យើង​ត្រូវ​ស៊ី​ពេល​វេលា ជី​វិត​ជា​អ្វី? ជីវិត​គឺ​ការ​ស៊ី-ការ​ផឹក ដោយ​ឆ្លង​កាត់​វិញ្ញាណ​ទ្វារ​ទាំង​អស់​របស់​យើង​ ។ ជីវិត​ត្រូវ​តែ​ថែរក្សា​ការ​ពារ​ឲ្យ​ផុត​ពីការ​ស៊ី​ ។ អ្វី​ស៊ី​យើង​? ពេល​វេលា! ។ អ្វី​ជា​ ពេល​វេលា? ពេលវេលា​គឺ​ការ​រស់​នៅ​ក្នុង​អតី​ត​ និង​អនា​គត ដោយ​ការឲ្យ​ចំណី​ ទៅ​លើ​មនោ​សញ្ចេត​នា​រម្មណ៍ ។ ជីវិត​សព្វ​សត្វ​ក្នុង​ពិ​ភព​លោក​នេះ​ អា​ច​និយាយ​បាន​ថា តាំង​នៅ​ក្នុង​ សេចក្តី​សុខ សូម្បី​តែ​មួយនា​ទី​ក៏​កម្រ​មាន​ ។

ការ​សង្គ្រោះ​ភ​រិ​យា ឬ​ស្វា​មី ក.​ ស្វា​មី​មាន​តួ​នា​ទី​ចំពោះ​ភរិយា​ ៥​យ៉ាង​ - សមា​ន​តា លើក​តម្កើង​ឲ្យ​ពេញ​មុខ​ ពេញ​មាត់​ជា​ភ​រិយា​ - អវិមានៈ​ មិន​មើល​ងាយ​មើល​ថោក​ ជេរ​ប្រ​ទេច​ផ្តាសា​ ធ្វើ​បាប​ប្រ​ពន្ធ​ - អន​តិ​ចរិ​យា​ មិន​ប្រ​ព្រឹត្ត​កន្លង​ចិត្ត​ភ​រិយា​ មាន​ស្រី​ក្រៅ​ដទៃ - ​ឥ​ស្ស​រិ​យ​វោ​សគ្គៈ​ ប្រ​គល់​ភាព​ជា​ឥ​ស្ស​រៈ​ ជា​ធំ​ក្នុង​ការ​ចាត់​ចែង​ការ​ងារ​ក្នុង​ផ្ទះ -​ អលង្កា​រុ​ប្ប​​ទានៈ​ ឲ្យ​គ្រឿង​អលង្ការ​ តែង​ខ្លួន​ដល់​ភ​រិយា​ ភ​រិយា​ជា​ជីវិត​មួយ​ចំណែក

គេ​តែង​និយាយ​ថា " ពេលវេលា គឺ​ជា​មាសប្រាក់ " តាម​ពិត ពាក្យ​និយាយ​នេះ មិន​ទាន់​ត្រឹម​ត្រូវ​ទាំង​ស្រុង​ទេ ព្រោះ​ថា​មាស​ប្រាក់​ដែល​បាត់​បង់​ទៅ ជួន​កាល​អាច​រក​មក​វិញ​បាន តែ​ពេល​វេលា​ដែល​កន្លង​ទៅ មិន​អាច​ត្រឡប់​មកវិញ​បាន​ទេ ។ដូច្នេះ តម្លៃ​នៃ​ពេល​វេលា មិន​អាច​រក​របស់​ខាង​ក្រៅ​ខ្លួន​ណា​មួយ​មក​វាស់​វែង​បាន​ឡើយ។ បើ​ពិចារណា​ឲ្យ​ដិត​ដល់​ទៅ មាន​តែ​ជីវិត​ប៉ុណ្ណោះដែល​អាច​វាស់​វែង​ទៅ​នឹង​ពេល​វេលា​បាន ព្រោះ​ថា ជីវិត​ក៏​ជា​របស់​ដែលបាត់​បង់​ហើយ មិន​អាច​ត្រឡប់​មក​វិញ​បាន​ដូច​ជា​ពេល​វេលា​ដែរ។ តាម​ន័យ​នៃ​បរមត្ថធម៌ ពេល​វេលា​ជារបស់​ដែល​មិន​មាន​ដោយ​សភាវៈ ត្រឹម​ត្រូវ​ជា​ការ​បញ្ញត្តិ និង​កំណត់​ចំណាំ​ឲ្យ​ដឹង​គ្នា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ឯ​របស់​ដែល​មាន​ពិត គឺ​ការ​កើត​និង​ការ​រលត់​ទៅ​នៃ​តួជីវិត​នេះ​ឯង បើ​មិន​មាន​ការ​កើត​ឡើង និង​ការ​រលត់​ទៅ​នៃ​តួជីវិត​នេះទេ ក៏​មិន​មាន​ការ​បញ្ញត្តិ​ឬ​កំណត់​ចំណាំ​ពេល​វេលា​សម្រាប់​ហៅ​ដែរ ។ ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ​មួយ​ថ្ងៃ ជីវិត​ក៏​ត្រូវ​បាត់​បង់​អស់​មួយ​ថ្ងៃ ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ​មួយ​ខែ ជីវិត​ក៏​ត្រូវ​បាត់​បង់អស់​មួយ​ខែ ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ ជីវិត​ក៏​ត្រូវ​បាត់​បង់​អស់​មួយ​ឆ្នាំ ពេល​វេលា​កន្លង​ទៅ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា ជីវិត​ក៏ត្រូវ​បាត់​បង់​ទៅ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះហេតុ​ដូច្នោះ មិន​គួរ​ទុក​ដាក់​ពេល​វេលា​ស្មើ​ត្រឹម​តែ​មាស​ប្រាក់​ឡើយ ។ យើង​អាច​និយាយ​បាន​ថា ពេលវេលា គឺ​ជា​អាយុជីវិត, ដូច្នេះទើប​ពេលវេលា​មាន​តម្លៃ​សម្រាប់​បំពេញ​កិច្ចការ​ផ្សេង​ៗ​ទៀត ក្រៅ​ពី​ការ​រក​មាស​ប្រាក់ ព្រោះ​ជីវិត​នេះ​មិន​មែន​អស់​នូវ​ទុក្ខកង្វល់ ដោយ​គ្រាន់​តែ​មាន​មាស​ប្រាក់​សោះ​ឡើយ ប្រសិន​បើ​មាស​ប្រាក់ ពិត​ជា​អាច​ដោះ​ស្រាយ​សេចក្ដី​ទុក្ខ​គ្រប់​យ៉ាង​បាន​មែន ម្ល៉េះ​សមពួក​អ្នក​មានទ្រព្យ​ច្រើន​លែង​ចេះ​ឈ្លោះ​ទាល់​ទែង​គ្នា សម្លាប់​គ្នា និង​ការ​ធ្វើ​អត្តឃាត​ទៅ​ហើយ ។ ក្នុង​សង្គម ធ្លាប់​បាន​ឮ​ថា មនុស្ស​ជាច្រើន ពេល​ដែល​គេ​បបួល​ឲ្យ​ស្ដាប់​ធម៌ ឬ​សិក្សា​ព្រះធម៌ តែង​តែឆ្លើយ​ថា " ចង់​ដែរ តែ​មិន​មាន​ពេល ព្រោះ​ជាប់​ការងារ " នេះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ពាក្យ​ដោះ​សា​ប៉ុណ្ណោះ។សួរ​ថា បើ​ពិត​ជា​រវល់​មែន ហេតុ​អ្វី​ក៏​មាន​ពេល​កម្សាន្ត​ច្រើន​ម្លេះ? ដូច​ជា ពេល​ដើរ​លេង ពេល​ជប់លៀង ពេល​ស្ដាប់​ចម្រៀង ពេល​និយាយដើម​គេ ពេល​មើល​ទូរទស្សន៍​ជាដើម ។ ដូច្នេះ ការ​ឆ្លើយ​ថា " ដែល​ខ្ញុំ​ស្ដាប់ ឬ​សិក្សា​ធម៌ មិន​បាន​ព្រោះ​តែ​ខំរវល់​ពេល " នេះ គឺ​ជា​ចម្លើយ​មិន​សមហេតុ​ផល​ទេ ចម្លើយ​ដែល​ត្រូវ​គួរ​ឆ្លើយថា " ការ​ដែល​ខ្ញុំ​ស្ដាប់ ឬ សិក្សា​ធម៌​មិន​បាន ព្រោះ​តែ​ខ្ញុំ​មិន​មាន​សទ្ធា " នេះ​ទើប​សម​ហេតុ​ផល ព្រោះ​ថាកាល​មាន​សទ្ធា​ហើយ ពិត​ជា​អាច​ឆ្លៀត​ពេល​បាន​គ្រប់ៗ​គ្នា​ទាំង​អស់ បើ​ទុក​ជា​មិន​អាច​ទៅ​ស្ដាប់ ឬ​សិក្សា​ផ្ទាល់​អំពី​ព្រះធម្មកថិក ក៏​អាច​ឆ្លៀត​ស្ដាប់​តាម​វិទ្យុ ឬ​កាសែត ឬ​ក៏​អាច​សៀវភៅ​ធម៌​នៅ​តាម​ផ្តះ​បាន​ខ្លះ​មិន​ខាន ។ អ្នក​ខ្លះ​ទៀត មិន​មែន​ថា​គេ​មិន​ចង់​ស្ដាប់ មិន​ចង់​សិក្សា​ទេ តែ​គេ​មាន​គំនិត​ជា​ទុទិដ្ឋិនិយម​ថា ពេល​ដែល​នៅ​វ័យ​ក្មេង គេ​មិន​ទាន់​ត្រូវ​ការ​ធម៌​ទេ ព្រោះ​ត្រូវ​ប្រកប​មុខរបរ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត ដល់​ពេល​ចាស់ គេ​មុខ​ជា​នឹង​ចូល​ទៅ​រកធម៌​មិន​ខាន ការ​និយាយ​បែប​នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​ច្បាស់​ក្នុង​ចិត្ត​ថា គេ​មិន​ស្លាប់​ពី​ក្មេង​ឡើយ ។ សូម​ផ្ដាំ​មនុស្ស​គ្រប់​ជំនាន់​ថា យើង​អាច​ដាក់​កាល​វិភាគ​សម្រាប់​ធ្វើ​ការងារ​ផ្សេងៗ​បាន តែ​មិន​អាច​ដាក់​កាល​វិភាគ​សម្រាប់​ស្លាប់​បាន​ទេ បើ​ទុក​ជា​ចង់​ដាក់ ក៏​ដាក់មិន​ត្រូវ​ដែរ វៀរ​លែង​តែ​មនុស្ស​ធ្វើ​អត្តឃាត ដោយ​សេចក្ដី​ថា ទោះ​បីជា​យើង​រវល់​រហូត​គ្មាន​ពេល​ចូល​បង្គន់​ក៏​ដោយ តែ​មិន​អាច​រវល់​រហូត​ដល់​គ្មាន​ថ្ងៃ​ស្លាប់​នោះ​ទេ ។ អ្នក​ណា​ទុក​ពេល​វេលា​ស្មើនឹង​មាស​ប្រាក់ អ្នក​នោះ​ឈ្មោះ​ថា ទុក​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង​ស្មើ​នឹង​មាស​ប្រាក់ ហើយ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ធ្វើ​ជា​ទាសករ​របស់​មាស​ប្រាក់​រហូត ។តាម​ពិត​ ជីវិត​នេះ​ថ្លៃ​ណាស់ មិន​មែន​មាន​តម្លៃ​ស្មើ​តែ​នឹង​មាស​ប្រាក់​ឡើយ ព្រោះ​ថា បើ​ទុក​ជា​មាន​នរណា​ម្នាក់​យក​លុយ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ក៏​មក​ទិញ​ជីវិត​យើង ៗ ពិត​ជា​មិន​ព្រម​លក់​ជា​ដាច់​ខាត។ ដកស្រង់​ចេញ​ពី​សៀវភៅ ដំណើរជីវិត ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

ព្យាធិធម្មោម្ហិ ព្យាធឹ អនតីតោ អាត្មា​អញ​តែង​មាន​ព្យាធិ គឺ​ជម្ងឺ​តម្កាត់​ជា​ធម្មតា មិន​អាច​កន្លង​នូវ​ព្យាធិគឺ ជម្ងឺតម្កាត់​បាន​ឡើយ។ ព្យាធិ គឺ​ជម្ងឺ​តម្កាត់​ផ្សេងៗ ក៏​គឺ​ជា​របស់​ធម្មតា​ដែល​តែង​កើត​មាន​ក្នុង​រូប​កាយរបស់​សត្វ​លោក​គ្រប់ៗ​គ្នា ដែល​ថាសត្វ​លោក​ណា​ម្នាក់ មិន​មាន​ជម្ងឺ​តម្កាត់​នោះ​មិន​មាន​សោះ​ឡើយ គ្រាន់​តែ​ប្លែក​គ្នា​ត្រង់​ថា ឈឺ​តិច​ឬ​ច្រើន​ប៉ុណ្ណោះ។ ការងារ​គ្រប់​យ៉ាង​ទាំង​អស់ មាន​តែ​មនុស្ស​ដែល​មាន​សុខភាព​ល្អ​ប៉ុណ្ណោះ

មិនប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម មនុស្ស​ភាគច្រើន​យល់​ឃើញ​ថា ស្នេហា​ឬ​ការ​ស្រលាញ់​តែង​នាំ​មក​នូវ​សេចក្ដី​សុខ តែ​ក្នុង​ទស្សនៈ​​នៃ​ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ឃើញ​ថា ស្នេហា​គឺ​ជា​បញ្ហា​ស្មុគ្រស្មាញ​បំផុត​សម្រាប់​ជីវិត។ គ្រួសារ​ខ្លះ​មាន​ការ​លះលែង​គ្នា ដោយ​សារ​រឿង​រ៉ាវ​សូម្បី​បន្តិចបន្តួច ព្រោះ​ហេតុ​អ្វី? ព្រោះ​គេ​សំលឹង​មើល​គ្នា​និង​គ្នា​ទៅ​លើ​តែ​រូប​សម្រស់ នៅ​ពេល​ដែល​រូប​សម្រស់​នៃ​ដៃ​គូ​របស់​ខ្លួ​នមាន​ការ​អន់​ថយ

ក. ផឹក​ស្រា សេព​គ្រឿង​ញៀន​ជា​ដើម ខ. ដើរ​លេង​យប់​អាធ្រាត​ ហួស​កាល​វេលា គ. មើល​មហោ​ស្រព​ ល្បែង​របាំ ច្រើន​ហួស​ហេតុ ឃ. លេង​ល្បែង​ស៊ី​សង ល្បែង​ភ្នាល់​ជា​ដើម ង. សេព​គប់​មិត្ត​ភក្ភិ​អា​ក្រក់ ច. ខ្ជិល​ច្រ​អូស​ មិន​ប្រឹង​ប្រែង​រៀន​សូត្រ​ ហេតុ​ទាំង​ ៦ យ៉ាង​នេះ មិន​អាច​ឲ្យ​សម្រេច​គោល​បំ​ណង​ក្នុង​អនា​គត​បាន​ទេ ពី​ព្រោះ​អ្នក​នោះ បាន​បាត់​បង់​ស្មា​រតី​ ក្នុង​ការ​រៀន​សូត្រ​អស់​ហើយរវល់​តែ​លេង​សប្បាយ​ហ៊ឺ​ហា មិន​បាន​គិត​អំពី​ដំណើរ​ជីវិត​ដែល​ត្រូវ​រស់​នៅ បន្ត​វែង​ឆ្ងាយ​ទៅ​មុខ​ទៀត​ ។ ដើម្បី​ស្វែង​រក​អនា​គត​ដ៏​ភ្លឺ​ស្វាង​ ម្នាក់​ៗ​ត្រូវ​រៀប​ចំ​កា​រងារ​ក្នុង​ជីវិត​ឲ្យ​បានល្អ​ច្បាស់​លាស់​ ពេល​បឋម​វ័យ​ ត្រូវ​ខំ​សិក្សា​រៀន​សូត្រ​ ពេល​មជ្ឈឹម​វ័យ​ ត្រូវ​ខំ​រក​ស៊ី​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ ពេល​បច្ឆឹម​វ័យ​ ត្រូវ​ស្វែង​រក​ទី​ពឹង​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ ក្នុង​បរ​លោក​ សូម​កុំ​ប្រើ​ពេល​វេលា​ដោយ​ឥត​ប្រ​យោជន៍ ។ ដក​ស្រង់​ពី​សៀវភៅ " មង្គល​ជីវិត " រៀប​រៀង​ដោយ ភិក្ខុ គូ-សុភាព ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

ធម្ម​តា​រាងកាយមនុស្ស​ រមែង​តែង​តែ​ប្រ​ព្រឹត្ត​ទៅ​កាន់​​ជ​រា​ភាព​និង​ការ​ថម​ថយ​កម្លាំង​ពលំ ។ តែ​ទោះ​ជា​រាង​កាយ​ខ្សោយ​កម្លាំង​ ឬ​ត្រូវ​បច្ចា​មិត្រ​បៀត​បៀន​ ឲ្យ​គ្រាំ​គ្រា​ក៏​ដោយ​ចិត្ត​នៅ​តែ​ភ្លឺ​ថ្លា​ល្អ, សូម្បី​តែ​កំពុង​ឈឺ​ ចិត្ត​អាច​ស្ងប់​បាន ។ រាង​កាយ​ប្រៀប​ដូច​ជា​យាន រថយន្ត រថ​ហោះ ឬ​ទោ​ចក្រ​យាន ។ យើង​ប្រើ​រាង​កាយ ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​ត្រូវ​ការ​អនុ​ញ្ញាតិ​ឲ្យ​រាង​កាយ​ប្រើ​យើង​ឡើយ ។ ប្រ​សិន​បើ​យើង​គ្រប់​គ្រង​ចិត្ត​បាន​ហើយ​ សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ប្រ​ឈម​មុខ​ នឹង​ការ​ឈឺ​ចុក​ចាប់​ ក្នុង​រាង​កាយ​ ក៏​ចិត្ត​នៅ​តែ​ភ្លឺថ្លា​ និង​គិត​អ្វី​​បាន​តាម​បំណង​ដែរ ។ ព្រះ​អរហន្ត​សម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ត្រាស់​ទូន្មាន​ថា " ចូរ​ថែរ​ក្សា​សុខ​ភាព​របស់​អ្នក​ ព្រោះ​វា​ជា​គ្រឹះ​នៃ​ការ​ជឿន​លឿន​នូវ​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់​ " ។ នៅ​ពេល​យើង​គិត​ដល់​ជំងឺ​ផ្លូវ​កាយ យើង​នឹក​ឃើញ​ដល់​សម្តី​ប្រ​ជា​ជន​ខ្មែរ​ យើង​ដែល​តែង​តែ​ពោល​ថា " រាង​កាយ​ឈឺ​ធម្ម​តា តែ​ចិត្ត​មិន​ឈឺ​ទេ " ។ ដកស្រង់ចេញពី "សៀវភៅមួយ​ជំហាន​ម្តង" រៀប​រៀង​ដោយ សម្តេច​ ព្រះ​មហា​ឃោសនន្ទ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

ការ​រៀប​អា​ពា​ហ៍​ពិ​ពាហ៍​ ឬ​រៀប​ការ​ ឬ​បាន​គ្នា​ជា​គូ​ស្រ​ករ​ ឬ​បាន​គ្រួ​សារ​ ឬ​បាន​ប្តី​ប្រ​ពន្ធ ជា​លក្ខណៈ​ធម្ម​ជាតិ​ និង​ជា​សេច​ក្តី​ត្រូវ​ការ​ យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ក៏​មួយ​ជី​វិត​ម្តង របស់​បុរស​-ស្រ្តី​ ទូ​ទៅ​នៅ​លើ​លោក​នេះ ។ ការ​រៀប​អា​ពា​ហ៍​ពិ​ពាហ៍​ ជា​សេច​ក្តី​សម្រេច​ពេញ​ចិត្ត​មួយ​ដ៏​ធំ​របស់​បុរស​-​ស្រ្តី​ ក្នុង​ការ​រួម​រស់​ជា​មួយ​ជន​ដែល​ខ្លួន​ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត​ ដើម្បី​បំ​ពេញ​នូវ​សេច​ក្តី​ត្រូវ​ការ​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​ជា​គូ​ៗ​ដើម្បី​បំពេញ​នូវ​សេច​ក្តី​ត្រូវ​ការ​ខាង​ភេទ​ និង​បន្ត​ពូជ​ពង្ស​របស់​មនុស្ស​ ឲ្យ​​មាន​ជា​អង្វែង​ទៅ​ទៀត ។ ដូច្នេះ​ហើយ​ទើប​បាន​ជា​ ការ​រៀប​អា​ពាហ៍​ពិ​ពាហ៍​ មាន​សារ​សំខាន់​ណាស់ សម្រាប់​ជី​វិត​របស់​គេ​ម្នាក់​ៗ​ ក្នុង​ការ​ស្វែង​រក​នូវ​អ្វី​ដែល​គេ​ហៅ​ថា សុ​ភមង្គល​សម្រាប់​ជីវិត​នៃ​ការ​រៀប​អា​ពាហ៍​ពិ​ពាហ៍​ ។ ខ្មែរ​យើង​បាន​ឲ្យ​តម្លៃ​ទៅ​លើ​ការ​ជ្រើ​ស​រើស​ បុរស-​ស្រ្តី​ មក​ធ្វើ​ជា​គូ​អា​ពា​ហ៍​ពិ​ពាហ៍​ ខ្លួន​ណាស់ ទើប​បាន​ជា​បង្កើត​ពាក្យ​ស្លោក​នាំ​គ្នា​និ​យាយ​ថា " ធ្វើ​ស្រែ​ខុស ២-៣​ឆ្នាំ​ គង់​មាន​ត្រូវ​ ១​ឆ្នាំ យក​ប្តី​ប្រ​ពន្ធ​តែ​ខុស​ម្តង​ គឺ​ខុស​មួយ​ជី​វិត​ហើយ​ " ។ ដើម្បី​សម្រេច​នូវ​សុ​ភ​មង្គល​ជី​វិត​របស់​ខ្លួន អ្នក​រៀប​អា​ពាហ៍​ពិ​ពាហ៍​ តែ​ង​មាន​ទ្រឹស្តី​ និង​មាន​ទស្ស​នៈ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា​ សម្រាប់​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​រក​សុ​ភ​មង្គល ៖ ១. អ្នក​ខ្លះ​ថា សុ​ភ​មង្គល​ស្ថិត​​នៅ​លើ​មាស​ ប្រាក់​ ពេ​ជ្រ​ កែវ​ កង ដូច្នេះ​ គេ​តែង​តែ​ស្វែង​រក​ ស្រ​មៃ​ យល់​សប្តិ​តែ​ពីរបស់​នុ៎ះ​ប៉ុណ្ណោះ​ ដល់​មិន​បាន​ដូច​ចិត្ត​ ឬ​បាត់​បង់​នូវ​វត្ថុ​នោះ​ទៅ​ គេ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​កើត​ទុក្ខ​ មាន​បញ្ហា​ក្នុង​ជីវិត​គ្រួ​សារ​របស់​គេ​ភ្លាម ។ នៅ​ក្នុងរឿង​ផ្កា​ស្រ​ពោន យា​យ​នួន​ដែល​ជា​ម្តាយ​នាង​វិ​ធា​វី​ យល់​ថា សុ​ភមង្គល​ស្ថិត​នៅ​លើ​ការ​មាន​ទ្រ​ព្យ​សម្ប​ត្តិ​ច្រើន​ របស់​កូន​​ប្រ​សារ​គាត់​ គឺ​ណៃ​ស៊ត ។ ២. អ្នក​ខ្លះ​យល់​ថា​ សុ​ភ​មង្គល​ស្ថិត​នៅ​លើ​អំណាច​ បុណ្យ​សក្តិ​ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ដូច​ជា​ករណី​ម្តាយ​នាង​ទាវ​ ដែល​ចង់​លើក​កូន​ទៅ​ឲ្យ​កូន​លោក​អរ​ជូន ។ ៣. អ្នក​ខ្លះ​យល់​ថា​ សុភ​មង្គល​ស្ថិត​នៅ​លើ​ការ​យល់​ចិត្ត​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ការ​ស្រឡាញ់​គ្នា​អស់​ពី​ចិត្ត​ពី​ថ្លើម​ ការ​មាន​អនុ​ស្សា​វរីយ៍​កំ​សត់​កម្រ​នឹង​គ្នា ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​រឿង​កុលាប​ប៉ៃ​លិន​ ដែល​ឃុន​នារី​ជា​បុត្រ​គហ​បតី​ សុខ​ចិត្ត​ទៅ​ស្រឡាញ់​ចៅ​ចិត្រ​ ជា​កូន​កំព្រា​ អ្ន​ក​ក្រ​មក​ធ្វើ​ជា​គូ​ជីវិត​របស់​ខ្លួន ។ ៤. អ្នក​ខ្លះ​យល់​ថា សុ​ភ​មង្គល​ស្ថិត​នៅ​លើ​ការ​គ្រប់​គ្រាន់​ខាង​សម្ពន្ធ​ភាព​ភេទ ឬ​ការ​សេវន​កិច្ច ពិ​សេស​នៅ​ក្នុង​សង្គម​ឧ​ស្សា​ហ​កម្ម​នៃ​សង្គម​អឺ​រ៉ុប​ ។ ៥. អ្នក​ខ្លះ​មិន​យល់​ថា​ អ្វី​ជា​សុ​ភមង្គល​នៃ​អា​ពា​ហ៍​ពិ​ពាហ៍​ទេ​ ជីវិត​មាន​គូ​ស្រក​រ​របស់​គេ​គឺ​ ការ​រស់​នៅ​បែប​ជា​មួយ​ថ្ងៃ​ៗ​ មិន​មាន​ខ្វាយ​ខ្វល់​អ្វី​ យ៉ាង​ណា​ក៏​យ៉ាង​នោះ​ទៅ បែប​គ្មាន​ទិស​ដៅ​អ្វី​សោះ​ក៏​មាន​ដែរ​ ។ ទាំ​ង​ ៥ ប្រ​ភេទ​នៃ​សុ​ភ​មង្គល​របស់​ជី​វិត​អា​ពាហ៍​ពិ​ពាហ៍​នេះ អ្នក​ខ្លះក៏​សម​បំ​ណង​ អ្នក​ខ្លះ​ក៏​ខុស​បំ​ណង​ គ្មាន​អ្វី​ជា​មាត្រ​ដ្ឋាន​ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ថា​ អ្វី​ដែល​ល្អ​ជាង​គេ​នោះ​ទេ ស្រេច​តែ​អ្នក​ណា​រើស​យក​ណា​មួយ​ក៏​យក​ទៅ ផ្សង​តាម​ព្រេង​វាស​នា តាម​មាន​ តាម​បាន ។ ចំពោះ​អ្នក​ តើ​អ្នក​ជ្រើ​ស​រើស​យក​សុ​ភ​មង្គល​ប្រ​ភេទ​ណា ? មាស​ប្រាក់? អំ​ណាច​? ការ​យល់​ចិត្ត​គ្នា​? ភេ​ទសម្ព័ន្ធ? ឬ​ក៏​បណ្តោយ​ទៅ​តាម​ព្រេង​វាសនា​ឬ? អ្នក​ជ្រើ​ស​រើសយក​​មួយ​ណា​​ក៏​បាន​ដែរ បើ​អ្នកយល់​ថា​មួយ​ហ្នឹង​វា​ល្អ​សម្រាប់​អ្នក​ហើយ គ្រាន់​តែ​ថា បើ​អ្នក​សម្រេច​ចិត្ត​ហើយ សូម​អ្នក​កុំ​ស្តាយ​ក្រោយ​ឲ្យ​សោះ​ ព្រោះ​ការ​ស្តាយ​ក្រោយ​ពុំ​អាច​ជួយ​អ្វី​អ្នក​បាន​ទេ ។ បើ​អ្នក​មិន​អាច​សម្រេច​ចិត្ត​ក្នុង​ការ​ជ្រើ​ស​រើស​ទេ​នោះ សុំ​កុំ​ឲ្យ​តែ​អ្នក​បណ្តោយ​ជីវិត​របស់​អ្នក​ដូច​ចក​អណ្តែត​ក្នុង​ជល​សា​ឲ្យ​សោះ ព្រោះ​ជីវិត​នេះ​មាន​តម្លៃ​ណាស់ ។ បើ​​អ្នក​សួរ​ខ្ញុំ​ ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់​អ្នក​បាន តែ​អ្នក​មិន​បាច់​បង្ខំ​ចិត្ត​ថា ត្រូវ​តែ​ជឿ​ខ្ញុំ​ទេ​ សូម​ពិ​ចារ​ណា​ត្រិះ​រិះ​ឲ្យ​បាន​ហ្មត់​ចត់​ជា​មុន​សិន សឹម​សម្រេច​ចិត្ត ។ ធ្វើ​ដូច្នេះ​ទើប​អ្នក​មាន​ឈ្មោះ​ថា​ជា​មនុស្ស​មាន​វិញ្ញាណ​ ។ ដកស្រង់ចេញពី "សៀវភៅជីវិត​អា​ពាហ៍​ពិ​ពាហ៍" រៀប​រៀង​ដោយ ឥន្ទ​បញ្ញោ​ភិក្ខុ ហេង​ មណី​ចិន្តា​ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ

សក្ក​ទេ​វ​រាជ​សួរ​ថា ម្នាល​នាង​មាន​ភ្នែក​ទូ​លាយ នាង​ឈ្មោះ​អ្វី​ បាន​ជា​ មាន​ពួក​នារី​ចោម​រោម​ ហើយ​ដើរ​ក្រឡឹង​ជុំ​វិញ ព្រៃ​ចិត្ត​លតា ជា​ទី​រីក​រាយ ពួក​ទេវតា​ជាន់​តា​វត្តឹង្ស​ ចូល​ទៅ​កាន់​ព្រៃ​នេះ​ ក្នុង​កាល​ណា កាល​នោះ ពួក​ទេ​វតា​ទាំង​អស់​ ព្រម​ទាំង​យាន្ត​ ព្រម​ទាំង​រថ ដ៏​វិចិត្រ​ ក៏​មក​ក្នុង​ទី​នុ៎ះ​ នាង​កាល​មក​ដល់​ក្នុង​ទី​នេះ ហើយ​ត្រាច់​ទៅ​ក្នុង​ឱទ្យាន​ ចិត្ត​រមែង​ប្រាកដ​ដោយ​កាយ រូប​របស់នាង ក៏​ប្រាកដ​ដូច្នេះតើ​ដោយ​ហេតុ​ដូចម្តេច​ ម្នាល​ទេវ​តា​ យើង​សួរ​ហើយ នាង​ចូរ​ប្រាប់​ នេះ​ជា​ផល​នៃ​កម្ម​អ្វី ។ ទេវតា​ឆ្លើយ​ថា បពិត្រ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ធំ​ជាង​ទេ​វតា រូប​របស់​ខ្ញុំ​គតិ​ រឹទ្ធិ​និង​អនុ​ភាព​របស់​ខ្ញុំ​ កើត​ឡើង ដោយ​កម្ម​ណា បពិត្រ​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ព្រះ​នាម​បុរិន្ទនៈ សូម​ព្រះ​អង្គ​ស្តាប់​ នូវ​កម្ម​នោះ​ចុះ ខ្ញុំ​ជា​ឧ​បាសិកា ឈ្មោះ​សុនន្ទា​ នៅ​ក្នុង​រាជ​គ្រឹះ​ជា​ទី​ត្រេក​អរ​ជា​ស្ត្រី​បរិ​បូណ៌​ ដោយ​សទ្ធា​និង​សីល​ ត្រេក​អរ​ក្នុង​ការ​ចែក​រំលែក​នូវ​ទាន​ មាន​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា​ បាន​ឲ្យ​សំពត់​សម្រាប់​ដណ្តប់​ផង​ ភត​ផង សេនា​សនៈ​ផង គ្រឿង​ប្រ​ទីប​ផង ចំពោះ​ពួក​ព្រះ​អរិយ​បុគ្គល​ អ្នក​មាន​ចិត្ត​ត្រង់​ សព្វ​ៗ​កាល​ ខ្ញុំ​បាន​រក្សា​ឧ​បោសថ​ប្រ​កប​ដោយ​អង្គ​ ៨ អស់​ថ្ងៃ​ទី ១៤ ទី១៥ និង​ថ្ងៃ​ទី​៨ នៃ​បក្ខផង​ អស់​បា​ដិ​ហា​រិយ​បក្ខ​ផង​ បាន​សង្រួម​​ក្នុង​សីល​ទាំង​ឡាយ​ផង វៀរ​ចាក​បា​ណា​តិ​បាត​ផង សង្រួម​ចាក​មុសា​វាទ​ផង ឆ្ងាយ​ចាក​ការ​លួច​ផង​ ចាក​ការ​ប្រ​ព្រឹត្ត​កន្លង​ (ចិត្ត​ស្វា​មី ) ផង ចាក​ការ​ផឹក​ទឹក​ស្រវឹង​ផង សព្វ​ៗ​កាល ហើយ​ត្រេក​អរ​ ក្នុង​សិក្ខា​បទ​ទាំង​ ៥ ឈ្លាស​ក្នុង​អរិយ​សច្ច​ទាំង​ឡាយ​ ជា​ឧ​បាសិកា​នៃ​ព្រះ​គោតម​ ព្រះ​អង្គ​មាន​បញ្ញា​ចក្ខុ​ មាន​យស​ ឯ​ត្រ​កូល​នៃ​ញាតិ​របស់​ខ្ញុំ​នោះ តែង​យក​កម្រង​ផ្កា​ មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ សព្វ​ៗ​កាល ខ្ញុំ​បាន​បូជា​កម្រង​ផ្កា​នោះ​ទាំង​អស់​ ចំពោះ​ព្រះ​ស្តូប​ នៃ​ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ខ្ញុំ​មា​ន​ចិត្ត​ជ្រះ​ថ្លា បាន​ទៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​ឧបោសថ ហើយ​បូជា​កម្រង​ផ្កា​គ្រឿង​ក្រអូប​គ្រឿង​លាប​ ចំពោះ​ព្រះ​ស្តូប​ ដោយ​ដៃ​របស់​ខ្លួន​ បពិត្រ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ធំ​ជាង​ទេ​វតា រូប​របស់​ខ្ញុំ​ គតិ រឹទ្ធិ និង​អនុ​ភាព របស់​ខ្ញុំ​កើត​ឡើង​ ដោយ​កម្ម​នោះ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បូ​ជា​កម្រង​ផ្កា​ក្តី ដែល​ខ្ញុំ​ជា​ស្ត្រី​មាន​សីល​ក្តី​ ការ​បូជា​នូវ​កម្រង​ផ្កា និង​ការ​រក្សា​សីល​ របស់​ខ្ញុំ​នោះ មិន​ទាន​ឲ្យ​ផល​នៅ​ឡើយ បពិត្រ​ព្រះ​អង្គ​ជា​ធំ​ជាង​ទេ​វតា​តែ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​ខ្ញុំ​ថា សូម​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​ជា​សក​ទា​គា​មិនី ។ ចប់​វិសាលក្ខីវិមាន​ ដក​ស្រង់​ពី​ព្រះ​ត្រៃ​បិដក ភាគ ៥៥ ទំព័រ​ ៨០-៨២ ដោយ​៥០០០​ឆ្នាំ