លក្ខណៈរបស់អមិត្ត ៤ យ៉ាង បិដក ចត្តារោមេ គហបតិបុត្ត អមិត្តា មិត្តប្បដិរូបកា វេទិតព្វា អញ្ញទត្ថុហរោ អមិត្តោ មិត្តប្បដិរូបកោ វេទិតព្វោ វចីបរមោ អមិត្តោ មិត្តប្បដិរូបកោ វេទិតព្វោ

តុល្យភាពនៃជីវិត គ្រប់បុថុជ្ជន (ជនដែលមានកិលេស) ដែលមិនបានស្តាប់នូវធម៌របស់ ព្រះអរិយៈ មិនត្រឹមតែប្រកាន់មាំក្នុងនាមរូបនេះប៉ុណ្ណោះទេ

កល្យាណ​មិត្ត​តា (ការ​មាន​កល្យាណ​មិត្ត គឺ​មាន​អ្នក​​ណែនាំ​ចង្អុល​បង្ហាញ ទី​ប្រឹក្សា មិត្ត​ភក្តិ​ដែល​សេព​គប់ និង​បុគ្គល​ដែល​នៅជុំវិញ​ខ្លួន​ជា​មនុស្ស​ល្អ។ ការ​ចេះជ្រើស​រើស​​សេព​គប់​បុគ្គល ឬ​ចូល​រួម​ពួកក្រុម សង្គម ជាមួយ​លោក​អ្ន​ក​

តីណាវុធានិ​ អាវុធ​ ៣​ យ៉ាង​ បាន​ដល់​ ១. សុតាវុធំ​ អាវុធ​គឺ​សុតៈ​ ( ពុទ្ធវចនៈ ) ២. បវិវិវេកាវុធំ​ អាវុធ​គឺ​សេចក្តី​ស្ងាត់​ [ ស្ងាត់​កាយ​ ស្ងាត់​ចិត្ត​ ស្ងាត់​ចាក​ឧបធិ ]

តីណិ​ តថាគតស្ស​ អរក្ខេយ្យានិ​អំពើដែល​ព្រះតថាគត​ មិន​ចាំ​បាច់​រក្សា​ ឬ​រវាំង​ មាន​​ ៣​ យ៉ាង​ គឺ៖ ១.​បរិសុទ្ធកាយសមាចារោ​ អាវុសោ​ តថាគតោ​ ​

អរិយធន​ អរិយទ្រព្យ​មាន​ ៧​ យ៉ាង​ គឺ៖ ​១. សទ្ធាធនំ​ ទ្រព្យ​គឺ​សទ្ធា ២. សីលធនំ​ ទ្រព្យ​គឺ​សីល ៣. ហិរិធនំ​ ទ្រព្យ​គឺ​ហិរិ ៤. ឱត្តប្បធនំ​ ទ្រព្យ​គឺ​ឱត្តប្បៈ

ខ្មែរ​លើក​ដៃ​សំពះ ដោយ​លើក​ដៃ​ទាំង​ពីរ ផ្គុំ​គ្នាជា​រាង​ក្រពុំ​ឈូក ដោយ​សារ​ប្រជា​ជន​ខ្មែរ​​ គោរព​ប្រតិបត្តិ​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា។ សំពះ​កម្ពស់​ត្រឹម​ដើម​ទ្រូង​ មនុស្ស​ដែល​មាន​វ័យ​ ​ឬ​បុណ្យ​សក្តិ​ស្មើ​គ្នា ឬ​ជា​មិត្តភក្តិ​​ គេគប្បី​លើក​ដៃ​សំពះ​គ្នាទៅវិញ​ទៅមក​​ ដោយ​ដាក់​ដៃ​ត្រឹម​ដើម​ទ្រូង។ សំពះកម្ពស់​ត្រឹម​មាត់ អ្នក​ដែល​មាន​ឋានៈ​តូច​ ឬ​អាយុ​តិច សំពះ​អ្នក​ដែល​មានឋានៈខ្ពស់​ ឬអ្នក​មានអាយុ ច្រើន​ជាង​ ​គប្បី​លើក​ដៃ​ប្រណមដោយ​ចុង​ម្រាម​នៅ​​ត្រឹម​មាត់​​ ឯ​អ្នក​ដែល​មាន​​​​ឋានៈ​ខ្ពស់​ឬអា​យុ​ច្រើន ត្រូវ​សំពះ​តប​វិញ​ដោយ​ប្រណម​ដៃ​កម្ពស់​ដើម​ទ្រូង។ សំពះ​កម្ពស់​ត្រឹម​ចុង​ច្រមុះ កូន​សំពះ​ឪពុក​ម្តាយ ចៅសំពះ​យាយ សិស្សសំពះគ្រូ គប្បី​លើក​ដៃ​ឡើង ហើយ​ដាក់​ម្រាម​ដៃ​ត្រឹម​ចុង​ច្រមុះ។ សំពះ​កម្ពស់​ចិញ្ចើម សម្រាប់​ថ្វាយបង្គុំ​ព្រះ​សង្ឃ វត្ថុ​សក្តិ​សិទ្ធ​ ថ្វាយ​បង្គុំ​ព្រះ​មហាក្សត្រ​។ ខ្លឹមសារ​សង្ខេប កម្ពស់​ដើម​ទ្រូងៈ សម្រាប់​វ័យ​ ឋានៈ​ស្មើ​គ្នា ឬមិត្តភក្តិ កម្ពស់​មាត់ៈ វ័យ​ចាស់​ជាង ឋានៈធំជាង​ ឬ​ចៅហ្វាយ កម្ពស់​ច្រមុះ: មាតាបិតាជីដូន​ជីតា ឬគ្រូ​បាអាចារ្យ កម្ពស់​ចិញ្ចើមៈ ព្រះ​មហាក្សត្រ ព្រះសង្ឃ​ឬវត្ថុ​សក្តិ​សិទ្ធ កម្ពស់​ចិញ្ចើម​ឡើង​លើៈ ទេវតា​ ព្រះ​ឥន្ទ​ព្រះព្រហ្ម ឬបួង​សួង។ ដកស្រង់ចេញពី ដោយ៥០០០ឆ្នាំ

មុន​ពុទ្ធសករាជ​៨០​​ឆ្នាំ មាន​​ព្រះរាជាណាចក្រ​​តូច​​មួយ​​​ឈ្មោះ​​សក្កជន​បទ​​មាន​​ទីក្រុងកបិលវត្ថុ​​​ឬ​ជា​​រាជធានី​​​ដែល​​ស្ថិត​​នៅ​​ក្រោម អាណា​​គ្រប់​​គ្រង​​​របស់​​ព្រះ​បាទ​បសេនទិនា​​​ក្រុង​​សាវត្ថី​ក្នុង​​​​ដែន​​កោសល​