ថេរ ១ វីរត្ថេរ ១ បិលិន្ទវច្ឆត្ថេរ ១ បុណ្ណមាសត្ថេរ អ្នកកំចាត់បង់ងងឹត ១។
ចប់ បឋមវគ្គ។
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
images/articles/3293/4654y6eddrtrrer444.jpg
ផ្សាយ : ២២ ធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ (អាន: ១,៩៩១ ដង)
ការចម្រេីន អានាបាណស្សតិ » (វគ្គ២ បន្ត)
អាន វគ្គ១
គ្មានពេលវេលាណាដែលប្រសេីរីករាយវិសេសក្រៃលែងជាងមានឱកាសនៅទីកន្លែងព្រៃស្ងប់ស្ងាត់ ហេីយមានឆន្ទៈ សេចក្តីពេញចិត្តត្រេកអរអង្គុយចម្រេីនសមាធិទូន្មានរក្សាចិត្តឲ្យត្រជាក់ស្ងប់នៅក្នុងអារម្មណ៍តែមួយ ប្រកបដោយសតិ បញ្ញាដែលបង្អោនទៅរកសភាពស្ងប់កាយ ស្ងប់ចិត្ត សុខកាយសុខចិត្តនោះឡេីយ (នេះជាសេចក្តីសុខពិតមិនក្លែងក្លាយ) ។
ដេាយព្រះអង្គគ្រូ៖ ព្រះភិក្ខុ ធម្មត្ថេរោ
ដោយ៥០០០ឆ្នាំ
